Je kan niet geloven hoe goed de 'beerkar' rook. Het stinkt, stinkt zelfs hard, scherp, je knijpt je neus angstvallig dicht en toch...is het zo lang geleden!

De winter loopt op z'n laatste benen, de winter die zo lang, zo stil, zo koud, zo levenloos en ja ook zo geurloos was. Alsof alle leven een tijdje verdwenen was, je haast alleen ronddoolt op deze aarden bol. Maar nu...!

De fietser trekt er opeens massaal op uit, bankjes links en rechts snel bezet, iedereen profiteert van de eerste zonnestralen, recht in de snuit, verblindend, de ogen dicht, kan ons niet schelen, dit hebben we zo lang moeten missen!

Zwemvogels die luid kwetterend hun veren opboenen, slaan rekkend de vleugels en maken zich op om binnenkort...tja, we wijken af, in ieder geval zijn ze al druk aan't oefenen....

Ook het bos ruikt ineens zo vol, een ontluikende geur, van aroma's die maanden zijn opgesloten.
Een blinkende tractor rijdt me voorbij, de beerkar vol, wat heb ik dit gemist