verlang naar

die er voor mij is

voor wie ik kan zijn

hecht

na het besef dat

het geen zin heeft

om midden rumoer

verder te leven

volgt een langdurige stilte

die rust verhoopt

net zo lang

tot onvermoede hartstocht

met oneindig veel verwachtingen

zich tracht door te zetten

om als tedere verwezenlijking

uitgepakt te worden

los van vergankelijkheid

handen vol liefde weet

fantaseer je

niet langer in een wereld

waar dromen zweven

wat ben je met een illusie

dat je leven leidt

waar emoties deinen

in onwerkelijkheid

als je samenzijn

nooit als realiteit

kunt beleven

de zachtheid

van warm verlangen

zit zo diep

verbloemd

in haar hart

dat het nooit

de dag zal vinden

laat ze diepwortelend

in eigen aard

zichzelf verheffen

tussen hemel

en aarde

hun schoonheid geven

ons leren

zonder beperking

te leven

In hun werveling

wanneer ik zie
hoe ze in hun werveling
leven en dood nabootsen

laat ik ogen
het beleven stelen
om in mijn hart
vast te houden

wind

waait me

in de stilte

van het nadenken

tot de zon

op mijn gezicht

met duiding van beleven

mijn ogen laat twinkelen

vol van het mens zijn

In een oase

van wonderlijke verwezenlijking

waar de ziel

het hart over reikt

met de verste verte

van leven

binnen handbereik

ontdekt men zijn regenboog

zong hij eens

een zomers lied

koude snijdt

nu winterdiep

zo tergend traag

hij verglijdt

in winterslaap

die verademing draagt

Mis je

’s Nachts als ik wakker word

niet meer kan slapen

de tijd barst van onwerkelijkheid

en mijn wereld scherft in realiteit

dan zoek ik blind

naar contrasten in het duister

omstrengel ze kluisterend

in voelende pijn

laat me afscheid nemen

van gebeurtenissen

door het inperken van de speelruimte

waarin ik me heb bewogen

tot het verhaal dood bloeit

werkelijkheid van vandaag

met blije gedachten naast mij

op de bank komt zitten

als emotie
zodanig het raken vertaalt
de kamer alleen maar
het zuchten
van twee mensen draagt

schaduwen
zelfs de maan verleiden
wanneer ze samen neigen
dan zal het eeuwenoude spelen
’s morgens liefde weten

Storm

in warme habitat
van omstrengelde armen
verhoop ik
de donkere hemel open

om niet in verhevigde
ogenblikken van storm
terecht te komen
die tederheid benijdt

morgen verbiedt te zijn

welkom in een wereld

waar magie zich roert

een onderkomen

beoogt

voor liefde

in al haar vormen

en heel veel hoop

fijn eindejaar allemaal

xxxx

wijl wij onze

weg samen vinden

hebben wij geen antwoorden

maar heel veel vragen

over anderen

die als woelwaters

onze wereld verkennen

geen moeite doen om met passie

zich als koesteringen te verliezen

tussen schoonheid

door de stilte

na te bootsen

Gemis

omdat ik niet meer opkan

tegen het gemis

laat ik je vrij om

een wereld te verkennen

die ik met bloemen

heb verwend

bij vervulling

gaan nadenken

over leven

dat om geloof draait

met handen vol hoop

en genegenheid

kent een droom

zijn werkelijkheid

Fijne Kerst iedereen xxx

samen hebben wij

duizenden dagenraden gezien

iedere dag een nieuwe wereld

met uitdagingen zonder woorden

die twijfel verbergt

het ouder worden

zo’n glans van voldoening geeft

dat we op zoek gaan naar

het eeuwigdurend zicht

van geluk

verder dan het einde

steunt
daagt uit
ergert me

houdt vast
haalt uit
sowieso krachtig

maakt leven
boeiend
kwetsbaar

bereidt me voor
op een toekomst
met standvastigheid

bloeiend uitzicht
vandaag en morgen
overmorgen

waarbij je mij
verder draagt
als bijzonderheid

op een pad
bezaaid
met keien

volkomen
door liefde
ingesloten

Lotsbestemming

dat de dood

het leven beroert

zo zacht als een veertje

tranen ten spijt

(titelpagina van een bundel die wacht op een begin zonder einde)