*
uit de lotus
zucht de aarde
schoonheid
tot vergankelijkheid

terwijl schaduw
leven dicht

*
voor het laatst keer ik
dat wat komt de rug toe
wat zich nog zal aandienen
is reeds telkenmale geweest

sluit ik dan de ogen
of verblindt de verwachtende
werkelijkheid
het nog verder zien dan de kim

die de polsslag van het moment
uitvergroot in stenen beelden
in een diatheek van
botte herinneringen
op mijn dag des oordeels
die volgt op decennia
van grijze wolken

*
uit de lotus
zucht de aarde
schoonheid
tot vergankelijkheid

terwijl schaduw
leven dicht

*
alsmaar door en door
drijvend op verleden tranen
van vreugde of verdriet
het is om het even
immers zaad sterft in groei
naar bloei

in wit en rood werd ik gewenst
mij groene rozen beloofd
met grijze gladiolen volgde ik
de ladder omhoog
of struikelde over de sporten
opdat mijn lippen zo vaak
de droge aarde kusten

*
uit de lotus
zucht de aarde
schoonheid
tot vergankelijkheid

terwijl schaduw
leven dicht

*
de kleurenfilm
vertoont hoge bergen
op toppen, soms
door het lot of ego beklommen

evenzo het zwart-wit
overheersend in grijs uitgedrukt
door de jaren heen
tot en met
mijn geboorte terug

zo zie ik
mijn vleesgeworden ziel

*
uit de lotus
zucht de aarde
schoonheid
tot vergankelijkheid

terwijl schaduw
leven dicht

*