Ik ben Trick O' Colin
Ik ben een man en woon in een geweldig land (Belgie) en mijn beroep is papa, bompa en echtgenoot.
Ik ben geboren op 02/10/1953 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooral 'mens' zijn.
Ooit had ik een roeping 'k was 13 of zoiets overtuigd en zeker van m'n stuk Priester, Pater of toch Broeder Zuid America; naar de missies. Werken voor en met de armen sloppenwijken ... Che Guevara als priester-revolutionair en die roep was erg luid maar 't heeft niet mogen zijn. Vandaag de dag vraag ik mij af
als de roep zo waarlijk klonk zou ik een goede missionaris zijn of gewoon een dorpspastoor misschien was 't wel gewoon een droom? Zijn engagementen als het ware het medeleven met de mensen de bescheiden inzet door de jaren een immer aanwezige opstandigheid de ware roeping die ik hoor? Het materiele interesseert me matig ik loop te piekeren en te zeuren bij 's werelds ellende en verdriet en 't ontgaat me soms daarbij
Samen kan het heerlijk zijn maar soms ook heel verwarrend veel water bij de wijn geduldig veel verdragen Samen de juiste woorden vinden soms horen zien en zwijgen aanvaarden wat gebeurt het onverwachte toch voorzien Samen door de moeilijke momenten de ergernis verbijtend reageren of juist niet of afzonderen misschien Samen houden van elkaar met vallen en met opstaan elkaar ook wel eens pijn doen het hoort er blijkbaar bij Samen met de mensen om je heen gewoon bevriend of familiaal collegiaal of als koppel strevend naar berusting en begrip. Samen kan het heerlijk zijn Samen de juiste woorden vinden Samen door de moeilijke momenten Samen houden van elkaar Samen met de mensen om je heen
Ik versta die chaos niet, 't geeft mij stress, ik word onzeker, 'k raak verloren in die rommel. Orde, regelmaat heb ik nodig, voor de rust en mijn gemoed, 'k voel mij kalmer
maar vooral op mijn gemak. Maar hoe zeg je tegen iemand: "ruim eens op alstublieft!" als die de chaos is gewend door depressieve overmacht.
Ik versta die chaos niet, 't geeft mij stress, ik word onzeker, 'k raak verloren in die rommel. Orde, regelmaat heb ik nodig, voor de rust en mijn gemoed, 'k voel mij kalmer
maar vooral op mijn gemak. Maar hoe zeg je tegen iemand: "ruim eens op alstublieft!" als die de chaos is gewend door depressieve overmacht.
Liefde is alles samen delen, altijd... lief én leed. Liefde is 'houden van', in voor- en tegenspoed. 'Houden van' is elkaars pijn voelen en mee lijden zonder twijfels. Ik blijf altijd van je houden, ook al ben ik soms zo machteloos. Want als liefde samen oud worden is, kan dat samen (on)gelukkig zijn.
Hoe leg je het aan iemand uit dat je je kinderen niet kan missen dat je je kleinkinderen niet wil missen ook al ben je fysiek te moe maar geniet je toch zo veel van hen ... allemaal ... je wil ze koesteren en genieten van 't samen zijn ook al blijft dan al het werk staan. Hoe leg je het aan iemand uit dat met ouder worden de liefde niet vervaagd maar de band steeds sterker wordt de behoefte aan contact belangrijk wordt met de klein(e) en de grote kinderen ... met hen allemaal ... hoe dan ook wil je ze blijven koesteren want al dat werk gaat toch niet lopen. Hoe leg je het aan iemand uit dat al het werk zal blijven staan ook al heerst er chaos hier in huis want al je kinderen krijgen voorrang ook al komt het niet goed uit, je wil ze zien ... allemaal ... om te spelen, koesteren en te knuffelen want houden van is héél speciaal.
Wat is het toch vermoeiend om steeds goed te willen doen om altijd klaar te staan om proberen te begrijpen om zich zo veel mogelijk in te leven Wat is het toch vermoeiend om alleen maar te horen wat je fout hebt gedaan om het gevoel te hebben dat het nooit genoeg is om te ondervinden dat je afwezig lijkt om het verwijt te krijgen dat je het niet snapt Wat is het toch vermoeiend om nooit eens een merci te krijgen om vast te stellen dat niemand eens voor jou klaar staat omdat niemand eens spontaan iets voor jou doet omdat niemand je schijnt te begrijpen Wat is het toch vermoeiend om te leven met dat eenrichtingsverkeer om nooit eens ook gewoon mens te kunnen zijn om steeds je eigen mening te verzwijgen om je gevoelens voor jezelf te moeten houden
Het is zo moeilijk uit te leggen om gevoelens in woorden om te zetten het blijft allemaal zo vaag en niet voor woorden vatbaar voorbeelden worden verkeerd begrepen interpretaties niet bedoeld het doet de mensen pijn schuldig gevoel is het gevolg.
Ongerust en wantrouwend, maar strevend naar controle. Zoveel chaos om me heen, ervaar geen regelmaat en orde. Verdomd perfectionist, verlangend naar wat rust.
Zorgen om de kinderen, terwijl hun kleintjes met mij spelen. Het werken vraagt meer energie, over pensioen word ik onzeker. De toekomst is ook ouder worden,
ondanks goesting, plannen en projecten. Depressief perfectionist, Verdomme, ik wil gewoon wat rust.
Nooit had ik daar maar aan gedacht een psycholoog, of therapeut da's niks voor mij ik kan het wel. Stoer, dapper, onvermoeibaar een rots in de branding steun en toeverlaat een schouder om op te huilen. Altijd bereid voor een goede babbel een luisterend oor en goede raad altijd stond ik klaar for everyone, but me. Toen ging het licht toch even uit de branding vond geen rots één brok ellende moe en uitgeput. Ik kreeg de raad om naar een psycholoog te gaan ik wou eerst niet, want ik kom er wel gewoon wat tijd meer vraag ik niet. Maar 't ging niet meer, geen energie dan toch maar eens proberen eerst tegen de zin want onbekend.
De psychologe was sympathiek en ook wel knap dat helpt natuurlijk al een stuk 'k wist niet wat te zeggen maar mijn bebbel stond nooit stil. Zij luisterde aandachtig en schreef wat dingen op gaf kleine opmerkingen, simpele vraagjes en nu besef ik zelf wel wie of hoe ik eigenlijk ben. Bedankt voor je geduld en hopelijk wordt het terugzien eerder toevallig en niet professioneel.
Ik ben gelukkig omdat ik van haar hou en omdat zij van mij houdt. Ik ben gelukkig omdat ik van m'n kinderen hou en omdat zij van mij houden. Ik ben ook gelukkig omdat ik zoveel van mensen hou vooral omdat er zoveel mensen zijn om van te houden. Waarom voel ik mij dan soms zo ongelukkig? Omdat ik m'n geluk niet genoeg kan tonen? Omdat ik m'n geluk niet genoeg kan delen? Of omdat ik geen blijf weet met zoveel geluk? Ongelukkig gelukkig? Och noem het gewoon Tricklukkig
Onaangekondigd en opdringerig...en zoals altijd stoort hij de gemoedsrust, brengt ongerustheid en onzekerheid ... stelt niet te beantwoorden vragen... hij brengt weer chaos in het hoofd en doet de zorgenberg hoger lijken dan hij werkelijk is... Innerlijke emoties laaien hoog op, met diepe dalen...
Maar meneertje Burn-out trekt zich daar geen bal van aan... Hij komt en gaat zoals het hem uitkomt... onverwacht... storend... onrust zaaiend...
Een volle agenda en het slechte weer zijn voorzeker zijn bondgenoten... Hij maakt me moe... oververmoeid zelfs... ongeduldige, gespannen en verdrietig.... en zoals steeds laat hij een leegte na... dan ben ik onhandig en afwezig.
Maar we geven niet toe!... We ‘beseffen’ dat hij weer aan ’t stoken is... Coen(en) en dapper vechten we terug... koppig... ons meneertje Burn-out zoveel mogelijk negerend... Maar gemakkelijk is dat niet, want hij steelt al mijn energie... rust en slaap zijn nog de enige goesting....Nee! .... niet in de sofa met een sponzen pyama met warme voetjes aan naar ’t songfestival op TV kijkend (zoals een vriend aanbeveelt)... maar waarom eigenlijk niet nog eens naar de sauna... wellnessen in geboortekostuum (zolang dat het nog past)... platte rust... verstand even op nul... even weg... en toch weer niet... Zen... enfin ontspannen!
Nee, nee meneertrje Burn-out!... mij krijg je niet klein!... VERGEET HET MAAR.... Ga elders stoken en laat mij geRUST!
Is er dan niemand die weet wat burn out is? Is er dan niemand die weet hoe burn out voelt? Alles blijft zo onveranderd. Iedereen doet zo heel gewoon, alsof burn out mij niets doet.. Het leven gaat gewoon zijn gang en ieder doet wat hij verlangt, maar niemand houdt er rekening mee, dat burn out mij zowat verlamt. Neen... echt begrijpen doet men niet. Praten kan alleen bij de psychologe. Zij vraagt en blijft aandachtig luisteren
en schrijft en schrijft... hele vellen vol, maar raad kan ze mij niet geven en de analyse... ja, die weet ik zelf wel.
Later als ik groot zal zijn laat ik de zorgen voor wat ze zijn geniet ik alle dagen van het kleine maar zeker ook van al het fijne Later als ik groot zal zijn vind ik het leven nog steeds fijn de zorgen zijn voor later als ik oud ben of nog later Later als ik groot geworden ben blijf ik spelen en springen als ik ren het kind in mij mag nooit verdwijnen maar moet met 't groeien nog verfijnen.
