Nee, het is niet één of andere ham of hesp, maar een eiland: 'Procida', en het is het eiland waar we de laatste dagen zijn verbleven. We namen de boot in Napels, om vandaar naar Procida te gaan, een eiland van 2 kilometer op 4. Niet echt spectaculair dus, maar wel enoorm gezellig.. Het eiland is wel zeer toeristisch, en dat slaagt wat tegen. Maar kom, op dat eiland is er ook weer veel gebeurd, om het in chronologische volgorde te zetten:
1. Toen een paar mensen van onze groep (eigenlijk iedereen buiten ikzelf) op het strand lagen te zonnen onder een rots (toeristisch strand, we riskeerden ons leven niet), hoorde iemand een geluid. Bleek dat de rotsen naar beneden aan het vallen waren, de groep is dan allemaal vliegensvlug naar het water gelopen, en al goed, want niet veel later was er een lawine. Waar, als ze het niet zo snel hadden gemerkt, gewonden/doden waren geweest... Dit met lichte traumatische gevolgen voor sommigen, maar het gaat nu al veel beter.
2. Terzelfdertijd was ik bovenaan in het stadje bezig met mijn totemproef (dit zijn allerlei proeven die je moet afleggen om jet totemnaam te krijgen, een dier waarvan de eigenschappen overeen komen met die van jou. Ik had de mijne al, maar kreeg nu een voortotem, dit is een eigenschap van jezelf, die extra benadrukt wordt.) Ik moest dus voor de hele groep een 3 gangen menu samenstellen, en het mochten geen pasta's zijn, wat ik niet had verwacht, was dat de winkels maar om 5 uur terug opengingen, en niet om 4. Ik heb dus een uur alleen moeten zitten in een leeg stadje, tot het 5 uur was. Ik ben dan maar wat beginnen rondlopen, en heb daar dan een opendeur ontdekt. Nieuwsgierig als ik ben, liep ik daar dan binnen, en ontdekte dat het een klein kerkje was, waar op die moment een misviering plaatsvond. En ik kan u verzekeren, een misviering heeft mij nog nooit zo ontroerd ald die in Procida. Het kerkje zelf was prachtig omdat het zo eenvoudig was, maar wat me het meest verbaasde is dat het kerkje, hoe klein ook, vol zat, met mensen die al die teksten van buiten kende. Daar zat ik dan, kleine Westerling, in bikini met nat haar, tussen al die gelovigen, die zo innig aan het bidden waren. Ik ben dan maar snel vanachter gaan zitten, en heb me heel stil gehouden, of de dorpsbomma (denk aan die kwaaie bomma's uit de Buitoni reclames) zou mij buiten hebben gekieperd... Maar wel een speciale ervaring, zeker zo alleen...
3. En tenslotte heb ik op dit eiland mijn totem gekregen, vanaf nu ben ik: "Gezellige Capra" Capra is een schroefhoorngeit. Mijn eigenschappen zijn dat ik met iedereen een babbel wil slaan, en dat ik trouw ben aan mijn vrienden, en een graag gezien persoon, leuk hé?!!!
Voila, da wast wat Italië betrof, als er vragen zijn, moogde die altijd stellen, maar ik heb nu zowat alles verteld denk ik....
