Ik hielp bij het verzorgen van vele begrafenissen
Enkel in onze parochiekerk. En probeerde geen één te missen
Alles klaarzetten voor de pastoor,
En liedjes meezingen in het kerkkoor.

Soms is het triestig om voor te lezen
En komen de emoties naar boven bij dezen
Maar het moeilijkst van al vind ik
Is een collumbariumgebed in zijn schik

Of bij een asuitstrooing met de famillie.
En als ik dan het laatste afscheid zie
Hou ik me sterk, tot ik ergens alleen kan staan,
En dan laat ik vaak mijn tranen gaan.

Maar wat heeft dat met vriendschap te maken?
Die komt van de nabestaande. 'k schreeuw het niet van de daken,
Maar de meeste troost die ik mocht ontvangen,
Is vaak van de famillies die aan mijn lippen hangen,

Om te weten hoe ik met hen heb meegevoeld
en met hen verdrietig was zoals bedoeld
in mijn kaartje dat ik hen liet bezorgen
Kristelijke deelneming en veel moed vandaag en morgen.




Tony