hoop legt een kleed
over adem van vandaag
waaronder verlangen
broeit naar alles;
in beelden,
in geuren en kleuren
of iets omgerijmds
dat nog vaag is omschreven
en in mijn grijze cellen
zoekt naar zin
het kan liefde zijn
of de wedstrijd van morgen,
ook God wacht zeker op mij
komend bezoek
dat mij
middels wederopstanding
uit dood of ziekte redt
immers hoop vult
gevoeld gemis
ik honger uit
als ik niet gevoed word
droog uit,
huil zonder tranen
omdat stromen bevroren
kunnen raken
neen, mij ontbreekt niets
daar niemand zo verrijkt is
met zon en schaduw
als ik, deze mens
wie haalt mijn denken in
terwijl ik slenter
als een slak
en dagenlang
daken op huizen schep,
woorden in zinnen
met bergen afval
wat wil ik nog meer
|
