|
MOED Moed is een kostbare gave.
Je kunt veel verliezen zonder echt ongelukkig te zijn.
Als je de moed verliest, verlies je alles.
Moed heeft alles te maken met je kijk op dat kleine stukje leven, dat je eigen leven is,
heel even tussen de wieg en het graf,
zo kwetsbaar en zo kort.
Als je ogen zuiver zijn en je hart vrij van die vele "zuchten" zoals hebzucht, zelfzucht, geldzucht, genotzucht, ga je je eigen leven veel klaarder zien.
Je gaat positief kijken en dan zie je weer licht.
Dan zie je toekomst.
Wie de moed verliest,
is als een vogel die zijn vleugels verliest.
Er zijn geen open luchten meer.
Er is geen zon meer en geen toekomst.
Met de moed in je schoenen kom je niet vooruit.
De moed in je schoenen is de dood in je hart.
Moedeloosheid weegt op je hart, ligt op je maag en zit in je benen. Moedeloosheid is een loodzwaar blok dat je moet meeslepen. Moedeloosheid is de totale verlamming van je geestelijke en lichamelijke krachten.
Zonder moed kun je niet leven, niet lachen, niet bidden.
Moed is een wonderlijke kracht. Moed houden en anderen moed geven is het allerbeste wat een mens kan doen, in alle omstandigheden, in elke situatie.
Met moed geraak je overal door en doe je de zon schijnen,
door alle wolken heen.
Zie de wolken verdwijnen zomaar in de wind Voel me volwassen maar van binnen nog een kind Hoe zou het wezen,
alles het verbeelding was Keek ik dan nog steeds door dit venster glas? Blijft het hetzelfde, zijn de kleuren nog wel van kleur?
Zullen we zo blijven, en veranderd alles van geur?
Het blijven maar spinsels,
malend in mijn hoofd En dat zal altijd zo blijven,
dat is me beloofd En ik wil het ook niet anders want ze horen bij mij Ook al maken ze me soms gek,
ze maken me ook blij Ik kan er alles in,
Niets raakt er uitgeblust Als ik boos ben,
verdriet heb, Stelt het me gerust Ik schrijf ze, om niet te vergeten, dat blijft een feit Want degene die geen fantasie heeft, vlucht in realiteit
Tranen Tranen van pijn
langs je gezicht onbegrepen
in je eigen wereld alles wat je zo graag wilde
is afgesloten en niet meer bereikbaar
en het sleept je mee de dag door van het ene verplichte punt naar het ander
met een masker dat erg mooi gemaakt is en waar niemand doorheen kijkt
behalve jijzelf op weg naar het verleden
het verleden dat je niet los wilt-en kunt- loslaten,
het liever dicht bij je houdt de vermoeidheid die je lichaam doordringt wat je zelf probeert te vernietigen
om er niet aan toe te geven
want jij bent niet klein jij stond altijd klaar voor de ander maar jijzelf,
jij wilt niet je verkampt door anderen een woord, een dag, een uur, een leven
Alles wat je bedacht en droomde ging weg vanuit jouw blikveld en zorgde voor zoveel pijn moe aan het begin van de dag verwijtend aan het eind van de dag en daartussen
een masker
zo mooi gemaakt maar niet functioneel
meer tranen, langs je wangen,
niet begrijpend Vernietigd, kapotgemaakt klinkt het in jouw hoofd onbegrepen door mensen die niet zeiden wat ze bedoelden doorgingen als een vlieger aan de hemel die opgaat,
en zo weer valt alsof het gewoon was maar jij bleef zitten met alles wat er was en laat je kapotmaken door het verleden
Laat het los en ga opnieuw leven voor Iemand die jou altijd de moeite waard vind jou eerlijk vertelt door Zijn woord dat je geen dingen achter kunt houden en in Hem kracht zult vinden
Tranen langs je gezicht.. Tranen langs
Zijn gezicht..
|
