Ik zou een vlinder willen zijn... Dan kon ik gaan naar waar ik wou. Vliegen in de lucht van blauw. Dan zou ik landen op je schouder. Want ook al ben ik maar heel klein... Ik wil voor altijd bij je zijn!
Vlinder Je hebt de vrijheid Te vliegen waarheen je Maar wilt; Je vleugels, zo teder, Zijn sterk genoeg om jou te dragen. Jouw mooie kleuren Glinsteren in de zachte lentelucht En ieder die je ziet Wordt meteen vrolijker. Kleine vlinder, blijf vliegen En neem mij mee Op je kleurrijke reis
tirnanogblog
07-11-2013
gedichten 2
Een kind,geboren met een wijze ziel staat voor een poort van goud Zwicht ze ooit voor schittering geeft ze op van wie ze houdt? Kiest ze voor eigen gewin of denkt ze aan de smart die ze brengt aan anderen Volgt ze alleen haar eigen hart? De oude wijze ziel in haar geeft raad maar ZELF neemt ze het besluit De poort van goud gaat ze niet door een ziel gaat haar lichaam uit... Veel later sterft een oude vrouw geboren wordt een kind... Ooit vraagt hij raad om WAT te doen? als hij zich voor een poort van goud bevindt Een wijze ziel geeft raad... met de wind mee laat mij maar waaien de wind neemt me wel mee over land en over water op zijn lijnen door de lucht gewichtsloos tevreden in vogelvlucht gelukzalige eenzaamheid dromen herinneringen een beeld voor mijn gezicht gedachtes flarden alles aan het licht beloftes die mij zijn beloofd waarin ik vroeger heb geloofd ruzies situaties gesprekken in mijn hoofd filosofische gedachtes die mij hebben verblijd gelukzalige eenzaamheid Blind Zonder ogen maar toch alles kunnen zien zuiver vanuit zijn ziel levend met heel zijn hart Zo'n mens met gevoel voor alles wat er leeft blind is voor hem geen handicap maar een gave Door te voelen beleeft hij het leven door zijn muziek geeft hij het door En kunnen wij meegenieten van de puurheid en de reinheid zoals het leven bedoeld is en moet zijn Geef je over net als hij sluit je ogen en beleef het leven zoals hij dat doet en dan zal het rustig worden in je hart.
Van hart tot hart
Wanneer we onze hand uitsteken om iemand te helpen om in Liefde voor elkaar klaar te staan Is dat niet het grootste goed? Als ons hart vervuld is van mededogen kunnen we de ander tegemoet treden zonder oordeel Er onvoorwaardelijk voor iemand zijn. We mogen daar zelf van groeien Niet uit trots om wat we hebben gedaan maar innerlijke groei De vreugde die de ander voelt te mogen delen. Zo gaat ons hart steeds verder open mag het Licht binnen stromen vreugde schenken aan heel ons Zijn Als een vogel zo vrij Als een vogel zo vrij overstijg ik al mijn zorgen Vanaf vandaag zet ik alles opzij kijk uit naar de dag van morgen Als een vogel zo vrij zweef ik op de wind Over bergtop en vallei waar ik rust en vrede vind Als een vogel zo vrij spreid ik mijn beide vleugels uit Vergeet al mijn tobberij voel de frisse wind op mijn huid Als een vogel zo vrij vlieg ik de horizon tegemoet Het oude leven ligt ver achter mij de toekomst is al wat er toe doet Open vraag Wat als ik deze nu nog lege regel niet geschreven had? Die open woorden zonder antwoord jou slechts toegedacht? Zou je dan weten het gedachte, voor ik zenden kon? Daar waar door zwijgen der gedichten nimmer iets tot daglicht bracht? En wat verandert dan nu ik deze volle regel wel geschreven heb? Mijn gedachten zacht omschreven jou heb toegedicht Zal je weer de woorden sluiten die de stilte steeds heeft toegebracht? Of zal je dan de zinnen zeggen waar ik al zo lang op wacht?
ZEE. Ik wil alleen zijn met de zee, ik wil alleen zijn met het strand, ik wil mijn ziel wat laten varen, niet mijn lijf en mijn verstand. Ik wil gewoon een beetje dromen rond de dingen die ik voel en de zee, ik weet het zeker, dat ze weet wat ik bedoel. Ik wil alleen zijn met de golven, 'k wil alleen zijn met de lucht, ik wil luist'ren naar mijn adem, ik wil luisteren naar mijn zucht. Ik wil luist'ren naar mijn zwijgen, daarna zal ik verder gaan en de zee, ik weet het zeker, zal mijn zwijgen wel verstaan.
