Taalkundig-culturele democratie kan slechts gerealiseerd worden door gebruik van een Gemeenschappelijke, Eenvoudige, Neutrale, Tweede (= G.E.N.T.) taal, zoals het Esperanto.
Stop met Frans en Duits, ga Chinees leren! Dat is het advies van de Britse premier David Cameron voor Britse studenten. Chinees is volgens hem de taal van de toekomst.
"Op het moment dat onze kinderen van school gaan is China de grootste economie ter wereld. Jonge Britten moeten daarom de taal kennen om de zakendeals van de toekomst te sluiten", zegt Cameron. De premier deed de uitspraken na zijn bezoek aan China, waar hij zelf een aantal goede zakendeals sloot. Hij zou ongeveer 6 miljard binnengehaald hebben voor Britse bedrijven.
Om meer Britten Chinees te leren en het Engels van de Chinezen te verbeteren, hebben de twee landen een project opgezet. De komende drie jaar zullen onder meer 50.000 Britse leraren les gaan geven in China. Ook komen er Chinese docenten naar Groot-Brittannië.
Momenteel hebben maar 2.541 Britse studenten Chinees als vak gekozen. Ter vergelijking, 153.436 studenten volgen Frans en 57.547 hebben examen gedaan in Duits.
Chinees als eindexamenvak
In Nederland wordt Chinees vanaf 2015 officieel een eindexamenvak voor vwo-leerlingen. Dit heeft staatssecretaris Dekker besloten nadat een pilot met negen scholen goed beviel. Scholen zijn niet verplicht om Chinees aan te bieden. Momenteel hebben ongeveer veertig scholen zich opgegeven om Chinees als vak aan te bieden.
De NESsy’s (native English speakers), ’s werelds eersterangsburgers, kunnen nu al hun tijd, energie en veel geld (omwille van de broodnodige lokale taalstages) investeren in het leren van Chinees, terwijl de EU-burgers al hun tijd, energie en veel geld in Engels, Frans en Duits ‘mogen’ steken. Dit illustreert nogmaals de ondemocratische, discriminerende en inefficiënte EU-talenpolitiek, zowel de officiële (iedereen moet minimum twee vreemde talen leren, bij voorkeur die van de buurlanden) als de officieuze (Engels als de facto lingua franca) .
Of: hoe het ene taalkundig imperialisme geleidelijk vervangen wordt door het andere!
De maatregel van de Vlaamse regering om voor professoren een algemene taaltest in te voeren met betrekking tot hun kennis van het Engels lokte heel wat reacties uit. Ik kan de opvatting van fysicaprofessor Frederik Denef dat deze maatregel geïnspireerd zou zijn door een bekrompen vorm van Vlaams nationalisme, met nauwelijks verborgen vijandigheid tegen de academische wereld (sic) evenwel niet delen.
Professor Denef ziet hier m.i. een belangrijk aspect over het hoofd namelijk, de taal als machtsmiddel voor de uitbreiding van een bepaalde invoedsfeer. Op het eerste gezicht lijken maatregelen omwille van een taal vreemd. Toch is dit niet ongewoon. Na de Belgische revolutie (1830-32) was in ons land het gebruik van het Nederlands - onze moedertaal - zelfs vele decennia verboden en gesanctionneerd ten voordele van het Frans. Soortgelijke situaties deden en doen zich nog voor in verschillende landen. Vandaag is er bij ons sprake van maatregelen omwille van het Engels.
Heel de geschiedenis door werd om talen en culturen gestreden. Tijdens het Hellenisme (4e eeuw v. Chr.) tot de val van het Romeinse keizerrijk (4e eeuw na Chr.) was het Grieks koinè de belangrijkste voertaal rond de Middellandse Zee. Na de opkomst van het Christendom werd het Latijn de voornaamste taal in onderwijs en wetenschappen. Sedert de 18e eeuw kreeg het Frans de bovenhand. Tijdens de eerste helft van de 20e eeuw kwam het Duits even op, het Frans werd langzaam door het Engels verdrongen en na WO II werd het Frans en het Engels in de Verenigde Naties door verschillende landen aangevochten, waardoor in de VN voortaan zes officiële officiële werktalen geprivilegeerd werden (in alfabetische volgorde: het Arabisch, Chinees, Engels, Frans, Russisch en Spaans). Dit, ondanks de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, waarin alle talen en culturen als gelijkwaardig worden beschouwd.
Een taal is nu eenmaal een middel om dominantie in de wereld te verkrijgen. Men kan zich echter afvragen of het privilegeren van één bepaalde cultuur vandaag het Angelsaksich model humaan gezien wel redelijk is en eerlijk. Leert de ervaring ons niet dat het taalgebruik vaak bepaald wordt door politiek, economisch en militair overwicht?
De geschiedenis is dan ook vol van wederzijdse onderdrukking en genocide van taalgroepen en culturen. Ofschoon dit niet rijmt met onze humane idealen van vrijheid, gelijkheid en broederlijkheid doen wij toch lustig mee met het imperialisme van grote mogendheden waarnaar wij ons slaafs en karakterloos plooien. Na de vrijage met het Frans geven wij ons vandaag schromeloos over aan de pretenties van de Anglo-Amerikaanse heerschappij.
Met het oog op een redelijke en harmonieuze oplossing van dit in wezen maatschappelijk vraagstuk werd door de UNESCO herhaaldelijk, met verschillende resoluties, een neutrale internationale taal ter overweging aanbevolen, met name het Esperanto, dat reeds meer dan honderd twintig jaren zijn nut bewijst, een uiterst snel te leren taal die reeds lang door de Verenigde Naties erkend is als volwaardige, levende taal en onderwezen wordt in heel wat scholen en universiteiten. Deze geniaal ontworpen hulptaal vond haar weg in alle takken van de samenleving, ook in de media (o.a. radio Peking, Vatikaan, Warschau, Havana, zie: http://novajhoj.weebly.com/ ) en is zelfs de moedertaal van een groeiend aantal kinderen met een andere, d.w.z. een universele blik op de samenleving. In ons land is van deze evolutie helaas niet veel te merken.
Hier geldt blijkbaar het slaafs devies Wiens brood men eet, diens taal men spreekt, uiteraard zolang de broodheer overeind blijft. Ondertussen worden zij die aan de eisten van de meester niet voldoen afgestraft.
Professor Jo Haazen
Prof. Faculteit voor Kunst (Staatsuniversiteit Sint-Petersburg
Mensen zijn niet maakbaar - DS, 30/09/2013, pag. 43 - Opinie & Analyse
Column - Mia Doornaert
Mensen zijn niet maakbaar
30/09/2013 | Mia Doornaert
Het is een week geleden en ik sidder nog na van verbijstering en verontwaardiging. De reden ligt bij een reportage rond de opening van het academiejaar in Leuven op het Eén tv-journaal. Ze toonde dat slechts dertig procent van de aspirant-studenten Frans geslaagd was in een kennistoets over die taal.
Wat het een aartsmoeilijke test over het juiste gebruik van de subjonctif en de conjonctif, of over laccord du participe passé ? Helemaal niet. Men moest simpele zinnetjes vertalen als: Ik heb het haar gisteren gezegd. Maar zelfs dat bleek te moeilijk voor jonge mensen die op universitair niveau Frans willen gaan studeren. Het journaal interviewde studenten die niet in staat bleken de zes woordjes Je le lui ai dit hier, of Hier, je le lui ai dit op een rij te krijgen, en dat nog grappig leken te vinden ook.
Een grafiek toonde de dramatische daling van de kennis van het Frans bij afgestudeerden van het middelbaar onderwijs. Nu ja, misschien kennen ze dan andere talen beter, zal het antwoord zijn. Ik wil wedden van niet. Ik wil wedden dat testen Nederlands of Engels even bedroevende resultaten opleveren. Hoe kan het anders, nu zinsontleding uit den boze is, en in ons onderwijs een zin alleen nog uit een onderwerp, een werkwoord en een gezegde mag bestaan? Wie geen grammaticaal inzicht in de eigen taal heeft en de vele fouten in onze kwaliteitspers tonen hoe bedroevend het daarmee gesteld is zal in het Engels sukkelen met bijvoorbeeld Who is this? en Whom have you seen?, en zal in andere talen hopeloos verloren lopen.
En neen, dit is geen verhaal van vroeger was het beter. Dit is wel de vaststelling dat de vele onderwijshervormingen niet echt overtuigende resultaten opleveren, hier niet en in andere landen niet.
Die hervormingen spruiten immers al te vaak voort uit een misleidend, en akelig totalitair, denkbeeld, namelijk dat van de maakbaarheid van de mens. Uit de juiste structuren zal volgens die ideologie ook de nieuwe mens voortspruiten. Wel, het communistische experiment liet zien wat van die totalitaire aanpak terechtkomt.
Mensen, en dus ook mensenkinderen, zijn opvoedbaar, niet maakbaar. Van een kind met toondoofheid bijvoorbeeld, zal geen enkel onderwijs een zanger maken. We worden nu eenmaal geboren met diverse talenten. Kwaliteitsonderwijs bestaat erin al die talenten zo goed mogelijk tot ontplooiing te brengen.
Goed onderwijs hangt in de eerste plaats af van de kwaliteit en motivatie van de leerkrachten, te beginnen in de kleuterklassen en in het zo belangrijke lager onderwijs. Het kan niet genoeg herhaald worden.
Daarnaast zijn structuren belangrijk, maar niet in de zin die ideologen, of hypercentralisten als Geert Bourgeois, daaraan geven. Er moet integendeel voldoende soepelheid zijn om kinderen volgens hun aanleg en vaardigheden te laten evolueren. Dat betekent, in het lager onderwijs, noodzakelijke aandacht voor kinderen met taalachterstand, maar tegelijk het stimuleren van meer gevorderde, en/of zeer begaafde kinderen. Dat vereist dat er in het middelbaar onderwijs niet één maar verschillende sterke richtingen bestaan, die de diverse begaafdheden maximale kansen tot ontplooiing geven.
En het betekent ten slotte dat men afstapt van de heilloze idee dat het nastreven van excellentie elitair zou zijn. Waarom is het niet elitair dat een muzikaal of sportief hoogbegaafd kind van kindsbeen af gestimuleerd wordt om te excelleren? En waarom is dat ineens wel elitair wanneer het om intelligentie gaat? En dat in een wereld waarin de kennisindustrie het voornaamste concurrentieel voordeel is geworden?
Men bewijst geen enkel kind een dienst door de lat laag te leggen. Leerlingen moeten integendeel geholpen worden de voor hen hoogst mogelijke lat te halen. Dat is het tegengestelde van een eenheidsworst, die alleen de middelmatigheid dient.
Waarom is het niet elitair dat een muzikaal of sportief hoogbegaafd kind al jong gestimuleerd wordt, terwijl dat ineens wel elitair wordt als het om intelligentie gaat?
Ik begrijp uw bezorgdheid over de dramatische daling van de kennis van het Frans bij afgestuurden van het middelbaar onderwijs. Evenals u ben ik ervan overtuigd dat testen Nederlands of Engels even bedroevende resultaten zouden opleveren.Als dit zo is bij aspirant-universiteitstudenten, hoeveel te meer geldt dat dan niet voor de anderen, de meerderheid? Bewijst dit voor u niet dat het nastrevenvan (actieve) meertaligheid als norm een utopie is, een EU-topie? We worden inderdaad geboren met diverse talenten. Wie geen talenknobbel heeft zal zich nooit vlot in meerdere talen uitdrukken. Hebben we niet een premier die daar het levende bewijs van is?
Zou men niet ieder kind een dienst bewijzen door de lat iets lager te leggen via het aanbieden van een gemeenschappelijke, eenvoudige, neutrale, tweede (G.E.N.T.) taal , zoals het Esperanto? De eenvoudige, logische structuur van een plantaal bevordert het taalkundig inzicht, wat het leren van talen, de moedertaal inbegrepen, vergemakkelijkt. (http://www.springboard2languages.org/) Ook hoogbegaafde kinderen doen daar hun voordeel mee. Naast haar didaktische waarde biedt een plantaal ook een culturele (meer)waarde: IEDEREEN krijgt de kans zijn horizon te verruimen en dit op een eenvoudige, eerlijke, economische, efficiënte en elegante manier.
Hoogbegaafde kinderen mogen, wat mij betreft, maximale kansen tot ontplooiing krijgen, maar zij niet alleen! Mag ik hopen dat ook dát uw bezorgdheid is?
Vriendelijke groeten van een roepende in de woestijn J
Ruim vier op de tien Belgen spreken geen vreemde taal
Bewerkt door: redactie − 26/09/13, 15u56 − Bron: Belga
42 procent van de Belgen tussen 25 en 64 jaar spreekt geen andere taal dan de moedertaal. Dat blijkt uit de AES-enquête (Adult Education Survey) die peilt naar de graad van volwasseneneducatie in België, die vandaag werd gepubliceerd op de website van de federale overheidsdienst (FOD) Economie. Bij de Belgen die minstens één vreemde taal kennen, is het Engels veruit het populairst.
De AES-enquête onderzoekt de opleiding van volwassen mensen tussen 25 en 64 jaar. 58 procent geeft aan minstens één vreemde taal te kennen, wat impliceert dat liefst 42 procent geen enkele vreemde taal kent. Toch wel opmerkelijk voor een land dat prat gaat op zijn talenkennis.
Bij de volwassenen die minstens één vreemde taal beheersen, zegt 48,9 procent het Engels het best te kennen. Het Frans volgt op ruime afstand. Hoe hoger het opleidingsniveau van de volwassenen, hoe meer vreemde talen ze kennen.
Talenkennis troef op arbeidsmarkt Een taal leren via een schoolopleiding is het populairst bij de volwassenen. Negentien procent van de opleidingen in het formele onderwijssysteem zijn taalopleidingen.
Tenslotte leert de enquête dat talenkennis wel degelijk belangrijk is op de arbeidsmarkt. Bij de ondervraagde ondernemingen zegt 28 procent dat de kennis van vreemde talen belangrijk is bij de aanwerving van personeel.
Wist u dat de moedertaal van George Soros het Esperanto is?
Het kan aan ons liggen, maar wij wisten niet eens dat er mensen zijn die als eerste taal Esperanto praten. Tot we een interview lazen met Nils, een 'native Esperanto speaker' van de derde generatie.
Is een kunstmatige taal wel geschikt als eerste taal? Wat doet een moedertaal met minder woorden en grammatica-regels met iemands taalvaardigheid en -ontwikkeling?
REACTIES:
Bravo Bert! Hopelijk krijgt Esperanto via programmas als Nieuwe Feiten en Magazinski nóg meer aandacht in de media zodat het publiek correcte informatie te horen krijgt over deze brugtaal en haar vele mogelijkheden, o.a. als eenvoudig (haalbaar voor iedereen) en neutraal (aanvaardbaar voor iedereen) bindmiddel tussen de verschillende volkeren en culturen, met respect voor ieders taal en cultuur.
dan van herpeZaterdag 22 Jun 22:12
Gratulon Bert! Nu maar hopen dat velen naar het internet gaan om onmiddellijk via www.lernu.net Esperanto te leren
Nee, Esperanto is geen échte taal. Toch wordt het wereldwijd door ongeveer 2 miljoen mensen gesproken in meer dan 115 verschillende landen. Esperanto is speciaal ontworpen om mensen uit verschillende culturen met elkaar te laten communiceren. Mede dankzij de grote regelmatigheid en uiterst simpele grammatica is Esperanto toegankelijk voor iedereen, wat ook zijn/haar achtergrond of moedertaal is.
Esperanto is wel degelijk een echte, levende en volwaardige taal! Ze wordt dagelijks wereldwijd door vele duizenden mensen gesproken, jong en oud, arbeider en intellectueel.
- De taal is erkend door UNESCO en door 'PEN International', een internationale vereniging van "Poets, Essayists and Novelists". Ze is een van de officiële werktalen van de Internationale Academie voor Wetenschappen (AIS) www.ais-sanmarino.org
Een lingua franca moet EENVOUDIG zijn zodat iedereen ze kán leren en ze moet NEUTRAAL (niemands enige moedertaal) zijn zodat iedereen ze moét leren. Enkel een plantaal, zoals het Esperanto, voldoet aan die voorwaarden. Dit is de meest sociale, democratische, economische, efficiënte, niet-discriminerende oplossing voor het internationale communicatieprobleem. Ze doet geen afbreuk aan het belang van kennis vanhet Engels als belangrijkste wereldtaal, noch aan de meerwaarde van meertaligheid voor wie daartoe gemotiveerd is op basis van noodzaak en/of interesse. Al het overige is niet relevant.
Peeters en Partners - Oscar van den Boogaard over (o.a.) Europese identiteit - 28 april 2013
Oscar van den Boogaard
zondag 28 april 2013
Hij is geboren in Nederland, studeerde in Frankrijk, woont nu in Sint-Martens-Latem en soms ook in Berlijn. Auteur Oscar van de Boogaard is overal thuis. Wekelijks kan je zijn columns lezen, maar zondag is hij ook horen bij Peeters & Partners.
Hoe kan je je nu Europeaan voelen als je met de overgrote meerderheid van de bevolking niet kan communiceren? Ik zal me, als modale burger, slechts Europeaan voelen als ik me overal in Europa verstaanbaar kan uitdrukken via een gemeenschappelijke tweede taal. Nu is dat, en dan nog in zeer beperkte mate, slechts mogelijk voor een intellectuele elite die, min of meer, meertalig is.
Hij is een Brusselaar in hart en nieren, hij beheert er zelfs het geld. Brussels minister van Financiën Guy Vanhengel is geen radioleek, hij heeft een verleden bij de lokale radio. Benieuwd of daar nog iets van is blijven plakken.
Vanhengel is een man van de cijfers, wat denkt hij over de begrotingsonderhandelingen? En wat met de crisis in Cyprus nu de Russen toch niet zo behulpzaam zijn als gehoopt? Dichter bij huis is de Brusselse ring zowat de hel voor veel automobilisten. En er schuilen blijkbaar heel wat verhalen achter de Brusselse metrostations. Guy Vanhengel vertelt ze zondagochtend bij Dennis van den Buijs.
In de uitzending pleit de heer Vanhengel ervoor dat de Brusselaars drietalig (Nederlands, Frans, Engels) moeten zijn.
Ik stuurde volgende bedenking:
Denkt de heer Vanhengel dat het communicatieprobleem in Brussel opgelost is als ALLE (!? = utopie) Brusselaars drietalig zijn? Welk niveau van taalbeheersing moet ik mij daarbij voorstellen?Ik denk o.a., met alle respect overigens, aan de leerlingen van het technisch en beroepsonderwijs. Wat met Spanjaarden, Italianen, Duitsers en de zovele andere anderstaligen die in Brussel wonen of tijdelijk verblijven (toeristen)? Verwijst u dan naar de EUtopie dat ALLE Europeanen meertalig (3,4,5...talig?) moet zijn?
In Brussel spreekt bijna één op de vijf inwoners Arabisch. Omdat het aantal mensen dat Arabisch spreekt zo snel groeit en opdat iedereen met iedereen kan blijven communiceren wil Vlaams minister voor Brussel Pascal Smet dat het Engels de derde officiële taal van ons land wordt. Assita Kanko is de coming lady van de Franstalige liberalen (MR) en spreekt drie talen. Is zij het prototype van de Brusselaar van de 21ste eeuw?
REACTIE
Ingediend door Dan Van Herpe op Do, 21/03/2013 - 16:03.
Meertaligheid als norm is een EUtopie want niet haalbaar voor de gemiddelde burger. Een beleid dat die norm nastreeft is bijgevolg elitair, asociaal, discriminerend en dus ondemocratisch. Het is bovendien inefficiënt, want het lost het EU/mondiaal communicatieprobleem niet op en oneconomisch, want het vergt een immense investering van tijd, geld en energie (waarvan de resultaten dan nog ondermaats zijn).
IEDEREEN, niet alleen een intellectueel-sociaal-economisch bevoorrechte klasse, heeft het recht om zich verstaanbaar te kunnen uitdrukken tegen anderstaligen en daardoor zijn culturele horizon te verruimen.
Aanvaarden van het Engels als lingua franca is discriminerend en dus ondemocratisch: het verdeelt de bevolking in eerste- (native speakers) en tweederangsburgers (communicatief gehandicapten).
De enige optie die niet beladen is met al die negatieve kenmerken is het invoeren van een plantaal, zoals het Esperanto. Het gebruik van deze brugtaal sluit het leren van andere talen (ongetwijfeld een meerwaarde!) niet uit voor wie daarvoor gemotiveerd is op basis van interesse en/of noodzaak. Integendeel zelfs! Het is en blijft echter een inconvenient truth, ook voor personen/partijen die de begrippen sociaal en democratisch hoog in het vaandel voeren!
We, the european people - Guy Tegenbos. Editoriaal De Standaard, 22 januari 2013
Geachte heer Tegenbos,
U stelt, terecht, dat de Erasmusprojekten een bijdrage leveren in het realiseren van een Europees samenhorigheidsgevoelen. Het verwerven van een Europese houding en een netwerk van vrienden over heel Europa is echter voorbehouden aan (bemiddelde) studenten van het hoger onderwijs. Met alle respect: ik zie dat in het technisch en beroepsonderwijs nog niet direct gebeuren. Van een democratisch deficit gesproken!
Een aantal jaren geleden organiseerde de Maltese Esperantobond een toeristische week. Behalve een groepje Vlamingen namen daar ook enkele Fransen, Engelsen, Spanjaarden en uiteraard Maltezen aan deel. Brugtaal: Esperanto. Een horizonverruimende ervaring! Dat er op dergelijke evenementen veel internationale vriendschapsbanden gesmeed worden, hoeft geen betoog. Gratis logeren vaak inbegrepen.
Wat in het Europees projekt dus ook ontbreekt is een gemeenschappelijke, eenvoudige, neutrale (!), tweede taal (G.E.N.T.). Niet alleen voor een intellectuele elite, maar voor iedereen. Zó bouw je het fundament op voor een internationale gemeenschap, gedragen door héél het volk. Ook dát staat als een paal boven water.
Ni, la Eŭropa popolo: het zou niet alleen mooi zijn, maar ook zeer efficiënt, economisch, sociaal, niet discriminerend, m.a.w.: democratisch!
"Ik ben zelf altijd een talenveelvraat geweest, ik kon en kan er niet genoeg van krijgen. ( )Tussen de reportages door begon ik met Spaans, en zes jaar geleden dacht ik, kom op, nog een laatste, waarom niet ook Italiaans? Daar ben ik nu nog steeds mee bezig, noem het een veredelde hobby. Of het verstandig was van mij om er nog een paar talen bij te nemen betwijfel ik vandaag ten zeerste. Want als je zo erg in de breedte gaat is dat altijd ten koste van de diepte."
Truc
"Dat er aan die diepte nog één en ander schort heb ik rond de kerstdagen nog maar eens ondervonden. Ik was een turf van 400 paginas beginnen lezen van de Spaanse schrijver Javier Marías. Hij heet Koorts en lans, het eerste deel van zijn trilogie Jouw gezicht morgen. ( ) Het lezen ging traag, het is geen gemakkelijk boek en al helemaal geen gemakkelijk Spaans. Omdat ik ondanks mijn leeftijd toch een mens van deze tijd probeer te zijn, dus nogal gehaast, bedacht ik een truc: ik leende uit de bibliotheek van Overijse de Nederlandse vertaling, ik las een hoofdstuk in het Spaans, dan een in het Nederlands, en zo verder. Dat ging uiteraard sneller. Bij de Spaanse hoofdstukken moest ik het woordenboek erbij nemen. Want een vreemde taal kun je leren, maar echt kennen doe je ze nooit. Omgaan met vreemde talen is een voortdurende oefening in bescheidenheid. Een bijkomend voordeel."
Een taal is een macht. Dat was zo met het Grieks, het Latijn, het Frans en vandaag met het Engels. Wie de geschiedenis kent weet dat al deze talen door politieke invloeden, economisch overwicht en oorlogsgeweld aan de maatschappij werden opgelegd ook in ons land. De native-speaker is steeds bevoordeeld. Hij kan het immers beter uitleggen en heeft daardoor in handel, nijverheid en diplomatie altijd een sterkere positie. Democratisch kan ik dat niet noemen. Vanaf de 19de eeuw tot aan WO II werden wij overrompeld door het Frans. Dat was chique. Vandaag laten wij ons op sleeptouw nemen door het Engels. Dat is cool. Kleinere taalgroepen waaronder de Nederlandse vinden zich echter minderwaardig en nemen dan ook gretig Engelse woorden over om even groot te lijken als hun broodheren. Zij hebben evenwel nog steeds niet opgemerkt dat de Angelsaksische wereld flink bezig is om hen met mode, commerciele muziek en libidogeweld systematisch onderuit halen. Nationale wereldtalen zijn inderdaad niet neutraal. Zij plegen vaak taalgenocide op anderen en denken vooral aan de uitbreiding van hun eigen politieke en economische invloedssfeer. Ik ben dan ook voorstander van de bescherming van de rijke veelvuldigheid van talen en culturen die slechts kunnen overleven door respect en erkenning voor elkaar. Hier is voor het Esperanto een belangrijke toekomst weggelegd. Deze geniaal uitgedachte kunsttaal, de enige neutrale wereldtaal die door de UNESCO erkend werd en alle andere talen principieel respecteert, ijvert immers voor een oprechte, humane aanpak van het wereld-talenvraagstuk, in tegenstelling tot het taalimperialisme van de grote wereldmachten. Ik wens mijn Nederlands dan ook niet te laten overrompelen door het Engels of het Frans en kijk met belangstelling uit naar een toekomstige doorbraak van het Esperanto, de meest eenvoudige en neutrale gemeenschappelijke taal die door steeds meer mensen in de wereld gesproken wordt en reeds 125 jaar bloeit, ondanks de negatieve opstelling en het scepticisme van wisselende wereldmachten en hun blinde aanhang.
Prioriteit in het taalbeleid zou moeten zijn dat iedereen de mogelijkheid zou moeten geboden worden om zich vertstaanbaar uit te drukken in een meertalige gemeenschap (EU). Als men dat op een democratische, niet-discriminerende manier wil realiseren, kan men niet buiten de idee van een gemeenschappelijke, eenvoudige, neutrale, tweede taal, met name een plantaal, zoals het Esperanto. Deze oplossing voor het internationale communicatieprobleem vergt een minimale investering van tijd, geld en energie. Ze doet geen afbreuk aan het belang van kennis van het Engels als belangrijkste wereldtaal, noch aan de (beperkte) meerwaarde van meertaligheid (Want als je zo erg in de breedte gaat is dat altijd ten koste van de diepte.) voor wie daartoe gemotiveerd is op basis van interesse en/of noodzaak.
Ik stuurde vandaag volgende reactie naar De Zevende Dag.
"In het programma van vandaag werd uitdrukkelijk gewezen op het groot belang van sport, cultuur en media (radio, TV, kranten, twitter...) voor het bijeenbrengen van mensen."
Ik begrijp dan ook niet dat een taalkundig-cultureel projekt dat al 125 jaar dagelijks, wereldwijd, zowel fysiek als via het internet, miljoenen mensen samenbrengt over geografische, levensbeschouwelijke, taalkundig-culturele of welke grenzen dan ook heen, met name het Esperanto, nog altijd geen erkenning en waardering geniet, noch in de media, noch in politieke, wetenschappelijke of culturele milieus."
Radio 1 - Hautekiet: Waarom spreken we zo slecht Frans? (En is dat erg?)
Woensdag 19 september 2012
Bedrijven vinden maar moeilijk werknemers die én hoogopgeleid én tweetalig Nederlands-Frans zijn. Waarom spreken we zo slecht Frans?
Andrea Waeyenbergh van het Brusselse bedrijf Headline zoekt werknemers. Hun profiel: hogeschool of universitair, én tweetalig NL - FR (of meertalig: hoe meer talen hoe liever). Maar: er is niemand te vinden die aan die voorwaarden voldoet!
Hoe komt het dat Vlaamse leerlingen na 8(!) jaar Franse les (vanaf het 5e leerjaar tot het 6e middelbaar - hoger onderwijs buiten beschouwing gelaten), toch de taal niet (vlot) spreken?
********
De enige democratische (voor iedereen aanvaardbare, voor 'iedereen' haalbare) en de meest economische (minimale investering van tijd, geld en energie) oplossing voor het internationale communicatieprobleem is een gemeenschappelijke, eenvoudige, neutrale, tweede (g.e.n.t.)taal , zoals het Esperanto. Dit doet geen afbreuk aan het belang van kennis van het Engels als dominante wereldtaal, noch aan de meerwaarde van meertaligheid voor wie daartoe gemotiveerd is op basis van interesse en/of behoefte!
Daar zijn echter drie voorwaarden voor nodig: 1. openheid van geest (geen a priori afwijzing, wat intellectueel oneerlijk is), 2. een minimum aan gezond boerenverstand en 3. drie seconden politieke/journalistieke/academische moed: 'we doen het!'
InPeeters & Partnersontving Annemie Peeters op zaterdag 15 september 2012 voormalig journalist Ivo Belet die tegenwoordig in het Europees Parlement zetelt. Deze had het ondermeer over het feit dat Guy Verhofstadt meestal in het Engels en soms in het Frans spreekt hoewel hij het recht heeft om Nederlands te spreken (wat Herman Van Rompuy wel af en toe doet) en over het belang van het behoud van de taalkundige diversiteit in Europa.
De taaldiversiteit in Europa zou zeer gebaat zijn door de erkenning en het gebruik van een gemeenschappelijke, eenvoudige, neutrale, tweede taal zoals het Esperanto: aanvaardbaar voor iedereen en haalbaar voor iedereen. Met respect voor ieders taal en cultuur.
De Duitstalige verzuchting - Terzake 31 januari 2012
Lieven Verstraeten: Iedereen mag zijn eigen taal spreken, das misschien dé oplossing voor de taalproblemen in dit land?
Mijn reactie op de site van Terzake:
Niet DE maar EEN oplossing voor de communcatieproblemen IN DIT LAND: een goede passieve kennis van de twee andere landstalen, zodat iedereen zijn eigen moedertaal kan spreken. Dit is voor veel meer mensen haalbaar, zelfs via het klassieke taalonderwijs, dan een actieve (= spreekvaardigheid) kennis van meerdere talen, wat de (onrealistische) norm is in het huidig taalbeleid. Toch is algemene passieve meertaligheid niet vanzelfsprekend. Ik denk aan de lagergeschoolden. Wil men IEDEREEN (= zoveel mogelijk mensen) de mogelijkheid geven op communicatie met anderstaligen, in Europa en zelfs wereldwijd, kan men niet naast het concept van de plantaal, zoals het Esperanto: haalbaar voor iedereen wegens zijn eenvoud, aanvaardbaar voor iedereen wegens zijn neutraliteit. Bovendien een springplank naar meertaligheid.
Facebook is bezig met het testen van een vertaalknop om de 750 miljoen gebruikers dichter bij elkaar te brengen. De functie werkt momenteel nog alleen maar bij reacties op persoonlijke pagina's. Facebook is al wel bezig om de service over de gehele website beschikbaar te maken. (...)
Er zijn 2 reacties
Taaldemocraat (gast), 8 Sep 2011, 09:471
Met een minimale investering van tijd, geld en energie om een gemeenschappelijke, eenvoudige, neutrale, tweede taal (zoals het Esperanto) te leren, zou iedereen met iedereen kunnen communiceren. Men wil dit echter nog altijd niet geweten hebben.
Meer info: http://blog.seniorennet.be/taaldemocratie
Reageer
nelover (gast), 8 Sep 2011, 15:381
Ben het helemaal eens met taaldemocraat. Ben zojuist naar het Esperanto congres geweest en heb daar o.a. interessante gesprekken gehad met 5 jonge mensen uit Nepal; uiteraard in Esperanto!
Maar er zijn feiten die door iedereen geconstateerd kunnen worden zonder diepgravend onderzoek. Neem de kennis van de Nederlandse taal. Jongeren kunnen over het algemeen hun moedertaal niet meer correct schrijven, zoals elk bedrijf dat sollicitatiebrieven ontvangt constateert. De achteruitgang betreft niet alleen de spelling, maar ook grammatica, stijl en woordenschat. (Daartegenover staat dat men de jonge generatie graag een compliment wil geven voor inventiviteit in het taalgebruik, maar dat hebben ze niet op school geleerd.) Even dramatisch is de achteruitgang van de kennis van de Franse taal. Vlaanderen speelt daarmee in dit complexe land een van zijn belangrijkste troeven kwijt. Onze legendarische tweetaligheid is verschrompeld tot een Waals niveau. En al blijft Duitsland onze grote buur, de studie van die taal is zo goed als volledig uit het secundair onderwijs verdwenen.
Staat tegenover een vermindering van de kennis van het Nederlans, Frans en Duits, niet een meer parate kennis van het Engels, de nieuwe lingua franca? Indien men vertrouwdheid met deze taal als maatstaf neemt, kan hier van een vooruitgang gesproken worden. Maar als men het zou wagen te polsen naar bekendheid met de Engelse literatuur, of naar de vaardigheid om zich correct en genuanceerd in de Engelse taal uit te drukken, verdwijnt al snel elke reden tot optimisme.
Meertalig: niet gemakkelijk. DS, Brief van de dag, pag. 23, 3 augustus 2011
Eindelijk een intellectueel (Frederike Peirs-Lueken, docente neuropsychologie VUB) die met beide voeten op de grond staat! ***************************************************************************
Meertalig: niet makkelijk
BRIEF VAN DE DAG
woensdag 03 augustus 2011, 03u00
Auteur: Friederike Peirs-Lueken (Gent)
Toen ik in België kwam wonen, was ik de dertig voorbij en wist ik nauwelijks welke talen hier gesproken worden. Ik vond de meertaligheid van dit land fascinerend, maar moest vaststellen dat het niet zo gemakkelijk is als volwassene een nieuwe taal te leren. Dat is mij toch gelukt. Ik heb een licentie gehaald aan de VUB en heb er ook neuropsychologie gedoceerd. Door de 'toevalligheden des levens' ben ik dan in de sector van het diagnostisch onderzoek en de revalidatie beland.
Een van de opvallende - en hinderlijke - kenmerken van België is dat de didactische aspecten van het taalonderwijs spontaan vermengd geraken met de politieke complexiteit van het land. Dat is nergens goed voor. Wat telt, is de vraag: hoe leert men zo veel mogelijk kinderen de talen die ze nodig hebben om in de maatschappij te kunnen functioneren?
Meertalig onderwijs vanaf het prille begin? Fantastisch idee voor alle begaafde kinderen met ook een behoorlijke taalaanleg. Jammer genoeg zijn er naast deze ook kinderen die niet zo veel intellectuele bagage meegekregen hebben en vaak taalgestoord zijn. Dat zijn er heel wat: het gaat om de helft van de kinderen.
Daarnaast zijn er de allochtone kinderen, in Brussel en in sommige wijken van Antwerpen en Gent, die met bijkomende taal- en leermoeilijkheden kampen door hun meertalige omgeving. Hun ouders spreken vaak nauwelijks een woord Nederlands en kunnen hun kinderen niet met het huiswerk helpen.
Iedereen die in de praktijk staat, weet dat een kind eerst en vooral zijn moedertaal behoorlijk moet spreken en dan ook de schooltaal. Gaan wij nu alle beneden gemiddeld begaafde kinderen, met een zwakkere taalaanleg, misschien met taal- en spraakstoornissen, later mogelijk ook een dyslectische ontwikkeling, samen met alle meertalig opgroeiende allochtonen die het Nederlands onvoldoende machtig zijn, in één klas stoppen, enkel om de minderheid van begaafde kinderen de kans te geven hun schoolcarrière mooi meertalig te voltooien?
Als je iedereen een goede kans wil geven op een behoorlijke schoolse carrière, probeer dan het kleuteronderwijs en de eerste vier jaren van het basisonderwijs te benutten om alle kinderen een taal degelijk te leren gebruiken. Dat is de taal waarin zij leren denken en zich de schoolse materie (ook wiskunde, fysica, aardrijkskunde) kunnen toe-eigenen. En dat is in de Nederlandstalige scholen het Nederlands.
Wild experiment
Een begaafd kind met taalaanleg leert, als het van pas komt, nog wel de andere de talen die het nodig heeft. Dat kan zelfs al vrij vroeg: geef deze kinderen de kans om via vakantieverblijven, kampen en dergelijke in een vreemd land contact te maken met de verschillende talen. Maar laat hen niet die talen in de laagste klassen van de school leren op kosten van de andere, minder begaafde kinderen.
Ik snap niet waarom men opeens wild gaat experimenteren met immersie en ander technieken waarvan de resultaten voor kinderen met modale intelligentie onbekend zijn. Voor de meesten onder ons is het aanleren van een taal een moeilijke oefening. Het is niet nodig de zaken gemakkelijker voor te stellen dan ze zijn. Het openbaar onderwijs heeft de taak de hele bevolking een goede opleiding te bezorgen, niet alleen degenen die door de natuur bevoorrecht zijn.
Eindelijk een intellectueel die met beide voeten op de grond staat! Ik heb er al herhaalde keren op gewezen dat meertaligheid als norm een E.U.topie is. Een dergelijk beleid is onrealistisch en ondemocratisch want asociaal: het enige resultaat is dat een groter aantal leerlingen in staat zal zijn zich in meerdere talen uit de drukken, weliswaar op een zeer verscheiden niveau. Maar zelfs zij hebben geen enkele garantie dat ze zich overal in Europa, laat staan: wereldwijd, in alle omstandigheden verstaanbaar zullen kunnen uitdrukken. De helft, zo blijkt, wordt de kans niet gegund zijn culturele horizon te verruimen door contacten met anderstaligen. Dit kan enkel gerealiseerd worden via een eenvoudige TWEEDE taal, zoals het Esperanto. Zodra echter de wind uit deze hoek komt, draaien alle hoofden de andere kant op: té eenvoudig, té economisch, té efficiënt, té democratisch! Wat meer intellectuele nederigheid zou de taalkundige macho's sieren!
Héél lang geleden, België bestond toen nog, verkondigde de toenmalige socialistische minister van verkeer, kameraad Patje Smet, op een zomerse, maar druilerige vakantiedag dat iedereen zich een tweede auto, en bij voorkeur zelfs meerdere autos, moest aanschaffen.
De gegoede burger rijdt weliswaar met een Amerikaanse slee, de Anglia, als tweede wagen, zo orakelde hij, maar om de schijn van neutraliteit op te houden en geen gedonder te krijgen metde autofabrikanten raden wij iedereen aan ook een BMW of een Mercedes te kopen, om mee naar Duitssprekende landen te rijden, een Renault voor Frankrijk, een Volvo voor het Noorden en, waarom ook niet, een Chinees karretje, want dat zou in de toekomst wel eens belangrijk kunnen zijn.
Toen rechtte de minister zijn rug, zette een hoge borst en zei met fiere stem: Je bent zoveel keren man als je autos rijden kan!
Enkele wakkere landgenoten waren niet erg onder de indruk van zoveel machogedoe. Zij protesteerden bij de minister: Wij rijden met een ESPEROOTJE, zegden zij onvervaard, een klein, eenvoudig te bedienen, zeer wendbaar, milieuvriendelijk en goedkoop wagentje, maar eentje met een tijger onder de motorkap! Een ontwerp van de Vlaamse constructeur Vanendert! In de bergen laat ie ze allemaal een poepje ruiken. Zou het niet logischer, socialer en democratischer zijn het ESPEROOTJE als tweede wagen te nemen?
Geen sprake van, snoof kameraad Smet hooghartig. Je kan je toch niet voorstellen dat de burger van stand zich in zon onbenullig niemendalletje gaat wurmen. Dat heeft toch geen uitstraling, dat past toch niet bij zijn imago! Tuffen jullie daar maar mee rond in jullie achtertuintje.
Weet je, Ilias, de mensen leefden toen nog in een democratie. Je zou dan ook verwachten dat al wie de democratische principes na aan het hart lagen de hendel zouden opendraaien om verwoed tegengas te geven. Niks daarvan, hoor.
Bijna iedereen leed aan het in die tijd wijdverspreide 'oogklep-oordop-neusknijpersyndroom': wij zien niks, wij horen niks en wij ruiken niks (je weet wel: het poepje van zoëven). Journalisten, die uit hoofde van hun beroep de maatschappij kritisch tegen het licht moeten houden, keken de andere kant op. Academici deden of hun neus bloedde. En de tijd dat de socialisten de belangen van Jan met de pet behartigden was reeds lang voorbij.
Vele vooraanstaande burgers hadden wel een bescheiden wagenpark maar verkozen toch de dure, brandstofverslindende, milieuvervuilende Anglia. Ze haalden de neus op voor het blitse ESPEROOTJE. Kwestie van minimaal zelfrespect.
Zodoende moesten democratische principes de duimen leggen voor de wet van de jungle: het recht van de sterkste.
Voorwaar: een serieuze smet op het blazoen van kameraad (s)Patje Smet!
Maar die lag daar echt niet wakker van.
En dan moet jij dat ook niet doen, hé Iliasje: slaap zacht, mijn kleine prinsje!
Dan Van Herpe : Fantastische analyse! Een volgend verhaaltje van Smet als onderwijsminister graag! Ik heb er echt van genoten. Mijn schoonvader zei altijd: Hoe dommer de boer, hoe dikker zijn patatten. Hier geldt die slagzin echter niet meer, want de kennis van de leerlingen na de lagere graad, is zeker niet meer dezelfde als toen wij naar school gingen! Ook het onderwijzend personeel is het beu door zo'n boer gereden te worden!
Taaldemocratie 
