Rhythm-and-blues

.

Rhythm-and-blues (ook bekend als R&B of RnB) is een muziekgenre met invloeden uit jazz, gospel en blues, oorspronkelijk ontstaan bij de Afro-Amerikaanse artiesten. De term werd in 1947 ingevoerd door Jerry Wexler van Billboard magazine. Het moest de plaats van race music (rassenmuziek) innemen, een term die beledigend opgevat werd door de zwarte gemeenschap in de Verenigde Staten.

Geschiedenis

RnB was een van de voorgangers van rock-'n-roll. Het bevatte sterke invloeden uit de jazz, jumpblues en gospel, maar beïnvloedde op zijn beurt ook de jazz. RnB, blues en gospel werden gecombineerd met bebop om hardbop te maken.

Vele muzikanten maakten jazz en RnB, zoals de swingbands van Jay McShann, Tiny Bradshaw and Johnny Otis. Count Basie had wekelijks een RnB-live-uitzending vanuit Harlem. Het icoon van de bebop, Tadd Dameron, maakte muziek voor Bull Moose Jackson en was twee jaar lang diens pianist, nadat hij zichzelf tot de bebop toegewijd had.

De meeste Rnb-muzikanten waren jazzmuzikanten en vele muzikanten op Charlie Mingus' bekende jazz-opnames waren RnB-professionals. Lionel Hamptons bigband van het begin van de jaren 40 legde de basis voor vele beboplegendes van de jaren 50.

De periode jaren 50 was het begin van de klassieke RnB. De bekende Chuck Berry was een van deze RnB-gitaristen. Overlappend met andere genres als jazz en rock-'n-roll ontwikkelde RnB regionale specialisaties. Een sterke stroming langs de "blues-kant" kwam van New Orleans en was gebaseerd op een vloeiend piano-spel, gelanceerd door Professor Longhair. Tegen het einde van de jaren 50 scoorde Fats Domino met "Blueberry Hill" en "Ain't That a Shame". Andere artiesten die een Louisiana-touch gaven aan RnB waren o.a. Clarence Henry, Frankie Ford, Irma Thomas, The Neville Brothers en Dr. John.

Aan het begin van de jaren 60 nam RnB meer en meer invloeden over van gospel met artiesten zoals Ray Charles, Sam Cooke, James Brown en Aretha Franklin, en kreeg het de naam soul. Barry Pearson schreef dat dit een naam was die door de zwarte gemeenschap aan de muziekindustrie opgelegd werd. Hoe dan ook, een goede 10 jaar later had de RnB een ware comeback. In de loop van de jaren zestig steeg het aantal blanken dat het label RnB op hun muziek kleefden (en soms ook blue-eyed soul, terwijl het eerder naar de rock-'n-roll neigde), zoals The Yardbirds, The Rolling Stones, The Pretty Things, The Small Faces, The Animals, The Spencer Davis Group en The Who.