Een ranke cipres in de chaos Verzonken in haar warme verten lijkt de leegte vergaan kus ik haar zoete licht vergaar haar tere stralen
*
Maar als de weergalm van haar woorden mij omsluiert zing ik hoog in mijn wolkentoren van een zilveren maanhart een ijle liefdesdroom die oplicht als een verloren ster in Andromeda eindeloos ver...
|