Hier heb je dan Emilius, maar wij noemen hem kortweg Miel. Miel zag het niet meer zitten en was in een diepe depressie beland. Daarom mochten wij een handje helpen om hem te verlossen van de aardse lasten. Zo zal Miel straks ook in de kookpot verdwijnen en het tijdelijke voor het eeuwige verwisselen. Ondertussen laat ik jullie nog naar andere beelden kijken van al het eetbare uit de zee.
Wat zou je denken van een portie verse vlezige tomaten? Elke zaterdag kunnen we hier bij een grote tomatenkweker een voorraad ophalen, anderhalve euro voor een kilo. Voor die prijs kan ik thuis geen kwaliteitstomaten kweken. Het regent een minuskuul druppeltje, eindelijk na drie weken droogte. De natuur snakt er naar. De gazons op de camping zijn roestbruin en de kweek van mijn bonen hier op mijn campingperceel wil maar niet lukken. Laat de druppels als euro’s uit de lucht vallen! De boeren zullen content zijn!
Als de vos de passie preekt, boer pas op uw ganzen
Slechts weinige mensen weten dat ik een ornitholoog ben. Zo heb ik vandaag enkele zeldzame soorten gespot. Eerst zag ik de duwvogel. Iedereen kent de trekvogel, maar de duwvogel is een zeldzaamheid. Hier zie je hem. Dan heb ik de oei-oei-vogel kunnen ontwaren. De oei-oei-vogel heeft namelijk een immense balzak, en als deze landt, dan doet hij altijd “oeioei”. Op het perceel naast het onze huist er een vos. Echt waar. Na zijn middagdutje mocht ik een foto van hem nemen, rekening houdend met de privacywetgeving.
Er zijn lezers die niet weten dat er onderaan de pagina van de blog een knopje staat om door te lezen naar de vorige bladzijden. “Uitzending gemist? Duw op de knop!”
De camping begint goed vol te lopen. Het blijft mooi weer in Bretagne en daarom is Camping des Abers een geliefd oord. Motorhomes rijden hier rondjes om een geschikte plaats te vinden. Wie niet gereserveerd heeft, moet vrede nemen met een plaats achteraan. En het wordt nog drukker, want vanaf de tweede helft van juni beginnen de vakanties in drie Bundesländer in Duitsland: Hessen, Rheinland-Pfalz en Saarland. Alle gereserveerde plaatsen zullen dan bezet zijn. Vandaag is het de dag van de logistiek. Er worden inkopen gedaan en voedings- en schoonmaakmiddelen worden gebunkerd. Hopelijk zit er een zeemeermin achter de kassa van de Leclerc.
Vandaag moesten we in restaurant L’écallier zijn. Daar lag de “Poêlée de poissons” op ons te wachten. Samen met onze Vlaamse vrienden verdwenen vele vissen en zeevruchten in onze magen. Een aanrader voor elkeen die in Les Abers wat anders wil dan pizza’s en koffiekoeken! Na de middag werd het ernst. Dan rolden de pétanqueballen. Wij, twee Vlamingen, namen het op tegen een Duits koppel. Het was niet moeilijk om te winnen tegen de Duitsers, mede dank zij mijn vermeende gedrevenheid en doelgerichte kennis van het “pointer” en “tirer”. Er komt nog een revanche. Vlamingen zijn nooit te verslaan!
Reine uit Mannheim, Duitsland, is een 73-jarige oud installateur van sanitair. Samen zijn we vele kilometers aan het afmalen te voet door de Abers. Hij is onvermoeibaar en ik ben in mijn nopjes. Zo stappen we langs de Aber Benoit en de Aber Wrac’h en we zijn van plan nog vele tochten te doen menige uren en kilometers lang. Met rugzak en stafkaart zijn we op stap. Reine vertelt over zijn jeugd in de naoorlogse periode in Duitsland en Baden-Württenberg. Ik vertel over de politieke problemen in België. Reine begrijpt niet dat er in zo’n klein land zoveel regeringen zijn met zoveel tegenstellingen en met zoveel verspilde energie en kosten. Alle gesprekken gaan uiteraard in het Duits. Ondertussen zijn Claudia en Walter uit Hamburg ook aangekomen, ook goede vrienden van ons.
De kookcursus “langoustines bereiden” verliep voortreffelijk. Met een klas vol toegewijde cursisten deed lerares Marité haar best. Het lesprogramma omvatte o.a. het kortstondig koken van de langoustine in ziedend zoutwater en het presenteren op culinaire en gastronomische wijze. Had meester-kok Paul Bocuse nog geleefd, dan had hij alvast het examen van de cursisten voor zijn rekening genomen. Al bij al, meer dan de helft van de cursisten slaagde voor de testen, ook al waren er vele vragen over de anatomie van de kreeft en zijn afgeleiden. Volgende week is er terug een culinaire les. Misschien leren ze hutsepot op Vlaamse wijze klaarmaken met varkenspoten, koolrapen en polderpatatten.
Brest is een grootstad met hels verkeer en immens uitgestrekte wijken. Ik ben er vandaag naar toe gereden met de autocar voor 2 euro. Brest is een grauwe stad. WO II heeft veel verwoest en de wederopbouw is erg slordig georganiseerd. Wie echter moeite doet om vele kilometers te lopen, kan toch een aantal bezienswaardigheden in de stad ontdekken. Zo is er de haven, de kazerne van Napoleon Bonaparte, de militaire haven en uiteraard zijn er de winkelstraten. Ik voelde me er als een boerke van Landéda tussen al de reclamepanelen, appartementsgebouwen en druk doorgangsverkeer.
Wie er vroeg bij is, kan profiteren van een mooi stuk natuur: de mist die over de zee en het land hangt. Straks zal het toneel in een paar minuten totaal veranderen. Het gaat heel snel, wanneer de zon het haalt van de mist.
