|
Op de kruiswegen van harten
het mijne...
en het jouwe misschien...
bij de dromende dageraad
de vlucht van de zonnevogel
in de bedding van hoop
prevel ik woorden
zing ik mijn lied...
*
En even, heel even
zal de stilte oplichten
vreugde baren
zal het eeuwige niets
tot leven komen
zal wonderbare schoonheid
zich ontvouwen
boven heuvels van vreugde
in dalen van vrede...
|
