Chouke als ik iets tot je kon zeggen, zou het dit wel zijn: als ik hier zit en naar je foto kijk, gaan mijn gedachten heel ver terug. Hoe ik je leerde kennen, we waren nog zo jong. Je kijkt zo glimlachend naar mij, net of je er zelf nog bent. Je leeft nog zo echt in mijn hart, al ben je er al vier jaar niet meer. Voor mij is het net of het was gisteren. Ik huil nog veel, omdat ik je zo mis. Ik ben dan liefst alleen en wil niemand zien. Soms zeg ik tegen Jezus, doe hem mijn groetjes, en misschien doet Hij dit wel, want Hij alleen ziet mijn tranen.
Bij mensen wenen, kan ik niet maar van Jezus mag ik wenen, Jezus weende ook. Daarom begrijpt Hij ons zo goed. Als ik weer wordt overmand door verdriet is het net of Hij droogt mijn tranen en zegt: kom Mijn kind, ik weet er van, en Ik laat je nooit alleen. Ik draag de lasten die jij niet dragen kunt. Dan ervaar ik, Zijn rust en Vrede en Blijdschap. Hij tovert weer die lach op mijn gelaat. Zo gaan wij samen door de dagen, Jezus en ik. Iedere dag is een dag dichter naar Jezus maar ook naar jou toe. k Ben Hem zo dankbaar voor Zijn nabijheid. k Dank Hem voor de liefde van de vele mensen om me heen.
Lieve schat, dan zullen we weer samen zijn, dan staat Jezus en jij op me te wachten, als ik er aan kom alvast tot dan.
Heer Jezus, U gaf liefde aan de mensen. U kreeg geen liefde terug. U genas vele zieken ze bedankten U niet eens. U gaf hongerige te eten ze zagen niet wie U was. U sprak van Uw Koninkrijk en redding ze geloofden U niet U vertelde hen over Uw komend lijden niemand was er die u begreep. Zo ging U naar het kruis. Een weg die U alleen moest gaan. U droeg onze schuld zoals u ons had beloofd. De pijn van Uw geslagen en doorboord lichaam terwijl ze keken vol van leedvermaak. In al Uw liefde kon U nog zeggen: Vader vergeeft het hen want zij weten niet wat ze doen. Zon liefde eer, kan alleen maar van onze Schepper komen en ik dank U daarvoor.
Buiten in de tuin werken: plezant. Het is fijn van Gods natuur te genieten, bloemen, planten, en de tuin mooi maken. s Avonds moe, maar tevreden, er naar kijken, zeggen, kijk eens Heer, hoe mooi het is geworden. Een praatje maken met de buren, mijn spelende kindjes bezig zien, zo vergaan de dagen, en ook weken, en dan ineens komt de winter er aan. De tuin ligt er stil bij, alles sterft af, om straks terug mooi te herleven maar nu, de dagen zijn zo kort. De avonden, zo lang, dan valt de stilte van het alleen zijn, en toch Heer, ben ik graag allen. Wilt U die leegte vullen, die geen mens vullen kan. Ik voel elke dag Uw nabijheid maar Lieve Heer, iemand missen, dat is het wat zon pijn doet, die pijn kan geen mens helpen dragen dat kan alleen U Lieve Heer
Als men de wolken voorbij ziet drijven, als men de bomen ziet bewegen door de wind die je niet pakken kunt dan zien we, God bestaat, als men de bloemen zo mooi ziet bloeien ieder met een ander gewaad.
Wordt het dan niet stil bij ons van binnen en danken we Hem, die dit alles heeft gemaakt. Zie naar de vogels, ze vliegen en zingen met alle stemmen van hoog tot laag. Ze maken zich geen zorgen, want ook zij weten wie hen heeft gemaakt. Zie naar de herfst, winter, lente en ook zomer alles komt op zijn tijd. Alles krijgt een mooie, andere kleur. Ziet men zo naar Gods prachtige schepping weet men dat God de Schepper bestaat. Wordt men stil en ook dankbaar denk ik aan wat God zei in Zijn Woord: enkel de dwaas zegt God bestaat niet.
Heel vroeg werd ik wakker, k kon niet blijven liggen Heer. t Is zo stil, k hoor mijn gedachten, die gaan uit naar U o Heer k wil U danken deze morgen, voor bewaring van de nacht. Voor de dag die gaat beginnen, vraag ik nu Uw zegen Heer
Deze dag is weer de laatste, want het jaar is weer voorbij er zijn feesten, er is lijden, ook geweld, dat hoort er bij er zijn zusters, en ook broeders, die vervolgd zijn voor Uw Naam. Zei u niet voor hen te bidden, of weten we niet dat ze bestaan
Als ik denk aan al die dagen, die er waren in dit jaar is er veel om U te danken, meer dan dat ik klagen zou Dank U voor mij man en kind ren, en de grote vriendenschaar We hebben het precies in ons landje zoals ik het hebben wou
k Hoor de vogels, die ontwaken, fluiten, zingen tot Gods eer ook de stilte wordt doorbroken, want de dag begint nu weer Dank u Jezus voor dit uurtje, dat ik met U stil mocht zijn hier en nu met een hart vol liefde kan ik zeggen, mijn Heiland, dat bent U.
U bent mijn Vader, U bent mijn rots. U bent er altijd, U bent nooit weg, U bent God. Op U kan ik bouwen, op U kan ik steunen Vader. In mijn hart heb ik zoveel dingen die ik zeggen wil.
Soms voel ik vreugde, soms voel ik tranen. Bij U kan ik steeds met alles terecht. U hebt de tijd om naar mij te luisteren. U hebt geduld, U maakt geen verwijt.
Soms is de pijn in mijn hart niet te dragen en denk ik, Hij is er niet meer, maar daar gaat het fout, als ik zo begin te denken is mijn oog niet meer op U gericht.
Dan geef ik voet aan de vijand die mij van U wegtrekken wil. Leer mij te kijken, altijd naar u. Begin ik te loven, te danken, te prijzen dan voel ik Uw zegen, die daalt op mij neer.
Want in U te danken, daar ligt de sterkte dan komt de Hemel op aarde neer dan komt de zalving, de werking van boven, en kan ik gaan leven in de kracht van Uw Geest
Heel lang geleden, er was nog geen lawaai van autos of vliegtuigen, het was een heel stille nacht, en toch was het geen nacht, zoals de andere, want die nacht, stond lang tevoren beschreven. De Herders lagen te rusten, en toch voelden ze dat iets zou gebeuren, en ineens was het of de Hemel openging. Ze hoorden Hemelse muziek, ze waren sprakeloos, de engelen zongen dat de Koning, de Heiland geboren was. Toen sprongen de Herders recht, en gingen naar Bethlehem zoals de engelen zongen, gingen ze hun Heiland zoeken. Maar wat was dat? Het leidde hen naar een stal, dat kon toch niet? Een koning wordt toch niet in een stal geboren? En dan nog wel een Hemelse Koning, en toch gingen ze in die stal zien. Ze vonden een kindje, liggend in een kribbe in doeken gewikkeld. Ze knielden neer in aanbidding voor dit kind, want ze zagen dat hier werkelijk de Heiland was geboren en ze brachten hulde aan Hem. Toen Maria zegde dat dit kind, Jezus zou worden genoemd, keken de Herders wel vreemd op. Jezus? Zon gewone naam onder het volk van Israël? Weet je waarom? Ja, wij, zouden hem een heel aparte naam hebben gegeven aan een geboren Koning, een naam dat niemand had. Maar dat wou God de Vader niet. Zijn Zoon moest gewoon zoals ieder kind kunnen opgroeien, want als Hij een aparte naam had gekregen, hadden de mensen die onze Heiland wilden doden Hem onmiddellijk gevonden. Dat mocht dus niet gebeuren, want dit kind was op de wereld gekomen met een heel speciale opdracht. Die opdracht zou de hele mensheid heil brengen. Als we dit met Kerstmis weer herdenken, de Geboorte van onze Heiland en verlosser, laten wij dan God de Vader danken dat Hij onze Redder, arm en met de gewone naam Jezus, stuurde naar de aarde. Drieëndertig jaar later riep dit kind Jezus, toen een man geworden, aan Het Kruis, het Woord dat onze zegekreet werd: HET IS VOLBRACHT.
En mijn zoon bracht zijn verhaal, hoe de wegen in zijn huwelijk deden scheiden, en angst sloeg mij om het hart. Het kwaad zocht in mijn zwakheid, toen zij aan de kleinkinderen dacht. Hij kreeg van haar het horen en de kwaadheid kwam naar voren. O Heer, schaamte huisde in haar. Met post kwam het boekje Israël, één zin stak mij de ogen uit . Er is er maar één die de waarheid kent, mijn woede had de Heer gekrenkt. Door Geest werd ik ingegeven: Niet aan u is het oordeel, want zo ook zal over u geoordeeld worden. En liefde werd in mij ontstoken, het kwaad in mij gebroken. Mijn zoon ik heb u lief, vergeef mij alstublieft. Ga uw weg, waar je heen moet gaan, mijn moederhart zal aan je zijde staan.