Een nieuwe sollicitant biedt zich aan bij de baas,
Na een gesprekje en wat vragen denkt hij; ik ben aas.
Met mij kan je heel veel geld weten te vangen
en veel zwarte overuren. Ik word rijk! tWas mijn verlangen.

"Na een jaar of twee maak ik je gek" sprak de man,
zodat je met de kennis die je opdoet, niet concureren kan!
Deontologisch gezien kom je dan op de ziekenkas
En zo verdwijn je stilletjes in een sas.

Het liefst van al had ik je in mijn messtoffen gedraaid,
pas zo kan je je helemaal geven, geen mens die ernaar kraait.
Ik kom aleen maar mijn arbeid verkopen was mijn woord,
en mij in messtoffen draaien dat is moord.

En zo werd ik al bijna gek van de schrik.
De baas zei: "met u ben ik in mijn schik."
" 'k laat nog iets weten wanneer de motor start"
Meer dan twee jaar heb ik er gewerkt met een bang hart.

"Je wordt hier een ander mens" was de leuze.
Moet dat echt? heb ik nog een keuze?
O nee, een keuze was niets meer voor mij.
Ik was psychis gebonden en contractueel.

Ik lag aan de "ketting" en de baas zei: "Ik beveel".
Elkaar vernederen was de nieuwe mentaliteit.
'k had het niet geleerd, 'k was van een andere tijd.
Reddeloos werd ik en voor altijd verloren.

Jij bent toch op een tractor geboren!
Daar had ik naast gekeken,
het was één grote list, 'k zou nu wel verbleken.
om een selectie door te voeren op mensen,
stressbestendig of platte pensen!

Ben je een stoere kast
of erfelijk met iets belast?
De baas zal het wel uitmaken,
en je desnoods definitief 'kraken'!

Tony

Dit gedicht verscheen in het tijdschrift "De Spiegel" van de vereniging "Uilenspiegel" jaargang 8 nr 1.
die psychiatrische patienten vertegenwoordigd.