Leven is loslaten het verhaal van de stervende Mozes
Leven is loslaten het verhaal van de stervende Mozes
Onlangs zag ik op van Cecil B. DeMille Ten Commandments (1956) met Charles Heston, Cecil B. & Yul Brynner. Jeugdsentiment, ja zeker, maar ook omdat ik iets aan het schrijven was over sterven. Een tijdje geleden las ik een schitterende tekst, een navertelling door Nico ter Linden van het sterven van Mozes (Deuteronomium 34); in: Het verhaal gaat. Balans (1997, 12de druk; België: Leuven Van Halewijck).
Situering: Mozes gaat moeizaam de berg op. Hij is immers een oude man en hij weet dat dit zijn laatste tocht is. Hij gaat zitten op een steen met als vergezicht het Beloofde Land waarvan hij weet dat hij er niet zal binnengaan met zijn Joodse volk. Een voor een nemen de Joden van hem afscheid. Na het laatste afscheid komt God hem halen..
Over het sterven van Mozes. Voor de laatste keer heeft God hem geroepen.
Mozes is de berg opgegaan. Voor altijd mag hij nu bij God zijn. De dood is niet het einde,
maar het begin van een nieuw leven met God.
Mozes is de berg opgegaan. Hij is op een steen gaan zitten. Een voor een liepen de mens achter hem langs. Niet voor hem langs, want dan hadden ze de oude man het zicht op het land benomen. Nee, achter hem langs gingen zij, één voor één legden zij een hand op zijn schouder. En steeds wanneer hij weer een hand op zijn schouder voelde, legde Mozes zijn hand op de hunne, als een laatste vaarwel. Totdat, ja, totdat er op een gegeven ogenblik geen hand meer op zijn schouder rustte. Mozes tastte en tastte, maar er was geen hand meer. Allen waren voorbijgegaan.
Ook de laatste was voorbijgegaan. Mozes was alleen. Zo sterven wij allen. Wij kunnen elkaar niet vasthouden. Wij moeten elkaar loslaten. Een mens moet alleen sterven. De anderen gaan verder.
Niemand was erbij toen Mozes stierf.
01-12-2012
Tochten met diepgang
Tochten met diepgang
Patiëntenverenigingen organiseren tochten (trails) om geld te verzamelen voor het 'goede' doel, als middel om zich te bezinnen, als onderdeel van een therapie of om een grote weerbaarheid te verkrijgen voor de nabije toekomst. Voorbeeld MS - patiënten die met een kleine groep in Peru in de omgeving van Machu Pichu gedurende een vijfdaagse een berg beklimmen. Het avontuur, de uitdaging roept en de mogelijkheid om na te denken gedurende het stappen en in de voorbereiding.
De meest bekende tocht met diepgang is nu zonder twijfel de Compostela route, Werelderfgoed. In het Duitse taalgebied heeft men het eerder over de Jacobsroute, naar de apostel Sint Jacob die een belangrijke (legendarische) rol speelde in deze pelgrimsroute.
De bekendste tocht met religieuze diepgang uit het Nieuwe Testament is de calvarietocht. Deze wordt opnieuw gedaan in de Passieweek in Jeruzalem en op de televisie uitgezonden. In vele kerken is er een kruisweg en soms wordt op Goede Vrijdag de kans geboden om die mee te maken. De kruisweg is een goede gelegenheid om te verstillen en stil te staan bij het lijden en de dood van Jezus, de zin en onzin van het lijden, sterven en hiernamaals.
30-11-2012
Cahier STIL en Ecologische spiritualiteit
Cahier STIL en Ecologische spiritualiteit
Bij de redactie van een cahier STIL, dat zich richt naar gelovige mensen boven de vijftig die af en toe willen verstillen, kwam ik op teksten en sites die verwezen naar ecologische spiritualiteit. Een van de grond ideeën is dat de natuur je kan helpen verstillen, mediteren en dit soms leidt tot bidden.
Voor velen brengt een wandeling in de natuur hen dichterbij God dan een kerkdienst, hoewel ze aan de andere kant zonder kerk niet zouden weten van de God die hemel en aarde gemaakt heeft. Het wordt tijd dat de natuur wordt herontdekt in haar sacramentele waarde. (Ecologische spiritualiteit).
Om te komen tot stilte ervaringen zijn er heel wat wegen: een bad of douche, wat wijn of bier, kijken naar de vlammen van een open haard of van kaarsjes. We kunnen momenten van stilte inlassen voor een vergadering, voor het eten, voor het slapengaan, op een bedevaart (Compostela, Lourdes).
De schrijfster Sara Maitland (Stilte als antwoord ) experimenteerde, na een luidruchtig leven, op haar vijftigste allerlei vormen van stilte uit: eenzaam wonen op een eiland, in de woestijn enz. Het merkwaardigste vond ik wel haar vaststelling:
"Mijn eerste ervaring met diepe stilte zijn de nachtelijke borstvoedingen."
Soms beleef je de stilte onverwacht, maar beter is ervoor open te staan door stilte - situaties te organiseren door enkele minuten stilte voor jezelf reserveren: een luchtje scheppen, in de tuin de natuur opvolgen, planten verzorgen, mijmeren voor een boekenkast, luisteren naar muziek, de wind, de dagelijkse geluiden rondom je.
Bij mannen kreeg ik: de fles geven aan hun kind of een onrustig indekken.; fietsen, wandelen, knutselen, in de tuin werken.
Een origineel mannelijk antwoord was: Ik ga twee keer per dag naar toilet op het werk om wat rust te hebben en stilte te zoeken.
Je kunt het cahier STIL alleen doornemen of met anderen in een zorginstelling,
in parochiaal verband of in groepen zoals OKRA, Ziekenzorg, in een gebedsgroep of bij vrijwilligers die werken rond spiritualiteit. Verschijnt voorjaar 2013.
05-11-2012
De Duitse Hildegard van Bingen (1098 1179): vanaf 2012 universele bekendheid
De Duitse Hildegard van Bingen (1098 1179): vanaf 2012 universele bekendheid
Toen we in Duitsland rondreisden om het Werelderfgoed en ander (religieus) erfgoed op te zoeken, lazen we in de media dat de Duitse Hildegard van Bingen (1098 1179): vanaf 2012 universele bekendheid. We hadden vroeger nogal wat van haar gehoord, nu steeg haar populariteit in (christelijke) kringen naar een grotere hoogte.
Wat informatie:
Heiligverklaring: 10 mei 2012 & 7 oktober 2012 erkend als kerklerares erkend. (door Paus Benedictus XVI - de eerste Duitse paus): door beide erkenningen kreeg ze een universele bekendheid. Hildegard van Bingen (Eibingen) was een Duitse benedictijnse abdis en is vooral bekend als mysticus.
Ze was enorm veelzijdig: muziek, poëzie, plantkunde, linguïstiek en in zowat alle (middeleeuwse) wetenschappen. De laatste jaren is er een stijgende aandacht voor haar veelzijdige en creatieve persoonlijkheid. Er is veel van Hildegards werk bewaard gebleven; ze was een buitengewoon machtige vrouw voor haar tijd.
Eibingen is een stadsdeel van Rüdesheim am Rhein. Hier richtte Hildegard in 1148 een klooster op. Hier bevindt zich ook de Hildegardisbron die nog steeds actief is. Merkwaardig - maar voor die tijd normaal voor belangrijke bedevaartsplaatsen - zijn het aantal relieken. De beenderen van de Heilige Hildegard zijn in de parochiekerk "St. Hildegard und St. Johannes der Täufer" in een gouden schrijn in het hoofdschip van de voormalige abdijkerk en tegenwoordig parochiekerk. Ook andere relieken die herinneren aan Hildegard: zoals het hoofd van de heilige Goedele van Brussel, het hoofd van de heilige Bertha, het hoofd van de heilige Valiriaan, een arm van de heilige Rupert van Bingen en het hoofd van de heilige Wipert.
Muziek: Van Hildegards liederen is een handschrift bewaard in de Sint Pieters & Paulus abdij te Dendermonde. In 2007 kreeg dit uniek handschrift het statuut van Vlaams topstuk. http://www.muzikaalerfgoed.be/pagina/symphoniaharmoniaecaelestiumrevelationumvanhildegardvonbingen
De muziek van Hildegard van Bingen is vandaag zelfs vrij populair geworden in de New Age.
Een opmerkelijke anekdote vonden we in Wikipedia: Hildegard schrijft op een positieve manier over seksuele relaties, ook vanuit een vrouwelijk standpunt. 'Van haar is een geschrift overgeleverd, dat zou kunnen gelden als de vroegst bekende beschrijving van het vrouwelijk orgasme (citaat) vert. uit het Engels: "Als een vrouw de liefde bedrijft met een man, voelt ze de warmte tot in haar brein, het brengt een zinnelijke verrukking teweeg" When a woman is making love with a man, a sense of heat in her brain, which brings with it sensual delight... The Life and Works of Hildegard von Bingen (1098-1179) website van Fordham University'
03-11-2012
Reisindrukken Duitsland 1: klopt mijn voorkennis?
Reisindrukken Duitsland 1: klopt mijn voorkennis?
Voorkennis dagelijks leven: Als toerist hebben we een zekere voorkennis van de samenleving, de cultuur waarin we terecht zullen komen. Bij mij klopte die voorkennis vaak betrekkelijk goed met de realiteit.
Ik wil dit illustreren door mijn voorkennis omtrent Duitsland te toetsen aan dagelijkse criteria: brood, varkensvlees, ontbijt, orde, netheid.
1 brood: in de regel overheerlijk brood; onze voorkeur gaat naar bruin brood en broodjes met allerhande zaadjes. Enkele keren kregen we slappe, witte, kleine sandwiches. Op onze vraag werden met de glimlach enkele sneden bruin brood gebracht. Bij het brood en de broodjes kreeg je in de regel ook boter en dieetmargarine, een enkele keer zagen we smout op de tafel staan.
2 varkensvlees: staat altijd op het menu, op elk uur van de dag. In de (kleinere) Imbiss (te vergelijken met een kleine snackbar, soms kraam, soms deel van een huis) ook gebakken worsten. De worsten in allerlei vormen en smaken zijn hartig en calorierijk. In het algemeen is de keuken nogal rijk.
3 ontbijt: is soms inbegrepen in de kamer, wordt wel apart vermeld op de rekening. Meestal is het een ontbijtbuffet, ook in de iets grotere B&B's.
4 orde: uit zich in de stipte uren van vertrek en voor de afspraken en het rijtje vormen bij de aankoop van tickets enz. 5 netheid : meestal prima; enkele keren waren de toiletten op de autowegen smerig, of werkten de kranen niet, enz.
(Blijft mijn vraag of hierin niet de fulfilling prophecy - de zichzelf waarmakende voorspelling - niet een rol speelde:
Wandelen en wegen Wandelwegen: nogal eens had ik problemen met bewegwijzeringen die verdwenen waren, bijv. door werken voor bosheer. Ik vind dat ieder jaar bij het begin van het wandelseizoen vrijwilligers op een mountainbike of met een goede brom de wegwijzers opnieuw zouden bekijken en de aangeduide banken en de rustplaatsen. Geef ze een kleine vergoeding vanuit de gemeente (de taks kan daar voor een deel voor dienen).
Wegen: mijn ingebouwde GPS liet het nogal eens afweten omdat ze niet geactualiseerd was. Nieuwe autowegen waren niet te vinden, de GPS stuurde mij op de vroegere wegen die ofwel geblokkeerd zijn door de nieuwe autowegen. Na een tijdje rijden klopt alles opnieuw, m dat je dan terug komt op autowegen die samenvallen met de oudere wegen. Van vroeger had ik als les geleerd: altijd een actuele wegenkaart bijhebben en geregeld stoppen om de weg te vragen.
(opgetekend door GDC voor dr. MM)
31-10-2012
Een festival voor ons rijpend brein
Een festival voor ons rijpend brein
Ik keek eerst wat vreemd op toen ik het thema van deze aankondiging las op mijn mail. Vlug overtuigde mij de inhoud, de sprekers en de organisatoren dat dit best interessant kon zijn.
De officiële titel luidt: I-Brain & Ageing - een festival over uw rijpend brein. De aanlooptekst gaat als volgt: Leren over Vlaams en internationaal onderzoek rond verouderende hersenen? Kennismaken met de mogelijkheden en grenzen van het verouderende brein? Met die kennis een brede waaier aan maatschappelijke vragen en verzuchtingen over ouder worden en ziek zijn te lijf gaan?
Door het bos van wetenschappelijke bevindingen de bomen weer zien, weg van alle naïviteit of mediatieke bangmakerij rond neurodegeneratieve ziekten?
Kom dan zeker naar ons wetenschapsfestival met het thema het verouderende brein. Topexperten uit universiteiten in België en Nederland vertellen boeiend en verstaanbaar over hun onderzoek.
Wees erbij en debatteer mee!
I-Brain & Ageing is een organisatie van Breinwijzer vzw ism Universiteit Gent, Universiteit Antwerpen en KU Leuven. I-Brain & Ageing wordt ondersteund door Stad Gent, het Departement Welzijn Volksgezondheid en Gezin, het Departement Economie, Wetenschap en Innovatie van de Vlaamse overheid, en kadert binnen Vlaanderen in Actie en Richting Morgen.
Contact Rik Achten woordvoerder i-brain - 09/332.40.71 Eva De Vlieger coördinator i-brain - 0496/297.107. info@breinwijzer.be www.breinwijzer.be
Surf voor dit gebeuren tevens naar http://www.i-brain.be/
30-10-2012
Empathische zorg een vervolgverhaal 2 dwarslaesie film Intouchables
Empathische zorg een vervolgverhaal 2 dwarslaesie film Intouchables
Verhalen over geslaagde en minder geslaagde operaties zijn schering en inslag. Er is toch bij velen een zekere onzekerheid over de afloop. Op een recente regendag kocht mijn vrouw de dvd Intouchables (2011) over dwarslaesie. Tot mijn schande moet ik bekennen dat ik die film amper kende. Op internet las ik dat deze film in Frankrijk in 2011 de meest bekeken film was en in de top 3 staat van meest bezochte films in 2012. Ook in Nederland, Duitsland, in België ... kende deze film een zeer groot succes. Een van de hoofdrolspelers is een persoon met een dwarslaesie; hij is van kin tot teen verlamd (en incontinent) als gevolg van een parapentesprong die faliekant afliep. Deze patiënt is zeer welstellend en kan een zeer intense thuiszorg en revalidatie betalen.
Bij navraag hoorde ik dat dwarslaesie meer en meer het gevolg is van complexe vaatchirurgische ingrepen. De klemtijd (tijd nodig om een overbrugging te maken van zenuwbanen) moet minimaal zijn, opdat er zuurstof via de bloeddoorstroming zou blijven vloeien en geen bloedklonters zouden ontstaan door de afklemming.
Patiënten met een dwarslaesie worden voor de revalidatie behandeld in gespecialiseerde ziekenhuizen.
Ik vernam dat fragmenten van deze film in bepaalde klinieken gebruikt wordt om een gesprek op gang te brengen met familieleden en zorgverleners.
Empathische zorg een vervolgverhaal1- respect
Empathische zorg een vervolgverhaal1- respect
Sinds ik de opdracht kreeg om de redactie te verzorgen van de vormingssite Empathische Zorg heb ik een selectieve aandacht voor wat zich afspeelt tussen zorgverleners en patiënten/bewoners en hun familie.
Vele van die punten verwerk ik in de afleveringen (nu al vijf )
http://users.telenet.be/siti4/Dr.%20MM%20empathische%20zorg/HomeEzorg.htm
Onlangs hoorde ik een 'praktijkervaring' van een patiënt (mannelijke bedrijfsleider, zestig jaar): Ik lag klaar wakker in het ziekenhuisbed, toen twee zorgverleners over mijn hoofd heen een pittige dialoog begonnen. Hoe zwaar ze dienden te werken voor een loon en een werkomgeving die niet in verhouding was. Beiden waren het met elkaar roerend eens: ze hadden een rotjob in een rotkliniek.
Ik heb wel al meegemaakt dat je in kliniek soms afstandelijk wordt behandeld, hoewel ik toch meestal niet te klagen had. Maar dit keer liep dit de spuigaten uit. Ik had echter niet het lef en vooral de goesting om na deze zorg er hen attent op te maken. Ik vraag me nu nog af wat ik best had moeten doen. Wat zou jij gedaan hebben? vroeg hij aan mij.
Ik stel deze vraag geregeld aan anderen. De antwoorden zijn erg verschillend. Over een zaak is iedereen het eens: dat dit allesbehalve professioneel was en met weinig of geen respect voor de patiënt.
22-10-2012
Grafkruisjes weg: kwaad en ongerust
Grafkruisjes weg: kwaad en ongerust
Gisterenmiddag onder een stralende zon, ging ik naar het graf van mijn vrouw in Wilrijk (Antwerpen). Alles zag er normaal en zelfs kleurrijk uit met de bomen, struiken en planten in eerste herfstdracht.
Tot ik zag dat het koperen kruisje weg was op het graf dat ik bezocht. Ik kon dit eerst niet zo goed zien, want de afdruk was nog duidelijk te merken op de grafsteen. Ik kon mijn ogen niet geloven Toeval of geen toeval? Ik keek links en rechts en in andere rijen en telkens het zelfde triestige beeld.
Bij navraag bleek dat dit enkele maanden geleden gebeurd was.
Ik was kwaad: wie haalt het in godsnaam uit om zoiets te doen? Zelfs de doden (en de familieleden en de bezoekers) worden niet met rust gelaten.
Ik weet wel: grafschennis (hoe 'miniem' ook, zoals hier of het wegnemen van kleine beeldjes en planten) is van alle tijden en van alle culturen. Maar dit blijft knagen en hangt in mijn herinnering als een stukje prikkeldraad.
13-09-2012
Eieren, thee, melk en brood en Reinaert de Vos
Eieren, thee, melk en brood en Reinaert de Vos
Naast de grote dieetdiscussies van de laatste weken, maanden in Vlaanderen ( bijv. De voedselzandloper K. Verburgh) lees en hoor je geregeld informatie over kleine voedingsvragen die nogal wat tegenstrijdige antwoorden opleveren. We proberen zo objectief mogelijk hier enkele tips te geven, geschikt voor modale volwassenen in 'onze' samenleving. Sommigen (K. Verburgh, W. Willett) halen Azië aan waar miljoenen geen melk drinken, zonder gezondheidsnadelen. Let wel dat geldt voor India, waar er andere levensomstandigheden zijn en blijkbaar tevens alternatieven voor melk. Als slot een knipoog naar Van den Vos Reynaerde (Reinaart de vos), het hoogtepunt in de Nederlandse middeleeuwse literatuur.
Thee is op water na de meest gedronken vloeistof ter wereld en bevat krachtige antioxidanten, de flavonoïden, die het lichaam helpen bij het neutraliseren van schadelijke vrije radicalen die grotendeels verantwoordelijk zijn voor de veroudering van de cellen. Wanneer de vrije radicalen te talrijk worden, dan kunnen zij de veroudering van de cellen bevorderen. Tip: thee (groene, zwarte) voldoende lang laten trekken, ongeveer 4 minuten, meer minuten geeft niet veel extra voordelen, wel een bitterder smaak (smaak van oude sokken). Sloten thee drinken is niet echt nodig, afwisselen met water (uit de kraan) is prima.
Voor eieren, melk en brood: gaan niet in op de discussie voor of tegen. Veel hangt af van de levensomstandigheden, land en de persoonlijke toestand.
Eieren: "nu" wordt aanvaard dat af en toe een ei wel kan. Hier merk je dat de opvattingen daaromtrent veranderen. Tip: matigheid en let op het bakvet (verminderen).
Melk Tip: matig (verminderen) gebruik, halfvolle melk is OK. Brood Tip: bruin brood wordt aanbevolen. Matig het smeersel en het beleg, vermijd suikers en verzadigde vetten.
Conclusies Voor thee, eieren, brood, melk geldt: matigheid, met verstand omgaan.
Eventueel zoeken naar gezonde varianten. Gebruik informatie van artsen voedseldeskundigen, weet dat er geen definitieve antwoorden zijn en dat er momenteel weinig betrouwbare metingen zijn over de langere termijn effecten van preventieve acties van gewijzigde eetpatronen.
Knipoog naar Reinaert de Vos Mate is tallen spele goed. deze oude zegswijze staat in Reinaert de Vos en komt uit de mond de sluwe Vos Reinaert tot Bruun de Beer.
12-09-2012
Bewegen, altijd maar bewegen
Bewegen, altijd maar bewegen
Men dramt het in de hoofden van jong en oud: meer en beter bewegen. Voor personen die wat ouder zijn en de sedentairen (personen die weinig of niet bewegen) is bewegen samen met gezonde voeding belangrijk. We weten dit wel, maar hoe komen we er toe en hoe houden we dit vol. Vooral dit laatste aspect trekt de aandacht van de bewegingsspecialisten. Ziekenfondsen geven soms een tegemoetkoming voor bewegingssport. Een slogan van hen liegt er niet om: Niet bewegen is even slecht als roken. In hun websites en publicaties vind je meer informatie over hun acties (al of niet in groepsverband) omtrent wandelen - trappen nemen - fietsen - lopen zwemmen soms zijn er speciale projecten voorzien voor gezamenlijk bewegen. Ook het Vlaams Instituut voor Sportbeheer en Recreatiebeleid vzw is zeer actief. Surf naar http://www.isbvzw.be/ Werknemers en gepensioneerden krijgen soms tegemoetkomingen voor fitness. De keuze van een passen fitnesscentrum is belangrijk. Dat hangt samen met de ligging, het publiek en de begeleiding. Het meest succes hebben de loop- en fietstoestellen voor algehele conditieverbetering; vetverbranding en afslanken (spinning, aerobics, cardiofitness etc.); versterking van spiermassa (bodybuilding). Fitnessapparaten: hometrainer - loopband - indoor-roeier, de crosstrainer, trilplaat. Men kan ook thuis bewegen: trappen, of al of niet met apparaten opdrukken en buikspieroefeningen. touwspringen, stretchen enz.. De toestellen die ons al jaren lang het meest aanspreken zijn de fietsen, de loopband van de crosstrainer. Dat laatste toestel geeft: vooral belasting voor de benen en de schouders en spieren van de romp (rug, zij, buik): armen en de benen worden gebruikt door voortschuivende beweging, wat gelijkend op langlaufen. Prima voor de hart-long-conditie - cardiofitness -; bij een lagere intensiteit en langere trainingsduur is er vooral voor vetverbranding. Vooraf een gesprek met de huisarts is aangewezen en met de bewegingscoaches in de fitness. De begeleiders, de uitleg bij de toestellen en vooral de initiatie van de begeleiders en de andere bezoekers informeren je. Meestal is er een evenwicht van mannen en vrouwen; voor oefeningen die in de richting gaan van bodybuilding zijn er minder vrouwen. Het succes van gezamenlijk dansen zoals salsa en zumba is meestal tijdelijk. Wat altijd succes heeft zijn de gezamenlijke fietsoefeningen.
Men probeert jongeren aan te trekken door aangepaste tarieven, wat nu al geldt voor 55+. Tot rust komen in een fitnessruimte zit er niet in: er is meestal een muziekachtergrond en op vele toestellen is een tv-monitor. Soms is er een combinatie met sauna: meestal gemengd, al vormen de vrouwen de minderheid; in principe: eerst douchen, geen kledij wel handdoeken. Een zwak punt is dat het douchen vaak achterwege wordt gelaten omwille van het comfort en de tijd.
Het sociale komt vooral door het samen zijn en het achteraf ets (gezond) drinken. Al jaren ga ik als senior naar een fitness (al moet ik me vaak min of meer dwingen) en probeer anderen te overtuigen dit als een interessante mogelijkheid te zien (zeker om vol te houden), in het kader van bewegen, altijd maar bewegen...
11-09-2012
Brugge - nieuw: Historium - Opening op 25 november 2012.
Brugge nieuw: Historium - Opening op 25 november 2012.
Historium in Brugge van Hans Vandamme, medeoprichter. Surf naar www.historium.be "Het Brugge van 1453 proeven alsof je er middenin staat. Beleef de magie van de Middeleeuwen. Dit moet uitgroeien tot een nieuw cultuurhistorische attractie op de Brugse Markt."
Opening op 25 november 2012.
Bekijk de trailer (1 min.) en een samenvatting van de inhoud en de personages. We pikken daaruit de figuren van Anna en Jacob. " Anna (Clara Cleymans): zij is de maagd met de gouden haren die als model zal dienen voor het schilderij De Madonna met kanunnik Joris van der Paele van Jan van Eyck. Haar frisse schoonheid maakt een overweldigende indruk op Jacob, de leerjongen van de schilder. Een spannend liefdesverhaal ontluikt. Jacob (Lander Gyselinck): de achttienjarige leerjongen van schilder Van Eyck hoeft alleen maar het model voor de madonna en een zending op te halen in de haven. Hij wordt op slag smoorverliefd op haar. En alles valt in duigen. Zal hij ondanks zijn stunteligheid zijn dromen kunnen waarmaken?"
Wij kijken er al naar uit.
06-09-2012
Selectieve aandacht voor de media voor en na de reis: Denemarken
Selectieve aandacht voor de media voor en na de reis: Denemarken
Als je naar een land/regio reist selecteer je informatie in de media voor en na de reis. Voor Denemarken waren dit bij ons drie items: Denemarken staat aan de top voor de benzineprijzen; er zijn de laatste jaren belangrijke gemeentefusies geweest en een dramareeks van de Deense televisie die met veel lof werd ingeleid: Borgen (Canvas - serie vanaf 5 sept. 2012). De benzineprijzen waren hoger dan in België en daarenboven sterk onderhevig van pomp tot pomp. Meest in het oogspringend was de hertekening van de gemeenten. Dat viel ons vooral op in Noord - Jutland en in de omgeving van Aarhus. Bij navraag bleek dat dit een gunstige weerslag had op de bestuurskwaliteit en dienstverlening.
De nieuwe dramaserie Borgen was ook voor ons een echte meevaller en illustreerde treffend de rol van de spindoctors, van de vrouwen in de politiek (de Deense premier is een vrouw, ook in Borgen gaat het daarover) en het belang van de slotdebatten en samenhangende 'onthullingen'.
Het boeiende aan die selectieve aandacht is dat je meer en diepere verbanden en associaties legt met de reisherinneringen.
05-09-2012
Denemarken - Jutland: een overzicht: herkenbaar en toch apart
Denemarken - Jutland: een overzicht: herkenbaar en toch apart
Denemarken is geen voor de handliggende keuze voor een Belgische toerist. Niet zozeer omwille van de afstand (ongeveer 900 - 1000 km naargelang van vertrek- en eindpunt), wel omdat er weinig toeristische Deense toppers in ons geheugen steken. We kennen wel een aantal bekende Denen:Negen beroemde Denen: onze selectie zoals Hans Christian Andersen, Legoland - Ole Kirk Christiansen: in Billund, Søren Kierkegaard, Lars von Trier, Bjarne Riis wielrenner.
in het kader van het erfgoed en meer speciaal het kerkelijk erfgoed maakten we zesdaagse rondreis in Denemarken - Jutland. Dat viel ons bijzonder goed mee, ook al omdat het weer (eind augustus - begin september 2012) goed meeviel. Bij de thuiskomst komen de traditionele vragen: viel het mee, wat heb je meegemaakt ?... Dan vertel je verhalen en toon je foto's op de pc en je gebruikt sleutelwoorden om je verhaal in te kaderen: herkenbaar maar toch apart.
Herkenbaar: zee, stranden, fjorden, landbouw, middelgrote ondernemingen, sterke aandacht voor kunst, vormgeving, onderwijs, stadskernvernieuwing, erfgoed, kerkelijk erfgoed met de invloed en van de Reformatie. Apart: duur (gemiddeld toch een derde), niet zozeer de drank - in vergelijking met de buurlanden Noorwegen en Zweden veel goedkoper, want zij komen naar Skagen (uiteinde van Jutland) om zich daar te bevoorraden en goed door te drinken. De duurte komt door de soberheidpolitiek van de voorbije tiental jaren. Denemarken behoort tot verschillende Europese instellingen maar NIET tot de eurozone; ze houden vast aan hun nationale munt de kroon en ze zijn daar fier en nu 'gelukkig' om.
04-09-2012
Fototentoonstelling Vlissegem (De Haan): merkwaardige koppen in de weide
Vlissegem (De Haan): merkwaardige koppen in de weide
Als we naar de kust gaan rijden we meestal door Vlissegem De Haan. Met de wagen moet je voortdurend rekening houden met wegeniswerken/herinrichtingwerken en zo zagen in de dorpskern op een weide een merkwaardige fotoreportage van Vlissegemse koppen in de weide. We kwamen later opnieuw met de fiets, om alles van dichterbij en rustiger te bekijken en dat was een echte meevaller. We leerden zo de fotograaf Bart Michiels kennen, nu werkzaam in de VS en afkomstig van deze gemeente. Hij had in 1987 als afstudeerwerk een reeks fotos van typische Vlissegemse koppen gemaakt. Een selectie van de fotos werd in 1988 ter gelegenheid van 1000 jaar Vlissegem opgenomen in een boek. Op de weide vlakbij de kerk staan ze nu in volle glorie. Bij elke levensgrote foto staat uitleg over de persoon of personen en info waar ze woonden, wat ze deden en hun levensloop. Ontroerend, zo herkenbaar, van onder de kerktoren maar toch zo universeel.
Het is wel even zoeken naar de ingang (moet beter aangeduid worden) en de pancarte van de fotograaf kunstenaar zelf moet duidelijker aangeduid worden: hij staat wel in het midden van de tentoonstelling, zij het met een kleinere foto, maar dit valt niet genoeg op.
Er wordt ook geen route en nergens vonden we een foldertje (misschien in de dienst voor Toerisme ?) om nog eens te kijken of een website.
Van ons een hoge quotering: (een 8 op 10) ondanks de schoonheidsfoutjes.
Citizen Kane (1941): opnieuw bekeken
Gelukkig dat geregeld films zoals Citizen Kane (1941) geprogrammeerd worden zoals dit gebeurde op Arte half aug. 2012. Ik herinnerde me vaag enkele beelden, maar vooral het aureool dat dit tot nog toe de 'beste film' was. Op de lijstjes staat die film toch meestal in de top-5 van Beste Films. De film is in zwart - wit, wat voor mij geen probleem is, wel voor (bij navraag) jongeren. Er zijn plannen geweest om de film in kleur uit te brengen, maar deze plannen gingen niet door.
Het verhaal in de film is een zoektocht door een journalist om de verklaring te vinden voor de laatste woorden van Kane terwijl hij een blazen bolletje met dwarrelende sneeuwvlokken liet neervallen. De journalist gaat op zoek naar bekenden, vrienden, medestanders enz. Op het laatste vernemen we wat Rosebud (rozenknopje) betekende.
Vooral het laatste deel van de film kon me boeien: de verwoede strijd van Kane met zijn politieke en corrupte tegenstander voor het gouverneurschap. Aanvankelijk verloopt zoals gepland, zijn kiescampagne slaat aan: komaf maken met de heersende politieke corruptie en meer aandacht schenken aan de noden van de man in de straat. Ondertussen heeft Kane een eenvoudige zangeres ontmoet, die droomde van operazangeres te worden. Hij wordt door haar gecharmeerd en begint een geheime relatie. Zijn politieke tegenstander ontdekt dit en zal dit exploiteren. Kane kiest voor zijn nieuwe liefde en zijn vrouw scheidt. Hij trouwt later met zijn zangeres. Ondertussen laat hij een pronkerige (mythische) landgoed Xanadu bouwen, met een reuzegrote collectie kunst. Kane promoot zijn vrouw met geld, omkoperij enz. om haar carrière op goede banen te brengen. Zij ziet na een tijdje in dat hij de gunstige kritieken afkocht. Zij verlaat hem en hij blijft eenzaam achter.
Info Wikipedia: Citizen Kane is een film uit 1941, de eerste lange speelfilm van Orson Welles, die naast het regisseren tevens de film produceerde, meeschreef aan het scenario en de titelrol speelde. Citizen Kane wordt door veel filmcritici als 'beste film aller tijden' beschouwd. De film was vernieuwend in vele opzichten: verhaalstructuur, montage, de deep-focusfotografie maar ook het gebruik van grime en make-up. Citizen Kane gaat over het leven en werk van krantenmagnaat Charles Foster Kane, een personage dat waarschijnlijk gebaseerd is op William Randolph Hearst. In de film volgen we een journalist, die op zoek gaat naar de betekenis van zijn laatste woord, Rosebud.
De film vertelt het verhaal van Charles Foster Kane, een man die niet in staat is om liefde te uiten voor iets anders dan macht. Kane, een rijke krantenmagnaat (gespeeld door Orson Welles), sterft aan het begin van de film in Xanadu, zijn grote maar vervallen landhuis te Florida. Hij uit zijn laatste woord, Rosebud (rozenknopje), en een glazen sneeuwbol met een winterlandschap glijdt uit zijn hand. Een filmjournaal vertelt hierna het leven van Kane, zoals het bekend staat in de media.
Orson Welles was al bekend van zijn werk voor radio en toneel (onder andere van het hoorspel The War of the Worlds uit 1938) toen hij in 1939 op 24-jarige leeftijd een contract tekende bij RKO Pictures. met volledige creatieve vrijheid over zijn film: schrijven, regisseren en produceren, de acteurs uitzoeken, en kreeg het volledige recht om te mogen bepalen hoe de final cut (het eindresultaat) er uit zou zien.
De film wordt gezien als een pionier op het gebied van deep focus, een techniek waarbij zowel voorwerpen op de voorgrond, in het midden als op de achtergrond tegelijkertijd scherp (in focus) te zien zijn.
Na 1942 raakte de film in de VS in de vergetelheid, tot hij in 1946, na de Tweede Wereldoorlog, in verscheidene Europese landen werd uitgebracht.
Tegenwoordig wordt de film als een van de beste films aller tijden beschouwd.
Toekomst van ouderenvoorzieningen in Vlaanderen
Ouderenvoorzieningen in Vlaanderen
Denktanks zoals Itinera, bevoegde Ministers in de Vlaamse regering (Jo Vandeurzen, Ingrid Lieten) en flankerende organisaties zoals Flanders Care en IWT (Agentschap voor Innovatie door Wetenschap en Technologie) die nadenken over de toekomst van ouderenvoorzieningen in Vlaanderen hebben nogal eens dit is normaal - uiteenlopende meningen hoe het verder moet. En dit om tegemoet te komen aan de wachtlijsten (opvangcapaciteiten) en het zelfstandig wonen..
Sommige trends tekenen zich af: traditionele rusthuizen verder bijbouwen is onbetaalbaar. Er moet meer modernisering komen in de zorgvoorzieningen, en men dient vlugger in te spelen op de nieuwe noden van de zorgvragers, hun familie en de zorgverleners. Men denkt aan het inschakelen van wijk en gemeente en gebruik te maken van makkelijk te hanteren communicatiemiddelen en domotica. Ook een nauwkeurig bestuderen en toepassen van aangepaste medicatie.
Grotere mixt is nodig naar gelang van de zorgbehoeften van de ouderen van licht en matig tot zwaardere zorgbehoevenden. Traditionele, residentiële plaatsen in (omgebouwde) RVTs en ROBs blijven nodig , zorgvoorzieningen die bij de mensen thuis komen en gespecialiseerde zorgverstrekkers blijven eveneens een noodzaak, met flexibiliteit voor zij in-stromers. Tevens dienen de huisvestingsmaatschappijen meer inspanningen doen voor de oudere bevolking.
16-08-2012
1920 Antwerpen 7de Olympiade: bijna vergeten
1920 Antwerpen 7de Olympiade - bijna vergeten
Na ons klein, vergelijkende overzicht van enkele Olympische spelen, wezen een aantal lezers ons erop dat ik niet even 1920 Antwerpen 7de Olympiade had vermeld. Ik wil dit hier rechtzetten, te meer omdat ik zowat tien jaar in deze wijk heb gewoond.
Ga naar http://nl.wikipedia.org/wiki/Olympische_Zomerspelen_1920 met een interessant overzicht. Mooie afbeeldingen, o.a. de affiche. We haalden heel wat informatie daaruit.
Deze olympiade ging vooral door in de wijk Kiel - Tentoonstellingswijk. Heel wat straatnamen verwijzen ernaar : atleten-, hockey-, polo-, atletenstraat enz.
Antwerpen had zich kandidaat gesteld in 1912 met veel overtuiging en vertrouwen. Toen kwam de oorlog en de jaren erna waren niet makkelijk om steun en sponsoring te krijgen, niet van de reders en diamantairs, niet van de stad. De inflatie sloeg toe en de schulden gingen zich opstapelen.
Het Beerschotstadion werd aangepast tot Olympisch arena. Zoals later het geval was (zie 2012 Londen) gingen een aantal wedstrijden buiten de stad door: roeien in Willebroek, schermen in het Brusselse Egmontpaleis, Oostende: zeilen.
De Spelen kregen niet het gehoopte populaire succes door de hoge toegangsprijzen en het het slechte weer hield het volk weg. De atletiekwedstrijden hadden tijdens de Spelen fel te lijden onder het slechte weer en de gebrekkige technische uitrusting. De meeste wedstrijden verliepen in een nagenoeg leeg stadion.
Voor het eerst werd de Olympische eed afgelegd door een atleet. Duiven werden losgelaten als symbool voor de vrede en werd de Olympische vlag voor het eerst gehesen. De Spelen van 1920 zagen een nieuwe kampioen opstaan: de Fin Paavo Nurmi (mijn icoon...). De Finnen waren uiteindelijk de grote overwinnaars in de atletiek in Antwerpen met maar liefst negen titels.
En last but not least: de Rode Duivels wonnen voor een vol stadion ... GOUD, want hun tegenstanders de Tsjechen verlieten na 43 minuten het veld uit protest nadat een van hun spelers werd uitgesloten.
14-08-2012
Olympische Spelen: Peking, Londen
Olympische Spelen: Peking, Londen
Wij sluiten 'onze' 17- daagse spelen af met een vergelijking Peking Londen
2008: Peking; grandioze opening en slot. Gouden medaille voor Tia Hellebaut in het hoogspringen met 2.05 bij de eerste poging. Voor België was dit het eerste atletiekgoud sinds Gaston Roelants op de 3.000 m steeple in Tokio in 1964.
Peking organiseerde de duurste Spelen ooit, maar dat kwam voor de mondiale economische en bancaire crisis...
Een kater achteraf in Peking en in China wegens het niet optimaal gebruiken van de infrastructuur. In het befaamde Vogelnest worden nu rodeo's georganiseerd en aan het Olympisch zwembad hangen glijbanen en dit alles om te proberen de kosten voor de instandhouding op te vangen. Op de Olympische roeibaan zie je (goedkope) roeibootjes. Het park trekt wel meer en meer personen aan die gaan lopen. Vandaar de bedenking van een journalist: Geef mensen een sportvoorziening en ze gaan vanzelf sporten (ook in China).
2012: Londen grandioze opening en slot zoals in Peking. Eerder bedroevende prestaties van de Belgen. Medailles zijn belangrijk om landgenoten te motiveren om meer aan sport en lichaamsbeweging te doen. Deelnemen is belangrijk maar is geen voldoende voorwaarde om medailles te behalen. Daarvoor heb je een sport management nodig die mikt op echte top sport. De voorzitter van het IOC, de Belg Jacques Rogge, sloot officieel de Spelen in Londen af. Men keek vooral uit naar zijn eindevaluatie: 'Dit waren gelukkige en glorierijke Spelen,' verwijzend naar het Britse volkslied. Deze Spelen zullen nog lang inspirerend werken voor Londen en Groot- Brittannië.' Hij sloot de 30ste Spelen en zei uit te kijken naar Rio de Janeiro. Ondertussen is de vlam daar toegekomen.
Persbericht:12 augustus 2012 Bron: AFP : benoeming Sebastian Coe opvolging OS
"De Britse Eerste Minister David Cameron heeft Sebastian Coe, de voorzitter van het organisatiecomité van de Olympische Spelen van Londen (LOCOG), zondag benoemd tot 'legacy ambassador'. De 55-jarige Coe, viervoudig Olympisch medaillewinnaar, moet de Britse regering mee adviseren over het besteden van de inkomsten die nog uit de Spelen zullen volgen. Cameron schat die inkomsten de komende vier jaar op 13 miljard pond (16,6 miljard euro).'Seb Coe heeft een fantastische bijdrage geleverd aan de organisatie van de beste Spelen ooit', aldus Cameron. 'Ik hoop dat hij hetzelfde doet met de 'erfenis' van de Spelen.' De ex-atleet moet er in de eerste plaats voor zorgen dat het succes van de Spelen ook economische winst oplevert, door ondernemingen en investeringen aan te trekken in een economisch moeilijke periode voor het Verenigd Koninkrijk. Daarnaast zal het bedrag ook aangewend worden voor onderwijs en sociaal beleid. Londen legde al enkele ambitieuze doelen vast voor het tijdperk na de Spelen. Het wil in de eerste plaats Oost - Londen, voor de Spelen een achtergestelde regio, een blijvende boost geven. Daarnaast moet de economie in het algemeen gestimuleerd worden, net als het beoefenen van sport door de Britten."
13-08-2012
Averbode: de uitgeverij draait (nog) op volle toeren
Averbode: de uitgeverij draait (nog) op volle toeren
Kloosters en abdijen moeten zoveel mogelijk in hun eigen onderhoud voorzien. Ze produceren o.a. bier, kaas en verkopen in hun winkeltjes allerlei van kaas tot zeepjes. De producten van Averbode associëren we op de eerste plaats met zijn educatieve uitgeverij Altiora /Averbode van de tijdschriften en uitgaven over spiritualiteit.
Doremi, Zonnekind, Zonnestraal, Zonneland. Heel wat katholieke scholen zijn nog klant bij deze uitgeverij. Ze zijn christelijk geïnspireerd maar minder nadrukkelijk en minder moraliserend. Er is ook een internationale dimensie: Doremi verschijnt in het Frans, Engels, Duits en Spaans. De uitgeverij Altiora /Averbode gaat meer en meer de Europese toer op.
Het nauwst aan onze hart liggen evenwel de Vlaamse Filmpjes voor kinderen van 10 tot 13 jaar , 32 bladzijden. http://www.averbode.be/vlaamsefilmpjes. We herinneren ons nog levendig van John Flanders. Spoken op de ruwe heide (1935). Zijn naam leeft nog altijd voort in de prijs die uitgereikt wordt door de uitgeverij Altiora /Averbode. Deze Gentenaar met de honderd namen (o.a. Jean Ray) is een van de groten van de fantastische literatuur. Bij het grote publiek in Vlaanderen is hij vooral bekend als auteur van meer dan 200 'Vlaamse Filmpjes'.
