Toertocht (30-45 km) van het ATB-Team Sirocco te Woensdrecht op zondag 22-11-2015.

De toertocht van het ATB-Team Sirocco vanuit het Café Non Plus Ultra te Woensdrecht is een klassieker op mijn jaarlijkse agenda, ook al twijfelde ik er aan om naar Kasterlee of Zoersel te gaan rijden. Omdat ik de toertochten van Ossendrecht (8 november), Wouwse Plantage (18 oktober) en Hoogerheide (11 oktober) op de zogenaamde Brabantse Wal al had laten passeren, toch maar trouw gebleven aan de streek waarvan ik de schoonheid dank zij de bike leerde appreciëren. Een parkeerplekje gevonden op een pleintje nabij de start. Een plaats vinden kan lastig zijn wanneer zo’n klein dorp overspoeld wordt door mountainbikers. Het vroeg anders wat zelfovertuigingskracht om het warme nest te verlaten vermits het weer niet veel goeds was zo kort na een dag en nacht met ijskoude regen. Ingeschreven in het café met de bizarre naam en om 9.30 u was ik op pad.

De aanvang van de toertocht was zoals ik verwacht had eerder een beproeving, want het café ligt op de rand van de Ossendrechtse Noordpolder, een desolate open vlakte waar regen en wind vrij spel hebben! De veldweg en het grasspoor waarover we dienden te rijden lagen er dan ook verzopen bij met modder en plassen. Het dropke aan de dikke wortel was er nog steeds! Daarna was het ploeteren in een verzopen grasveld. Het ging dan een met bomen begroeide heuvel op voor de eerste hoogtemeters, even over het erf van een hoeve en over een smal spoor tussen een prikkeldraad en struiken naar de Peerenbergscheweg. Op 4,50 km was het daar even stevig klimmen over asfalt. Boven reden we het bos in en kregen we de eerste singletrack voor de wielen. Die lag er nat maar nog behoorlijk berijdbaar bij, alhoewel het op enkele plaatsen toch wat sukkelen was. Maar ik heb hier ooit al meer gestunteld! Ik prees mij tevreden dat ik niet de enige kluns onderweg was, want voor mij reed een tijdje een vermoedelijke beginneling die het nog lastiger had dan ik. De mens is op een bepaald moment even aan de kant gegaan om te bekomen. Verder gereden aan mijn rustige tempo wat ik kon aanhouden vermits het slechte weer er voor zorgde dat er minder deelnemers dan gebruikelijk op de paadjes reden zodat er weinig bikers waren die voorbij wilden geraken. Op deze eerste singletrack kan het anders soms zeer druk zijn.

Op 6,50 km reden we in het bos in de omgeving van het Mollercollege waarvan ik de veelkleurige nieuwbouw tussen de bomen door zag staan. Hier is het altijd zeer nat, zelfs bij droog weer! Achter het college en de volksabdij Onze-Lieve-Vrouw-ter-Duinen ligt een bos met enkele hoge zandheuvels waarover zich een aantal singletracks slingeren waarvan natuurlijk dankbaar gebruik gemaakt wordt. Het is er dan ook prettig rijden. Op 7,50 km kwam ik uit het bos tevoorschijn in de Onze-Lieve-Vrouw-ter-Duinenlaan waar seingevers stonden, evenals aan het rondpunt met de Putseweg ter hoogte van het restaurant Jagersrust in Ossendrecht. 8,50 km om 10.00 u. We reden er de Abdijlaan in richting Huijbergen om halverwege rechtsaf het bos- en heidegebied Kortenhoeff in te slaan. Door dit gebied met zanderige paden dat deel uitmaakt van de Brabantse Wal bereikten we de Staartse Heide. We bevonden ons dan niet ver van de grens met het Belgische Kalmthout. Aan de camping Staartse Duinen was er een eerste splitsing tussen de ritten van 30 km en van 45 km op 11 km van de start. 10.10 u. Ik zag daar een knul ietwat teleurgesteld en roepend terugkeren toen hij merkte dat zijn achteropkomende makkers de toer van 30 km op gingen! Gekozen voor de langste rit.

De tocht van 45 km voerde ons door de bossen en over de open vlakten van de Staartse Heide waar het leuk rijden was over een mix van paden. De extra lus eindigde na 3,50 km op quasi dezelfde plek als waar ze begonnen was want op 14,50 km kwam ik uit een bospad tevoorschijn tegenover de toegang tot de camping. We werden even over asfalt naar het rondpunt van Huijbergen gestuurd om daar de richting Bergen-op-Zoom te volgen. Het ging dan rechtsaf een keienpad in dat naar het bos voerde en na de doortocht van een veld reed ik op een boogscheut van één van de toegangen tot de militaire basis van Woensdrecht. Vanuit de verderop gelegen manege in de Kooiweg vertrekt ook een toertocht. We reden een tijd op bospaden die naast de omheining van de luchtmachtbasis Woensdrecht lopen en door de naastliggende bossen. Daarna ging het even langsheen enkele villa’s in de Vennekensstraat in Huijbergen waar een seingever op post was aan een rustig kruispunt. We doken weer het bos in en kregen een tweede splitsing tussen de 30 km en de 45 km op 16,50 km van de start. We reden nu door het bos en over de paadjes van het trimparcours op de Kooiheide. We kwamen uit op een door het bos lopende asfaltbaan en reden in de richting van naar mijn mening de Nootjesberg. Maar we dienden de weg te kruisen om aan de overzijde het bos verder in te rijden.

Door dat bos reden we naar de zandvlakte die net buiten de vliegbasis gelegen is en waar de lichtbakens die de landingsbaan markeren tot buiten de omheining staan. Voor ons lag in de verte de Moerkantsebaan, de weg van Huijbergen naar Bergen-op-Zoom. We maakten bij wijze van spreken zo goed als rechtsomkeer (sommige tochten slaan hier linksaf evenwijdig met de omheining van de vliegbasis) en reden opnieuw in de richting van het bos. Daar kregen we wat ik daarnet gevreesd had te zullen missen toen ik de vliegbasis in het vizier kreeg, meer bepaald de singletrack over een twee tot drie uit de kluiten gewassen zandheuvels met wortels. Een knap paadje! Uiteindelijk reden (of wandelden) we dan toch over de Nootjesberg en kwamen we uit het bos tevoorschijn in de Overbergseweg om daar tussen het huis en de schuur van de hoeve ’t Overberg de bevoorrading te treffen. Er was daar nog redelijk wat beweging. Bananen en wafels konden er doorgespoeld worden met hete thee of sportdrank en er was ook een man present bij wie je terecht kon met eventuele problemen met je fiets! Dat is altijd zeer handig want verkleint de kans dat je uw toertocht in het water ziet vallen omwille van technische mankementen die misschien gemakkelijk kunnen opgelost worden door iemand die er het verstand en het gereedschap voor heeft! Omstreeks 11.10 u spoelde ik er een suikerwafel door met een beker thee op 23 km van het vertrek, halverwege dus!

We kruisten de Weg naar Wouw met de hulp van twee tot drie seingevers. Aan onze rechterhand zagen we een hoge met dennen begroeide zandheuvel liggen, naar mijn mening de Tiestenberg. Aan de voet van de zandhelling zag ik twee mountainbikers staan die zich daar op eigen houtje aan het amuseren waren. We reden rechts een modderig grasspoor op dat naar het bos leidde. Daar was een splitsing tussen de routes van 30 km en van 45 km op 23,80 km van het vertrek. Voor mij ging het rechtsaf naar een knap stuk bos met leuke paadjes en enkele uit de kluiten gewassen heuvels in het bos aan de Tiestenberg. Na dit mooie stuk achter de rug te hebben kruisten we de Hollandseweg en ging het een ferme heuvel op. Niet de Tiestenberg zoals ik dacht, maar de Pilberg! De enige berg die gemarkeerd is met een naambordje! 26 km. Na nog een smalle track in het bos rond deze heuvel kwam ik van tussen de struiken tevoorschijn in het Vijverstraatje aan de rand van de bebouwde kom van Huijbergen.

Op 26,50 km deed een seingever me de Staartsestraat kruisen en verwees me naar het “groene poortje” aan het beeld van de heilige Teresia en het achterliggende parkbos dat allicht ooit behoorde tot het Wilhelmietenklooster van Huijbergen, thans verbouwd tot woningen en serviceflats. Na het heiligenbeeld dienden we links aan te houden en konden we genieten van mooie maar weliswaar natte singletracks. Van 28 km tot 29 km kregen we de lange mooie singletrack op en af enkele heuvels. Vroeger had deze toertocht hier een splitsing. Ik meen dat er vroeger een nog grotere afstand kon gereden worden. Of anders is het een andere tocht die hier ook passeert! Het is moeilijk om alles uit elkaar te houden! Bovendien passeren hier ook Belgische tochten want de plek ligt vlak bij de grens met Kalmthout-Hoek en Essen-Hoek. Daarna volgde de modderige singletrack tussen de rododendrons. 29,50 km. Er waren nog steeds redelijk wat bikers op pad. Op 31,50 km passeerde ik de plek op de Staartse Heide op de grens tussen bos en een open heidevlakte ter hoogte van een zwarte metalen goed onderhouden toegangspoort waar ik tijdens de toertocht van Essen-Hoek ooit geschuild heb voor een immense stortbui. 31,50 km om 12.10 u. We reden niet rechtsaf de open heide in maar wel rechtdoor voorbij de zwarte poort een lang recht zanderig bospad op.

Vanaf hier reden we door de bossen van de Groote Meer over een fel aanzuigende zandweg met grote plassen. Er zijn nog tochten die hier passeren, maar in de andere richting. Op 33 km stond een seingever op post voor de oversteek van de Putseweg, de baan die vanaf de Belgische grens in Putte-Kapellen naar Bergen-op-Zoom voert. Het ging recht tegenover direct weer het bos in over een bospad waarna ik de door struikgewas aan het zicht onttrokken voormalige zandgroeve van Ossendrecht passeerde. Hier is ook een houten hut van een hondenschool, maar er was geen kat te bespeuren! Een paadje leidde ons door het bos, nogmaals in de omgeving van de kleurrijke nieuwbouw van het Mollercollege, een midden in het bos gelegen school. Zoals te verwachten was reden we hier over een zeer modderig pad in deze klassiek natte omgeving! Dan kwam er een splitsing tussen de 30 km en de 45 km op 35 km van de start. Natte bospaden voerden me naar en voorbij het Wasseven, een visvijver van de hengelsportvereniging Het Spanjooltje uit Woensdrecht. De vijver ligt in Ossendrecht niet ver van de Onze-Lieve-Vrouw-Ter-Duinenlaan. 36,50 km.

Ondanks het intussen gevorderde uur was ik niet nog de enige aanwezige op het parcours. Nog af en toe staken anderen me voorbij. Zo op 38 km toen ik aan de omgeving merkte dat we in de bossen om Calfven reden, een buurtschap van Ossendrecht (Woensdrecht). We reden er in de bossen in de omgeving van De Luchtballon, een vakantiekamp voor astmatische kinderen. Intussen na een faillissement ter ziele gegaan. De Luchtballon draaide vooral op giften en de inzet van vrijwilligers. De toertocht die door De Luchtballon werd georganiseerd en die een aantal keren door zwaar winterweer werd afgelast is overgenomen door De Grensrijders uit Hoogerheide. Op 39 km reden we in de bossen van het domein Vluchtheuvel in Calfven. Mooie, maar ook natte en daardoor zware singletracks voeden ons op 40 km tot voorbij De Luchtballon. Ondanks het natte weer stond er weinig water in de beek achter het domein. Doorgaans staat heel het pad hier onderwater! Er is tijdens de toertocht van De Luchtballon ooit een reportage gemaakt door de lokale televisie en tijdens een interview op die plek zie je op een bepaald ogenblik een biker in het water duiken en kopje onder gaan! Door de zeer grote plas was de beek niet meer te zien! De plas lijkt aan de zijkant minder breed te zijn, zodat men geneigd is naar daar uit te wijken en tussen de bomen te rijden, maar net daar zit die beek die dwars op het pad uitkomt!

Er volgde nog een portie natte singletracks doorheen de Vluchtheuvel en na een rondje reden we nogmaals voorbij de Luchtballon. Ik zag mensen achter de omheining op het terrein ervan lopen. Er is nog steeds geen nieuwe bestemming voor gevonden, maar er zouden toch opnieuw kampen worden georganiseerd volgens een artikel in BN De Stem. Nog steeds genoot ik het gezelschap van andere bikers. 41,50 km om 13.00 u. We reden in de Trambaan en de Bergstraat en werden door een seingever de rustige hoofdweg door Calfven over geholpen. Daarna overschreden we de grens tussen Calfven en Ossendrecht. We doken opnieuw de kale en desolate Noordpolder van Ossendrecht in vanaf de Peerenbergscheweg. Een natte zandweg voerde ons over een dijk omheen de polder en we mochten ons gelukkig prijzen dat er geen wind stond. Een laatste biker stak me voorbij en verdween in de verte. De laatste kilometer voerde over dezelfde veldweg als waarlangs we waren vertrokken om weer toe te komen aan het Café Non Plus Ultra.

Ik diende zelfs nog even aan te schuiven aan de bikewash waar uw fiets vakkundig weer vanonder het slijk tevoorschijn werd getoverd! Omdat de Non Plus Ultra, te horen aan het helse geluidsniveau waarmee hier de Hollandse hoempapa ten gehore wordt gebracht, allicht een café is voor doven en slechthorenden, ben ik niet meer naar binnen geweest voor een drankje. Het kleine café zit na zo’n toertocht ook al snel tjokvol. Alhoewel er aan het aantal fietsen te zien niet zo heel veel mensen meer aanwezig waren. Het weer was deze toertocht gunstig gezind geweest, want buiten een bui ijsregen na het vertrek hadden we het droog kunnen houden. De hemel boven de polder kleurde zwart aan de horizon en toen ik mijn fiets weer op de drager plaatste begon het zeer hard te regenen. Net op tijd weer binnen dus! Zoals steeds was dit een mooie toertocht, maar het werd wel, wat de ondergrond betreft, een natte en koude editie onder een sombere, grijze hemel waar slechts enkele keren de zon eventjes doorheen priemde. Met dank aan Sirocco en de vele helpers en seingevers die op post waren op deze zondag. Deze toertocht trekt tot 1600 deelnemers, maar door het natte weer daagden er deze keer 970 bikers op. Waardoor het omwille van de mindere drukte veel aangenamer rijden was.

Jari registreerde vorig jaar de route op Google-Maps en ze zag er dit jaar ongeveer gelijkaardig uit: klik hier! Hij reed zelf de toertocht van Kasterlee.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.be en op mountainbike.nl!

StrammerMax

29-11-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (30-50 km) van de Fietsclub Kees van Boxel te Galder op zondag 15-11-2015.

Op zondag op tijd op, ook al was de nacht vrij kort, want voor de toertocht van de Fietsclub Kees van Boxel te Galder kon je slechts inschrijven tot tien uur. Aangezien wij weten dat de Nederlanders gewoonlijk vrij snel de pijlen weer ophalen, was het zaak van op tijd te vertrekken. Het weer nodigde anders niet uit tot een toertocht. De voorbije namiddag en nacht had het al stevig geregend en bovendien was er zware storm. Het verwonderde me daarom niet dat er nog maar weinig geparkeerde wagens in de nabijheid van de start in het Café Knooppunt Galder stonden, ook al liep de parking aan het sportcentrum waar ik stond na mijn komst vrij vlug vol! Toen ik zo goed als klaar stond om naar de start te rijden kwam Jari daar ook toe. Ik kon alvast vertrekken, hij zou me wel inhalen. Me ingeschreven in het zaaltje naast het café en om stipt 9.00 u was ik op pad.

Het ging het dorp uit en een veldweg bracht ons in de wind na 1,50 km naar het bos. Natte paden voerden ons door het bos en langsheen de bosrand , waarna het duwen was tegen de wind in over een natte veldweg tot aan een asfaltbaantje ter hoogte van het Café Galderzicht. Daar stonden op 3 km enkele seingevers op de plek waar we rechtsaf een asfaltbaantje op dienden te rijden. De Moerstraat bracht ons zo tot aan de Galderse Meren waar we op 3,75 km van tussen enkele paaltjes een zandstrand op draaiden. Slechts enkele mensen met honden liepen er op het strand, het seizoen voor de zonnekloppers is definitief voorbij. We reden dan tot 5 km over zandstranden, over een dijk en door stroken bos langsheen de enkele meren die daar liggen. Tot 6 km voelden we dan het asfalt van de Rijsbergsebaan onder onze wielen. Het ging van daar een gebied in door afwisselend bos en over heide of langsheen de bosrand over enkele leuke singeltracks. Op 9,75 km kwam er een eerste splitsing tussen de routes van 30 km en van 50 km. Gekozen voor de langste tocht.

Vanaf hier kregen we veel bos tijdens het rijden door het Mastbos dat deel uitmaakt van de zogenaamde Baronie van Breda. Het Mastbos is na de Wouwse Plantage nabij Bergen-op-Zoom het oudste cultuurbos van Nederland. Het dankt zijn naam aan de oude dennenbomen of mastenbomen die er staan. Vandaar dat wij Vlamingen dennenappels ook mastentoppen noemen! Op 12,50 km kregen we veel gezelschap van joggers in het bos. We reden er langsheen enkele meren. Er volgden niets anders dan paden, sporen en tracks door de eindeloze bossen tot we op 15 km via een bruggetje de waterloop Mark kruisten. Vanaf het Markdal bereikten we via enkele veldsporen op 16 km de bewoonde wereld van Ulvenhout. Vanaf de veldweg Sulkerpad doorkruisten we de dorpskern van Ulvenhout. Ik herkende enkele plekken omdat ik er ooit eens in het gezelschap van een vriend met de koersfiets gereden had. Het is bij enkele ritjes gebleven, ik rijd niet graag met de koersfiets. Geef mij maar bos en paden ver van alle verkeersdrukte.

Na het doorkruisen van het dorp doken we het Ulvenhoutse Bos in. Paden voerden ons door dit indrukwekkende parkbos over tapijten van herfstbladeren, waarbij we enkele keren een houten bruggetje dienden over te rijden. Dan is het altijd wat oppassen, want zulke bruggetjes kunnen glad zijn als ze nat zijn. We reden in de richting van de snelweg en een brug onderdoor. Dat moet in de omgeving van het snelwegenknooppunt Sint-Annabosch geweest zijn. In deze omgeving had ik nog al gereden, allicht tijdens de toertocht vanuit Chaam. Langs de kant van een bospad troffen we de pauze op 20 km van het vertrek. Het was daar nog vrij druk en er kwamen na ons nog vele bikers toe. Onder een tentje waren vele mensen in de weer voor het aanvullen van de sportdrank, thee, wafels en peperkoek. Vooral de in dikke hompen gesneden peperkoek was lekker. Wij stonden daar omstreeks 10.30 u.

Na de pauze volgde een bijzonder knappe singletrack, weliswaar recht op recht tussen twee rijen bomen over een soort van lage dijk. Een bordje waarschuwde voor mogelijke wortels die er bij momenten effectief lagen. Gewoon er op en er over. Twijfelen was geen optie vermits ik aan de kop reed van een treintje bikers. De hevige stormwind ging intussen heftig te keer in de boomkruinen en dat maakte alles nog spannender! Aan het einde van de track troffen we op 21,50 km een splitsing tussen de ritten van 30 km en van 50 km. We reden verder door het Ulvenhoutse Bos over natte paden die ondanks dat toch nog redelijk goed te berijden waren, al spatte de modder ons geregeld om de oren en begon onze fiets er knap smerig uit te zien! Er waren nog steeds veel bikers onderweg. Eentje daarvan probeerde me op een smal spoor met plassen in te halen op een ongelukkige plek! Hij probeerde over een plas te jumpen, maar dat mislukte. Hij kwam midden in de plas terecht waardoor de modder langs alle kanten in het rond vloog, tot groot jolijt van zijn makker! Terwijl wij probeerden om zo veel mogelijk plassen en modder te ontwijken!

Rond 30 km kregen we een strook waar we toch met echte modder geconfronteerd werden, allicht omdat de omgeving er meer open en blootgesteld was geweest aan de regen van gisteren De wind ging er ook weer fel te keer! We reden er door bos en op de rand tussen bos en velden in de omgeving van de Chaamse Beek en Chaamse Bossen. 11.15 u. Op 33 km reden we eventjes door de bewoonde wereld van Chaam om een kilometer verder een grote baan, de Meerleseweg, te kruisen en de Hondsdonkseweg in te rijden. Ook hier seingevers, evenals veel wind! Na de oversteek reden we door een knap bospark. Wij piekerden ons intussen suf over de toertocht die ons nog niet zo heel lang gelden ook langs hier had geleid, want wij herkenden bepaalde plaatsen en gebouwen, zoals een oud hoevetje met strodak dat te koop stond. Ook later zag ik langsheen een grote baan op een vluchtheuvel op een kruispunt met een zijstraat een kruisbeeld met bloemen ter herinnering aan een verkeersslachtoffer staan en toen begon het mij te dagen. Dat kwam toen aan het einde van de tocht, we werden dan verderop rechtsaf de hoogte in gestuurd tot bovenop een berm die langsheen een snelweg liep, beneden links in de diepte het dorp en in de verte de molen waar de start was. Dat moet dus de toertocht van Bavel geweest zijn. Chaam hadden we immers niet gereden, in Alphen was Jari er niet bij en Hilvarenbeek is te ver van hier. Vanaf het parkbos kregen we geregeld stukken van de toertocht van Bavel voor de wielen. Een dreef leidde ons tot de splitsing tussen de 30 km en de 50 km op 37,75 km van de start.

We werden na de splitsing geconfronteerd met een vrij modderige intro om een mooie singletrack te kunnen bereiken die ons naar de rand van het natuurgebied Chaamse Beek voerde. Op 40 km kwamen we opnieuw toe op de Strijbeekse Heide. 12.00 u. We troffen er nogmaals een splitsing tussen de beide afstanden waar voor ons de laatste tien kilometer van de tocht aanvingen. Een singletrack bracht ons naar een bosparking waar wandelaars hun auto konden stallen voor een bezoek aan de Strijbeekse Heide, de Elsakker en de Chaamse Beek. De Elsakker is een bosgebied in en op de grens met België, waar ook de recent gereden toertocht van Meerle passeert. Allicht kregen we in deze omgeving een mengeling van de toertochten van Meerle en Bavel voor de wielen! We herkenden in ieder geval bepaalde plekken zoals deze parking. Op 42,50 km leidde de rit ons door bos en over open heide om op 44 km de bewoonde wereld aan te doen.

Op 45 km werd de rit een geseling toen we vanaf een plantenkwekerij tegen de ongemeen hevige tegenwind dienden op te boksen in een veldweg die herschapen was in een modderpoel. 12.30 u. Het ritje door deze winderige open velden bracht ons tot op het asfalt fietspad dat vanuit België langsheen het riviertje de Mark naar Breda voert. We kwamen toe aan het bruggetje waarlangs ik vanochtend de start bereikt had. Nu stonden er naast de stropop in fluojasje ook echte seingevers. Ik was daarstraks van mening dat de opvallende pop als seingever fungeerde en daar gezet was voor de tocht, maar bij het naar huis rijden stond ze daar nog terwijl de rest van de attributen en pijlen er opgeruimd was. Allicht staat ze er permanent om de passanten te wijzen op overstekende schoolkinderen die gebruik maken van het fietspad. We reden nog even over het fietspad langsheen de Mark en daarna door een aantal natte velden zoals we ze ook gezien hadden tijdens de rit vanuit Meerle, maar dan aan het begin ervan. Na 49,50 km waren we om klokslag 13.00 u weer bij af.

Tot aan het einde hadden we nog andere bikers gezien en er kwamen er na ons nog verschillenden toe. Na enig aanschuiven werd onze fiets vakkundig proper gespoten. Ook al was het parcours behoorlijk berijdbaar gebleken, onze fiets zag er toch vrij smerig uit! Daar had men binnen in de zaal op gerekend, want we vonden er geen stoel om op te zitten! Alles weggehaald om te vermijden dat vuile bikers alles smerig zouden maken. Gelukkig konden we op de rand van een podium zitten. Er waren nog veel deelnemers binnen en het gekwebbel was dan ook navenant. Lang zijn we na het nuttigen van een drankje niet meer gebleven. Aangezien we voor onze doen vrij vroeg weer terug waren hadden we nog een extra lange namiddag ter beschikking. De toer was ons goed bevallen. Geen spectaculaire dingen, daar hebben we ook geen nood aan. Veel bos, daar rijden we graag in rond. De organisatie was goed in orde, alles duidelijk afgepijld, door seingevers beveiligde oversteken en bikewash na afloop. Een aanrader voor de liefhebbers langs beide zijden van de grens tussen Nederland en België.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op moubntainbike.be en op mountainbike.nl!

StrammerMax

23-11-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (14-29-43-52-65 km) van WTC De Sprinters te Geel-Ten-Aard op woensdag 11-11-2015.

Omdat Jari nog andere plannen had voor deze extra vrije dag koos hij voor een rit dichter bij huis, meer bepaald deze van de Gezôarse Feesten te Eksaarde-Lokeren, een tocht die ik in 2013 ook zelf gereden had. Ik bleef ook in de eigen contreien en trok naar Geel-Ten Aard voor de toertocht van WTC De Sprinters. Deze had ik nog niet eerder gereden. Tot voor kort werd de tocht in december georganiseerd. Een parkeerplek toegewezen gekregen op een weide vlak bij het vertrek. Dan gebeurde wat ik eigenlijk zelden meemaak als ik ergens ga rijden, ook al omdat ik gewoonlijk vrij laat start! De bikers stonden tot buiten toe aan te schuiven aan de start! Allicht ook omdat de langste ritten (52 km en 65 km) maar tot 9.30 u konden starten. Voor die langste ritten was er langs de kant van de bondenleden een aparte inschrijvingstafel voorzien. Om 9.20 u was ik op pad.

Reeds op 1,50 km reden we het bos in voor een portie singletracks en een bospad op de rand tussen bos en velden. Na een riskant smal spoor, waar het balanceren was tussen boomstammen en een grote plas slijk, en laat nu net daar een hele bende achter mij hangen, kwam op 5 km de splitsing tussen de 14-29-43 km en de 52-65 km. Gekozen voor de langste routes waardoor het al snel wat rustiger werd op het parcours. Een lange veldweg, de Brijloopsedijk, voerde ons op 7 km tot op het jaagpad van het Kempisch Kanaal Bocholt – Herentals. Tot 8,50 km voelden we beton onder onze wielen om een privaat bos te bereiken. Dit privaat bos was gelegen op de terreinen van het SCK – CEN – VITO, het Studiecentrum voor Kernenergie. Het was, mits het in acht nemen van een aantal reglementen, vrij toegankelijk voor wandelaars en fietsers. Het was er tot 11 km knap rijden doorheen de brede dreven. Via deze bospaden bereikten we het Feynends Heike, een natuurgebied in Mol. Die plek was ik tijdens een andere toertocht al eens gepasseerd.

Er volgde niets anders dan bos waarbij we van 13,50 km tot 14,50 km een meer technische singletrack voor de wielen kregen. Een track met vele bultjes en nog licht gehavend door boswerken die er ooit plaatsvonden. Ook van 16,50 km tot 18,50 km ging het lekker op en af over een aantal leuke singletracks op een heuvelachtig zanderig terrein tussen jonge dennen en struikgewas. Toen ik er even halt hield ontmoette ik Rubber-12. Na hem lange tijd niet meer gezien te hebben kwam ik hem tegen na de toer in Merksplas en nog geen twee weken later hier! Na een korte babbel weer op pad. Het viel me op dat er weer meer bikers te zien waren. 19 km om 10.30 u. We reden nog een eindje door het bos tot aan de bekende site van het SCK – VITO (Studiecentrum voor Kernenergie en Vlaamse Instelling voor Technologisch Onderzoek) aan de Boeretang in Mol. Daar waar sommige tochten rechtdoor de Boeretang blijven volgen ging het voor ons linksaf en reden we over de asfaltbaan die dwars door de terreinen van het SCK loopt.

We reden een brug op en af om aan de voet ervan een tentje te treffen met de eerste bevoorrading, enkel voor de grote afstanden. Ze kwam op 22,50 km van het vertrek en ik kwam er toe omstreeks 10.45 u. Er was veel om te knabbelen zoals bananen, appelsien, cake, wafels, centwafeltjes en drank. Enkele mannen zorgden er voor het aanbod. Tijdens het knabbelen wat bijgepraat met Rubber-12 die er ook nog was. Na de stop ging het direct naar de bochtige singletrack die gelegen is in een langgerekte strook bos tussen het kanaal en de baan langsheen het SCK. Rubber en nog een andere biker de kans gegeven om voorbij te steken zodat ik in alle rust de vele bochtjes aan kon snijden! Tot 24,50 km was het keren en draaien geblazen op dit lange spoor tussen de bomen. We reden dan naar een volgende bos waar we een knap stuk van een rode vaste route op en af over heuvels konden rijden. Op 27,50 km doken we de bewoonde wereld in en reden er over een iets drukkere baan. Pas op het moment dat ik het gelijknamige sportcentrum passeerde, ook startplaats van een toertocht, merkte ik dat we in de Brasel te Dessel reden. Na het oversteken van de Zwarte Nete reden we over het asfalt van de Geelsebaan tot aan Wildeman. Een veldweg, overgaand in het asfalt van de straat Wenen, bracht ons tot op de Pontfortsedijk. Daar bereden we enkele knappe singletracks op en af heuveltjes. Ze maakten deel uit of lagen in de buurt van een groene vaste route. Tot 34 km duurde dit feestje. Om 11.40 u werd ik er een foto vastgelegd. We reden verder door het bos en hier reden weer meer bikers op het parcours.

Op 36 m reden we op de rand van de bewoonde wereld, ik vermoed van Retie. Ik kwam uit een aardeweg langsheen een tuin die vol oud hout en rommel lag. Naast een openstaande achterdeur lagen opengescheurde blauwe zakken naast een stapel lege drankblikjes! Het huis zelf zag er ook niet uit. De ramen in slechte staat en er hing zelfs geen dakgoot meer onder de pannen! Aan de gevel en bouwstijl te zien zeker geen stokoud huis. Binnen lag ook allerlei rommel! Waarschijnlijk woonde hier één of andere zonderling. Wraakroepend hoe sommigen zo’n degelijke woning kunnen verwaarlozen en laten verkrotten! We reden een strook bos in over een deel van de groene vaste route. In dat bos stonden villa’s verscholen. Eens het bosgebied weer uit kwamen we nogmaals toe in de bewoonde wereld. Op 39 km trof ik daar in de lokalen aan een voetbalveld de tweede bevoorrading op 39 km van het vertrek. Ik stond daar om exact 12.00 u op het ogenblik dat er een viertal andere bikers weer vertrokken, waaronder een dame en heer die ik na afloop nog zou te zien en te spreken krijgen. Dit was de bevoorrading voor alle afstanden. Intussen was iedereen op de kleinere ritten hier allicht reeds gepasseerd. Na mij kwam er nog één biker toe en vanaf hier tot aan de finish zou geen enkele andere me nog voorbijsteken. Enkele mannen zorgden er voor partjes appelsien, cake, ander lekkers, soep en drank.

We verlieten de plek over een zandheuvel om direct een splitsing te krijgen tussen de 29-52 km en de 43-65 km. Voor de eerstgenoemden meldde een bordje dat er nog 11 km te gaan waren, voor mij kwamen er nog 24 km. We reden eventjes langsheen een grote baan in Retie, daarna over het asfalt van Metsen tot aan de assenweg Elsdonkstraat op 42 km. We reden een bosspoor in en dat leidde ons naar knappe singletracks in een strook bos aan de Looiendsebergen. In deze speeltuin had ik nog al gereden, allicht tijdens de toertocht van Retie, een klassieker op oudejaarsdag! 43 km. We vervoegden opnieuw de groene vaste route die ons over paden en tracks door een bos langsheen buitenhuizen leidde. De marathon van MTB Mastentop te Kasterlee (15 augustus) passeert hier ook en heeft hier zelfs een bevoorrading staan. 46,75 km om 12.30 u. Ook op 48 km kregen we nog een knappe singletrack in een bos voor de wielen. Eentje met korte bochtjes en op en af enkele hoge heuvels. We reden daarna op de rand met de bewoonde wereld om weer het bos in te duiken over brede paden van de groene vaste route.

Vanaf 50 km kregen we niets anders dan bos te zien tot aan het kruisen van een grote baan op 52,75 km. 13.00 u. Daarna ging het een bos door waarin vele buitenhuizen stonden, vaak nieuwe chalets waarvan sommigen allicht toch permanent bewoond zijn! Op 53,50 km reden we een eindje langsheen de Zwarte Nete tot in Beverdonk. Vanaf daar reden we door een meer open landschap, afgewisseld met bos op de Beverdonkse Heide. In een zandweg bekroop me na 56 km even paniek omdat ik in de verte bikers bezig zag met het weghalen van een pijl. Maar ze verzekerden me dat alle pijlen nog hingen! Tot 58 km voerde de tocht overwegend door de bossen. Daar meldde een bordje dat we een privaat bos betraden. We konden er gebruik maken van singletracks die er weinig bereden uit zagen met een bodem van bladgrond en humus. We kruisten daarbij een viertal keren een aardenweg die door dat private bos liep. Eens de track achter ons vervolgde de rit tot 59,50 km over een nat bosspoor langsheen dit privaat domein.

Een hobbelige veldweg voerde naar een volgend privaat domein, waar we een veldweg in reden. Een landbouwer was in het begin daarvan aan het werk met een tractor op zijn veld. De veldweg eindigde ter hoogte van een kapelletje. 61 km. Na een afslag naar rechts stond er een bordje dat de laatste 3 km aankondigde. We reden dan over de zandweg Breevensedijk in Geel. Via enkele zandwegen langsheen bos bereikte ik opnieuw de plaats van de start. Ik reed voorbij de weide waar m’n auto geparkeerd stond en had er wat moeite mee om de plek van de start weer te vinden! Ik was van mening dat ik daarvoor een paadje rechts had moeten inslaan, maar het bleek iets verderop links te zijn! Om 14.00 u kwam ik er toe met 65,82 km op het tellertje! Ik zal weer de laatste geweest zijn om toe te komen. Mij wat te drinken gekocht, waarna één van de dames mij de beloofde pannenkoeken kwam brengen! Pas dan zag ik dat Rubber-12 nog aanwezig was met zijn bikepartner (V) en druk in gesprek was met de man en de vrouw die ik aan de tweede stop had zien wegrijden. Zij vertelden honderduit over hun hobby: loopwedstrijden met de hond aan de lijn! Een halfuurtje later zijn we allen huiswaarts getrokken; Er stonden nog drie auto’s op de parkeerweide en ik was uiteindelijk de laatste die wegreed op het ogenblik dat enkele Sprinters de linten die ze gespannen hadden kwamen weghalen! De toer was me goed bevallen op deze extra vrije dag. Afwisselend met vele stroken bos en enkele knappe singletracks. Enkel het weer had wat minder somber mogen zijn, maar het was een zegen dat we zonder regen konden rijden!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

22-11-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Brabants Mooiste (25-38-50 km) van WTV Alphen te Alphen op zondag 08-11-2015.

Het voordeel van ouder te worden is dat je uw leeftijd altijd als excuus kunt gebruiken voor onkunde en in mijn geval voor traagheid tijdens het rijden! Omdat Jari meer dan ondergetekende moeite moet doen om in zijn huiselijke kring de kerk in het midden te houden, zou hij deze zondag alleen rijden om dan sneller weer thuis te zijn. Daarom kon ik deze keer een tocht kiezen die afweek van zijn keuze. Jari koos voor Ossendrecht, ik reed in Alphen, beiden in Nederland. Mooie toertochten waarvan het altijd jammer is tussen beide een keuze te moeten maken en er eentje van te moeten missen! Omdat het al vele jaren geleden was dat ik de toertocht van Alphen nog gereden had! Dat dacht ik, want ik kijk zelden na welke keuze ik het jaar voordien rond dezelfde tijd maakte! Bij aankomst aan de startplaats in Café De Welkom zag ik namelijk dat wij deze tocht vorig jaar gereden hadden en dat we zowel aan de stop als aan de aankomst de ouders van Jari te zien hadden gekregen. Want die rijden ook met de bike rond! Erger nog, de bike van diens vader werd hier na de toertocht door een onverlaat, ondanks te zijn vastgelegd, van de fietsdrager van de auto gestolen!

We verlieten het dorp via het fietspad langsheen de grote baan. Reeds op 1,50 km kwam de eerste splitsing waar de langste route van 50 km apart ging van de 25-38 km. Gekozen voor de langste rit. Op 2,50 km doken we het bos in en vanaf daar troffen we niets anders dan singletracks en bospaden. Tijdens de doortocht van een terrein met open heide reden we voorbij een ringwal-grafheuvel uit de prehistorie. 4,50 km. We doken opnieuw de bossen in waar we tussen 8 km en 9 km een eerder technische singletrack met veel bochtenwerk en draaien en keren voor de wielen kregen, inclusief enkele heuvels. De track maakte deel uit van het parcours van een zwarte vaste route. In deze knappe omgeving werd ik ingehaald door een grote delegatie rijders van het Sporthotel Bruurs. De laatsten staken me wel rakelings voorbij teneinde de groep te kunnen bijhouden! Het viel me op dat er terug meer bikers onderweg waren. Allicht liepen de verschillende afstanden hier weer samen! 11 km om 10.15 u. Ook omstreeks 14 km kwam er een knap stukje op de zwarte vaste route, op en af enkele heuvels over goed van wortels voorziene paadjes. We kwamen even uit het bos tevoorschijn om een asfaltbaantje te kruisen ter hoogte van een veldkapelletje. De mensen van de organiserende club hadden geen seingevers voorzien, maar wel een houten dwarsbalk over het pad geïnstalleerd om de bikers tot afstappen en voorzichtigheid aan te manen bij het kruisen van de weg! 15 km om 10.30 u.

Aan de overkant van de weg reden we een smal spoor op dat naast de afsluiting van een militair domein liep. In een singletrack kwam er op een kruispunt van paadjes op 16,50 km een tweede splitsing waar de 50 km nogmaals apart ging van de 25-38 km. Op 17 km reed ik in het zog van een koppel bikers een kleine lus op in de buurt van een achterpoortje van het recreatiedomein ’t Zand. Een kilometer verder reden we eventjes over een strook strand naast de grote vijver. Niets anders dan bos kregen we te zien waarbij we op 23 km een gebied met zanderige heide doorkruisten. Op 26 km reden we opnieuw in de omgeving van de vijver en kon je kiezen tussen “voor de durvers” en een veiliger alternatief! Wat de optie voor de durvers was hadden we bij het naderen al kunnen zien liggen, meer bepaald een zeer diepe zandput. Er stonden enkele bikers van de inrichtende club op post en ik deed wat ik een van hen tijdens het passeren tegen zijn makkers hoorde zeggen. Me gewoon laten gaan in de afdaling en dan kwam je zonder veel moeite aan de andere kant weer boven! De put moet bij sommigen anders wel een diepe indruk nagelaten hebben, want toen een collega me ’s anderendaags vroeg waar ik gereden had, was net die put dat wat hij zich van deze ooit gereden tocht nog herinnerde! 11.15 u. We vervolgden onze weg over bospaden nabij ’t Zand.

Op sommige plaatsen reden we over tracks van een vast parcours en aan één heuvel stond een permanent bord dat de keuze liet tussen een helling van 10% en eentje van 26%. Dat kon ik me van vorig jaar nog herinneren. Op 27 km kruiste ik een grote baan om aan de overkant weer het bos op te zoeken. Daar trof ik 500 meter verder de plaats van de pauze. De hele tijd, van aan de tweede splitsing tot hier, had ik in het zog gereden van een koppel bikers, een man en een vrouw, die niet meer van de jongsten waren en iets sneller reden dan mijn gebruikelijke tempo. Het werkte motiverend om in hun spoor te proberen te blijven rijden zodat ik er een goed tempo op na bleef houden. Zij waren allicht van de streek, want kenden mensen van de organiserende club waarmee ze aan de stop stonden te praten. De bevoorrading was basic met een sterk afsmakende tomatensoep, hete thee, sportdrank en peperkoek. De bananen waren al door de voorgangers verslonden. Alles stond opgesteld op een lange tafel in een schuur achter een hoeve op een eenzame plaats langs een straat in het bos. Toen ik er om 11.30 u weer vertrok kwam er de delegatie nog trager dan ik rijdende bikers toe die we onderweg hadden ingehaald, zo rond 23 km. Ze hadden publiciteit van Joremco Gierle op hun tenue staan en waren dus afkomstig uit Vlaanderen. Heel veel later dan ik arriveerden ze al bij al niet!

Na de stop reden we nog een eindje door het bos en over een fietspad dat er dwars door liep in een mooie omgeving met herfstkleuren. Aan de rand ervan gekomen reden we van 30 km tot 31 km over een klinkerbaantje en over het fietspad langsheen een grote baan. Een eindje verder staken we over en sloegen we de Ballastweg in. Die voerde ons voorbij de visvijver De Ballast. Veldpaden leidden dan naar een bos aan het militair domein. 33 km om 11.50 u. We doken er opnieuw het bos in voor een portie leuke singletracks op en af. Na deze speeltuin kwam er op 34 km een splitsing tussen de 25 km en de 38-50 km. Er stoof daar een man op zijn paard door het bos. Vanaf de splitsing reed ik door een domein dat een kruising was tussen een bos en een park. Tot 36 km reden we in een grote lus over de heide. We raakten eventjes de bewoonde wereld om op 37,75 km de Regte Heide te bereiken. We reden vanaf Het Hoefke over deze kale zandvlakte en aan de horizon kon je enkele grote gebouwen van de stad Tilburg boven de bomen uit zien steken. We deelden er tot 39 km de paden met wandelaars. Na een lange zandweg langsheen de bosrand bereikte ik de uitgang van de Regte Heide en een bosfietspad dat in kronkels evenwijdig liep met een klinkerbaantje langsheen het golfterrein van Nieuwkerk. Op verschillende plaatsen sloegen we van dat fietspad rechtsaf het bos in voor een aantal lussen over lange rechte singletracks.

Uiteindelijk reden we tot op het klinkerbaantje en sloegen rechtsaf een pad in dat op 41 km voorbij het Klooster van Nieuwkerk leidde. Een kleine kilometer verder reden we een paadje in van het Landgoed Halve Maan. Mooie lange wegen leidden ons door dit bos waarbij we een eenzaam huis met in rood en geel geschilderde luiken passeerden. Eens daar voorbij dook ik in het zog van zes andere bikers de bossen van het Landgoed Ooijevaarsnest in. Hier bereden we mooie bosdreven en paden op de rand tussen bos en velden. Een lange singletrack leidde recht op recht tussen twee rijen imposante beukenbomen. Aan het einde ervan kondigde een bordje de laatste vijf kilometer aan. 46 km om 12.50 u. Even verder bereikte ik een parkeerplaats voor wandelaars voor de Regte Heide. Wegwijzers toonden de richting naar de landgoederen Ooijevaarsnest en De Hoeven. Van deze plek herinnerde ik me dat ik er vorig jaar met Jari halt had gehouden. Een zandweg leidde verder door het bos waar we op 39 km over een bruggetje diende te rijden. Even verder passeerden we de hoeve De Hoeven. Na de poort van de toegangsweg te zijn uit gereden kwam ik op een baantje terecht dat me opnieuw naar de meer bewoonde wereld voerde. In een meer open landschap reden we er over de Nieuwe Veldweg in de richting van een moderne brug over een ringweg. We reden die brug over en ze bleek een fietsbrug te zijn die het Bels Lijntje over de ringweg voert. Het Bels Lijntje (Belgisch Lijntje) is een fietspad dat aangelegd is op een voormalige spoorwegbedding tussen Turnhout en Tilburg. Het loopt rakelings langsheen het Café De Welkom in het centrum van Alphen zodat ik korte tijd later weer toekwam bij af. Met 53,50 km op het tellertje, verplaatsing van en naar de auto in de Molenbaan langsheen de ringweg inclusief, was ik om 13.10 u na een heerlijke rit weer aan het vertrek.

Me binnen nog twee glazen fris en even zoveel sandwiches met kaas en ham gekocht. Altijd goed dat er na afloop wat te eten kan gekocht worden, dat smaakt na zo’n rit! De bikers uit Gierle zaten nog binnen, de enkele anderen die er nog zaten maakten stilaan aanstalten om weer naar huis te vertrekken. Nog even uitgerust aan hetzelfde tafeltje buiten op het terras waar ik vorig jaar had gezeten. Leden van de club waren in de weer met de opruim. Nog eens gaan kijken naar de plek waar we vorig jaar geparkeerd stonden en dan wist ik met zekerheid dat het hier was dat de fiets van de vader van Jari toen gestolen werd! Met geweld van de afgesloten fietsdrager gerukt! Het weer had wat zonniger kunnen zijn, het was een redelijk sombere zondag, maar de rit was knap! Bijna voor de volle honderd procent in de bossen en piekfijn georganiseerd.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.be en op mountainbike.nl!

StrammerMax

Filmpjes van Hansdegebruiker:

Toertocht te Alphen op 08-11-2015 Strava door Hansdegebruiker

Toertocht te Alphen op 08-11-2015 door Hansdegebruiker

13-11-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Jubileumwintertoertocht (25-45 km) van de Tieltse Wielervrienden te Tielt-Winge op zaterdag 07-11-2015.

Ter gelegenheid van het 20-jarig bestaan van de club organiseerden de Tieltse Wielervrienden een wintereditie van hun mountainbiketoertocht. Op deze editie brachten ze zelfs de kortste afstanden naar de stukjes privébos in Bekkevoort waar enkel de marathonafstanden komen! Ondanks het feit dat ik tijdens de zomertoertocht hier ferm mijne pere gezien had, trokken we aldus toch naar Tielt-Winge om deze misschien eenmalige uitgave niet te laten voorbijgaan! Dat ik zo fel had afgezien op 30 augustus was mede te wijten aan het hete weer en de vochtigheid die in de lucht was blijven hangen na een fel onweer tijdens de week! Het laatste stuk van de rit van 65 km hebben we toen zelfs links laten liggen en dat is niet van onze gewoonte! De startlocatie aan de sporthal ’t Solveld was ons niet onbekend en na een parkeerplekje te hebben toegewezen gekregen waar iemand gestaan had die de rit al achter zich had, konden we om 11.00 u van start gaan.

Het ging vanaf een paadje naast de sporthal en enkele servitudes het dorp uit om aan Hellekens de landelijke omgeving in te duiken. Ook al reden we er op een andere manier dan gebruikelijk naartoe, op een bepaald ogenblik herkende ik het kruispuntje van singletracks in de nabijheid van de uitkijktoren, een bizar exemplaar dat als een trap naar boven in het ijle hangt. Via de Vlooybergvoetweg, een klimmende singletrack, bereikten we op 3 km de toren op de top van de heuvel. Er zaten twee fotografen klaar om de bikers op de gevoelige plaat vast te leggen. 11.10 u. Het ging aan de toren linksaf en in een holle weg naar beneden en een straat in. Landelijke wegen en paden werden ons deel. Van 6 km tot 7 km troffen we knappe singletracks in een privaat bos waar de grond kwistig bestrooid was met herfstbladeren. Dat zorgde voor een mooi stukje toertocht. Op 8 km was het na de oversteek van een straat klimmen geblazen in het bekende smalle kasseispoor tussen struiken en de afsluiting van een weide, overgaand in een smal grasspoor tussen weiden. Eens boven leidde een natte singletrack door de velden naar de splitsing tussen de 25 km en de 45 km op 9 km van het vertrek.

Gekozen voor de langste route. Die leidde ons door een boomgaard naar een leuke afdaling in een smalle holle weg die door meerdere tochten in deze streek wordt aangedaan. 10 km. Mooie landelijke wegen en paden voerden naar de Leemkuilstraat nabij Assent (Bekkevoort). Vanaf het kapelletje op het kruispunt met de Zelliksebaan volgde een stevige klim in de onverharde holle weg. Daarna lekker naar beneden tot aan het volgende witte kapelletje dat diep in een holle weg staat. We sloegen er linksaf voor een volgende zware klim, gevolgd door een afdaling en nog een stevige klim. 13,50 km om 12.00 u. Nog een aantal stevige klimmetjes en afdalingen volgden in de richting van de snelweg E314 waarlangs enkele grote windmolens staan. Vanaf de Struikstraat kregen we een stevige klim in een smal modderig spoor tot aan de voet van één van de windmolens op de hoogvlakte waar doorheen de snelweg in een diepe sleuf voert. 18 km. Tot 20 km bereden we de veldwegen evenwijdig met de snelweg en enkele landelijke wegen in een meer open landschap met weinig bebouwing.

Op 27 km konden we genieten van een knappe afdaling in een holle weg waar de bomen op de flanken in herfstkleuren getooid waren. Mijn vermoeden dat we na een haakse bocht dadelijk beneden in de Begijnenbeekvallei zouden staan werd bevestigd. Niet voor niets staat daar een bordje dat meldt dat die plaats naast de Begijnenbeek aan de Wissenbeemd, gelegen aan de voet van de Hermansheuvel, werd verkozen tot het mooiste plekje van Bekkevoort. 22,50 km. Terwijl we er even halt hielden kwamen er twee bekenden toe. Even staan praten met Chantal en Erling. In hun zog de stevige beklimming aangevat met aan onze rechterkant de in de tuin van een huis opgestelde zonnepanelen die eigenlijk niet thuishoren in deze schilderachtige omgeving! Ondanks mijn inspanningen de klim moeten staken wegens het wegslippen van mijn achterwiel! Eens boven staken we de Provinciebaan over voor een portie landelijke veldwegen.

Omdat we zo stilaan halverwege waren verwachtte ik toe te komen aan de bevoorrading. Maar voor het stuk cake dat we daar te eten zouden krijgen, lieten de Tieltse Wielervrienden ons eerst goed werken. Jari had al onraad geroken en stak me voorbij toen hij een bordje zag staan dat ons aanspoorde tot een extra inspanning toen we een bos naderden. Al snel werd het me duidelijk dat we het private bos hadden betreden waar een singletrack zich in vele bochten om de boomstammen op een helling slingert! Voor sommigen een plek om van te snoepen, voor mij de nagel van mijn doodskist! Zulke korte bochtjes in combinatie met klimmetjes zijn voor mij de doodsteek! Bovendien floepte de ketting van de achtercassette en durfde ik niet al te veel kracht zetten omdat ik eerder tijdens de rit al wat last had met de versnellingen, bevreesd dat ik was om mijn ketting aan stukken te trappen! Ik moet danig gevloekt hebben tijdens mijn sukkelrondje, want een drietal dat passeerde sprak me aan met de vraag of alles met mij wel in orde was! Jari zat al rustig te smikkelen toen ik knorrig de plek van de bevoorrading bereikte. Die stond zoals tijdens de zomertocht opgesteld voor het chalet van de Teutoonse Ridders, een ruitersclub uit Bekkevoort. Op 27,50 km konden we er genieten van bananen, wafels en cake, soep en sportdrank. We hebben er even zitten uitblazen tot 13.30 u. Het verwonderde me dat het al zo laat was. Helemaal niet het gevoel gehad dat de dag zo snel voorbij ging.

Onmiddellijk na de stop kwam er een splitsing tussen de 25 km en de 45 km op de grens met Assent (Bekkevoort). Bij aanvang reden we eerst nog een eindje door hetzelfde bos van daarnet over draaiende en kerende singletracks op een helling. Niet zo mijn ding. Landelijke wegen en veldsporen voerden ons op 29,50 km tot op het grondgebied van Scherpenheuvel-Zichem en op 31,50 km van Bekkevoort. Het parcours was goed te berijden. Op 33 km ging het weer even de meer technische toer op in een bos waar doorheen een paadje slingerde. De plek bevond zich nabij de snelweg. Jari knoopte een gesprek aan met mensen die daar stonden, onder meer een dame met een fototoestel, een man en mensen met bikes. Nogmaals geduveld op mijn haperende versnellingen tijdens het ritje door het bos. Aan het einde van de lus werd ik nog eens op de gevoelige plaat vastgelegd! Pas toen ik op ongeveer dezelfde plaats weer uit het bos tevoorschijn kwam, merkte ik dat de mensen met de bikes Erling en Chantal waren! Erling had te kampen met een kettingbreuk, was er niet in geslaagd om die te herstellen met een powerlink en stond te wachten op de pechwagen. De man met de pechwagen heeft nog een poging ondernomen om de breuk te herstellen, maar of hij daarin geslaagd is weten we niet. We zijn vertrokken in de hoop dat ik na afloop vandaag nog terecht zou kunnen bij de fietsenmaker om het mankement aan mijn eigen fiets nog te laten nakijken. 34 km om 14.00 u. Chantal en Erling hebben mogelijk hooguit een tien kilometer van de tocht moeten missen en kunnen gerust zijn dat ze het mooiste deel ervan in ieder geval hebben kunnen genieten.

Goed te berijden landelijke wegen voerden ons vanaf de snelweg in de richting van Scherpenheuvel door een straat die Houwaart heet. Of allicht nabij de grens met Houwaart (Tielt-Winge). We reden er zowel off-road als door de bewoonde wereld door straten die vernoemd waren naar lokale bergen zoals Slangenberg en Hoensberg! 37 km omstreeks 14.30 u. Op 39 km reden we voorbij de rand van de bebouwde kom van Schoonderbuken, een gehucht van Scherpenheuvel-Zichem. Veldsporen op en af brachten ons in de richting van de snelweg E314 waar we het op- en afrittencomplex van Tielt-Winge passeerden. Hier hadden wij vanochtend de snelweg verlaten en reeds het lint zien hangen dat een te volgen spoor markeerde. Na het kruisen van de grote baan doken we Oudenbos in en reden over een assenweg voorbij de Appenzeller Hütte, wat betekende dat we het grondgebied van Rillaar bereikt hadden. We kregen een stevige klim in de Groenweg, een assenweg vlak naast de snelweg en een lekker lange afdaling in dezelfde assenweg die daar Donk heet. We kwamen uit op een straat waar we linksaf sloegen onder de snelwegbrug. Uit “gewoonte”, want hier passeren wel meer toertochten, wilde ik na de brug de Tienbunder in slaan, maar we dienden gewoon de Tieltseweg te blijven volgen. 41 km.

Er volgden nog een aantal landelijke wegen en straten door Tielt-Winge, onder anderen een servitude die langs de achtertuinen van een straat met dicht langs elkaar gebouwde villaatjes liep. Uiteindelijk bereikten we om klokslag 15.00 u na de beloofde 45 km opnieuw ’t Solveld. Na onze bike van het weinige vuil ontdaan te hebben nog even staan praten met enkele mensen van de organiserende club. Om dan snel de rit huiswaarts aan te vatten met een grote omweg naar de fietsenmaker die speciaal om mijnentwil zijn zaak nog openhield en na enkele pogingen tot bijregelen het vervelende overslaan van de ketting kon wegwerken.

De toertocht was (gelukkig) minder zwaar dan de zomertocht, allicht ook omdat de paden er goed droog bij lagen en de weersomstandigheden tijdens de zomertocht wel extreem waren dit jaar. Nochtans zijn we nog redelijk lang onderweg geweest, zonder het zelf te beseffen en waren er plaatsen waar ik het toch knap lastig had. Spijtig dat we de Pannenhoef in Bekkevoort niet voor de wielen kregen. Het is intussen een tijd geleden dat ik de klim over deze asfaltbaan, overgaand in een holle weg vanaf een eenzaam huis, nog eens gereden heb. Boven heb je een mooi uitzicht over de streek met de snelweg heel in de diepte. Er was hier ooit een toertocht waar bij al deze hellingen de naam en de hellingsgraad vermeld stonden. Misschien was dat de tocht die vanaf de voetbalvelden aan de Oude Tiensebaan vertrok, want die tocht heb ik dit jaar op de kalender niet aangetroffen. Als ik het traject van de E314 bekijk dan zijn er intussen heel wat plaatsen tussen Leuven, Lummen en Maasmechelen die ik met de mountainbike soms tot vlak naast de snelweg bereden heb! Ik heb zo meer aardrijkskunde geleerd dan ooit op school! Eind augustus volgend jaar allicht weer op de afspraak hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

12-11-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Bikse bos- en heidetocht (25-45-65 km) van RTC Hilvarenbeek te Hilvarenbeek op zondag 01-11-2015.

Het waren drukke tijden voor een mens dit weekend, want gisteren reed ik overdag de toertocht van Merksplas en ’s avonds de Halloween-nachtrit in Bonheiden! Om daar op zondag de Bikse bos- en heidetocht van Hilvarenbeek aan vast te knopen! Afgesproken met Jari aan de carpoolparking in Loenhout en via de grensovergang in Meer bereikten we over de snelweg de plek van de start. We hadden deze tocht al ooit eerder gereden, ook al konden we ons er weinig van herinneren buiten het feit dat hij ons bevallen was. Bij aanvang hadden we er evenmin benul van dat de organisatie dezelfde club betrof van wie we in de loop van dit jaar op 21 maart de GPS-rit gereden en ook zeer goed bevonden hadden, ook al hadden we nog niet eerder enkel op basis van een GPS-track gereden. Dieper in Nederland is ook mijn lidkaart van de NTFU geldig en kon ik me direct inschrijven aan de zogenaamde “scan en go”. Die mannen zaten achter het loket van het zwembad van waaruit de tocht vertrok. Vanuit de kantine welteverstaan! We waren wel teleurgesteld dat we niet meer konden vertrekken voor de tocht van 65 km. Dat kon slechts tot negen uur, terwijl de kalenders op de websites halftien vermeldden!

Om 9.30 u waren we op pad, hopend dat, de Nederlandse gewoonten kennende, de pijlen hier niet al te snel weer zouden opgehaald worden. Het ging het dorp uit waarna we onze toevlucht zochten op veldwegen. Reeds op 3,50 km doken we het bos in voor een eerste portie singletracks, afgewisseld met zandpaden. Op 6 km van het vertrek kwam de plaats waar de rit van 25 km apart ging van de 45-65 km. Gekozen voor de langste afstand. Niets anders dan bospaden in de richting van Beek werden ons deel. We kwamen op 9 km uit het bos tevoorschijn ter hoogte van een villa op de rand tussen bos en velden, het Beekse Boshuis. Een zandweg voerde dan in de richting van een grote baan waar op het kruispunt een hoeve staat. We werden over het erf gestuurd om de baan voorbij een bocht te kunnen kruisen. Daar stond een hele delegatie seingevers, want na een lus kwam je hier weer toe, zodat er van twee kanten werd overgestoken. 10.00 u.

Aan de overkant volgde een knappe lus doorheen de bossen rond het dierenpark De Beekse Bergen. Mooie paden en singletracks voerden op en af over heuvels en bruinrode tapijten van afgevallen herfstbladeren. Omstreeks 13 km ging het zelfs vrij stevig op en af. Ik was er de oorzaak van dat een heel treintje dat achter ons was komen te hangen stilviel omdat ik op een heuveltop inhield voor een boomstam die de indruk gaf het pad te versperren. Dat was echter niet het geval, je kon er langs. We kregen een mooie singletrack evenwijdig met de omheining van het dierenpark en zagen er in de verte dieren rondlopen. Op 14 km bereikten we opnieuw de oversteekplaats van de grote baan en kwam er een einde aan een knappe lus van 5 km door de lokale bossen. 10.30 u.

Na opnieuw te zijn overgestoken ging het even over het fietspad om verderop het bos in te slaan. Op 15 km troffen we daar halverwege het pad de splitsing tussen de 45 km en de 65 km. Noodgedwongen gekozen voor de rit van 45 km. Vanaf hier kregen we zeer veel bos te zien en bereden we een mengeling van diverse soorten paden. We reden soms door donkere imposante dennenbossen met geurig hout waarbij het pad soms geflankeerd werd door kleinere groene dennenboompjes. Van 20 km tot 22 km reden we in de omgeving van Gorp aan de Leij. We doorkruisten hier delen van het landgoed Gorp en Roovert waarbij we ook op een singletrack naast het riviertje De Roovertse Leij reden. Op bijna 23 km van het vertrek arriveerden we op de pauzeplaats, ondergebracht in een schuur nabij Roovert. Deze plaats herkenden we, niet van tijdens de GPS-tocht, maar van een eerdere deelname aan deze tocht in 2013. Of misschien van een andere tocht die hier halt houdt! In de schuur kon je lekkers knabbelen en drinken. We werden er aangesproken door een man van de organiserende club die ons nog herinnerde van de GPS-rit. Dat kon, vermits er daar maar 35 deelnemers waren, wij allicht de enigen vanuit Vlaanderen waren en Jari bovendien zijn kabeltje had uitgeleend voor eventuele andere deelnemers met een GPS van Garmin met een niet-compatibel kabeltje. Een andere man van de club vertelde ons dat er wel elk jaar fouten gemaakt worden, deze keer dan het sluitingsuur niet gecontroleerd op de sites, omdat er soms nieuwe mensen bij betrokken zijn. Wij malen er niet om en zijn al heel tevreden dat er nog steeds clubs zijn die ritten willen uitzetten, want er komt altijd heel wat bij kijken waarbij heel wat mensen hun vrije tijd daarin investeren.

Na de stop verlieten we de bossen van Gorp en Roovert en reden we door een landelijke omgeving. Op 25 km kwam er langs de kant van een weg een splitsing waar de 25 km nog eens apart ging van de 45-65 km. Voor ons ging het een bospad in. Tot 28 km konden we genieten van een mooie en iets meer technische singletrack op en af door de bossen. Aan de paaltjes voor wandelingen en dergelijke merkten we dat we intussen de grens tussen België en Nederland gekruist hadden. Even later reden we inderdaad door de meer bewoonde wereld van Poppel. Veldsporen en verharde paden langsheen bossen voerden naar de splitsing tussen de 45 km en de 65 km op 31 km van het vertrek, allicht nog steeds in Poppel. Ook al stond het bord van de 65 km er nog, we hebben de grootste rit links laten liggen uit vrees dat er verderop misschien al pijlen zouden zijn opgehaald. Het was intussen ook al middag en we hoeven niet altijd het onderste uit de kan te willen! Ik wilde ook niet het risico lopen van nog 30 km mijn ziel uit mijn lijf te moeten trappen om de ophalers van de pijlen voor te blijven, wetend dat de Nederlanders vrij snel de boel weer opruimen!

Van 33 km tot 34 km konden we genieten van mooie singletracks in Poppel. Dit tot we de grens bereikten aan een grenspaal ter hoogte van een kapelletje waar de Beekseweg (B) overgaat in de straat Roovert (NL). Een knap pad voerde ons door het bos van Roovert en we kregen af en toe minder evident te berijden smalle singletracks voor de wielen. Op 39 km reden we doorheen een knap donker dennenbos en op 40 km tussen jonge groene dennen. Om 12.30 u lag daar iemand op de loer met zijn fototoestel. Ik vermoedde dat het eerder een toevallige passant was en niemand van de organiserende club. Omdat hij het eerder op mijn been, schoen en trapper gemunt had dan wel op mijn volledige persoon! Maar de foto’s waren wel degelijk van de toertocht en we staan er zelfs samen op, dus niet alleen mijn schoenen! Op 41 km kwamen we aan de rand van het bos uit op een asfaltbaantje en ik kon me vaag herinneren dat het van hieruit voor de laatste kilometers door de bewoonde wereld weer naar af ging. Dat bleek inderdaad zo te zijn. Met 44 km op het tellertje arriveerden we om 12.45 u weer aan de Hispohal. De bikewash was nog beschikbaar zodat wij het weinige vuil van onze fiets konden halen.

Bij het binnengaan in de cafetaria van het zwembad merkte ik dat het niet de eerste keer was dat ik hier kwam. Ik wist zelfs nog aan welk tafeltje ik gezeten had. Jari was er toen niet bij. Toen ik dat nadien opzocht tussen de verslagen was ik er wel over verwonderd dat dit intussen al twee jaar geleden was! De moeder van Jari was niet naar hier komen rijden omdat zij op de kaart gemerkt had dat de aanloop naar de bossen vrij lang was! Wel, na 3,50 km hadden wij reeds de bossen bereikt en we zijn er van de hele tocht zo goed als niet meer uit tevoorschijn gekomen. Maar dat wil niet zeggen dat de kaart van moeder Jari geen goede kaart is, want in het verslag over de GPS-rit had ik geschreven “dat wij meer bos verwacht hadden”. Het zal er dus allemaal van afhangen in welke richting de tocht uitgezet wordt! Binnen nog een drankje genoten en een broodje viandel, een curryworst voor de Vlamingen, verorberd. Tevreden weer naar huis gebold na een mooie zondag en een rit over mijn meest geliefde parcours, de bossen. Na de dubbele rit va gisteren konden de 45 gereden kilometers trouwens volstaan om een intensief fietsweekend af te sluiten. De tocht kon rekenen op 880 deelnemers. Wie hier ook eens wil komen rijden moet beslist de GPS-tocht in maart in de gaten houden, want ondanks de slechts 35 deelnemers zou deze opnieuw plaats vinden. Misschien krijgen we volgend jaar ook een feesteditie van de Bikse bos- en heidetocht, want dit was de 29^ste uitgave ervan! Dus hop naar de dertig!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.be en op mountainbike.nl!

StrammerMax

11-11-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Nightride (22-32-38-42-54 km) van WTC De Wandelaars te Bonheiden-Rijmenam op zaterdag 31-10-2015.

Van de vijf edities van de Halloween-nightride van WTC De Wandelaars op zaterdagavond heb ik enkel de derde uitgave in 2013 gemist! De eerste keer dat deze tocht georganiseerd werd viel hij samen met de mooie toertocht van Merksplas en dat was nu ook het geval. Vandaar trok ik vanuit Merksplas omzeggens linea recta naar Bonheiden-Rijmenam. De start was elders, vanuit de Kiksham Tennisclub en het parcours beloofde daardoor anders te zijn. Het was wat moeizaam om de weg door Mechelen te vinden en een parkeerplekje op de weide achter de tennisvelden. De startplaats was opgesmukt met de gebruikelijke Halloween-attributen zoals heksen en spinnen. Mijn vertrek om 19.45 u gemeld aan Jari, hij zou me inhalen. Het ging het dorp uit, langsheen een waterloop om daarna een bos in te duiken. Daar kwam reeds een splitsing tussen de 22 km en de 32-38-42-54 km op 1,75 km van de start. 42 km leek ons voldoende voor een nachtrit.

Tot 3,50 km reden we door de rustige landelijke bewoonde wereld om in Boortmeerbeek opnieuw bos te treffen. Omstreeks 5 km troffen we daar paadjes over enkele heuveltjes die goed voorzien waren van boomwortels. We konden genieten van een knap stukje bos tot we toekwamen op een baan op de grens met Rijmenam (Bonheiden). Ter hoogte van een waterloop doken we weer het bos in. Omstreeks 11 km reden we in meer open gebied over een dijk, ik vermoed naast de Dijle. Aan de overzijde kon je de vele lichtjes zien van de bikers die daar reden. Ik vermoed dat dezen reeds op de terugweg waren. Veldsporen voerden door de donkere nacht in de richting van de splitsing tussen de 22-32 km en de 38-42-54 km ter hoogte van een bruggetje op 12,50 km van de start. Vanaf hier reden we over veldwegen, bossporen en paden tussen bomenrijen. Heel even kwamen we in de bewoonde wereld om dan weer veel off-road te treffen in Haacht.

Het enige punt van herkenning was het toekomen op een grote baan aan een brug over een waterloop! Ik vroeg aan Jari of hij wist over welke waterloop het hier ging en hij wees naar een grote verlichte betonnen zuil waar in grote letters “Antitankgracht” te lezen was! Groter kon moeilijk! 18 km om 21.15 u, terwijl ik het gevoel had dat we reeds midden in de nacht waren! Tot 20 km reden we opnieuw langsheen een dijk tot op de grens tussen de gemeenten Tremelo (Blaasberg) en Keerbergen (Fazantendreef) waar huizen stonden in een bosrijke omgeving. Hier reden we over paadjes doorheen enkele opeenvolgende stroken bos waarbij we af en toe woonstraten kruisten. Op 22,50 km bereikten we omstreeks 21.40 u de bevoorrading die opgesteld stond op een binnenkoer van een soort binnenspeeltuin, ondergebracht in schijnbaar een gewoon woonhuis. We konden er eten van bananen en peperkoek, soep en sportdrank drinken. Twee mannen zorgden er voor één en ander. Er kwamen nog andere bikers toe, waaronder iemand die we al op andere tochten hadden gespot en gesproken.

Na de stop reden we verder doorheen stroken bos om op een grote baan een splitsing te treffen tussen de 22-32-38 km en de 42-54 km op 24,75 km van het vertrek. Jammer genoeg kregen we vanaf deze plek veel bewoonde wereld te zien tijdens onze doortocht van Keerbergen over onverharde wegen en straten, af en toe onderbroken door een strook bos. Van 27 km tot 28 km konden we genieten van enkele leuke paadjes op en af enkele heuvels. Op 29 km kruisten we een grote baan. 22.10 u. Tot 32 km reden we overwegend door de bewoonde wereld, rustige straten waarlangs huizen stonden. Dan leidde een donker pad naar een baantje. Op 33 km was er een splitsing tussen de 42 km en de 54 km. Gekozen voor de rit van 42 km. Ook na de splitsing reden we vaak door de bewoonde wereld en werden straten afgewisseld met hier en daar een onverharde servitude of paadjes door kleine stroken bos. Van 35 km tot 38 km reden we in volstrekte duisternis over een dijk. Allicht reden hier de bikers waarvan we eerder tijdens de tocht de lichtjes op de andere over konden zien. Het was wat lastig rijden omdat er nevel over de omgeving hing die het fietslicht weerkaatste waardoor de zichtbaarheid werd bemoeilijkt.

Eens de dijk weer achter ons hetzelfde stramien met een afwisseling van woonstraten en servitudes langsheen tuinen of door stroken bos. De laatste kilometers vormden een genietbare afsluiter van de rit omdat we er paden kregen in een knap bos en enkele singletracks op het parcours van een vaste route. Aan het einde van de rit hadden de parcoursbouwers een slingerend pad getrokken doorheen een maïsveld. De meerwaarde daarvan voor de tocht ontging me wel vermits ik vermoed dat mensen die de langste ritten reden aan het einde van de tocht nu niet bepaald zitten te wachten op een plagerij van dit kaliber en er geen behoefte meer aan hebben om in het (letterlijke) licht van de eindmeet over een zigzaggend pad over de stoppels van afgemaaide maïs gestuurd te worden. Het gebeurt wel meer dat in streken die zich minder lenen tot mountainbiken de parcoursbouwers dergelijke stroken voorzien om enig technisch karakter in de toertocht in te bouwen. Voor mij hoeft het niet, ik begrijp ook zo wel dat men aan de rand van een grootstad niet kan verwachten wat in andere streken wel tot de mogelijkheden behoort. Met 43 km op het tellertje kwamen we om 23.15 u weer toe aan de tennisterreinen. Tijdens onze rit hadden we kort na aanvang een spook door het bos zien zweven, waren we een man met doodshoofd tegengekomen die een kleine kruiwagen voortduwde en reden we voorbij een griezelig kerkhof bij het indraaien van het maïsveld.

Het deel van de toertocht voor de bevoorrading was ons zeer goed bevallen omdat we niet zoveel off-road hadden verwacht. Het tweede deel stelde ons wat teleur omdat je ondanks de duisternis goed kon merken dat je door vrij dicht bewoond gebied reed. Allicht omdat er in de schaduw van een stad als Mechelen geen alternatieven zijn. Ik heb al betere nachtritten gereden, maar ook minder goede dan deze! Deze editie was ook beter dan bijvoorbeeld de tweede. De Wandelaars hebben hun best gedaan om er een leuke avond van te maken en de beste manier om dat te waarderen is van gewoon te komen rijden zoals wij gedaan hebben!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

10-11-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (17-25-40-50 km) van de Midweek Specials te Merksplas op zaterdag 31-10-2015.

De toertocht van de Midweek Specials eind oktober valt voor geen geld van de wereld te missen, ook al is het parcours jaar na jaar ongeveer hetzelfde. Omdat ook de nightride van Bonheiden-Rijmenam voor vandaag op het programma stond, met de wagen naar de start gereden, ook al ligt Merksplas op een boogscheut van mijn residentie. Hier zette ik in het zog van een kameraad mijn eerste schreden met de mountainbike en ik ken er dan ook vele paadjes. Ondanks mijn intentie van op tijd te starten stond ik pas om 11.30 u in het gildelokaal aan de sporthal. De tocht vertrok via het park van Merksplas en via een singletrack reden we recht op recht naar de Lochtenberg. Na het kruisen van de grote baan naar Hoogstraten, waar twee jonge gastjes als seingever stonden, bereikten we de recreatie- en industriezone, ja zelfs dat gaat samen, Molenzijdse Heide. Na de doortocht ervan ging het op 5 km een poortje door en konden we rijden over een private bochtige droge singletrack in een strook bos die een uitloper is van de Kolonie van Merksplas. Ook al klungel ik er gewoonlijk omwille van de korte bochten, deze keer reed ik er vlot overheen!

Na nog een poortje bereikten we de zogenaamde Gracht, een brede gracht aan de rand van de bossen van Merksplas-Kolonie. We reden er over het bospad evenwijdig met het stilstaand water en voorbij de grote vijver. De hele omgeving was bedekt met afgevallen herfstbladeren en schitterde in de zon. Ter hoogte van de baan van Merksplas naar Rijkevorsel maakten we rechtsomkeer en reden we over een track met enkele bultjes tot de splitsing tussen de kidstoer-25 km en de 40-50 km op 8 km van de start. Gekozen voor de langste rit. Er volgde nog een weinig bereden singletrack en na het kruisen van de eerder genoemde baan, waar weer twee seingevers stonden, reden we verder naast de Gracht over het parcours van de rode vaste route in de richting van Beerse. Op 10 km kruisten we na één van de koloniedreven de onverharde Ossenweg en reden we rechtsaf door de zanddreven in de richting van de Blakheide, een bosrijk gebied op de grens tussen Beerse, Rijkevorsel en Merksplas.

Na enkele dreven en de zandweg over de Blakheide kregen we op 13 km de mooie singletrack die naast een paardengedoe loopt. Vroeger mocht je hier niet fietsen, maar het verbodsbord is in de loop der jaren verdwenen! We passeerden ook een uitloper van het kampeerterrein Breebos van Rijkevorsel. Na de track ging het verder over een spoor door een brandgang in een privaat bos, ik vermoed eigendom van de naburige zandwinning, tot de oversteek van de baan Merksplas – Rijkevorsel. Ook hier weer twee mannen die het verkeer ophielden. 15 km. Aan de overkant reden we over een soort met bomen begroeide heuvelrug aan de rand van de Kolonie en over één van de mooiste stukken van de rode vaste route, tegen de richting ervan in! De knappe singletrack voerde ons over de herfstbladeren door het bos tot aan de Zanddreef op de grens tussen Achtel-Rijkevorsel en Merksplas. 18 km om 12.45 u. We reden over de singletrack van de vaste route evenwijdig met de Koloniedreef, een klinkerweg die naar de gevangenis van Merksplas voert. Alzo bereikten we door het bos de grote baan van Merksplas naar Hoogstraten op de grens met Wortel (Hoogstraten). Twee seingevers hielpen de bikers naar de overkant.

Daar reden we rechtsaf een andere klinkerdreef in. De plek luistert naar de naam Diepte, het bord verdween helaas in de loop der tijden. Het ging onmiddellijk weer rechtsaf over een stukje landelijke weg waar in het begin nog niet zo heel lang geleden beton gelegd werd. Een eindje verder ging het eventjes een strook bos in over een singletrack die nog niet zo heel lang geleden door de parcoursbouwers in deze streek ontdekt werd! Ondanks mijn gebruikelijke geklungel op deze droge en weinig bereden paadjes ging het hier deze keer bijzonder vlot en zonder haperen! We kwamen weer uit op de veldweg en maakten nog even een ommetje over een spoor over een heuvel kwestie van enkele hoogtemeters te realiseren! Op een kruispunt van zanderige veldwegen kwam een splitsing tussen de kidstoer en de ritten van 25-40-50 km op 20,50 km van de start in een open omgeving. 12.55 u. Tot hiertoe had ik nog geen enkel wegeltje bereden dat ik niet kende!

Voor de langste routes ging het linksaf een zandweg op, nog eens linksaf een volgende zandweg in en direct weer rechtsaf een singletrack op vanaf de rand van het bos. Deze singletrack bracht ons tot één van de onverharde koloniedreven via dewelke we de bevoorrading bereikten. Deze stond opgesteld op 23 km van het vertrek in een schuurtje op een binnenkoer vlak naast de hoge omheining van de gevangenis van Wortel-Kolonie. 13.00 u. De bevoorrading was netjes verzorgd door de enige aanwezige dame met hete soep, sportdrank, bananen en suikerwafels. Gezien de ruime vertrektijden was er weinig drukte. Ik hoorde er dat er op dat ogenblik een 700 bikers waren gepasseerd. Na de stop keerden we even op onze stappen terug tot de splitsing tussen de 23-40 km en de 50 km. Gekozen voor de langste tocht. Die rit voerde me door een dreef naar Bootjesven, een klein meer met eilandje. 25 km en halverwege!

Via twee koloniedreven bereikten we het zogenaamde Grenspad dat er op de grens tussen België en Nederland loopt. We sloegen linksaf de zanderige weg in en reden in de richting van Wortel-dorp tot het rechtsaf een korte singletrack in ging. Die leidde naar een zandweg vanaf twee eenzame huizen van Castelré (Baarle-Nassau). Rechtsaf het bos in en linksaf over het veerooster door het natuurgebied Het Merkske in Nederland. Na een zandpad tussen bomen, waar ook wandelaars liepen, kwam ik weer toe op het Grenspad en kwam er op 29 km een einde aan een kort rondje in Nederland. We reden nu weer over het Grenspad maar in de richting van Baarle-Nassau. De ondergrond is er weer zeer goed aangereden. Enkele jaren geleden was de weg hier zwaar gehavend na bomenkap! Op 30 km verlieten we het grenspad in de buurt waar het uitgeeft op de Rooie Weg, de rustige maar toch gevaarlijke baan van Minderhout (Hoogstraten) naar Baarle. Rechtsaf over een spoor en een zandweg en voorbij het kruispunt met de dreef naar Bootjesven bereikten we via een enkele jaren geleden weer opengemaakte veldweg, vroeger reed je hier door zeer hoog gras, het baantje Staakheuvel. Dit oude kasseibaantje werd enkele jaren geleden helaas vervangen door beton. Via een betonbaantje bereikten we op 32,50 km de bizarre singletracks in de bossen van Merksplas-Ginhoven en Zondereigen nabij de verffabriek Reva. Sinds een jaar of tien maken ze deel uit van de groene vaste route.

De vaste routes zijn hier gekomen op het ogenblik dat ik met biken begon. Deze plek was omwille van de vele korte bochtjes, putten en wortels de nagel van mijn doodskist. Nu gaat het er heel wat vlotter, ook al heb ik nog steeds een keer of drie voetje aan de grond dienen te zetten in enkele wel zeer korte bochten! Tot 36 km konden we genieten van deze mooie bosrijke plek waar je zelfs van de buitenhuisjes die er staan weinig te zien krijgt! Eens de Reva voorbij ging het rechtsaf over een veldweg door meer open gebied. Kort daarop kreeg ik een nieuw ongekend pad voor de wielen, een smalle van grind voorziene veldweg, om dan uiteindelijk uit te komen op eenzelfde plek naast een huis langs een eenzaam asfaltbaantje. Een assenweg bracht ons tegen de richting van de rode route in naar een betonbaantje in Merksplas, eigenlijk niet zo ver van de start. Op 38 km ging het linksaf een uitloper van het Graafsbos in. Mooie singletracks brachten ons door de in herfstkleuren getooide bossen. Op 40 km bereikten we via een spoor wat door de parcoursbouwers het hoogtepunt van hun rit genoemd wordt! Letterlijk dan toch, want voor mij hoeft de overtocht van de zandhoop op het terrein van die manege nu niet bepaald! Er was wel werk gemaakt van de aanleg van een pad over de zandhoop en er was een alternatief voor wie de schier onmogelijke klim over de grootste berg wilde vermijden. In het achterliggende bos, allicht ook privaat, was er een splitsing tussen de kidstoer-25 km en de 40-50 km op 40 km van de start.

Nu reed ik over minder bekend terrein. Lange bospaden en sporen brachten ons over de herfstbladeren door de prachtige bossen naar de oversteek van de baan Merksplas – Weelde. Net voor de oversteek reden we over een privaat eigendom naast een eenzame oude villa in het bos. Nadat twee mannen me hadden laten oversteken reed ik de poort van het domein Zwartgoor binnen. 43 km om 14.30 u. Tot 48,50 km konden we rijden over het private terrein van deze instelling, een school en dagverblijf voor gehandicapte kinderen. De lus in het privébos begon en eindigde naast de vijver waarlangs enkele bizarre oude betonnen paviljoenen staan. De paadjes, waaronder een hobbelig paadje door gras, liggen er altijd nat bij, zelfs bij zeer droog weer! Tussenin volgde een mooie lus door de bossen en langsheen de gebouwen van het Zwartgoor. Eventjes reden zowel de bikers aan als af over hetzelfde paadje. Daar was een lint gespannen. Naar ik meen was dit voorheen niet het geval, de doortocht van het Zwartgoor zal dus anders geweest zijn. Uiteindelijk kwam ik weer uit op de baan van Merksplas naar Weelde waar de seingevers nog actief waren in tegenstelling tot tijdens mijn eerdere deelnames!

Aan de overkant leidde een zeer lange singletrack door het bos naar de plek waar de afstanden weer samenkwamen op 49,50 km van het vertrek. We reden nog eventjes over braak terrein in de richting van het park en door straten weer naar de sporthal waar ik omstreeks 15.00 u na 52 km arriveerde. Na mijn fiets te hebben toevertrouwd aan de bewaakte bikeparking hoorde ik mijn naam roepen! Ik was blij verrast van Rubber-12 nog eens te zien! Dat was intussen zeer lang geleden, ik vermoed sinds de toertocht vanuit de garage Felix in Brecht begin dit jaar. Even bijgepraat tot Rubber noodgedwongen vertrok, vermits hij samen met twee bikepartners (M/V) naar hier was gekomen. Binnen nog een drankje genoten. Eens weer buiten nog twee bekenden gespot en gesproken: één van de Weetabix-Watjes en Willy uit Poppel met een maat. Op de terugweg huiswaarts in Wortel een frietje gestoken om me daarna gereed te maken voor de nightride in Bonheiden. Het zijn drukke tijden!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

09-11-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (28-35-45 km) van WTC De Windklievers te Zoersel op zondag 25-10-2015.

Het werd voor deze zondag nog eens een ritje alleen. Jari wilde niet al te ver van huis rijden en koos voor de tocht in Sint-Amands. Anderzijds had een collega me tijdens de week al enkele keren gevraagd of ik de toertocht van de club van diens vader niet eens wou komen rijden. Dus trok ik naar de toertocht van de Windklievers te Zoersel. Ik had deze toertocht in een ver verleden al eens gereden, nog voor ik weet had van het lidmaatschap van die vader. Wat ik me er nog van herinnerde was dat het zeker geen spectaculaire tocht was, geen die je zeker absoluut nog eens wil overdoen. Een klassiek toerke zoals ik ze al wel eens meer reed na pas met biken te zijn gestart en al wel eens meer tochten uitkoos in deze regio. De start was vanaf de voetbalvelden in Zoersel, op de grens met Westmalle, langsheen de baan tussen beide gemeenten. Ik stond zelfs geparkeerd op het naastgelegen bedrijventerrein van Oostmalle en tot mijn verwondering zelfs vlak bij het station van de autokeuring waar ik mij de laatste jaren elke keer weer aanbied met mijn vehikel. Om 9.30 u was ik ingeschreven in de kantine van de voetbal, zo te zien nog recent van bouw.

De tocht vertrok van aan de voetbalvelden door een smal spoor tussen de bomen. We verlieten het dorp via straten, een bospad en een wijk met mooie villa’s. Dan volgde een vrij lang stuk over het asfalt van een baan die Salphen heet, vanaf de grens tussen Zoersel en Oostmalle. We reden er onder meer voorbij de tussen de bomen verscholen staande Sint-Antoniuskapel van het gehucht Salphen. We kregen tegenliggers te zien, dat waren de bikers die de tocht al bijna achter de rug hadden! Snelle rijders die om halfacht vertrokken waren konden de tocht allicht op een uur of twee rijden. Op 4,85 km ging het dan toch een bospad in. Toen ik er even halt hield stak de volledige kidstoer me voorbij! Ik had die klein mannen aan de start al bijeen zien staan. Tot 6,50 km reed ik in het zog van de kinderen over een lang bospad dat overging in een zandweg tussen bos en velden. Er volgde weer een strook asfalt die na korte tijd overging in een veldweg die naar een asfaltbaantje midden de bossen leidde. We sloegen linksaf het asfaltbaantje in dat er door een knap bos in herfstkleuren liep, helaas private eigendom. 8 km. De toer kon blijkbaar rekenen op veel belangstelling, want er reden hier heel wat bikers waar soms echte koerskonijnen tussen zaten die je net niet van de baan reden!

Op 9,50 km bereikten we opnieuw de bewoonde wereld en tot 10,50 km reden we langsheen de zeer drukke baan tot we ter hoogte van een beek op de grens met Wechelderzande (Lille) rechtsaf een bospad in sloegen. Op 11,50 km bereikten we de bossen met de buitenhuizen in Wechelderzande en ging het het pacours van de rode vaste route op. Op 13,50 km kregen we een eerste leuke singletrack voor de wielen. Even later troffen we op 13,85 km van de start een eerste splitsing tussen de ritten van 28 km en van 35-42 km aan het buitenhuis “met vodden rond”! Dan gaat men in de bossen wonen en zet men zo’n lelijke afsluiting met canvas! Zet dan eerder wat groene struiken om je private stek! We troffen enkele mooie singletracks op de rode vaste route en passeerden op 16 km de manege Lille Stables. Er reden hier trouwens heel wat paardenkoetsen en ruiters door het bos. Direct daarna passeerden we de Lilse Golf Club om van 17 tot 18 km de mooiste track van de rode route voor de wielen te krijgen. Daarna twee keren linksaf voor het smalle paadje dat voorbij de Achtzalighedenboom voert, of wat er helaas nog van overblijft! Door bomenkap rond dit natuurmonument kwam de dennenboom met acht stammen bloot te staan aan de weerselementen en vielen zijn acht zaligheden ten prooi aan de wind! Er zit niet veel leven meer in de 160 jaar oude boom. Of hoe zogezegd natuurbehoud ook contraproductief kan werken!

We vervolgden onze tocht door de bossen van Wechelderzande om op 21 km van het vertrek toe te komen op de bevoorrading die opgesteld stond aan het bekende hutje naast de vijver in de Visbeekvallei. 10.50 u. Er was daar nog redelijk wat beweging. Je kon er eten van bananen, wafels en cake en alles doorspoelen met een beker sportdrank. Terwijl ik daar stond arriveerde er een aanzienlijke delegatie bikers van Het Vliegend Wiel, zo’n achttien deelnemers! Hooguit tien minuten aan de stop blijven staan. Vanaf de stop verlieten we de vaste rode route. Daarna ging het via het paadje langs de vijver, een bospad en een smal spoor tussen bos en veld naar de bewoonde wereld. We kruisten de hoofdweg door Wechelderzande waar de oversteek beveiligd was door seingevers. Aan de overkant ging het op 23 km het bos weer in. Daar kregen we enkele meer technische en minder gebruikte singletracks voor de wielen. Met veel korte bochtjes en wortels. Ik had daar nog al gereden tijdens andere toertochten.

Na de oversteek van een rustig baantje reden we over een bospad en passeerden De Zevende Hemel, een gerestaureerde schuur die een soort cultureel centrum met zaal herbergt. 24,50 km. Een boswegeltje en een veldspoor waarop een kleine modderpoel, leidde tot een splitsing tussen de ritten van 28-35 km en van 42 km ter hoogte van een betonbaantje op 28 km van het vertrek. Gekozen voor de langste route. 11.30 u. Ik reed het witte kasteeltje van Blommerschot voorbij en even verder een uitloper van het militair domein waar enkele met zand en gras bedekte bunkers liggen. Er zijn toertochten die over die “heuvels” rijden! Aan die bunkers ging het een singletrack op die evenwijdig liep met de weg. De singletrack dook het bos in en tot maar liefst 32 km reden we recht op recht over dit spoor en lange paden door het bos van Blommerschot met het militaire domein aan onze rechterkant. Uiteindelijk kwam het pad uit op het betonbaantje Blommerschot ter hoogte van een toegangspoort, een achteringang naar het Navo Vliegveld van Oostmalle. Je kon er een startbaan zien liggen en voor een hangar stonden enkele kleine vliegtuigen. Veel legeractiviteit is er niet meer, er is geen eenheid gelegerd en tijdens het weekend wordt het vliegveld gebruikt door burgerlijke vliegclubs. Er zijn toertochten die door de bossen naast de startbanen komen en elk jaar wordt er de veldrit van Oostmalle beslecht.

Vanaf het betonbaantje Blommerschot doken we de onverharde Kruisdreef en de bossen in. Daar reden we voorbij het grote kruisbeeld dat op een boogscheut van de snelweg E34 staat. Hier bereden we dan ook enkele knappe bospaden in de buurt van de snelweg en onder anderen een wasbordpaadje met kleine heuveltjes. Eens het bos weer uit reden we door de velden van het gehucht Einhoven (Zoersel). We passeerden het huisje langs het parcours van de Pol en Mariëttewandeling, genoemd naar de beeldhouwers van de Zoerselse Linde. Een bord herinnert er aan de dorpsfiguur Joke Driesen die in een gelijkaardig huisje woonde en vereeuwigd werd in de linde. 34 km.

Rond 1930 opende naturistenvereniging "De Spar" er een terrein en kwamen nudisten van buitenaf zich in deze omgeving, midden de natuur, ontspannen. In een eigenhandig gebouwd ‘nudarium’ deden ze aan naaktzwemmen en naakt-gymnastiek. Op dit terrein moesten volwassenen en kinderen apart recreëren. Hiertoe was besloten na een veroordeling van Kiené de Mongeot op 31 januari 1931 waarbij hij een foto publiceerde van hemzelf en twee naakte kinderen. De Zoerselaren spraken van de 'blootgatters' en vertelden overal van de vele onnoemelijke dingen, die zich daar afspeelden. Een legende vertelt dat een stroper op zijn nachtelijke tocht door het bos acht naakte vrouwen tegenkwam. Hij viel in slaap op een kruispunt van dreven en werd de volgende dag wakker zonder iets terug te vinden van zijn nachtelijke avontuur. De pastoor liet op die plaats een kruis, nu het kruis van Blommerschot, oprichten om de 'heksen' te verjagen.

Brede veldwegen voerden langsheen bossen in de richting van de start. De parcoursbouwers waren zo slim geweest van het asfalt bij aanvang in de tocht te plaatsen en de onverharde wegen en paden voor de terugrit te reserveren. Het einde van de rit blijft langer in het geheugen dan het begin! We kwamen uit op een asfaltbaantje waar voor een half afgebroken oude hoeve een nieuwe villa gebouwd werd. Op 38,75 km stond hier een bordje dat de laatste twee kilometer aankondigde. Even verder passeerde ik de Sint-Antoniuskapel van Salphen waar ik deze ochtend de tegenliggers had zien rijden die de tocht toen bijna achter de rug hadden! Op dit baantje dat Salphen heet overschreed ik de grens tussen Malle en Zoersel. Even verder wachtte een laatste koppel seingevers ons op voor de oversteek van een hoofdweg door Zoersel. Een bordje kondigde de laatste kilometer aan. De Windklievers dankten ons even verder voor onze deelname. Ik bereikte de grote baan van Westmalle naar Zoersel waarmee er na 42 km om 12.30 u een einde kwam aan de rit.

Mijn fiets toevertrouwd aan de dames van de bewaakte parking. In de kantine mijn dorst nog gelest. Er zaten bikers die ik al op andere tochten gezien had, zoals enkele leden van de Landelijke Gilde van Loenhout en een groep jonge gasten die ik ook had zien zitten na de toertocht in Kasterlee-Houtum. Deze toertocht is niet van het kaliber waarvan je vindt dat hij voor geen geld van de wereld mag gemist worden, maar al bij al was hij best genietbaar omdat hij naast enkele bekende plekken ook plaatsen aandoet waar andere tochten in deze streek niet komen. De organisatie was in orde en de mensen waren overal vriendelijk. Met bijzondere dank aan de vele seingevers aan de gevaarlijke oversteekplaatsen! Ik had de indruk dat de tocht toch op ruime belangstelling kon rekenen.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

29-10-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Nightride (25-50 km) van de Mellowbikers te Bergen-op-Zoom op zaterdag 24-10-2015.

Doordat ik om beroepsredenen tijdelijk al sinds meer dan een jaar de stek waar ik bijna mijn hele leven gewoond heb achtergelaten heb, heb ik ook het territorium voor mijn mountainbikeritten verlegd. Op zaterdagavond toch nog eens weergekeerd om in de ruime omgeving van mijn oude nest de nachtrit van de Mellowbikers in Bergen-op-Zoom te gaan rijden. Deze rit wordt volledig gereden op het grondgebied van de eigen gemeente, in de bossen rond de StayOkay, te vergelijken met een Belgische jeugdherberg, gelegen op de grens tussen Bergen-op-Zoom, Huijbergen en Wouwse Plantage. Het vraagt toch enig karakter om de warme woonkamer op zaterdagavond nog te verlaten om in somber weer bij nacht nog te gaan toeren! Bovendien begon het, nadat ik voorbij Zandvliet de grens met Nederland had gekruist, nog te regenen ook! Gelukkig hield het op toen ik mij een parkeerplekje had gevonden in de berm van de Boslustweg, één van de rustige asfaltbanen die daar door de stikdonkere bossen lopen. Ik had mijn fietslampen al meteen nodig teneinde mij in dat donkere gat klaar te kunnen maken voor de rit.

Aan de start trof ik Leo V, één van de Mellowbikers van het eerste uur. Via het Nederlandse forum heb ik destijds de geboorte van de club meegemaakt en ben er zelfs uit sympathie ook steunend lid van geworden, zonder verder deel te nemen aan hun ritten of activiteiten. Inschrijven diende op voorhand te gebeuren, er worden slechts 250 deelnemers toegelaten, zodat ik mij enkel hoefde te registreren aan het tentje naast de bikeparking om het stuurbordje met nummer in ontvangst te nemen. Om 20.00 u gestart, Jari zou iets later vertrekken. Het ritje is goed voor 25 km omdat het volledig binnen de grenzen van de gemeente valt in de lokale bossen. Wie meer wil mag het twee keren rijden. Bij valavond en bij nacht bijvoorbeeld.

Omdat de StayOkay midden in de bossen gelegen is doken we ook onmiddellijk die bossen in! Bij aanvang reden we over wandelpaadjes die hier en daar “verhard” waren met grove stenen en houtwerk. Het duurde even eer ik op dreef begon te komen en omwille van de zanderige ondergrond, de stevige heuveltjes en het nachtelijke duister, was het al van bij aanvang inspannend rijden! Door de vele gevallen herfstbladeren was het soms zelfs moeilijk om de paadjes nog te zien liggen, ook al was de bepijling perfect aangebracht en duidelijk zichtbaar. In het licht van uw helmlamp kon je de volgende twee tot drie pijlen in de verte al zien oplichten in het duister. Op 3 km troffen we een aantal wegeltjes en paden door een soort heidegebied met veel los zand wat het vlot rijden bemoeilijkte! Na de overtocht van deze open vlakte ging het opnieuw de bossen in. Op 5 km voerde het pad in de buurt van een weg, te horen aan het geluid van passerende auto’s. Idem dito op 8 km toen Jari me inhaalde toen ik even halt hield. De snelweg loopt immers naast deze bossen, de StayOkay ligt niet ver van de afrit Bergen-op-Zoom Zuid op de baan die Huijbergen met Bergen-op-Zoom verbindt.

We kregen een klimmetje over wortels voor de wielen. Op die plek stonden net twee Mellowbikers die me op die wortels hoorden sakkeren! Een lang en zeer amusant paadje met kleine heuveltjes en ondanks de sporadisch opduikende wortels toch goed te berijden, voerde ons naast de snelweg door de duisternis. Leuke bospaden brachten ons tot op de rand van de bossen waar we op 13 km heel even op de Huijbergsebaan kwamen, de weg van Huijbergen naar Bergen-op-Zoom. Het ging dan zeer snel weer het bos in voor een volgende portie tracks en paadjes. In deze bossen liggen immers eindeloos veel wegeltjes en sporen! Na de oversteek van de pikdonkere Boslustweg via dewelke ik de start bereikt had, troffen we de bevoorrading op 14 km van het vertrek. Licht werd voorzien door een stroomaggregaat en achter de bevoorradingstafel stonden de Mellowbikers Waldo en Matthijs. Ik zag er ook de huisfotograaf van mtb-you met zijn filmcamera in de aanslag. Zo druk bezig met zijn apparaat dat hij ondergetekende niet eens opgemorken heeft! Om 21.15 u konden we wat knabbelen van cake en koeken en alles doorspoelen met sportdrank.

Na de stop kregen we een zeer knap stuk parcours en de paden waren er gemakkelijker te berijden dan voor de pauze. De tocht voerde ons door de duistere bossen die af en toe wat opgelicht werden door de maan die door de wolken brak. Bij momenten doorkruisten we open vlakten tussen de bossen en kregen we hier en daar nog eens een wat meer zanderig pad voor de wielen. Soms reden we over bossporen tussen hoog gras. Geregeld volgden singletracks en paadjes die zich door de bossen slingerden. Op 19 km kruisten we nogmaals de Boslustweg waar een groen gekleurd licht aan een boomstam was opgehangen en twee seingevers voor een veilige oversteek in het donker zorgden. Op 21 km passeerden we de eenzaam in de bossen gelegen manege Molenzicht. Daar doken we weer een bospaadje in. Na de stop duurde het lang eer we nog andere bikers te zien kregen. Pas naar het einde toe werden nog voorbijgestoken door twee groepjes van drie.

We reden nog over een open terrein en langzaam maar zeker opnieuw in de richting van de StayOkay. Omstreeks 22.30 u kwamen we daar toe met 26,50 km op het tellertje. Wij hadden ons ingeschreven voor de rit van 50 km, maar aangezien het intussen toch gevorderde uur achtten wij het niet opportuun om de rit nog een tweede keer te rijden. Jari was snipverkouden en voor mij kon het ook volstaan. Ondanks het feit dat het mij wat moed gevraagd had om op zaterdagavond in het donker nog buiten te komen had ik van de rit genoten en alles goed bevonden. Ik was content dat ik deze editie niet had laten passeren. Want ik vermoed dat ik vorig jaar om de een of andere reden forfait had gegeven! Onze fiets schoongemaakt aan de bikewash met krachtige lansen. Jari merkte op dat de ziekenwagen die paraat stond zelfs voorzien was van een fietsendrager om eventuele slachtoffers samen met hun bike te kunnen vervoeren! Bij aankomst werd ik door Bas van de StayOkay bij de lurven gevat. Hij had een tijd geleden mijn maat opgevraagd en voor mij een Mellowbikers t-shirt mee besteld, eentje zoals alle medewerkers droegen. Er zaten ook een armbandje en een drinkbeker met het logo van de Mellowbikers in het tasje! Waarvoor mijn dank. Het polsbandje van bij de start kon je inruilen tegen een portie Mellowbikerssoep naar eigen recept en buiten hebben we nog een drankje genuttigd. Naast ons zaten twee bikers die in de StayOkay bleven overnachten. We zagen nog mannen vertrekken met kleurrijk verlichte fietsen en een Mellowbiker met een dikkebandenfiets met verlichte wielen!

Om 23.30 u nog even langs mijn huis gepasseerd om de post van drie weken op te halen. Het is niet evident van op twee plaatsen gehuisvest te zijn! Het was toch weer laat eer ik in mijn andere thuis was! Gelukkig werd de klok tijdens de nacht een uur teruggezet zodat we toch nog een uurtje extra slaap hadden alvorens de toertocht van de zondag aan te vatten. Het was zoals de voorgaande edities een mooie rit, zoals ik het graag zie volledig door de bossen waar je omwille van het beperkte aantal deelnemers nog kon genieten van de rust en de stilte. Bossen waar je het dennenhout bij momenten nog kan ruiken. Degelijk uitgezet met reflecterende pijlen. Dit alles aan de rand van de stad Bergen-op-Zoom op een boogscheut van de Belgische grens. Met dank aan Niels uit Roosendaal die me inschreef maar die ik helaas niet te zien heb gekregen. Hopelijk maakt de NTFU er werk van dat ook niet Nederlandse deelnemers zich kunnen inschrijven voor toertochten en betalen via een bank vanuit hun land.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbkike.nl!

StrammerMax

28-10-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (18-28-34-45-55 km) van De Pieretrappers te Meerle op zondag 18-10-2015.

Ook al was ik op zaterdag na de nachtrit in Dongen nog relatief op tijd thuis, door de noodzakelijke schoonmaak van mijn bike en spullen werd het toch weer laat. De toertocht in Meerle (Hoogstraten), niet ver van de thuisbasis, was dus een ideale keuze voor de zondag, ook al moest ik daarvoor ander moois zoals Kapellen en Wouwse Plantage links laten liggen. Ik had de toer van de Pieretrappers in Meerle ooit al gereden, maar dat was intussen al ettelijke jaren geleden. Helaas reden mijn voorganger en ik ons op weg naar de parkeerweide hopeloos vast in een doodlopend steegje achter de kerk! Daar had een wegwijzer veel ongenoegen kunnen doen besparen! Wanneer ik de weide met de fiets verliet zag ik Jari arriveren. Aan de inschrijving werd ik aangesproken door een Nederlandse biker die zei dat ik hem niet kende, maar ik vermoedde onmiddellijk dat het de man was die mij via een mail ooit eens een aantal vragen gesteld had, bijna als in een interview! Aangezien het mij zelden overkomt dat iemand zo’n ruime belangstelling in mij stelt en hij ook zijn naam had vermeld, heb ik daar later op een rustig ogenblik eens uitgebreid op gereageerd. Herman hoopte mij ooit eens in levende lijve te ontmoeten. Dat is dan bij deze gebeurd en hopelijk is het geen teleurstelling geweest! Bij de weg, Herman is 70 jaar! Als hij nog wat door kan blijven gaan en indien er nog zo’n kranige mannen zijn op de bike, moeten de rusthuizen zo stilaan beginnen te overwegen van ook toertochten te gaan organiseren in plaats van een namiddagje bingo!

We reden het dorp van Meerle uit en naar mijn mening op 2,50 km vanaf het baantje Lage Rooy de bossen van het Landgoed Den Rooy in. Daar kwam op 2,75 km een splitsing tussen de 28 km en de 34-45-55 km. Tot 5,50 km konden we genieten van de doortocht van de bossen van Den Rooy. De singletracks lagen er wel hobbelig bij. Dat zal te maken hebben met het feit dat dit bosgebied tot voor kort in privaat bezit was. Ik meende me te herinneren dat de bossen hier recent aangekocht werden door Natuurpunt. Dat bleek te kloppen, meer nog, achteraf kreeg ik te horen dat net deze zondag het gebied als het ware ingewandeld werd! Zondag 18 oktober 2015. Natuurpunt Markvallei heeft dit jaar het historische bosdomein 'Den Rooy' in Meerle aangekocht (42 ha). Natuurpunt wil dit bos permanent voor het publiek toegankelijk maken en heeft hierbij beroep gedaan op de werkgroep Trage Wegen Hoogstraten om mee te zoeken naar aantrekkelijke trage wegontsluitingen zodat wandelaars op veilige en recreatieve manier van en naar het domein kunnen wandelen.

Na de doortocht van Den Rooy volgden enkele goed natte veldsporen. Eens op een asfaltbaantje gekomen hoorde Jari iemand vanuit een auto tegen een mountainbiker zijn beklag doen dat er over zijn veld gereden werd! Op 9 km kruisten we een baan ter hoogte van een bruggetje over de Mark en doken we een vermoedelijk privaat bos in. We reden er over paadjes en aan het einde ervan naast een plantage met kerstbomen. De eigenaar had allicht zijn toestemming gegeven om er te mogen rijden en er een bord geplaatst dat meldde dat je hier kerstbomen kon kopen met vermelding van een telefoonnummer. Het aangename aan het nuttige gekoppeld! We kwamen van tussen twee villa’s op een asfaltbaan uit. 10,75 km om 10.20 u. Naast grote serres troffen we op 11 km de plek waar de 55 km zich losmaakte van de 28-34-45 km. Gekozen voor de langste rit.

Tot 13 km reden we over het asfalt toeristisch fietspad dat langsheen het riviertje de Mark van Hoogstraten naar Breda voert. Dan boog het parcours weg van de Mark en reden we het bos in over enkele leuke singletracks waarvan sommigen zelfs over enkele uit de kluiten gewassen heuvels voerden. We reden dan omheen een vijver nabij het recreatiedomein De Mosten waarvan we één van de toegangspoorten, langs de kant van de speeltuin op het strand naast de zwemvijver, op 16 km passeerden. Hiermee hadden we een knap stukje parcours achter ons. De vijvers aan De Mosten zijn ontstaan na afgravingen voor de aanleg van de E19, net zoals de gelijkaardige vijver naast de snelweg op de grens tussen Brasschaat en Sint-Job-in-‘t-Goor.

Na de passage van De Mosten kregen we tot 18 km niets anders dan bos. Daarbij passeerden we omstreeks 17 km twee uit de kluiten gewassen villa’s die daar op een groot domein gebouwd waren. We konden er genieten van singletracks over enkele heuvels om zo Meersel-Dreef (Hoogstraten), een bekend bedevaartsoord nabij de grens met Nederland, te bereiken. We reden via een bruggetje aan de watermolen van Meerle de Mark over waarbij we een mooi, maar door aanzuigende ondergrond ook zwaar stuk van het parcours achter ons lieten. We merkten dat alle afstanden hier weer samen kwamen. 20 km om 11.00 u. We reden eventjes tussen de Mark en de achtertuinen van grote villa’s. Het ging weer het bos in, deels privaat, waarna de boswegen afgewisseld werden met grassporen over open grasvlakten. Op 22,75 km bereikten we de grote baan die van Hoogstraten naar Meerle en Chaam voert. We dienden die eventjes te volgen en te kruisen. Daar stonden seingevers op wacht.

Aan de andere kant reden we het domeinbos De Elsakker in. In dit heidegebied met bos kregen we goed te berijden zanderige paden voor de wielen. Op 23,50 km kwam op één van die zandwegen een splitsing tussen de 28 km en de 34-45-55 km. Wij konden onze weg verderzetten over de steeds goed berijdbare zandpaden. Nadat deze ochtend alles dicht zat door dikke mist was intussen de zon beginnen doorbreken. Wij deelden de paden met wandelaars en een zestal andere bikers. Op een bepaalde plek passeerden we een in het bos achter een afsluiting gelegen privaat zwembad! Op 28 km waren we vlak bij de Nederlandse grens en reden er over de Strijbeekse Heide die deel uitmaakt van de bosrijke Baronie van Breda. 11.40 u. Via natte en soms lastig en zwaar te berijden bospaden kwamen we op 31 km toe op asfalt op de grens met de bewoonde wereld van het Nederlandse Chaam (Alphen-Chaam). We reden daar even vanaf de Vagevuurstraat over een grote baan, de Oude Bredaseweg en daarna de velden in.

Op 33 km kwamen we toe aan de bevoorrading die opgesteld stond in de poort van een gloednieuwe kleine schuur of grote garage waarvan het dak beter geïsoleerd was dan dat van mijn huis! De dame achter de bevoorradingstafel prees de inderdaad lekkere soep aan! Verder kon je er ook een wafel en peperkoek eten. Ik kwam er de Pieretrapper tegen die me het vorige weekend op zaterdag in Turnhout een flyer van deze tocht had toegestopt. Bovendien had ik die man gisteren nog gezien toen hier een harmonieorkest kwam optreden! Even later kwam Petruske op zijn mountainbike toe! De wereld is klein! Ondanks haar overtuigingskracht kon de dame haar soep bij hem niet aan de man brengen! Omstreeks 12.00 u zijn we in het zog van een vader en zoontje en Petruske weer vertrokken. We reden dan door de velden en na een korte modderstrook scheidden onze wegen aan de splitsing tussen de kidstoer-28 km en de 34-45-55 km op bijna 35 km van de start.

Voor de langste ritten genoten we hier van een extra lus met enkele mooie singletracks doorheen een strook bos. We kwamen dan weer uit op een veldweg en konden achter ons de plek van de splitsing nog zien liggen. Op een plaats waar enkele hutten stonden en veel rommel op de grond lag reden we het bos in. Joost mag weten wat dat daar was. Jari vermoedde dat het een plek was waar je kon paintballen. Enkele lastige en weinig bereden bospaadjes voerden tot de splitsing tussen de kids-28-34 km en de 45-55 km op 39,75 km van het vertrek. 12.50 u. We reden dan een tijd doorheen een knap parkbos, allicht Den Rooy, waarna een veldweg ons tot de meer bewoonde wereld voerde. Op 42 km kruisten we een baan en reden een steegje in. Het ging dan verder doorheen schier eindeloze bossen om op 47 km Heerle te bereiken, dit is de rustige baan die Minderhout (Hoogstraten) met Ulicoten (Baarle-Nassau) in Nederland verbindt. De bossen van Den Rooy strekken zich uit tussen deze baan en de baan van Minderhout naar Meerle. Na eventjes over deze baan gereden te hebben voerde een veldpad ons naar een volgende bos. Vanaf 49 km bereden we hier lange en eerder eentonige bospaden die gelukkig iets beter berijdbaar en dus minder zwaar waren dan de rest van de tocht! Op 51 km bereikten we een betonbaantje. 13.50 u.

Daar zagen we Pieretrappers bezig met het ontmantelen van de brug die u vanuit het bos tot op de baan diende te brengen. We waren onderweg nog dergelijke bruggetjes gepasseerd! Wat betekende dat deze mensen al deze bruggetjes speciaal voor deze tocht hadden aangelegd! Met vereende krachten werden de paletten waarmee de brug was gebouwd na onze overtocht vakkundig weggenomen. We kregen van de mannen de opmerking dat we te laat waren en dat er al bruggetjes waren afgebroken en pijlen opgehaald. We dienden inderdaad over een volgende droge beek te springen. Omdat ik al een hele week geplaagd zat met rugpijn ben ik er doorgekropen om mij de schok van een sprong te besparen! Met behulp van de GPS en door het volgen van de rijsporen bereikten we opnieuw een plek van waaraf de pijlen nog hingen. Toen we de kerktoren in het vizier kregen zat onze tocht er zo stilaan op. Met 56 km op de teller waren we om 14.15 u weer aan de parochiezaal uit grootmoeders tijd. Er zaten nog redelijk wat bikers binnen, geen massa, maar door de slechte akoestiek van de zaal was er toch veel lawaai van pratende mensen. Herman had gehoopt mij na de rit nog te zien, maar aangezien wij de langste toer hadden gereden aan ons immer rustige tempo, zal hij het wachten opgegeven hebben. Het was een mooie maar door de natte aanzuigende ondergrond zware tocht geweest, waarvoor een andere kameraad gewaarschuwd had. Hij kreeg gelijk! Ondanks het toch aanzienlijke gehalte aan bos, naast de afwisseling met veldwegen, hadden wij toch nog meer bos verwacht. De organisatie was volledig in orde. Alleen al het bouwen van de bruggetjes moet veel tijd gevraagd hebben. Eentje was zelfs voorzien van een soort tapijt om wegschuiven te voorkomen! We hadden geluk gehad met het weer. Na een mistige start brak de herfstzon door en toen we goed en wel thuis waren trok de hemel opnieuw grijs dicht. De zonnewarmte op de open plekken deed zelfs deugd. Mooie tocht in één van de meest noordelijke plaatsen van Vlaanderen. Blijkbaar ook bekend over de grens, want op de parkeerweide heel wat wagens met Nederlandse nummerplaten. In Meerle wonen trouwens redelijk wat Nederlanders.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

26-10-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Kleppers Lichtjestocht (40 km) van TC De Kleppers te Dongen op zaterdag 17-10-2015.

Het had wat voeten in de aarde om een inschrijving te bemachtigen voor de eerste editie van de Kleppers Lichtjestocht van TC De Kleppers te Dongen op zaterdag 17 oktober 2015. Voorinschrijven was noodzakelijk, maar de NTFU bood geen mogelijkheid om vanuit België de betaling in orde te brengen! Vermits Dongen niet zo heel ver van de grens gelegen is was ik op een ruim halfuur ter plaatse. Met het afgedrukte inschrijvingsbewijs kon je direct naar het vertrek op een groot plein in het dorp. Daar speelde zelfs een harmonieorkest deuntjes vanonder een tent. Om 19.30 u vertrokken. Het ging door enkele straten van het dorp waar seingevers een oog in het zeil hielden. Na enige tijd bereikte ik de oever van het Wilhelminakanaal. Daarna doorkruisten we een industriezone om opnieuw de boorden van het kanaal te bereiken. Na een tijd over een nat zanderig pad gereden te hebben doken we op 7 km van het kanaal weg de bossen van de Baronie van Breda in, meer bepaald de Boswachterij van Dorst.

Tot 11,75 km konden we rijden over enkele duistere bospaadjes. Eens het bos weer uit voerde de nachtrit ons over het terrein van een camping. Tot 13 km reden we tussen buitenhuizen en stacaravans waarvan ik, omwille van de luxueuze inrichting, de indruk had dat sommigen permanent bewoond waren. Na de camping voerde een pad ons naar en over het terrein van een tuincentrum. In één van de serres was voor de gelegenheid een hele discotheek opgetrokken. Ik hoop wel voor de kinderen die daar waren dat ze oordopjes in hadden. De muziek stond eigenlijk misdadig luid! Enkel goed om permanent gehoorschade op te lopen! Ik zal wel nooit begrijpen waarom zo veel mensen behoefte hebben aan zoveel kabaal en lawaai! Het is mij al meer opgevallen dat Nederlanders veel roepen en tieren naar elkaar tijdens toertochten en dat de muziek na afloop zodanig luid staat dat het niet prettig meer is!

Eens daar voorbij ging de toertocht de bossen in en kregen we van 15 km tot 18 km allicht de meest genietbare kilometers van de hele toertocht tijdens het rijden door de bossen van Dorst. De paadjes slingerden zich bij momenten over uit de kluiten gewassen heuvels. Het zal niet voor niks zijn dat het vaste parcours van Dorst dat hier in de omgeving moet liggen bij velen in de smaak valt. Eens het bos weer achter ons bereikten we opnieuw de bewoonde wereld en reden we van 20 km tot 21 km opnieuw over een zanderig pad langsheen het kanaal. 21.00 u. Aan een brug waren Kleppers al bezig met het opruimen van dranghekkens en pijlen. Dat was snel, vermits je tot 20.00 u kon starten en je dan toch al ferm moet rijden om na een uur halverwege te zijn! De rit bracht ons dan naar het reeds in kerstsfeer badende tuincentrum Avira. Kerst in oktober! Kunnen ze met Nieuwjaar al paaseieren rapen! We reden over de paadjes van het tuincentrum en tussen de plantbedden.

Eens kerstmis achter mij reed ik tot 24,50 km over natte graspaadjes tussen de velden en doorheen een boomgaard in de richting van een verlichte molen. Deze lag vlak naast een vestiging van Lidl. Een mix van paden door een landelijke omgeving en passages door de bewoonde wereld voerden tot de bevoorrading. Mijn eerste gedacht was dat ze ondergebracht was op een stort toen ik het terrein betrad en er tussen op elkaar gestapelde autowrakken reed! Niets van dat, de stop was ondergebracht in een magazijn van Frans van den Mosselaar Autorecycling & Autodemontage! De doortocht van dit bedrijf liet wel een diepe indruk na! Onnoemelijk veel afgedankte wagens stonden daar in rijen op elkaar gestapeld! Daarna reed ik door een loods die vol stond met motoren en onderdelen! Niet te schatten! Pas dan realiseer je u welke ecologische voetafdruk de mens met zijn afvalberg op deze wereld achterlaat! Zo veel afgedankt materiaal dat hier bijeen stond! Zelfs het tentje met bevoorrading was omringd door een muur van wrakken en reeds gedeeltelijk ontmantelde wagens! Aan de pauze waren er bananen, koeken en peperkoek voorzien. Ik zal bij de laatsten geweest zijn om er te passeren. Ook hier de in Nederland broodnodige muziek.

Eens weer buiten reden we tussen de magazijnen en de indrukwekkende pas gerenoveerde watertoren van Dongen. Een kasseibaantje voerde ons tussen de waterlopen De Donge en Onkel Sloot naar de dorpskern Klein Dongen waar ik tot 28,50 km de bewoonde wereld doorkruiste. Na de rit over een grasveld kregen we een stukje toertocht met Esbeekse allures. We reden er door een koeienstal, over het erf van een grote hoeve, over een voor de gelegenheid in elkaar geknutselde metalen brug, door de laadbak van een aanhangwagen en weer naar beneden over metalen trappen. Volgden nog loodsen en stallingen. Hier en daar stonden groepjes mensen die een feestje bouwden en de passanten aanmoedigden. Indrukwekkend ook op 30 km het ritje door een immens grote serre waar tomaten gekweekt werden. Het was daar enorm warm binnen! De bazin riep de passerende bikers toe!

De rit voerde me dan naar het kinderspeelparadijs Pukkemuk. We reden er over de paadjes tussen speeltuigen en sprookjestoestanden. Een soort kleinere versie van de Efteling. Na mijn doortocht van dit sprookjesland heb ik even staan praten met een Klepper. Tot de Kleppers bezemrijders (M/V) toekwamen! Zij veegden bij wijze van spreken als laatsten het parcours schoon. De rit voerde me dan nog over het territorium van enkele bedrijven, waarvan ik er in mijn haast vermoedelijk eentje gemist heb. Aan een autoshowroom ging het een metalen helling op, reden we een rondje door de toonzaal en de helling weer af. Daar raakte ik even het noorden kwijt omdat een Klepper daar al enkele pijlen had weggehaald. De mensen ter plekke waren al zodanig in feeststemming dat ze mijn vraag naar hoe het nu verder moest niet eens beantwoordden. Tot een arriverende Klepper me weer op het juiste pad zette en ik de pijlenophaler kon inhalen. Vanaf hier kon ik weer probleemloos verder.

Slechts enkele kilometers scheidden me nog van de aankomst. Het laatste gedeelte van de toer reden we door een parkbos waar de asfaltwegeltjes soms stevig op en af gingen over hoge heuvels. Om 22.30 u was ik met exact de beloofde 40 km op het tellertje weer bij af. Er stonden nog veel fietsen buiten maar ik ben niet meer binnen geweest om nog wat te drinken. Omdat er ook de volgende dag nog een en ander op het programma stond ben ik onmiddellijk weer naar huis vertrokken. Ik ben een beetje met een onvoldaan gevoel blijven zitten. Dat werd allicht versterkt door het feit dat ik geen te beste week achter me had, geen te beste dag en dat het sombere weer van de afgelopen week deprimerend ingewerkt had op mijn gemoed! Het was duidelijk dat er heel veel tijd en energie in dit evenement was gestoken en dat er veel mensen bij betrokken geweest zijn, maar deze rit had eerder de allures van een open-bedrijvendag en niet van een mountainbikenachtrit. Men is een beetje de toer van Esbeek op willen gaan, maar daar rijd je ook zeer lang door de bossen en de onbewoonde wereld en pas aan het einde van de rit rijd je door het versierde en verlichte dorp en over de terreinen van boerderijen en bedrijven. Daar is een goede verhouding tussen de mountainbikerit en het “kermisgehalte”. Die verhouding was hier in Dongen zoek. Te veel kermissfeer terwijl het echte ritgedeelte en het parcours eigenlijk niet bijster veel voorstelde! Ik heb ook echt geen behoefte aan joelende mensen langsheen het parcours en lawaaierige toestanden.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.nl!

StrammerMax

25-10-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (25-40-60 km) van WT Millegem te Mol-Millegem op zondag 11-10-2015.

Ondanks het feit dat de geliefde toertochten in de eigen grensstreek weer daar zijn na de zomer, de toertocht vanuit Hoogerheide links laten liggen voor deze vanuit Mol-Millegem. Jari herinnerde zich dat de tocht die van start ging vanuit de Europese school een mooie toertocht was. Wat we bij aanvang niet wisten was dat WT Millegem ook de organisatoren waren van de jaarlijkse toertocht vanuit Mol op 21 juli die helaas dit jaar niet plaatsvond en waarvan het voortbestaan een vraag blijft wegens niet genoeg medewerkers tijdens de vakantie. De tocht van 21 juli vertrekt trouwens niet vanuit de Europese School die dan allicht gesloten is. De parkings stonden bij aankomst al goed vol. Aan de start kwam ik collega Bart tegen. Om 9.30 u samen met Jari vertrokken.

Het ging het grote domein van de Europese school uit en direct het bos in. We vervolgden onze weg over een pad tussen bos en velden om dan definitief de bossen in te duiken en reeds van bij aanvang een overdosis singletracks voorgeschoteld te krijgen! Na 7 km bosplezier kwamen we uit op een voor de streek kenmerkende landelijke weg bestaande uit twee betonnen sporen. Een biker die ons even tevoren had ingehaald en die een mooi blauw pak aan had, hield ons staande met de vraag naar een multitool om zijn losgekomen zadel vast te zetten. In het zog van de snelle kerel weer de bossen in om tot 11 km opnieuw zeer veel singletracks te treffen, soms op en af over heuveltjes. Op 12,75 km passeerden we de uithoek van een golfterrein. Even verderop waren enkele bikers van Mol-Millegem in de weer met het bijhangen van pijlen op een plek waar we een smal bruggetje dienden over te rijden.

Na een eindje bos kwam er op 13 km een eerste splitsing tussen de routes van 25 km en van 40-60 km. We waren toen maar een dik halfuur onderweg. Gekozen voor de langste rit. Die leidde ons op 14 km in een straat die Boeretang heet naar de private terreinen van het SCK van Mol. Daar konden we even rijden op een mooie singletrack langsheen een meer. Eens het bos weer uit doorkruisten we de woonwijk met de eendere witte huizen in Mol-Donk waarbij in één ervan een hoogspanningsmast in de voortuin staat! Na de oversteek van een grote baan ging het op 16 km via de straat Zandputten weer het bos in. Na de doortocht ervan kregen we enkele servitudenpaadjes voor de wielen en reden we een eindje door de bewoonde wereld, onder anderen door de Maria Gorettistraat. Maria Goretti, Zij is de patrones van de jonge meisjes en van de slachtoffers van aanranding en verkrachting. Haar aanrander en moordenaar, die zich later bekeerde en intrad bij de Kapucijnen stierf in 1970. Nog niet zo lang geleden dus. Maria Goretti was Italiaanse en stierf op elfjarige leeftijd!

We staken een baan over en doken weer de bossen in voor zeer leuke singletracks op en af vanaf 17 km tot ruim 20 km van de start. Na dit knappe stukje parcours doorkruisten we de bewoonde kern van Mol-Sluis om opnieuw de bossen op te sporen. Daar troffen we in een bospad op 21,50 km van de start de eerste bevoorrading met fruit, wafels, cake en sportdrank. We kwamen er enkele bekenden tegen: Bulls69 en diens (schoon?)broer met vrouw (?). Schoonbroer reed zijn eerste toertocht sinds zijn pijnlijke valpartij tijdens de nightride van Vlezenbeek in augustus. Onmiddellijk na de bevoorrading kwam er een splitsing tussen de 40 km en de 60 km op 22,50 km van het vertrek, midden in een bos met plezante paadjes. Pas op 24 km kreeg ik een aanwijzing van de plek waar we ons bevonden toen ik van tussen de bomen de loods van houthandel Vanderhoydonck aan de overkant van het kanaal zag staan. We reden dan over meer bekend terrein voorbij de transportfirma Gheys waar de gebruikelijke korte singletrack niet benut werd. We bereikten het jaagpad van het kanaal en daar ging het geruime tijd over tot 27 km. Ook hier reden we de plek waar meerdere toertochten klassiek linksaf slaan voorbij.

Even verderop boog het parcours dan toch van het kanaal weg en mijn voorspelling bleek snel te kloppen. We reden de Molderloopstraat van Balen in en voorbij het huis waar het perpetuüm mobile nog steeds op de vensterbank heen en weer staat te zwiepen. We kruisten de spoorweg en doken letterlijk in een put naar beneden het bos in. Daar stonden twee bikers aan één van hun fietsen te sleutelen. Beneden in het bos volgde een eerder moeilijke singletrack over een te droge ondergrond met bulten en putten. Via het bos bereikten we de assenweg die zich achter de stapelmagazijnen van meubelen Odrada bevindt. 31 km. Singletracks leidden naar en voorbij het Technisch Instituut Sint-Paulus, vertrekplaats van een andere toertocht in Mol-Heidehuizen. De nieuwbouw van de school begint zo stilaan in orde te geraken. Hier ging het weer het bos in en konden we rijden over en in de buurt van de knappe paadjes die deel uitmaken van de vaste Landduinenroute.

De singeltracks door dit zanderige bos- en heidegebied brachten ons tussen de terreinen van de Molse Tennisclub en de gemeentelijke stelplaats naar de velden van de voetbalclub VV Hei. Op 34 km sloegen we er rechtsaf over het parcours van de rode vaste route. Op 35 km reden we door de Bremdoornstraat, indertijd nog een assenweg, later ten behoeve van de villabewoners verhard door twee betonstroken. De singletrack die hier ligt werd benut en door de bossen in de buurt van de Borgerhoutsedijk bereikten we de tweede bevoorrading in de tuin van een huis in de straat Gooreersels in Balen-Hulsen. Het was pas hier dat onze eurocent viel en we zagen dat het niet de eerste keer was dat we de tocht van Mol-Millegem reden. Allicht wel de eerste keer in de herfst. Ik was ooit al wel vanuit de Europese school vertrokken, maar dat was al heel lang geleden. De tweede stop kwam op 36,50 km van de start en we arriveerden er op het middaguur. Aan de tafeltjes zaten enkele leden van WT Millegem allicht te wachten voor de opruim later. Fruit, koeken en wafels stonden er op het menu, je kon zelf je bekertje met drank vullen. Dezelfde jongedame als anders zorgde voor de voorraad en we hebben er even staan praten met één van de mannen van de club.

Na de stop reden we door Hulsen om dan via een bospad de straat Kopberg te bereiken die er de Volsbergenbossen in duikt. Ook de rode vaste route passeert hier. Ik hoopte dat deze toer net zoals op 21 juli destijds de mooie singletrack vanaf het boomkapelletje rond de zandvlakte zou berijden. Het is namelijk de enige toer in Mol die zoveel uit deze bossen haalt! 38,50 km. We reden de zandvlakte helaas voorbij om rechtsaf te slaan. Maar we zouden toch niet teleurgesteld worden! Tot 41,50 km kregen we namelijk eerst een knappe lus met leuke paden in de Volsbergenbossen voor de wielen. Uiteindelijk bereikten we dan toch de singletrack omheen de zandvlakte. Die loopt er op de bosrand helemaal omheen en eens weer dieper het bos in over enkele uit de kluiten gewassen beboste zandheuvels. Nadat we deze mooie track achter ons hadden volgden nog mooie singletracks en paadjes door de Volsbergenbossen. Op bepaalde plaatsen reden we tegen de richting van de rode vaste route in. Op 45 km kwamen we uit het bos tevoorschijn op de Borgerhoutsedijk.

Aan de straat waardoor we op een bepaald ogenblik reden te zien vermoedde ik dat we in de richting van Geel-Bel reden. Dat bleek zo te zijn. Op 49 km reden we daar eventjes door en langs de rand van de bewoonde wereld ter hoogte van Manheuvels. Dan ging het zeer kort door een uitloper van de Belse Bossen. Op 50 km kruisten we de drukke ringweg en reden we eventjes over de gevaarlijke baan richting Mol-Ezaart. Na deze gekruist te hebben ging een asfaltbaantje over in een zandweg om op 51 km een woonwijk te bereiken. 13.00 u. Vanaf de Reigerstraat reden we door de bewoonde wereld, kruisten we de spoorweg, reden er even langs en volgden een veldpad tot de straat Stokt op de rand van de bewoonde kern van Millegem.

Op 54 km reden we opnieuw de bossen in voor een portie singletracks en mooie paden. De laatste kilometers verliepen nog door het bos, afgewisseld met de doortocht van velden. Zo reden we over een bijzonder smal spoor tussen twee velden tussen twee rijen zeer dicht op elkaar staande bomen met dikke wortels. Op dit paadje kregen we dan nog twee wandelaars als tegenliggers! Een bospad voerde ons uiteindelijk weer in de richting van de Europese wijk en school die midden in de bossen ligt. Naar het einde toe waren bij het uit de bossen komen de pijltjes al opgeruimd en hebben we in de verlaten asfaltbaantjes die hier door het bos lopen even moeten zoeken naar de ingang van de school. Om 13.50 u kwam er na 62 km een einde aan de rit en allicht waren we de laatsten om toe te komen. De bikewash zagen we niet staan, misschien al opgeruimd en was trouwens niet nodig. In de mooie grote refter van de Europese school nog een drankje genoten en een kommetje soep met een broodje. Intussen waren de mensen van de club al bezig met het opruimen van de vrijgekomen tafels.

Het was inderdaad een mooie toertocht. Er zat in het parcours van de 60 km naar onze mening wel iets meer verhard dan de vooropgestelde 8 km om van het ene bos naar de volgende speeltuin te rijden, maar de 75% off-road hebben we zeker gehad! Redelijk wat afwisseling en zowel gewone singletracks als enkele meer technische paadjes. Veel stroken bos. Mooie doortocht van de Volsbergenbossen waar de andere tochten vaak gewoon voorbij rijden over de vaste route. Enkele klassieke plekjes gepasseerd, maar vaak in de andere richting wat een heel ander beeld geeft. Omdat Mol zo’n grote gemeente is kregen we deze keer ook andere plekjes te zien, onder anderen in Balen en Geel, dan tijdens de tochten die meer naar Lommel toe rijden. Hopelijk krijgen we ooit toch nog eens een toertocht op 21 juli, want daar waren wij de vorige jaren altijd trouw present.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

16-10-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (25-50-70-100 km) van WTC Onze Hoop te Turnhout op zaterdag 10-10-2015.

Voor de eerste keer deelgenomen aan de toertocht van WTC De Hoop met vertrek vanuit het Sint-Pietersinstituut te Turnhout. Deze school ligt nabij het einde van de ring rond de stad. Om 10.25 u ingeschreven en vertrokken. De tocht vertrok via de ring, de Noord-Brabantlaan in de richting van de brug over het kanaal Schoten - Dessel. Voor mij reed een groep scouts met de fiets op pad. Net voor de brug doken we tussen het struikgewas de berm af en even naast het kanaal. Het ging een paar trapjes af waar een fotograaf in de aanslag stond, waarna ik langs een half uitgedroogde poel reed. Na het kruisen vaan een bruggetje reed ik langs gloednieuwe straten waar de eerste vier huizen van een nieuwe woonwijk in aanbouw waren. Ik passeerde het restaurant Largo waar ik lang geleden ooit ben wezen eten om zo het kanaalbruggetje aan de andere stadsrand te bereiken. Daar kwam de splitsing tussen de ritten van 25-50-70 km en 100 km op 3 km van de start. Gekozen voor de rit van 70 km.

Tot 4,50 km reden we langsheen de vaart en tot 6 km door het parkbos Dombergheide, een natuurreservaat van Turnhout. Daar was er een splitsing tussen de 25 km en de 50-70-100 km. De langste routes doken de Roodhuisstraat in, een lange zandweg langsheen de velden door een eenzaam onbewoond gebied en die halverwege voorbij de camping Baalse Hei voerde. Op 8 km sloegen we linksaf een andere zandweg in en verderop rechtsaf naar een hobbelig grasspoor dat naar een bos toe leidde. In dat knappe bos kregen we paden en paadjes voor de wielen. Op 10 km passeerden we daarbij een eenzaam in het bos gelegen hoeve. Na de oversteek van een betonbaantje voerde de toer omstreeks 12 km langsheen een bosvijver. Even verder sloegen we een assenweg in die deel uitmaakt van de Smokkelaarsroute, een fietsroute die werd gemarkeerd door reuzengrote klompen.

Deze assenweg voerde naar een volgende bos waar een breed pad voorbij het grafveld Het Heike van Klein-Ravels voerde. 14,50 km. Hier liggen 27 graven uit de ijzertijd, zowel grafheuvels met palenkrans als vlakke graven. Vanaf hier reden we door niets anders dan bos! Vanaf de achterpoort van het militaire domein kregen we een prachtig stukje bos voor de wielen! Op 18 km van de start haalde Jari me in. Hij was iets later vertrokken. Na een stukje over dit voor ons totaal onbekende terrein bereikten we de bewoonde kern van Ravels in een straat nabij het kanaal waar we wel al bij andere tochten gereden hadden. Onder de eerstvolgende brug troffen we op het middaguur de eerste bevoorrading op 22 km van de start. Het was daar vrij druk in verhouding tot op het parcours zelf, maar de langste ritten passeerden hier twee keren, vandaar!

Na de stop volgden we nog even het kanaal om dan linksaf de bossen in te duiken. Een singletrack leidde naar het Gewestbos van Ravels. We reden er even door, daarna een stukje door de open velden om weer het Gewestbos in te rijden. Op 29 km reden we over de bekende brede dreef waar ook andere tochten passeren. De hele open strook was omgewoeld geweest voor het aanleggen van vermoedelijk gasleidingen. We passeerden het hutje waar een andere toertocht (Weelde) een bevoorrading en splitsing heeft. We vervolgden onze weg door niets anders dan bos. Op 31,50 km bereikten we de rand van het Gewestbos aan de bekende grenspaal en het windmolentje op een veld, pal op de grens met Nederland. We vervolgden onze weg op het paadje op de rand tussen bos en velden en in bossen op de grens in de omgeving van het Landgoed De Utrecht. Een binnenlopend berichtje op de gsm voor roaming op het KPN-netwerk verried dat we goed en wel de grens over waren! Om 12.50 u klokte ons tellertje midden de bossen 35 km af en waren we halfweg. In deze omgeving zagen we pijltjes staan voor een Nederlandse toertocht van MTB Esbeek.

Op 37 km reden we over het eerste gedeelte van de mooie lange singletrack die leidt naar de bossen van Reusel-De Mierden nabij de Spartelvijver. We bereden enkele van de vele singletracks in dit gebied zonder de Spartelvijver zelf te zien. Zo reden we over de paadjes van het lokale trimparcours en over enkele uit de kluiten gewassen bulten. Toen we het tweede gedeelte van de lange singletrack bereikten merkten we dat we de vijver zelf niet te zien zouden krijgen, vermits we in de richting reden van de vijver weg. Tot 40 km konden we genieten van deze mooie singletrack die er evenwijdig met een zandweg voert. Om 13.10 u bereikten we daardoor opnieuw de bossen van De Utrecht. Diverse paden en tracks voerden ons door deze eindeloze bossen tot we uitkwamen aan de andere zijde van het veld met het windmolentje aan de grenspaal. 46 km om 13.30 u.

Van 48 km tot bijna 50 km konden we rijden over een eerder technische en zeer smalle singletrack die zich met veel bochtjes tussen dicht op elkaar staande boompjes slingerde. Hij loopt er tussen een veld en een bospad en maakt deel uit van een rode vaste route. Voor ons compleet onbekend terrein, we hadden er nog nooit gereden! Van tussen de bomen zagen we een “valsspeler” over het bospad rijden in plaats van het draai- en keerwerk te doen op de track! Op 50 km kruisten we na dit knappe stukje parcours een rustig baantje. Vanaf daar kwamen we toe in een meer bewoonde maar landelijke omgeving. Op 52 km reden we in een pad en straat die Kijkverdriet heet! Ook het nabijgelegen natuurgebied in Ravels heet zo. Kijkverdriet is gelegen tussen het kanaal Schoten – Dessel en de Gewestbossen van Ravels. Van 52 km tot 55 km reden we over een smalle bochtige technische singletrack die evenwijdig met het kanaal voerde. Deze bracht ons op 60 km voor de tweede keer naar de bevoorrading op dezelfde plek onder de brug. Om 14.20 u konden we ons daar opnieuw te goed doen aan fruit, wafels, cake en sportdrank. Terwijl we daar even pauzeerden kregen we twee bekenden te zien. Chantal en Erling reden de toer van 100 km!

Vertrokken in het zog van dit tweetal en een groepje van een vijftal mannen die niet alleen hetzelfde pak droegen, maar ook dezelfde oranje helm! We reden de brug over het kanaal op om aan de overkant al snel weer een bos en singletrack op te zoeken. Chantal en Erling verdwenen in de verte en even later was er een splitsing tussen de 50 km en de 25-70-100 km op 58,50 km van de start. We reden dan door meer bewoond landelijk gebied We reden er door velden, straten en doorheen stroken bos nabij het natuurgebied De Liereman tot aan de Hoge Mierdseweg te Oud-Turnhout. Daar was er een splitsing tussen de 25-70 km en de 100 km op 62 km van de start. Van 64 km tot bijna 66 km doorkruisten we de bewoonde kern van Oud-Turnhout, langsheen de kerk, de voetbalterreinen en een sporthal voor indoor tennis en ski.

We passeerden een voor kinderen aangelegd bmx-parcours met paadjes over wasborden en doken het naastliggende bos in. Daar konden we rijden over een singletrack waar heel wat bochtenwerk vereist was. We kregen er het gezelschap van nog andere bikers. Eens het bos weer uit volgden veldsporen die deel uitmaken van de vaste route Pierelierebinkenpad. Dat pad is genoemd naar de bijnamen van de inwoners van de drie gemeenten waar de drie parcours van de route zich bevinden: de Pieren uit Ravels, de Liereman in Oud-Turnhout en de Binken uit Turnhout. De niet zo spectaculaire paadjes van het Pierelierebinkenpad voerden ons na 68 km tot in Oosthoven. Van hieruit waren we via enkele servitudenpaadjes snel weer aan de ring om Turnhout. Na een kort eindje er langs bereikten we opnieuw de Hogestraat en de achteringang van de school. Om 15.30 u konden we na exact de beloofde 70 km een punt zetten achter deze toertocht. De bemande bikewash deed het slijk dat we op enkele natte stroken hadden opgeschept snel weer verdwijnen. Bij afgifte van het polsbandje kreeg je in de refter twee pannenkoeken met bruine suiker. Dat smaakte na de rit en bij een drankje. Na nog wat napraten vrij snel weer huiswaarts. Vermits we vroeger dan anders vertrokken waren, voor de verandering ook eens wat vroeger thuis voor een rustige avond!

Wij waren blij verrast van vanuit een groot provinciestadje zo’n mooie toertocht te treffen en zowel enkele bekende als compleet onbekende plekken te doorkruisen. Zeer veel off-road en bos. De toertocht wordt blijkbaar al vrij lang georganiseerd. Het verwonderde ons daarom dat we hem nog nooit eerder gereden hadden. Blijkbaar werd hij vroeger wel op een andere datum gereden. De hele organisatie was perfect in orde van aan de start, de afpijling, het knappe parcours, de bikeparking, bikewash en de après met pannenkoek. Beslist een aanrader voor wie deze nog niet eerder gereden heeft!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

12-10-2015 om 23:23 geschreven door StrammerMax

Kardinaalstoertocht (25-45-55 km) van KWB Sport Vorselaar te Vorselaar op zondag 04-10-2015.

Er verdwijnen soms toertochten van de kalender omdat mensen de organisatie ervan niet meer zien zitten of niet genoeg helpende handen kunnen vinden. Maar er komen er soms ook nieuwe bij! Dat was deze zondag het geval met de eerste editie van de zogenaamde Kardinaalstoertocht van de KWB Sport te Vorselaar. Het vertrek was vanaf de Evenementenhal De Dreef nabij de sport- en voetbalvelden te Vorselaar. De ruime parkings rondom stonden al goed vol toen ik er omstreeks negen uur arriveerde maar ik kreeg nog een plekje toegewezen op één van de laatste onbezette plaatsen. Er was mooi weer beloofd, maar er was ’s ochtends mist komen opzetten zodat de kledingkeuze moeilijk was. Toch maar een korte broek aangetrokken. Het was verdomd koud toen ik van de auto naar de inschrijving reed. Om 9.15 u kon ik vertrekken.

Het ging het dorp uit via het park waar men vanuit de dreef de kerk kon zien staan. We reden het kleine crossparcours dat er ligt gewoon voorbij en zoals ik vermoedde werd de overtocht bewaard voor de slotkilometer. Een leuke afsluiter blijft de deelnemers namelijk gemakkelijk bij. Er volgden enkele straten en servitudes waarna een zandweg door het bos ons tot aan Vispluk bracht. 2 km. Hier in de buurt staan de bekende “veertien kapellekens” maar die kregen we niet te zien tijdens de tocht. Het ging het kasteelpark in en op 3 km passeerden we het kasteel van Vorselaar. Een bizar, bijna sprookjeskasteel, nog steeds in privaat bezit. We reden door een dreef van het park, even over de drukke Dennenlaan en door een bosdreef waarin zich vier sporen hadden gevormd. Dan een eindje over beton, overgaand in een zandweg. Aan een kruispunt van zandwegen troffen we de eerste splitsing tussen de 25 km en de 45-55 km. Van een groepje van drie dat achter me kwam, reed één de 25 km op, wat enig gemor veroorzaakte bij zijn collega’s die samen met mij de richting van de grootste afstanden uit gingen.

We reden afwisselend over landelijke betonbaantjes, rustige asfaltwegen, zandpaden en door straten om de meer bewoonde wereld te verlaten. Op 7,50 km doken we dan toch goed en wel het bos in om te rijden over een pad en singletracks die goed voorzien waren van wortels en harde bultjes. Tot ruim 10 km konden we alzo genieten van een eerste lading leuke paden door de bossen. We kwamen uit het bos tevoorschijn ter hoogte van Schrieken in Poederlee-Lille. Hier bereden we enkele assenwegen om op 10,50 km links opnieuw het bos in te duiken. De plekken die we passeerden herkende ik van andere toertochten in deze streek. Onder anderen toertochten uit Wechelderzande doen ook Poederlee en Vorselaar aan. Een bospad en een veldspoor leidde naar het kapelletje van Zittaart, gelegen op een met leibomen omzoomd graspleintje op een kruispunt van landelijke wegen in Poederlee. 12 km. Even verder hielpen seingevers ons een baan over en troffen we een tweede splitsing tussen de routes van 25 km en van 45-55 km op 13 km van het vertrek in een straat van een nette villawijk te Poederlee.

Na de doortocht van de statige villawijk met mooie stulpjes volgden de kortere en lange klassieke singletracks door de bossen van Poederlee die ook door andere tochten worden bereden. Zo werden we ook twee keren over de bekende puist in het bos gestuurd, kwestie van enkele hoogtemeters te realiseren. Een grasspoor leidde tot de kruising met een rustige baan om op 15,75 km aan de overkant de zandwegen in de omgeving van het motorcrossterrein van Lille te bereiken. Hier reed ik op tweede kerstdag 2013 mijn tweedehands Turner Flux naar de verdoemenis tijdens de toertocht vanuit Poederlee die hier een splitsing heeft. De scharnier waarmee de achtervering met de bewegende delen van het kader was verbonden gewoon doorgebroken! Dat onderdeel wordt niet meer gefabriceerd en de Turner hing al bijna twee jaar aan de haak bij de fietsenmaker! Het toeval wil dat ik deze fiets vorige vrijdag ben gaan ophalen met de bedoeling er eens werk van te maken om alsnog een oplossing te zoeken of alle nog vrij nieuwe afmontering te laten overplaatsen op een nieuw kader!

We sloegen deze keer de zandweg linksaf in die overging in een hardere assenweg. Ter hoogte van een krakkemikkig bruggetje over een beek ging het een paadje in dat goed voorzien was van wortels en stronkjes van afgezaagde boompjes. Het is de Oude Lilse Voetweg, een trage weg die vorig jaar terug bruikbaar gemaakt en in ere hersteld is en naast de afsluiting van een bosterrein loopt. Tot 18 km was het uitkijken voor stronkjes en wortels en enkele keren tussen dicht op elkaar staande stammen kruipen! Het pad eindigde nabij de Taverne De Wingerd waar we het baantje kruisten. We bereikten de andere kant van Vispluk om er op 19 km de splitsing te vinden waar de 55 km apart ging van de 25-45 km. Om 10.30 u ging het daar voor de langste afstand een assenweg in. Tot 21,75 reden we over de lange zandwegen in het grensgebied tussen Poederlee, Vorselaar en Herentals. We reden even over de betonbaan Plein en troffen enkele mooie singletracks in een woest bos. Ze eindigden op een veldweg ter hoogte van een verlaten hut tussen de bomen. 22,85 km. Nog tot 24 km konden we genieten van diverse bospaadjes. Op 24,85 km bereikte ik om 11.00 u de rand van de bewoonde wereld en toen ik daar even halt hield haalde Jari me bij. Hij was later vertrokken.

Paden en een eerder lastiger technische singletrack tussen dicht op elkaar staande bomen, met bulten en veel wortels brachten ons naar de bevoorrading op 29 km van het vertrek. Deze stond opgesteld op een grasveld naast enkele visputten en we arriveerden er omstreeks 11.30 u. Aan de lege schalen te zien was het aanbod al goed geslonken zodat wij ons tevreden dienden te stellen met partjes sinaasappel, zeer kort gesneden stukken banaan en centwafeltjes. Verder was er water en lekkere sportdrannk. Intussen was de ochtendzon doorgebroken, de mist verdwenen en was het aangenaam fietsweer. Er was nog redelijk wat beweging aan de stop en er bleven bikers toekomen.

Na de pauze kwamen er grassporen en singletracks waarna een assenweg ons tot een splitsing tussen de 25 km en de 45-55 km voerden. Deze kwam op 33 km van het vertrek. Wij reden een maïsveld in en na een servitudenpad kwam er op 34 km een splitsing tussen de 45 km en de 55 km. Van 35 km tot 37 km konden we genieten van leuke singletracks en bospaden. Het was er prettig rijden in een knap bosgebied tot we Heikant in Vorselaar bereikten. Van daar werden we naar de watermolen op de Kleine Nete in Grobbendonk gestuurd. Op 38 km reden we daar over een oude kasseiwegel in een schilderachtige omgeving. Geen van ons had gedacht vandaag in Grobbendonk te zullen komen! Landelijke wegen voerden ons voorbij de Jeugd- en gezinsboerderij Karrewiel in Grobbendonk. 39,50 km. Even later reden we over het bekende asfaltbaantje naast de omheining van het militair domein van Grobbendonk en passeerden we op 40 km de ruïnes van Onze-Lieve-Vrouw-Ten-Troon, de overblijfselen van een abdij en kerk. De site wordt omsloten door het militair domein en je kan er via een brug naartoe. Alzo bereikten we de grens tussen Grobbendonk en Vorselaar.

Van 41 km tot 42,50 km reden we over een grasspoor op de oever van de Kleine Nete. In de bochten had je een mooi zicht op de waterloop en de bomen rondom. Op 44 km overschreden we op een asfaltbaantje de grens tussen Vorselaar en Herentals. Daar vonden we geen pijlen meer! Bij nader toezien was het toch gewoon rechtdoor, maar wij waren teruggekeerd omdat we al twee kruispunten met zandwegen waren gepasseerd waar geen pijlen te bespeuren waren! Liever dit dan te hebben moeten vaststellen dat hier alles al zou opgeruimd zijn geweest! Tot 47,50 km was het amusant rijden over bospaden in Herentals. Dan bereikten we de grote baan die van Poederlee (Lille) naar Herentals voert. We dienden even het fietspad te volgen in de richting van Poederlee en kruisten daarbij het riviertje de Aa. Aan de kleine parking ter hoogte van een kruispunt met een zandweg waar vaak een aardbeienkraam staat en de toer vanuit Wechelderzande soms een bevoorrading heeft staan, verlieten we de grote baan linksaf de zandweg in.

Zandwegen, harde sporen en veldwegen voerden ons naar en langs een waterloop, dat zal de Nete of de Aa geweest zijn. Op 51 km bereikten we de meer bewoonde wereld. De laatste twee kilometer reden we nog door een strook bos over enkele singletracks met als afsluiter de laatste kilometer over het mountainbike-crossparcours in het park van Vorselaar. Om 13.00 u waren we na 53,50 km weer bij af. De bikewash met fietsenstandaards was nog operationeel, dus konden we het stof van onze fiets spuiten en hem toevertrouwen aan de fietsbewaking. De broodjes waren helaas op, de braadworsten echter nog niet. Het feit dat ze zonder broodje aan halve prijs verkocht werden was voor ons een reden om er meteen twee te kopen! De bikers die naast ons aan een tafel zaten moesten wel lachen toen ze ons zagen toekomen met in elke hand een worst! Nog even in de zon gezeten alvorens weer huiswaarts te trekken. Omdat we heel wat vroeger thuis waren dan anders, alhoewel onze gemiddelde snelheid niet hoger lag dan gewoonlijk, van de gelegenheid gebruik gemaakt om niet alleen de fiets maar ook de auto thuis eens een wasbeurt te geven!

Ondanks het feit dat het een eerste editie betrof was deze rit prima georganiseerd van aan de inschrijving tot de bikewash. Het parcours was zeer de moeite waard. Voor de bevoorrading wel de klassieke plaatsen die door de meeste toertochten in deze regio worden aangedaan, na de bevoorrading meer onbekend terrein, of zeker in een andere volgorde uitgezet. De bepijling was goed op enkele plaatsen na waar de pijlen iets verder voor de afslag hadden mogen hangen. De rode kleur was geen goede keuze alhoewel men in de lage herfstzon geel ook niet altijd gemakkelijk ziet hangen in de bossen. Kleurenblinden moeten echt naar rode pijlen speuren! Verder is het ook veiliger dat de bikers niet zelf hun fiets mogen wegzetten in de bewaakte stalling. Wij hadden ons goed geamuseerd en deze nieuwe toertocht is er zeker eentje om te onthouden en later nog eens over te doen! Er daagden 960 deelnemers op en dat wil al wat zeggen op een zondag met zeer veel concurrerende tochten! Want het is de laatste tijd zeer moeilijk om te kiezen uit al het moois dat wordt aangeboden!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

07-10-2015 om 22:18 geschreven door StrammerMax

Toertocht (28-38-44 km) van de Wielertoeristen Kasterlee te Kasterlee-Houtum op zaterdag 03-10-2015.

Traditioneel op zaterdag de toertocht van de Wielertoeristen Kasterlee vanuit Kasterlee-Houtum gereden. Jari reed de toertocht in Moerbeke, de rit van 70 km, omdat zijn vriendin daar in de omgeving naar een judowedstrijd ging. Het werd dus een tocht alleen. Ondanks het feit dat ik me had voorgenomen van reeds in de voormiddag naar ginder te trekken stond ik pas om 13.15 u aan de start. Net zoals vorig jaar kwam ik er ploegmakker Davies in het gezelschap van een fietsmaat tegen. Zij hadden de rit al achter zich. Voor die ene keer dat we elkaar eens te zien krijgen, even staan praten, zodat het al ruim 13.30 u was eer ik vertrok, een half uur voor het sluiten van de inschrijvingen.

We vetrokken via de zandweg tussen de weiden naast de feesttent nabij de watermolen in Houtum en reden tot aan de Kleine Nete. Linksaf er langs over een track tot aan de volgende brug, de Nete over en aan de overkant terug in de richting van waaruit we kwamen. Op 2,50 km kwamen we aan de kleine sluis op de Nete en lieten we de waterloop achter ons. Op het private erf van een hoeve troffen we de splitsing tussen de ritten van 28 km en van 38-44 km op 2,85 km van de start. Gekozen voor de langste afstand. Veldwegen voerden ons tot aan een bos dat we op 4,50 km in doken. We kregen daar even het gezelschap van kleine racewagens, een soort quads, maar dan met twee zitplaatsen. Ik had die eerder al in een veld hun gangen zien gaan. Ik voelde mij even niet gerust, want die mannen hadden natuurlijk de behoefte om met hun vehikels wat show te kunnen verkopen! Een kilometer verder ging het een privaat bos in waar we konden rijden over enkele singletracks tot aan de plaats waar de 38 km en de 44 km scheidden op 6,50 km van het vertrek. Voor de langste tocht ging het daar over een eerder lastige kurkdroge singletrack over bijna bladgrond, vermoedelijk op privaat terrein, dus weinig bereden en voor de gelegenheid wat vrijgemaakt. Inclusief het nodige bochtenwerk.

Bospaden en smalle sporen voerden ons op 12 km opnieuw naar de bewoonde wereld. 14.10 u. Ondanks mijn late start waren mij intussen nog heel veel bikers voorbijgereden! De toer kon dus op heel wat belangstelling rekenen. We reden even door de bewoonde wereld van Geel in een straat die Nelis heet en waar een verse boerderijgeur, om niet van stank te spreken, mijn neusgaten overmatig prikkelde! Via de Breevensedijk ging het over een hobbelig pad het bos weer in om uit te komen aan een brug over de Kleine Nete, ik vermoed niet ver van de watermolen van Houtum. Allicht had de toer hier een grote lus gemaakt. 15,50 km. We kregen een knap stuk bos met vijver te verwerken tot aan de kruising van de grote baan Kasterlee – Geel ter hoogte van de Zaardenstraat in Kasterlee. 16,75 km. Het ging de baan over en via een veld- en een bospad bereikten we het Koningsbos van De Hoge Mouw waar we op 18 km de nieuwe noord-zuidverbinding van Kasterlee naar Geel kruisten. Die nieuwe weg loopt hier in een tunnel onder de grond om het natuurgebied De Hoge Mouw te ontzien. Alhoewel de roestige boven de grond stekende toegangen en verluchtingsroosters het uitzicht toch wel storen. Mettertijd zal de gerooide strook wel weer begroeid raken.

Na nog een eindje door het bos van De Hoge Mouw te hebben getoerd bereikten we de gehuchten Goor en Hukkelbergen waar we het paadje naast het witte huis in sloegen. Dat pad leidt naar een woeste holle weg. Zelfs in Kasterlee liggen een aantal holle wegen! De eerste lieten we rechts liggen, door een tweede reden we zacht klimmend naar boven. Omstreeks 19 en 20 km reden we hier stroken bos in en uit om op 21 km het gele betonplaten kot te bereiken waar de bevoorrading opgesteld stond. Dezelfde dames als steeds waren ter plekke om ons van drank, fruit en lekkernijen te voorzien. Deze keer hadden ze het gezelschap van een man en hadden ze de bevoorradingstafels ook buiten gezet omdat het mooi weer was. Gewoonlijk zitten zij met alles binnen. Ik vermoed dat de plek een in onbruik geraakt kampement is voor jeugd midden in het bos, aan het einde van een onverharde weg die Koningsbos heet. Er was veel keuze aan lekkere knabbeltjes en cake en de smaak van de sportdrank kon me zeer bekoren. Er kwamen nog een aantal late bikers toe. 14.50 u.

Na de stop reden we het pad Koningsbos in en op het kruispunt met de volgende onverharde bosweg was er een splitsing tussen de 28 km en de 38-44 km op 21,50 km van de start. Er volgde een knap rondje door het bos van De Hoge Mouw op en af enkele zandheuvels. Ik werd onderweg staande gehouden door twee kerels die er de vaste route aan het rijden waren. Of ik geen pompje had? Een van de mannen had zijn band wat platter willen zetten, maar die was volledig leeggelopen! Het materiaal dat ik bij heb heeft al meer gediend om anderen uit de nood te helpen dan dat ik het zelf gebruikt heb! Na de doortocht van het bos diende ik de Lichtaartsebaan te kruisen naar het Sint-Lutgardispad toe. Daar was een splitsing tussen de routes van 28-38 km en van 44 km op 25 km van de start. 15.30 u. Voor de langste ritten was hier een lusje door dit deel van het Koningsbos tot we het gemeenschappelijk parcours weer vervoegden in het Boskabouterpad. Vanaf 27 km volgden dan nog enkele singletracks in de omgeving van het recreatiedomein De Hoge Rielen. Een assenweg voerde ten slotte naar de plek waar de nieuwe noord-zuidverbinding de hoogte in gaat over een lage brug over een lokale invalsweg naar het centrum van Kasterlee (Beukendreef?).

Van hier ging het even over beton om opnieuw de bossen in te duiken voor enkele leuke singletracks tot aan de Hazenberg op 32 km van het vertrek. 16.00 u. Er volgden dan meer technische singletracks in het bos aan de Zwarte Molen. Die moeten daar voor de gelegenheid in orde gebracht zijn, want de ondergrond was er gehavend door recente bomenkap. De bodem bestond uit poederdroge bosgrond en het was er niet gemakkelijk rijden! We kwamen weer uit het bos tevoorschijn in de Zandhoef ter hoogte van de Zwarte Molen (of Den Duivel of de Molen Peinen). Deze molen werd in 1842 gebouwd en in 1966 door brandstichting geheel vernield. Enkel de stenen molenromp staat nog overeind en is geheel door bos ingesloten. De molen is nog steeds eigendom van de familie Peinen. Hij wordt in het weekend ’s nachts soms van binnenuit verlicht. Dat verklaart de elektriciteitskast die in de romp gemonteerd is. 33 km. We staken de drukke Turnhoutsebaan van Kasterlee naar Turnhout over. Aan de overkant ging de hond wild te keer achter een afsluiting! Dat beest leeft dus nog steeds! We reden naast de vervallen koterij de onverharde Bergakkers en recht het bos in. Tot 35 km kregen we ook hier een portie leuke singletracks voorgeschoteld tot aan de rand van het gehucht Grootrees! Beton werd afgewisseld met stroken bos. Aansluitend volgden paden langsheen private bossen en een singletrack met veel draaien en keren tussen de bomen van 37 tot 38 km.

Van 38 tot 40,50 km konden we rijden over leuke, maar ook lastiger technische tracks met bochtenwerk en een droge ondergrond die bezaaid lag met dennenappels. Vermoedelijk ook privaat en weinig bereden! Een grasspoor leidde dan naar een volgende betonbaan. We passeerden onder anderen de grens met het gehucht Isschot. 40,50 km om 16.30 u. Ik reed de Boekweitbaan in. Ik kon niet zien of de door struiken overwoekerde auto nog steeds op de oprit van een vervallen garage stond, zo dicht was alles er intussen toegegroeid! We kruisten de drukkere Retiesebaan en troffen er zo dicht tegen het einde toch nog een splitsing tussen de 28-38 km en de 44 km op 41,50 km van het vertrek. Vanaf hier volgden nog enkele stroken bos in villawijken met singeltracks over enkele heuvels. Vanaf een bord dat de laatste drie kilometer aankondigde konden we nog genieten van de doortocht van een knap bos met paden en tracks. De laatste twee kilometer vingen aan in het bos dat achter het sportcomplex aan Duineneind is gelegen. Daar liggen vele singletracks op en af over enkele uit de kluiten gewassen zandheuvels en een mooiere afsluiter van een toertocht is niet denkbaar. Het is er zeer prettig rijden. Op deze plek vertrekt de jaarlijkse toertocht en marathon van Mountainbike Mastentop half augustus. Een laatste servitudenpad tussen tuinen leidde opnieuw richting Houtum. Omstreeks 17.00 u kwam ik er na 46 km weer toe.

Me in de tent nog een broodje hamburger met gebakken uien en wat te drinken gekocht om dat buiten in de warme herfstzon te verorberen in het gezelschap van de late rijders en de mensen van de wielerclub die er in de weer waren met het opruimen van de bikewash en andere voorzieningen. Ik had hem bij het vertrek niet opgemerkt, maar hij stond er dit keer toch ook weer, de totem waaraan alle pijlen richting de inschrijving, bikewash, douches en zo meer hingen! Verder bestaat de Houtum kermis tijdens dit weekend uit twee foorwagens en een paardenmolen naast de grote fuiftent. Zoals altijd was het hier weer mooi geweest en hadden we kunnen genieten van een mooi rondje fietsen dat elk jaar ongeveer hetzelfde traject aandoet.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

06-10-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (25-40-60 km) van “Bavel Fietst Om” te Bavel op zondag 27-09-2015.

Het aanbod van mogelijk mooie toertochten op deze zondag was groot en de keuze dus moeilijk. Misschien daarom dat we er eentje uitkozen die we nog nooit gereden hadden, meer bepaald de toertocht van “Bavel Fietst Om” in Bavel nabij Breda. De inschrijving was ondergebracht in een typisch Nederlandse locatie, meer bepaald in de Korenmolen De Hoop die in de nabijheid van de snelweg ligt. Aan de rand van het dorp was een grote weide opengesteld als parking. Ingeschreven en vertrokken omstreeks 9.15 u, Jari zou iets later komen en me proberen in te halen. Op de startplaats zelf was reeds een splitsing tussen de ritten van 25 km en van 40-60 km. Voor de langste ritten ging het linksaf en de fietsbrug over de snelweg A27 / E311 op.

We verlieten de bewoonde wereld van Bavel via enkele hobbelige grassporen die op 3,50 km even onderbroken werden door een dreef en een strook bos. Op 5 km doken we pas echt goed en wel een bos in, eigenlijk een kruising tussen een bos en een park waarin hoge oude bomen met indrukwekkende stammen. Toen we op 6 km de bospaadjes verlieten reden we voorbij een oud gebouw, ik vermoed een klooster of rusthuis waaraan het parkbos allicht verbonden is. Op 6 km passeerden we een rondpunt en op 8 km verlieten we Bavel via een asfalt fietspad dat evenwijdig met de snelweg liep. Tot 10 km kregen we niks dan asfalt onder de wielen en werden we door een industriezone gestuurd. Aan de poort van Grontmij De Bavelse Berg was er een splitsing tussen de 25 km en de 40-60 km. De lange ritten werden de Bavelse Berg op gejaagd. Men moet zich hierbij een grote heuvelachtige grasvlakte voorstellen, aangelegd op de afgedekte voormalige stortplaats van Bavel-Dorst. Graspaden zijn niet mijn favoriete ondergrond en omdat de bodem er bovendien nat bij lag was het er voor mij lastig rijden. Bovendien sloeg mijn ketting dan nog door tijdens het kleiner schakelen. Omstreeks 11 km kwamen we toe op het hoogste punt waar een opblaasbare boog was opgesteld en van waaraf men een goed uitzicht had over de omgeving met ondermeer de skyline van de stad Breda. Tot 13 km konden we rijden over de grassporen van de Bavelse Berg waar op een bepaalde plek de keuze werd gelaten tussen gemakkelijk en moeilijk. Dat laatste bestond uit een opeenvolging van lussen op en af de met gras begroeide heuvel.

Zoals al kon vermoed worden bestond de aanloop van deze toertocht uit veel asfalt enkel en alleen om naar deze Bavelse Berg te komen. Blijkbaar zijn de inboorlingen tuk op deze plek bij gebrek aan andere hoogtemeters! Zo wist een medewerker ons later tijdens de rit te vertellen. De berg krioelde inderdaad van de bikers. De rit moet dus wel bekend en geliefd zijn! Misschien is de plek ook alleen tijdens de toertocht toegankelijk, alhoewel het wereldwijde web me leert dat er plannen zijn om hier een recreatiedomein te herbergen. Eens de berg weer af ging het een veldspoor op dat op een gegeven moment een veld in dook waar we tussen metershoog loof van asperges dienden te rijden waarbij je de zachte takken in uw gezicht gekatapulteerd kreeg! Vanaf dit veld ging het over een modderig spoor door de blubber over een maïsveld om tenslotte dwars door de serre van het tuinbouwbedrijf te rijden. Na weer een portie asfalt ging het aan de Tiendeweg over het rommelige erf van een boerenhof om de achterliggende velden te bereiken. 17 km om 10.30 u. Nog tot 20 km volgden overwegend verharde landelijke wegen, waardoor ik dacht met deze tocht een verkeerde keuze gemaakt te hebben! Dat zal allicht ook de reden zijn waarom de tocht van 25 km reeds vanaf het begin een andere richting uit ging. Allicht om te vermijden dat de mensen op de korte toer dan zo goed als een wegrit rijden! Want zo iemand komt hier dan nooit nog terug!

Een lang grasspoor en een veldpad leidden naar een bos waar de splitsing was tussen de 40 km en de 60 km. Er stonden daar twee bikers van de organisatie waarvan één de naderende bikers toeriep van zeker te kiezen voor de rit van 60 km! Dat ging ik dan ook doen. De anderen die toekwamen gingen de richting van de 40 km uit. Tijdens de extra lus ben ik hooguit nog een twaalftal bikers tegengekomen. Het was ook al 10.45 u toen ik aan deze splitsing arriveerde. Ze kwam op 21 km van het vertrek en midden in het bos! Vanaf de splitsing zouden we ook zo goed als continu in de bossen blijven rijden. Knappe bossen bovendien. Omstreeks 25 km doorkruisten we een zone waar de paden wel gehavend waren door aan gang zijnde bomenkap. Er waren daar diepe sporen in de wegen ontstaan die op sommige plekken vol plassen stonden. Op 26 km doorkruisten we een open heidegebied in een mooie groene omgeving. Aan de zwartgeblakerde resten van sommige bomen te zien moet hier een tijd geleden een heidebrand geweest zijn! Door het hoog opgeschoten groen was daar verder weinig van te merken. Nadien reden we op 27 km over sporen doorheen hoog gras in het bos, gevolgd door zandwegen. 28 km om 11.15 u.

Sinds de stop had ik slechts een biker alleen en een groepje van drie me weten inhalen. Rond 30 km reden we over enkele mooie singletracks in de buurt van een toeristisch bosfietspad door de Baronie van Breda. Toen ik even halt hield kwamen nog twee bikers voorbij en haalde Jari me in. Terwijl we daar even stil stonden kwamen er nog enkele groepjes voorbij. Tot zo’n 34 km reden we over een mix van paden door de Ulvenhoutse Bossen die deel uitmaken van de Baronie van Breda. 11.30 u. Dan kwamen we even op meer open terrein en reden we over asfalt voorbij enkele eenzame huizen om op 36 km een grote baan te bereiken. Daar ging het even langs over het naastliggende fietspad om tenslotte de baan te kruisen in de richting van een lang smal spoor. Dit leidde ons opnieuw naar de Ulvenhoutse Bossen waar we over smalle tracks door hoog gras en bosdreven reden. Op 38 km raakte het parcours even de bewoonde wereld en stond de bevoorrading opgesteld voor een schuur nabij enkele gebouwen, misschien van de eigenaar van dit landgoed. Want deze tocht verliep over een viertal private landgoederen die enkel voor deze gelegenheid toegankelijk waren. In deze streken liggen nog landgoederen die ondanks privaat bezit door de eigenaars toch opengesteld zijn voor wandelaars en fietsers!

Er was ruime keuze op de bevoorradingstafels met sportdrankjes in diverse kleuren, krentenbollen en bananen. Zo’n krentenbollen dat smaakt wel en het is zo eens wat anders dan wat we gewend zijn in België met suikerwafels en cake. We stonden daar exact op de middag en zullen allicht bij de laatsten geweest zijn om er te passeren. Er waren nog mensen die de 60 km aan het rijden waren en ook al twee bikers present die op een deel van het parcours de pijlen weer gingen weghalen. Na de tocht vervolgden we onze rit over een zandweg die omheen een langwerpige bosvijver liep. Vanuit bepaalde plekken had je een prachtig zicht op de vijver waarin zich de blauwe lucht weerspiegelde en de groene dennenbomen op de achtergrond. Een mooie plek midden in de bossen. Na het rondje om de vijver was er een splitsing tussen de 25 km en de 40-60 km op 40 km van het vertrek.

Vanaf daar kregen we paadjes en tracks op de mooie Strijbeekse Heide voorgeschoteld. Ze brachten ons naar een splitsing tussen de 40 km en de 60 km midden in het bos op 42,50 km van de start. Voor de langste tocht volgden vanaf hier niets anders dan bospaden, sporen en tracks door de bossen van de Strijbeekse Heide tot we op 45 km toekwamen op een bosparking voor wandelaars. 12.45 u. We kregen nog een grote dosis bos te verwerken en reden van 48 km tot 49 km rond een knap ven op de Strijbeekse Heide. De dennenbomen werden weerspiegeld in het blauwe water op deze mooie stille plek. Op 50 km ging de Strijbeekse Heide naadloos over in de bossen van de Chaamse Beek. Ook hier lag een resem paadjes op ons te wachten. Aan het einde van een smal paadje kwamen we een man van de organisatie tegen die daar met zijn quad stond. Daar hebben we even mee staan praten. Van hem kregen we te horen dat het lange stuk asfalt bij aanvang tot doel heeft de bikers naar de Bavelse Berg te brengen, omdat de mensen daar blijkbaar graag op rijden.

We reden verder door het bos tot aan een grote baan. Op 54,50 km passeerden we de hoeve waar de toertocht vanuit Chaam zijn tweede stop heeft voor de grote afstanden. Het kruispunt dat we net voordien gepasseerd waren kwam me al bekend voor! De plek is gelegen in de Geersbroekseweg in Ulvenhout nabij een kapelletje op een kruispunt en nabij het Koetshuis Anneville, nog een plaatselijk landgoed. We reden er opnieuw het bos in om uit te komen op een grote baan. Daar troffen we helaas geen pijlen meer, ook al had de man met de quad ons verzekerd dat alles nog hing! Allicht toch reeds opgeruimd! Op aanwijzen van de GPS zijn we rechtsaf de baan blijven volgen. Dat bleek nadien niet anders dan de Deken Dr. Dirckxweg te zijn, de grote invalsweg van Bavel. We troffen opnieuw pijlen en zijn die blijven volgen naar het bos toe. Daar zagen we een biker die bezig was met het ophalen van pijlen. Hij vond dat we nog laat onderweg waren! De 60 km kon starten tot 10.00 u, en dan had je toch al behoorlijk snel moeten rijden om hier dan te zijn. Na het bospad dat ons werd aangewezen gevolgd te hebben kwamen we opnieuw uit op de grote baan. Even verderop was nog iemand bezig met opruimen. We dienden de baan te kruisen en werden door die persoon naar een vrij steile helling verwezen. Dat bleek niets anders te zijn dan de toegang tot een wegeltje dat boven op een aarden wal liep. Die aarden wal fungeerde als geluidsscherm om de achterliggende wijk te behoeden voor het lawaai van de naastliggende snelweg die eigenlijk dwars door Bavel loopt. Van boven af kon je links alle huizen van de woonwijk in de diepte zien liggen!

In de verte zagen we de wieken van de Korenmolen De Hoop verschijnen. We reden opnieuw de fietsbrug op om de snelweg te kruisen en na 62 km waren we om 14.00 u weer bij af! Buiten zaten nog bikers en een delegatie van de inrichtende club. Er speelde ook een dweilband zoals dat hier genoemd wordt, maar dat zal allicht toeval geweest zijn. Binnen in de molen nog genoten van een drankje en een snack alvorens weer naar huis te keren.

Het was al bij al een mooie tocht, ook al hadden mijn verwachtingen iets hoger gelegen. Jammer dat de eerste 20 km bijna uitsluitend verharde wegen waren, alhoewel we daarna niks anders dan bos kregen. Voor de rit van 60 km komt dit dan neer op een 30% verhard, zeker acceptabel voor een bezoek aan de Bavelse Berg, maar voor de rit van 40 km komt dit al direct op 50%! Vanaf 20 km werd veel goedgemaakt omdat we de bossen niet meer uit kwamen. We troffen er redelijk veel lange rechte paden, wat de tocht bij momenten soms wel saai maakte. Wij zijn uiteindelijk wel tevreden weer huiswaarts gekeerd met de gedachte dat we zonder mountainbike allicht nooit in ons leven deze regio zouden bezocht hebben. Meteen konden we een nog nooit gereden tocht op ons lijstje toevoegen. Voor technische hoogstandjes hoef je hier ook niet te zijn, maar daar heb ik zelf niet direct behoefte aan! Wie van bos houdt komt hier in ieder geval aan zijn trekken, net zoals wie van vlakke tochten houdt. De organisatie en afpijling waren ook prima in orde. Helaas start men zoals vaak in Nederland vrij snel met het opruimen van de pijlen wat soms tot moeilijkheden kan leiden voor late starters of trage rijders op de lange afstanden. In ieder geval toch eentje om te onthouden en ooit nog eens over te doen.

Deze bikers maakten een filmpje van deze toertocht (klik op hun naam om het filmpje te zien of kijk onderaan dit artikel):

Hansdegebruiker   MCV (Team Swiss MTB)   Bas Roncken   Karstuh’s MTB Video’s

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl!

StrammerMax

29-09-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (10-25-40 km) van de Rauwtrappers te Mol op zaterdag 26-09-2015.

Even getwijfeld of ik wel zou gaan vermits ik me voor ’s avonds ingeschreven had voor de eerste editie van de nachttocht te Baarle-Nassau en ik dus op tijd thuis diende te zijn. Omdat het mooi weer was toch maar afgereisd naar Mol-Rauw om er deel te nemen aan de toertocht van de Rauwtrappers. Een klassieker op mijn jaarlijkse kalender. Me ingeschreven in de refter van de school en om 12.15 u was ik op pad. De tocht ging direct vanaf de school het bos in waar we zanderige heidegrond tussen de dennenbomen voor de wielen kregen. Dan ging het door een dennenbos met dicht op elkaar staande bomen. Ik vermoed een uitloper van het gebied De Blauwe Kei. Eens daar van tussen kwam er de eerste splitsing tussen de kidstoer (10 km) en de 25-40 km op 2 km van het vertrek. We reden door het bos ter hoogte van een vijver om op 3 km de hoofdweg door Mol-Rauw te kruisen op luttele afstand van de start.

Aan de overkant doken we vanaf de golfterreinen tot 4,50 km de zeer lange singletrack in die daar recht op recht door een bos loopt. Vanuit de Schoolstraat kruisten we de grote ringweg die van Mol naar Lommel voert. Op 5,50 km bereikten we dan de zanderige bossen van Balen (Rauw). Tot ruim 10 km kregen we daar niks anders dan bospaadjes en singletracks, soms op en af over enkele zandheuvels. Ik kwam uit in een brede, onverharde bosdreef, de Zwarte Dreef en kruiste de spoorweg samen met de grote baan, ik vermoed de weg die van Mol-Rauw naar Balen voert. Aan de overkant van de baan ging het opnieuw verder door de bossen om er ter hoogte van de curryworstenfabriek Mora weer uit tevoorschijn te komen. 13,50 km om 13.00 u. We reden over het jaagpad naast het kanaal Dessel – Kwaadmechelen voorbij de houthandel Vanderhoydonk en doken even verder rechtsaf het bos in om uit te komen op de camping Zilverstrand. 15 km. We reden over de zanderige paadjes en een oud asfaltbaantje voorbij de caravans en weekendhuisjes om het domein via een zijpoortje op 16 km weer te verlaten.

We werden over de track naast de omheining van Zilverstrand gestuurd om het domein dan uiteindelijk toch via de hoofdingang te verlaten op de grote baan die van Mol tot Postel voert. We reden er in de richting van Postel. Even verder troffen we op het fietspad langsheen die baan de tweede splitsing tussen de kidstoer (10 km) en de 25-40 km op 17 km van het vertrek. Die splitsing was enkel bedoeld om de kids te sparen van dat waarvan wij niet gespaard bleven. Dat was een korte, moeilijke, vrij technische singletrack over een met bomen begroeide heuvelkam. Eens daar voorbij reden we over de bos- en zandpaden tussen de Molse meren aan het Zilvermeer. Deze mooie paden voerden naar de splitsing tussen de kidstoer en de 25-40 km op 20,50 km van het vertrek nabij de restaurantboot De Kleppende Klipper. De kids werden naar de bevoorrading gestuurd, de anderen wachtte eerst nog enkele kilometers! 13.30 u.

Deze kilometers werden gereden in de smalle strook bos die gelegen is tussen het Zilvermeer en het kanaal Bocholt – Herentals. Er wordt daar een lange smalle lus gereden zodat je de voorgangers kan zien terugkeren. Zo zag ik de moeder en vader van Jari rijden, maar eer ik dat besefte waren ze al voorbij! We reden er recht op recht over een smal spoor door bos en gras om rechtsomkeer te maken ter hoogte van de Sas 4 Toren aan het kruispunt van kanalen in Dessel. Die toren zagen we op de andere over staan. 22 km. We keerden terug in de richting van waaruit we kwamen via enkele singletracks door het bos. Aan de Kleppende Klipper kruisten we de Postelsesteenweg om er in het jeugdheem aan de overkant de bevoorrading te treffen. Deze kwam op 23,75 km van de start. Vanuit de garagepoort werden soep, fruit, wafels en cake verdeeld! Om 13.50 u stond ik daar te knabbelen!

Na de stop dienden we opnieuw de steenweg te kruisen en was er een splitsing tussen de kidstoer (10 km) en de 25-40 km. De langste ritten kruisten het kanaal via de merkwaardige Baileybrug, een relict uit de oorlog. We stonden er voor het rode licht in het gezelschap van een grote groep wielertoeristen. Eens de brug over doken we rechtsaf de bossen van Den Diel in. Een singletrack voerde tot op de kanaaloever die we over een assenweg volgden tot aan de eerstvolgende brug. Daar ging het linksaf van het kanaal weg een heuvel op over een pad dat door bos en velden liep in de omgeving van Postel. Rechtsaf een zandweg in die ons naar de Steen der Zeven Heerlijkheden bracht. Dit is een grenspaal die staat op de plek waar destijds zeven landgoederen aan elkaar grensden: Mol, Balen, Dessel en Postel in Antwerpen, Lommel in Limburg, Luyksgestel en Bergeijk in Noord-Brabant. 27 km. Vanaf de Steen ging het de lange natte singletrack in die ons opnieuw tot aan het kanaal Bocholt – Herentals voerde. We reden dan weer over het jaagpad maar werden enkele keren van het jaagpad de naastliggende bossen in gestuurd om het moois dat daar ligt met enkele lussen mee te pikken.

Zo kregen we onder anderen een knappe singletrack op en af voorgeschoteld. We kwamen toe in Russendorp (Lommel) waar we via de blauwe brug het kanaal kruisten. Op deze plek mondt het kanaal van Beverlo (Lommel – Leopoldsburg) uit in dat van Bocholt naar Herentals. 30 km. We reden onder een brug aan De Blauwe Kei tot naast het kanaal en vanaf het jaagpad over een bult het bos weer in. Leuke singletracks op en af voerden door het bos om uit te komen op de oever van het Kanaal van Beverlo. We reden er een hele tijd langs in de richting van waaruit we kwamen en kruisten nogmaals dit kanaal via een Baileybrug aan de Ankerstraat in Lommel op het kruispunt van beide kanalen. Op de andere oever reden we opnieuw in de richting van waaruit we kwamen tot aan de splitsing tussen de ritten van 25 km en van 40 km op 33 km van de start. Gekozen voor de 40 km. Het ging een brug onder en het kanaal langs. We verlieten het kanaal en reden het bos in over singletracks in een zanderig gebied, ik vermoed de private eigendom van een zandwinning, in de richting van De Blauwe Kei. 35 km. Er volgden zanderige wegen en op 37 km werden we over een grote zandhoop gejaagd. 15.00 u.

Er volgde even een stukje beton (Blauwe Keidreef?) om na de bocht een knappe singletrack in het bos voor de wielen te krijgen. Die kon ik vlak voor de neus van drie motorrijders inslaan die daardoor een tijdje in mijn spoor dienden te dimmen! Daar had ik nu eens echt plezier in van voor die kerels hun neus te kunnen / moeten blijven rijden! Tot er een plek was om hen te laten passeren! Vanuit het bos kwamen we in een meer open gebied terecht en reden we het private domein van de Blauwe Kei in over een pad tussen lage groene struiken en jonge bomen. Op een gegeven moment dienden we linksaf een smaller paadje in te rijden. Ik ben daar even rechtdoor gegaan voor een sanitaire stop. Dat bracht achteropkomende bikers in verwarring, denkend dat ze rechtdoor dienden te rijden. Eén ervan riep me toe met de opmerking “of ik in het vervolg niet voor de bocht wilde gaan pissen”! Rijdend doorheen deze knappe omgeving bereikten we op 40 km de villa van de Blauwe Kei die er in een licht heuvelachtig landschap gebouwd is en omringd wordt door grote smetteloos groene grasvelden.

Het ging rechtsaf de poort uit en even over beton tot aan de volgende strook bos. Daar rechtsaf het bos in voor nog een portie mooie singletracks tot en rond de vijver van de zandwinning. 42 km. Een laatste paadje kwam uit aan een achterpoortje van de school waarmee ik na 43 km om 15.15 u een punt zette achter deze rit! Binnen nog even de tijd genomen voor een drankje. Daar was nog heel wat drukte, zowel binnen als buiten nog veel mensen aan de tafeltjes. Niet te lang meer blijven hangen om op tijd weer thuis te zijn en me klaar te kunnen maken voor de nachtrit in Baarle-Nassau! Het was een mooie rit daar in Mol, jaar na jaar zo ongeveer hetzelfde ritje, maar aan wat goed is moet niet al te veel veranderd worden.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

28-09-2015 om 21:51 geschreven door StrammerMax

Lichtjestocht Cross the Border (35 km) van WV Tourmalet te Baarle-Nassau op zaterdag 26-09-2015.

Na overdag de toertocht van de Rauwtrappers in Mol te hebben gereden en ’s avonds voor wat eten te hebben gezorgd, Jari opgepikt aan de carpool langs de E19 in Loenhout om zo over Hoogstraten via de lange zogenaamde Rooie Weg naar Baarle-Nassau (NL) en Baarle-Hertog (B) te rijden. Baarle-Nassau is een dorp in Nederland waarin zich Belgische enclaves bevinden, en die situeren zich al van vlak over de grens met Minderhout-Hoogstraten. In de twee grootste enclaves liggen op hun beurt weer kleinere Nederlandse gebieden! Vandaar de toepasselijke naam voor de eerste editie van de nightride van de Wielervereniging Tourmalet: Cross the Border. Men diende op voorhand in te schrijven en het inschrijvingsgeld werd via een eenmalige domiciliëring (iets wat in België niet kan) door de vereniging zelf van uw rekening gehaald. Aan de inschrijving lag voor iedere deelnemer een omslag klaar met naam, noodnummer, polsbandje en een bonnetje voor een gratis drankje achteraf. De organisatie was piekfijn in orde, wat ook tijdens de hele rit zou blijken!

Om 20.00 u waren we klaar om te vertrekken bij invallende duisternis! Het ging direct de bossen in vanaf de start in het Sporthotel Bruurs over een aantal singletracks. De te volgen route was nog extra gemarkeerd met plastiek linten. Het ging op en af over de bospaadjes en we kwamen heel even uit het bos weer tevoorschijn ter hoogte van een open plek waar volkstuintjes ingericht waren. Op 3,50 km kwamen we opnieuw toe in de bewoonde wereld en werden we staande gehouden om reeds te genieten van een eerste “bevoorrading”, meer bepaald van een broodje hamburger. Eén en ander werd daar bereid op een barbecue naast een tentje! We doorkruisten nog enkele straten in het dorp om daarna veldwegen op te zoeken. Na een eindje door de donkere landelijke buiten werden we voor een tweede keer staande gehouden. Deze keer om een glaasje wijn te proeven! Het bleef gelukkig bescheiden met glaasjes ter grootte van een vingerhoed. Na het proeven werden we over het terrein van de wijnbouwerij gestuurd om er te rijden tussen de wijnstokken!

Daar bleef het niet bij, want de route werd vervolgd dwars door een bloemenzaak en een koeienstal waar de kalveren zich niet door de bikers lieten storen tijdens het genot van hun maaltijd! Opnieuw doken we de donkere veldwegen rond Baarle in en passeerden we op 8,75 km een bedrijventerrein. In een doe-het-zelf werden we dwars door de zaak gestuurd en kon je eventueel al de verf kiezen voor een volgende schilderbeurt van de woonkamer! Nijvere medewerkers hadden er zelfs een stellingbrug opgericht om ons over te jagen. Het was even schrikken geblazen toen ik zag hoe steil de achterkant de dieperik in ging, maar alles zonder kleerscheuren overleefd! Na de brug kwam er wel een echte modderbrij waar toeschouwers zich vrolijk konden maken over het geklungel van de bikers! Een veldweg leidde langs en over de terreinen van Q-light waar grote lichtreclames worden gefabriceerd. De hele omgeving baadde er in het licht van de grote borden! Exact op 10 km van het vertrek.

We reden verder door de velden om op 12 km zo goed als definitief de bossen in te duiken over afwisselend paadjes en singletracks. Nog steeds veel mensen onderweg! Om 21.00 u zaten we met 15 km zo goed als halverwege! Gedurende 2,50 km konden we genieten van een knap stukje parcours door de bossen. Dat bracht ons naar de bevoorrading die opgesteld was op 17,85 km van het vertrek in de schuur naast een huis. Er was daar nog veel beweging van toekomende en vertrekkende bikers. De tafels waren goed gevuld met fruit, cake, peperkoek, brokjes chocolade en sportdrank. Keuze genoeg en heel wat handen om de voorraad aan te vullen! Omstreeks 21.30 u hadden we wat lekkers achter onze kiezen en konden we weer op pad.

Na de stop volgde een redelijk lang stuk over een donker landelijk asfaltbaantje met weinig bebouwing. Op 20 km lieten we het asfalt achter ons om voor de bossen te kiezen. De tocht verliep hier over lange zandwegen met een vochtige aanzuigende ondergrond, zodat het stevig trappen geblazen was! Af en toe passeerden we langs velden in meer open ruimten. Op 25 km raakte het parcours heel even de bewoonde wereld om via een veldweg opnieuw het centrum van Baarle te bereiken. Daar werden we onderworpen aan een “grenscontrole” en gevraagd of we niets aan te geven hadden! Zelfs een wachthuisje en bareel waren voor de gelegenheid opgesteld. Een beetje afgekeken van de lichtjestocht in Esbeek. Op 27 km reden we ook dwars door een tent. 22.10 u.

Vanaf 28 km tot zo goed als aan het einde reden we door niets anders dan het bos. Boswegen, smalle paadjes en singletracks werden er ons deel. Op sommige plaatsen stonden de bomen wel erg dicht tegen elkaar! Na ettelijke kilometers door de donkere bossen zagen we letterlijk gekleurd licht in de duisternis. Er stonden daar mensen te kijken naar de bikers en het spektakel dat was aangekondigd! Kleurrijk verlichte fonteinen die voor de gelegenheid in een bosvijver waren aangelegd. De Efteling in Baarle-Nassau. Nog een eindje door het bos voor de laatste kilometer! Na 35 km waren we omstreeks 22.45 u weer bij af en een ervaring rijker. Voor de vuile fiets kwam de bikewash goed van pas.

In de kleine bar van het Sporthotel Bruurs was het nog over de koppen lopen! Op het terras troffen we de bekenden Petruske en Patje2. Na nog even nagepraat te hebben zijn we opnieuw huiswaarts getrokken om op zondag weer paraat te zijn voor reeds de volgende rit. De nightride in Baarle-Nassau was tot in detail voorbereid en meer dan goed georganiseerd! Degelijke bepijling met reflecterende pijltjes. Een suggestie: knip hoekjes van de pijlen dan zie je van ver beter waar het heen moet. Nu was de pijlpunt vaak pas van voldoende dichtbij te zien! Maar dat is maar een detail. De organisatie heeft aandacht voor haar deelnemers, want wij kregen al een mailtje met de vermelding van de volgende editie op zaterdag 24 september 2016. Wie niet kan wachten kan al bij WV Tourmalet komen rijden tijdens de wintertoertocht op 13 december in Ulicoten (Baarle-Nassau) nabij de grens tussen Nederland en België!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.be!

Strammermax

28-09-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (15-30-45-60 km) van WTC Schoten te Schoten op zondag 20-09-2015.

Het was een raar weekend. De nachtrit in Horebeke laten passeren omdat ik na een zware week geen zin meer had om nog 120 km met de auto tot de start te rijden! De zaterdag pas zeer laat naar de start in Dessel gereden om vast te stellen dat het daar goot van regenen! Omdat het zo laat was en ik geen zin had om in de gietende regen te vertrekken weer naar huis gebold! Op zondag dan toch gaan fietsen. Er was veel keuze, dus beslissen was moeilijk. Jari had voor Schoten gekozen, maar liet weten dat hij zeer vroeg zou vertrekken. Omdat ik pas de nachtrit in Sint-Job-in-‘t-Goor had gereden had ik aanvankelijk voor een andere tocht dan Schoten geopteerd, maar veiligheidshalve de keuze op het laatste moment toch maar niet veranderd, kwestie van geen spijt te krijgen en omdat het dicht bij huis was. De tocht had ik al eens gereden in 2013. Ik raakte ’s ochtends moeilijk op dreef zodat ik pas om 9.30 u aan de start was in de Sint-Jozefschool in Bloemendaal. Ik kon mijn auto kwijt op de parking van Aldi waar ik vlak naast de school een plekje toegewezen kreeg door één van de medewerkers.

We verlieten de start in de Paalstraat om via enkele straten de Kopstraat te bereiken. Deze straat werd samen met de indertijd zo rustige Ridder Walter Van Havrelaan, heb zoiets als adres, omgevormd tot de ring rond Schoten. We verlieten de drukke weg rechtsaf en bereikten een bruggetje over het kanaal Schoten – Dessel. Na de oversteek ging het linksaf en reden we van 1,50 km tot 4,50 km over een grasspoor op de langs die kant onverharde oever. We verlieten het kanaal en doken rechtsaf een bos in via de Sint-Jobsebaan, een ronkende naam voor een smal bosspoor dat bij aanvang uit versleten en overwoekerd asfalt bestond om over te gaan in een nat spoor door gras. Links en rechts niks dan bomen van vermoedelijk private domeinen van rijke mensen. We kwamen uit in de Zandstraat en reden van Schoten de grens met Sint-Job-in-‘t-Goor over.

We werden op 6,50 km naar de antitankgracht gestuurd om er over een onverharde track evenwijdig mee te rijden. Op 7,75 km sloegen we linksaf en reden van de gracht weg in een zeer smal bospaadje tussen laurierstruiken met laaghangende takken. Via dat paadje bereikten we de grens van Sint-Job met’s Gravenwezel (Schilde). Tot 9 km konden we daar over een singletrack in een knap bos rijden. De ondergrond was nat maar goed berijdbaar. Enkele bikers van een club die “Ni remme” op hun kont hebben staan kwamen voorbij! Ik heb er daar nog al van zien rijden op tochten. 10.00 u. Een grasspoor leidde vervolgens naar en voorbij de school Kristus Koning in Sint-Job waar we via de Vraagstraat de achterliggende bossen in reden. In de Poppelaerstraat, één van de onverharde bosdreven, kwam er een splitsing tussen de 30 km en de 45-60 km op 10 km van het vertrek. Gekozen voor de langste ritten. We reden door enkele brede bosdreven die uiteindelijk even de bewoonde wereld raakten om weer de bossen in te duiken in de Baan op Sas 2. Ik wist niet eens dat in een deel van die weg villa’s stonden.

Via dit bospad dat er naast een camping loopt, bereikten we opnieuw de oever van het kanaal Schoten-Dessel ter hoogte van de woonboten. We reden de bunker voorbij en kruisten het kanaal via het bruggetje op de sluisdeuren. Na een stukje over het asfalt jaagpad doken we de bossen in. Van 13 km tot 15,50 km kregen we de singletracks in de omgeving van de Tilburgbaan voor de wielen. Net zoals tijdens de nachtrit van Sint-Job (Kristus Koning) kregen we hier en daar af te rekenen met boomstammen die het pad versperden. Aansluitend ging het naar de bossen rondom het tennisterrein De Merel wat we op 17,50 km passeerden. Tot 19 km hadden we aldus ruim 6 km niks anders dan bos, paadjes en singletracks voor de wielen gekregen. Een knap stukje parcours in de bossen die gelegen zijn tussen het kanaal en de kaarsrechte Brechtsebaan - Schotensteenweg. Een veldweg en een bospad voerden naar de camping De Drie Linden waar we over de kasseitjes van de parking dokkerden. Rechtdoor een smal grasspoor onder lage takken in om weer uit te komen in de Tilburgbaan. De nachtrit van Sint-Job in de andere richting!

Het ging daar linksaf tot de Tilburgbaan overgaat in verhard om zo de Sint-Theobalduskapel op het kruispunt met de Lochtsebaan te bereiken. Allemaal rustige landelijke wegen. 22 km. We reden de Lochtsebaan in en werden de nagel van mijn doodskist in gestuurd. Een sterk door putten en voren gehavende veldweg met diepe plassen en vlak naast een beek! Alhoewel rijden bij daglicht er blijkbaar nog meevalt! Tijdens de nachtrit in Sint-Job vorige week ben ik er in de beek gevallen! Ik kwam van tussen de struiken tevoorschijn aan het kanaalbruggetje ter hoogte van Café Trapke Op nabij de Abdijlaan, niet ver van de grens tussen Brecht en Schilde. We staken er het kanaal over en werden over een singletrack op de oever geloodst. Daarna reden we langsheen een bos op een plek waar de Vaartdijk overgaat in de Sint-Jobbaan, ik vermoed op de grens tussen Sint-Job en Brecht, wat zelf een deelgemeente is van Sint-Job. 25,50 km. 11.00 u.

Deze keer reden we in onbewoond gebied over de volledige Sint-Jobbaan, dat betekent eerst over beton, dan over een assenweg en tenslotte bij het induiken van de bossen over een zandweg. Daar liepen ook heel wat wandelaars rond. We bereikten het kruispunt met de bosweg Kleine Vraagstraat waar op 28,50 km van de start de enige bevoorrading van de toertocht stond opgesteld. Er was daar nog wat beweging en vooral veel keuze in het aanbod: fruit, wafels, frangipane, cake en sportdrank. Een delegatie mannen van WTC Schoten zorgde voor het aanvullen. Het smaakte, maar ik durfde ook niet teveel nemen, want anders hielden de mensen niks meer over van de drie euro inschrijving die ze slechts vroegen! Tenzij men op een sponsor kon rekenen! Na de stop dienden we de Kleine Vraagstraat in te rijden waar ik het paadje (met poortje) passeerde dat door de nachtrit van Sint-Job gebruikt wordt om door het bos weer naar Kristus Koning te rijden. Even verder kwam de splitsing tussen de 30-45 km en de 60 km zegge op 30 km van de start. De kleinste afstanden doken rechts het bos in, voor mij was het rechtdoor en dan door de haakse bocht linksaf. Het eerste deel van de tocht was blijkbaar volledig anders in vergelijking met twee jaar geleden, wat allicht te maken had met het feit dat het kanaalbruggetje aan Trapke Op toen een tijd afgesloten was voor alle verkeer wegens de afbraak en de vervaning door een nieuw exemplaar!

In het zog van een andere biker reed ik door de Kleine Vraagstraat naar de Grote Vraagstraat waar het mulle zand nu goed vast lag door de regen van de afgelopen dagen. Zoals vaak stonden er ook zeer grote plassen. Aan het einde ervan reden we voorbij de firma die kranen en graafmachines verhuurt. Op 32 km kruisten we de Abdijlaan, de baan van Brecht naar Schilde, en gingen schuin tegenover een veldpad in. Daar steekt heel wat steenafval in de grond. Het zanderige hobbelpad bracht me tot aan het kruispunt van zandwegen waar we de Oude Liersebaan in reden. We passeerden het kruispunt met de Heikantstraat waar links een domein ligt voor jeugdkampen en rechts enkele villa’s op een privaat eigendom staan. De zandweg voerde ons verder naar het Molenbos waarin het bekende Drieboomkensberg (Westmalle) ligt.

We betraden het Molenbos via een ongebruikelijk pad en bereden er zowel enkele mooie boswegen als de wirwar van singletracks die er doorheen loopt. Er liggen daar zodanig veel paadjes dat afpijlen er niet eenvoudig is tenzij men een massa pijltjes hangt. Gelukkig overal de juiste richting gevonden. De tracks lagen er wat natter bij dan vorig weekend in Sint-Job, maar nog zeer goed berijdbaar in vergelijking met de echte wintertochten of tijdens natte periodes. Tijdens de nachtrit had ik het gevoel dat de begroeiing hier danig groot begon te worden, maar bij daglicht bleek dat nogal mee te vallen, ook al onttrekken de bladeren vaak het zicht op de paadjes. Op 36,50 km passeerden we de bidplaats Drieboomkensberg. We reden dan door enkele bredere bosdreven, maar direct daarna konden we genieten van het mooiste stukje van de hele toertocht. Tot bijna 40 km reden we door een minder gekend deel van het Molenbos wat niet door andere tochten wordt aangedaan. Er liggen daar knappe bospaadjes over enkele heuveltjes op en af en het was een lust om er te rijden!

Ik kwam uit het Molenbos tevoorschijn op de zandweg nabij de manege op de hoek met de Abdijlaan. Aan de overkant doken we een ander deel van de Kleine Vraagstraat in. Ook hier veel grote plassen die je gemakkelijk kon ontwijken. Halverwege sloegen we rechtsaf een bospad in om uit te komen in het mooie stukje bos met paadjes en tracks in de buurt van een bosvijver achter Kristus Koning. Via deze singletracks reden we naar de Caterskapeldreef (Schilde), een bosweg waar een drietal huizen staan. Op 43,50 km reden we daar het openstaande achterpoortje van het domein Kristus Koning in. Daar kregen we smalle bospaden op het grote private domein van de school van de Broeders van Liefde voor de wielen. De Broeders zijn bikers blijkbaar goed gezind, want ook in Lummen staat er een school waar toertochten mogen passeren! We reden uiteindelijk ook voorbij de vele gebouwen van school en klooster, waar de geur van middageten en frituurvet me tegemoetkwam. Op 45 km reed ik vooraan de poort uit en stak de toertocht over naar de Kaaistraat – Koeistraat! Beide kanten van de straat hebben een andere naam. Ik vermoed dat de straat op de grens tussen Sint-Job en Schilde ligt.

In tegenstelling tot andere tochten bleven we op het betonbaantje rijden, ook waar dit het bos in duikt naast het golfterrein, om aan het einde ervan een splitsing te treffen tussen de 30 km en de 45-60 km op 46 km van het vertrek. Alle afstanden reden hier blijkbaar weer samen. Op de extra lus van de 60 km had ik hooguit nog een negental bikers gezien. Voor de langste ritten ging het door de grote bosdreven over de terreinen van de Antwerp International Golf and Country Club Rinkven. Ook de korte singletrack over een aarden wal naast een beekje werd benut. Zoals op zoveel andere plaatsen zag ik een echtpaar wandelaars naar hun loslopende hond grabbelen toen ze me zagen naderen! Op 48,50 km stootte ik op de oever van de antitankgracht. 13.00 u. Een mooie singletrack naast de gracht leidde naar de oversteek van een grotere baan waarna we de bekende assenpaadjes naast enkele waterpartijen bereden. Om toe te komen in de tot aan de bosrand lopende Krommedreef in ’s Gravenwezel (Schilde). We reden het smalle bospad Kwikaardstraatje aan onze rechterhand voorbij. Andere tochten rijden daar vaak in. Even verder ging het linksaf het bos in en reden we over de assenpaadjes van een fitometer tot aan een grote baan. Linksaf naar een grasspoor dat naar het Kasteel van ’s Gravenwezel leidde. Een veldweg voerde omheen het door muren en hoge struiken afgeschermde kasteeldomein tot aan de Hofse Velden en het Schildewandelpad waar enkele uit de kluiten gewassen villa’s staan. 53 km

Na het kruisen van een weg was het mooie villa’s kijken in de Boterlaarbaan waar het halverwege een openbare voetweg, lees singletrack tussen de rododendrons, in ging, ik vermoed naast de antitankgracht. De singletrack eindigde in een enorm brede dreef waar aan het einde ook een kasteeltje met een zinken dak en bijgebouwen staat. 55 km om 13.30 u. Eens de dreef uit kruisten we een baan en kregen we nog enkele bossporen in ’s Gravenwezel voor de wielen. Dan kruisten we vanuit de Madonnadreef de Henri Engelslei in de rijke groene villawijken van Schoten nabij de kerk van Onze-Lieve-Vrouw-Koningin. 57,50 km. We reden door de bewoonde villawereld van de Wezelsebaan in de richting van het centrum. Groot was mijn verbazing toen ik voorbij de puinhoop reed van het woonhuis met bakkerij dat daar vorig jaar is ingestort bij het graven van een bouwput ernaast! De mensen die ernaast wonen zijn gezegend en zitten al een hele tijd zonder zijgevel! In de achterbouw zie je zelf de rug van de keukenkasten! Wat een ellende voor de mensen die dat is overkomen!

Het huis staat (stond) vlak bij een bruggetje over het kanaal wat we op 59,50 km kruisten. Aan de overkant doken we nog een laatste singletrack in op de strook bos tussen de huizen en het kanaal. Via een parkje met basketveld en speeltuigen bereikten we opnieuw de Paalstraat. Om 13.50 u met de beloofde 60,70 km op het tellertje. Binnen waren de mensen van WTC Schoten bezig met de opruim. Buiten zaten nog bikers aan de tafeltjes tussen dewelke ik een bekende spotte. Dus nog even nagepraat met Bikerkapellen en diens fietsmaat. Anderen van het gezelschap, zoals Wardje, waren intussen al naar huis. Bikerkapellen vertelde dat hij op de heuvelkam aan de golfterreinen tegen het achterwiel van een biker van “Ni remme” gereden had, zich verontschuldigend dat hij alleen maar gedaan had wat op diens kont stond geschreven! Wetende dat Schoten en omgeving een vrij drukbevolkte regio is aan de buitenrand van de stad Antwerpen is het de verdienste van WTC Schoten geweest om een toertocht aan te bieden met zeer veel off-road en bos, vergelijkbaar met de nachtrit vanuit Sint-Job-Kristus-Koning. Sommige pijlen waren twijfelachtig opgehangen. Na een afslag naar lange stukken toe had ook een bevestigingspijl kunnen hangen om zeker te zijn dat je juist reed. Soms begon ik te twijfelen of ik niks had gemist! Aan de bevoorrading was keuze genoeg en dat voor maar drie euro inschrijving!

De toertocht kreeg ook aandacht in de lokale pers: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

21-09-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax