Titisee is een toeristische trekpleister. Autocars uit gans Europa laden hun toeristen af en op. Er zijn ook vele bezoekers uit China. De toeristen kopen uiteraard souvenirs. Zo kopen de Chinezen een koekoeksklok made in China. Zonde van het logistieke werk om zo’n prullen zomaar vele duizenden kilometers te versassen en om zo uiteindelijk terug in het land van herkomst te belanden. Het wemelt echt van de toeristen en rond deze tijd in de nazomer lijkt Titisee wel een bejaardenhuis in open lucht. Ik heb een tentoonstelling van een modelspoorbaan bezocht en heb gezien hoe je een modelbaan niet moet bouwen: afgeronde bovenleidingdraden, geen achtergronden, treinsamenstellingen die niet kloppen, en anachronismen alom. Jammer van het entreegeld. Morgen trekken we de wandelschoenen aan, nemen we de stapGPS mee, doen we de rugzak vol met frisdrank en middageten, en kijken op de stafkaart hoe we best naar Hinterzarten en de Hirschsprung kunnen stappen. Een van de volgende dagen doen we de Feldberg, 1450 meter hoog. Onze caravan staat op een hoogte van 950 meter. Dat maakt dat de nachten redelijk frisjes zijn.
Na een rit van ruim 400 kilometer staan we nu in Hinterzarten, in het Schwarzwald, aan de Titisee. Foto's volgen later. Prachtige camping Bankenhof, die we van vroeger al kenden! Maar de wifi is erbarmelijk.
Na wat telefoonverkeer met de Werkstatt Kia in Meiningen kon ik per taxi mijn auto ophalen. Er is prachtig werk geleverd en de kostprijs was bijzonder schappelijk. Nu nog een dossier klaarmaken voor de verzekering en morgen zijn we weer vertrokken richting Baden-Württenberg.
Ik schreef al dat Meiningen een stad is met visie. De stad is de DDR-periode duidelijk ontgroeid. Vele gebouwen zijn vernieuwd en de stad heeft een modern allure. De camping is ook heel nieuw met een hypermodern sanitair complex: veel domotica, een koffieautomaat, vele toegangssluizen voor de temperatuurregeling, gesofisticeerde was- en droogautomaten, kookinstallaties. Vandaag heb ik naar de Kia-garage gebeld en men gaat mij morgen informeren over de verdere gang van zaken. Als er stukken moeten besteld worden, dan zullen we nog een paar dagen in Meiningen blijven.
We staan op een hypermoderne camping in Meiningen. De stad heeft zijn best gedaan om vele voorzieningen voor haar burgers en toeristen in te richten. Er zijn winkelstraten en er is een centrale verwarmingsfabriek die de ganse stad van huisverwarming voorziet. Er hangen ook leuke affiches om mensen te informeren over geslachtsziekten. Kijk maar naar de foto. Op een zondagmorgen is de stad natuurlijk nog ingeslapen. In Meiningen staat ook de enige “Dampflokklinik” van Europa, een bedrijf van de Deutsche Bahn, die herstellingen doet aan stoomlocomotieven. Er worden ketels vernieuwd, wielen gedraaid en stoomlocomotieven krijgen hier een tweede of derde leven. En wij zijn het onderwerp van gesprek. Je ziet niet elke dag een gele vrachtwagen van ADAC op een camping verschijnen. We zitten in het Thüringer Wald, dus teruggefloten naar de voormalige DDR. Het lijkt of we geen permissie krijgen om het gebied te verlaten. Alles ziet er hier goed uit, alleen kon het weer wat beter. Wegens regenval zijn vele beken overstroomd. We worden gewaarschuwd en het is dus opletten bij het stappen in de bossen! Morgenvroeg moet ik bellen naar de Werkstatt Kia in Meiningen om te horen wat men met mijn auto gaan aanvangen en hoe lang de reparatie zal duren. Gelukkig is Duits zo een beetje mijn tweede moedertaal geworden en ik heb alsnog geen communicatieproblemen gehad, ook niet via telefoon. En het is ook niet de eerste keer dat we wegens technische of medische problemen ergens stranden. Al vijf keer hebben we dit meegemaakt.
We staan nu in Meiningen, nog steeds in Thüringen, maar wel zonder auto. Tijdens de rit naar Bayern kwam een injector los en is naar boven geschoten. Dieselolie spoot rondom en een van de cylinders is uitgevallen. Verder rijden kon niet. Na een telefoon naar de reisverzekering kwam een vriendelijke man van ADAC met zijn takelwagen. Hij bracht ons naar de stadscamping van Meiningen. We konden de inhoud van de auto afladen en dan reed hij met mij naar de Kia garage in Meiningen. Afspraak werd gemaakt voor herstelling vanaf maandag. We staan dus zonder auto op de prachtige stadscamping van Meiningen. Maandag bel ik de garage op en dan hoor ik wel wanneer ik per taxi mijn auto mag ophalen. Alles is dus voorlopig goed verlopen dank zij de reisverzekering en de professionele tussenkomst van ADAC. Laat ons genieten van ons gedwongen verblijf in het prachtige Meiningen en ik hoor nu een stoomtrein op 100 meter afstand fluiten en blazen.
De “ossies” is een bijnaam voor de inwoners van de voormalige DDR. Soms hebben ze hun strenge gewoonten behouden. Elke dag bestel ik broodjes. Elke dag opnieuw moet ik mijn naam in blokletters schrijven in een schriftje. Het schrift ligt op een tafeltje tussen 08.45 uur en 09.30 uur. Buiten deze tijd kan je geen brood bestellen. De vriendelijke mevrouw die de broodjes verzorgt, is bijna de ganse tijd aanwezig, maar voorziet geen broodjes, die niet volgens de voorziene procedure besteld werden. Vreemde maar vriendelijke snuiters, die ossies! Om ons verblijf af te sluiten in Jena, plaats ik nog twee foto’s, eentje van de berg Jenzig, en een leuke, originele combinatie van kinderwagen met vijf zitjes. Morgen trekken we verder richting zuidwest, naar Baden-Württemberg. We zullen een nachtje verblijven in Wertheim-Bettingen op een doorgangscamping aan de grote rivier Main. Wellicht hebben we daar geen of weinig wifi, het zal dus een dagje stil blijven. Zondag trekken we verder zuidwestwaarts naar het Schwarzwald, naar Hinterzarten aan de Titisee. We gaan een langere tijd op camping Bankenhof blijven.
Deze voormiddag ben ik naar het Eisenbahnmuseum van Weimar gereden, uiteraard per trein via Jena Göschwitz en Jena West. De ontvangst in het museum was hartelijk op zijn typisch DDR-Duits: directe stijl, weinig woorden en heel open. Ik mocht overal binnen en buiten, over alle sporen lopen en aan alle machines frutselen. Ik heb er de oude machines van de Deutsche Reichsbahn, de voormalige DDR, gezien en bewonderd: de Reko stomer BR 50, de Ludmilla en nog vele andere. De foto’s worden bewaard voor mijn verzameling en dienen als voorbeeld voor modelbouw.
Gisteren heb ik iets fout geschreven. Het waren niet de Pruisen, die Napoleon verslaan had in Jena. Maar het waren de Pruisen die op hun donder kregen toen Napoleon op zijn tocht naar Rusland en passant de Germanen klop gegeven had. Een Duitser had mij het foute verhaal verteld. De man zag er uit als een echte Pruis, alleen de helm met pin op zijn kop ontbrak nog. Jena is een grote stad, te vergelijken met Gent in Vlaanderen. De Carl Zeisstoren overheerst het stadsbeeld. Zeiss was de grondlegger van de optiek in de tweede helft van de 19e eeuw. Samen met Ernst Abbe heeft hij lenzen, objectieven en sterrenkijkers gebouwd. Abbe was de directeur van de fabriek en stond bekend als een man met veel zorg voor zijn werkvolk. Zo sprak hij iedereen, van hoog tot laag aan met “meneer” en had hij regelmatig een individueel gesprek met zijn werknemers over de werkomstandigheden, functioneringsgesprekken avant la lettre! We schrijven 1870.
Napoleon heeft hier ook op zijn donder gehad op het slagveld rechts van de camping. Weinig geschiedenisboeken schrijven dat hij de duimen heeft moeten leggen tegen de Pruisen tijdens de slag van Jena. Vandaag zijn we naar Weimar en Buchenwald gereden. In Buchenwald hebben we de meest verschrikkelijke toestanden van de tweede wereldoorlog gezien. We werden geconfronteerd met het krijgsgevangenkamp, de plaats waar de barakken stonden en waar het appel plaatsvond. We zagen het crematorium en de draadafspanning, waarlangs de SS patrouilleerde. Weimar is een prachtige stad, de stad van Goethe en Schiller. We wandelden door de winkelstaten en kreeg ineens een opstoot van diaree. Dan kon ik in naburig kerkje onderduiken en hard bidden “Heer, verstevig mijn hoop”.
We staan in Jena in de deelstaat Thüringen. Het is 42 graden en 36 in de caravan. Al wat venster is, gaat zover mogelijk open. Zoals vorig jaar hebben we caravan neergepoot op camping “Unter dem Jenzig”, de stadscamping van de grote stad Jena. Jena ligt aan de Saale. We staan onder de berg Jenzig en morgen of overmorgen dweilen we terug de stad af, zoals we vorig jaar deden.
Het ganse weekend blijven we in Havelberg. Ik blijf deze mooie stad bewonderen. Een bezoek aan de grote Dom toont mij alle kunstschatten uit vele eeuwen. In de stad staat er een “Feuermelder”, een paal, waar men brand kan melden. Verder blijf ik stilstaan bij het begijnhof en de mooie gevels. Morgen trekken we 300 kilometer zuidwaarts, naar Jena, in de deelstaat Thüringen. We waren er vorig jaar ook al. We zijn meer dan welkom op de camping “Unter der Jenzig”. Jena is de stad van de optiek. Carl Zeiss heeft er zijn imperium uitgebouwd.
Havelberg telt 15.000 inwoners. Het is een mooie stad met veel afwisseling. Je wandelt omhoog en omlaag naar de Havel, de haven, de plezierbootjes, de Dom, de St.Laurentiuskirche en de vele oude winkeltjes, ook nog typisch oud Duits en je ziet de sporen van de voormalige DDR.
Om ons bezoek aan het eiland Usedom af te ronden, zijn we eventjes naar Polen gereden, naar de stad Swinoujsie. Honderden toeristenstalletjes met prullaria en namaak merkkleding, namaak sigarettenmerken en bloembollen kwamen we tegen. Je kon er ook worsten en vis kopen badend in zwart vet. Het was er bloedheet. Polen gaf een geheel andere indruk dan het propere Duitsland. Na een paar uur waren we terug in het Duitse gedeelte van Usedom. We zitten nu in de Hansestad Havelberg, 250 kilometer zuidwaarts. Havelberg is een mooie stad, waar het verleden nog bewaard is. We blijven hier enkele dagen. De camping ligt op een eilandje vlak bij de stad.
Peenemünde is het uiterste puntje van het eiland Usedom en stelt als dorp weinig voor. Bekend is echter het technisch museum van Peenemünde. In de jaren 1935-1945 werden er raketten ontwikkeld onder leiding van Werner Von Braun. Tijdens de tweede wereldoorlog ontstonden hier de Vergeldungswaffen “V”, de beruchte raketten om de steden van de geallieerden te bombarderen. Het complex is immens groot en er is nog veel te zien van deze industrie: de lanceringsbasis, het grote gebouw met de stoomgenerator, de machines en de bunkers. Usedom was de geschikte plaats om dergelijke industrie te ontvouwen. Er werkten 15.000 krijgsgevangenen. Gelukkig konden de Engelsen het complex tijdig bombarderen en gelukkig mislukten vele lanceringen. Na Peenemünde zijn we dan verder doorgereden naar het lieflijke stadje Wolgast, dat nog veel uitstraalt van de voormalige DDR. Bea heeft er een miniatuur Trabantje gekocht. Vandaag doen we een heuse voettocht langs de kust, richting Polen. Morgen gaat de caravan aan de haak van de auto en rijden we via binnenwegen naar het Bundesland Sachsen-Anhalt, naar Havelberg. Havelberg is de stad, waar de Havel in de Elbe vloeit.
Een voettocht bracht ons naar de badplaats Zinnowitz. Naast majestueuze hotels staat er nog een overblijfsel uit de voormalige DDR. De badplaats is heel mooi opgezet en je kan er een “Strandkorb”, een overdekte rieten strandzetel huren aan het strand van de Oostzee. Wandelen op het pad tussen de bomen langs de kust geeft verfrissing en er altijd wat te zien. Camping Ostseeblick is een mega camping met 300 plaatsen. 298 ervan zijn Duitsers en er staat één Nederlander en… een Vlaming. Er wordt enkel Duits gesproken aan de receptie en in het toerisme.
We zijn aangekomen op camping Ostseeblick in Trassenheide op het eiland Usedom. Het weer is mooi en de oostzee is op 50 meter van onze caravan. We horen de golven. Van hieruit kan je de boot nemen naar Zweden. De caravan staat tussen hoge sparren. Helaas is er op de camping helemaal geen wifi en ik moet noodgedwongen uitwijken naar een toeristen informatiecentrum om mijn verslag door te sturen. Morgen bezoeken we Peenmünde en wandelen we door het mooie stadje Wolgast. Wellicht zetten we even voet in Polen, hier vlakbij. We blijven vier nachten op Usedom. Hier wat foto’s van onze nieuwe stek in Usedom en, zoals beloofd, wat impressies van de Lüneburger Heide met het stadbezoek aan Lüneburg.
Wij maken ons klaar voor een trip van 340 kilometer oostwaarts, naar het eiland Usedom. Usedom is het meest noordoostelijke punt van Duitsland in Mecklenburg-Vorpommern en het eiland wordt gedeeld met Polen. In Peenemünde experimenteerde Werner Von Braun tijdens het naziregime met raketten en ontwierp de gevreesde V2 raket. Gelukkig konden de geallieerden het complex tijdig vernietigen. Als de wifi daar behoorlijk werkt, komen er foto’s op de blog.
Vandaag zijn we op uitstap geweest. We reden naar het lieflijke stadje Celle. Elk huis in de binnenstad is een vakwerkhuis, keurig afgewerkt, stokoud en met leuzen versierd. Op de weg naar Celle ligt Bergen en Belsen. Het voormalige kamp Bergen-Belsen hebben we bezocht. Het is de plaats waar door de nazi’s 70.000 mensen het leven gelaten hebben. Veel is er niet meer van te zien, maar er staat een monument, een betonnen gedenkgebouw en de immense weiden, waar de barakken gestaan hebben. Nu zijn het plaatsen, waar massagraven liggen.
