Nr 31 De herfst blaast op den hoorn en 't wierookt in het hout. De vruchten gloren. De stilten weven gobelijnen van gouddraad over 't woud, met reëen die verbaast verschijnen uit varens en frambozenhout en sierlijk weer verdwijnen, de schoonheid droomt van boom tot boom. Toch alle schoonheid zal verdwijnen, Want alle schoonheid is slechts droom maar Gij zijt eeuwigheid. Heb dank dat Gij mijn weemoed wijd en zegen ook zijn vruchten. Een ganzendriehoek in de lucht,nu komt de wintertijd. Ik hoor u door mijn hart en door de ziele zuchten. Ik ben bereid.
