Hier zie je twee dames poseren in typische Schwarzwälder kledij. Op de camping Bankenhof stond een oude Zwitsere postbus, waarvan de typische hoorn echt werkt.
Onze vrienden Roland en Karin uit Freiburg kennen we al een paar jaar. Karin is een flink stuk in de 70 en samen met haar levensgezel Roland zijn ze bikers. Ze houden ervan met hun zware Honda motor door het Schwarzwald te toeren in een gezapig tempo. Ze reizen ook veel en maken zich klaar voor een autotrip naar Bayern. Daarom heeft Roland nu al winterbanden staan op zijn Mercedes. Sneeuw kan elk moment beginnen vallen en in Duitsland moet je erop voorzien zijn. We hebben enkele dagen met hen doorgebracht en bij hen thuis in Freiburg Landwasser mochten we hun Nudelsuppe eten, een stevige Badische kost met stukjes vlees, groenten en noedels. Je kon je er je lepel in rechtzetten. Vrijdag was het open deur bij de firma Faller Modellbau. Daar maken ze al vele jaren modelhuisjes en scenery. Ik was er een half uur voor opening en de auto’s stonden al drie kilometer ver geparkeerd. Camping Bankenhof is nu helemaal volzet, omdat Duitsland op maandag 3 oktober de dag van een eenheid viert, een wettelijke vakantiedag ter herdenking van de eenwording van Oost en West Duitsland in 1990. Voor vele Duitsers is het verlengde weekend geschikt om hun caravan of motorhome van stal te halen om in het Schwarzwald te kamperen. De camping voornamelijk bezet door Duitsers en Zwitsers. Er zijn er die met een oude Zwitserse postbus komen. We zitten nu in Frankrijk, aan de grens van Duitsland, in de Elzas, in Obernai. Daar blijven we een tijdje en maken ons wederom klaar voor een paar stevige bergtochten. De Mont St. Odile wenkt.
Bij de firma Faller hebben we Schwarzwälderkirschtorte gegeten. Faller is bekend om zijn handgemaakte marmeladen. Ze hebben er in alle soorten, allemaal gemaakt zonder toevoegsels of bewaarmiddelen. Overmorgen gaan Roland en ik naar een andere firma Faller, die van de modelhuisjes. Bij deze Faller is het vrijdag open deur en het zal er feestelijk aan toe gaan, Oktoberfest heet dat. Wifi wordt hier met de dag slechter. Uitwijken naar een wifipunt in Titisee is geen optie. Twee keer vier kilometer wandelen met een PC op je rug of een duur parkeerticket betalen en dan nog ver moeten stappen is me teveel. Het zal dus even stil worden tot we op de volgende camping zijn. Wellicht zal dit maandag het geval zijn. Ondertussen maak ik nog meer foto’s van het Schwarzwald en van onze belevenissen. We houden alles in petto tot begin volgende week.
Vandaag was het een dagje DB voor mij. Met de Konuskarte rijd ik gratis met DB Regio. Bea en de hond hadden een rustdag. Ik ben te voet naar het station van Titisee gestapt, zo’n 4 kilometertjes, dan de trein genomen naar Neustadt, overgestapt in Donaueschingen. Dan heb ik het mooiste stuk van de Schwarzwaldbahn per trein afgelegd van Donaueschingen naar Hausach. Daar heb ik de mooiste modeltreinbaan van het Schwarzwald bekeken, naar mijn smaak de mooiste van Duitsland, mooier dan Wunderland in Hamburg. Van Hausach ben ik naar Offenburg gereden en er een uurtje rondgewandeld (zie foto). Van Offenburg ging het dan naar Freiburg, richting Basel SBB. In Freiburg heb ik dan de Höllentalbahn genomen naar Titisee. En zo kon ik weer naar de camping stappen.
Donaueschingen is de stad, waar de Donau ontspringt. We stonden aan de bron van de “schöne blaue Donau”. De stad is aantrekkelijk in zijn eenvoud. Vannacht hebben we een hevig onweer gehad. Bliksem en donder dat de caravan ervan begon te schudden. We zitten dan ook op een hoogte van 950 meter!
Een heerlijke maar lastige voettocht was het naar de Feldberg en naar de Zweiseenblick. We konden de Titisee en de Schluchsee vanop 1400 meter bekijken. Gewapend met kaart en elektronisch kompas deden we onze kilometers in een dagmars. En het Schwarzwald is bijzonder goed bewegwijzerd. Overal zie je metalen bordjes en pijlen.
Gisteren hebben we bezoek ontvangen van onze vrienden uit Freiburg, Karin und Roland. De dagen zijn mooi en de zon is heerlijk. De morgen begon onder een prachtige nevelluchtje. Op de camping staat een bank met als opschrift: “dohoggendidodümmerdoggen”, plaatselijk Duits hetgeen betekent: “zij die daar blijven hangen, blijven er altijd hangen”. Straks gaan de bergschoenen aan en we maken ons klaar voor een dagtocht naar de Feldberg.
Deze morgen zijn we gestart voor een voettocht van een tiental kilometer naar Hinterzarten. Hinterzarten is een lieftallig dorp in het Höllental in Hochschwarzwald. Een beiaard, die op straat opgesteld staat (zie foto) speelt elk uur een leuk deuntje af. Het weer is schitterend en daarom moeten we zoveel als kan onze bergschoenen verslijten. Wellicht komen er later regendagen, en dan is er tijd voor uitstappen in het Schwarzwald. We hebben een Konuskarte, en daarmee kunnen we gratis gebruik maken van trein en bus.
Titisee is een toeristische trekpleister. Autocars uit gans Europa laden hun toeristen af en op. Er zijn ook vele bezoekers uit China. De toeristen kopen uiteraard souvenirs. Zo kopen de Chinezen een koekoeksklok made in China. Zonde van het logistieke werk om zo’n prullen zomaar vele duizenden kilometers te versassen en om zo uiteindelijk terug in het land van herkomst te belanden. Het wemelt echt van de toeristen en rond deze tijd in de nazomer lijkt Titisee wel een bejaardenhuis in open lucht. Ik heb een tentoonstelling van een modelspoorbaan bezocht en heb gezien hoe je een modelbaan niet moet bouwen: afgeronde bovenleidingdraden, geen achtergronden, treinsamenstellingen die niet kloppen, en anachronismen alom. Jammer van het entreegeld. Morgen trekken we de wandelschoenen aan, nemen we de stapGPS mee, doen we de rugzak vol met frisdrank en middageten, en kijken op de stafkaart hoe we best naar Hinterzarten en de Hirschsprung kunnen stappen. Een van de volgende dagen doen we de Feldberg, 1450 meter hoog. Onze caravan staat op een hoogte van 950 meter. Dat maakt dat de nachten redelijk frisjes zijn.
Na een rit van ruim 400 kilometer staan we nu in Hinterzarten, in het Schwarzwald, aan de Titisee. Foto's volgen later. Prachtige camping Bankenhof, die we van vroeger al kenden! Maar de wifi is erbarmelijk.
Na wat telefoonverkeer met de Werkstatt Kia in Meiningen kon ik per taxi mijn auto ophalen. Er is prachtig werk geleverd en de kostprijs was bijzonder schappelijk. Nu nog een dossier klaarmaken voor de verzekering en morgen zijn we weer vertrokken richting Baden-Württenberg.
Ik schreef al dat Meiningen een stad is met visie. De stad is de DDR-periode duidelijk ontgroeid. Vele gebouwen zijn vernieuwd en de stad heeft een modern allure. De camping is ook heel nieuw met een hypermodern sanitair complex: veel domotica, een koffieautomaat, vele toegangssluizen voor de temperatuurregeling, gesofisticeerde was- en droogautomaten, kookinstallaties. Vandaag heb ik naar de Kia-garage gebeld en men gaat mij morgen informeren over de verdere gang van zaken. Als er stukken moeten besteld worden, dan zullen we nog een paar dagen in Meiningen blijven.
We staan op een hypermoderne camping in Meiningen. De stad heeft zijn best gedaan om vele voorzieningen voor haar burgers en toeristen in te richten. Er zijn winkelstraten en er is een centrale verwarmingsfabriek die de ganse stad van huisverwarming voorziet. Er hangen ook leuke affiches om mensen te informeren over geslachtsziekten. Kijk maar naar de foto. Op een zondagmorgen is de stad natuurlijk nog ingeslapen. In Meiningen staat ook de enige “Dampflokklinik” van Europa, een bedrijf van de Deutsche Bahn, die herstellingen doet aan stoomlocomotieven. Er worden ketels vernieuwd, wielen gedraaid en stoomlocomotieven krijgen hier een tweede of derde leven. En wij zijn het onderwerp van gesprek. Je ziet niet elke dag een gele vrachtwagen van ADAC op een camping verschijnen. We zitten in het Thüringer Wald, dus teruggefloten naar de voormalige DDR. Het lijkt of we geen permissie krijgen om het gebied te verlaten. Alles ziet er hier goed uit, alleen kon het weer wat beter. Wegens regenval zijn vele beken overstroomd. We worden gewaarschuwd en het is dus opletten bij het stappen in de bossen! Morgenvroeg moet ik bellen naar de Werkstatt Kia in Meiningen om te horen wat men met mijn auto gaan aanvangen en hoe lang de reparatie zal duren. Gelukkig is Duits zo een beetje mijn tweede moedertaal geworden en ik heb alsnog geen communicatieproblemen gehad, ook niet via telefoon. En het is ook niet de eerste keer dat we wegens technische of medische problemen ergens stranden. Al vijf keer hebben we dit meegemaakt.
We staan nu in Meiningen, nog steeds in Thüringen, maar wel zonder auto. Tijdens de rit naar Bayern kwam een injector los en is naar boven geschoten. Dieselolie spoot rondom en een van de cylinders is uitgevallen. Verder rijden kon niet. Na een telefoon naar de reisverzekering kwam een vriendelijke man van ADAC met zijn takelwagen. Hij bracht ons naar de stadscamping van Meiningen. We konden de inhoud van de auto afladen en dan reed hij met mij naar de Kia garage in Meiningen. Afspraak werd gemaakt voor herstelling vanaf maandag. We staan dus zonder auto op de prachtige stadscamping van Meiningen. Maandag bel ik de garage op en dan hoor ik wel wanneer ik per taxi mijn auto mag ophalen. Alles is dus voorlopig goed verlopen dank zij de reisverzekering en de professionele tussenkomst van ADAC. Laat ons genieten van ons gedwongen verblijf in het prachtige Meiningen en ik hoor nu een stoomtrein op 100 meter afstand fluiten en blazen.
De “ossies” is een bijnaam voor de inwoners van de voormalige DDR. Soms hebben ze hun strenge gewoonten behouden. Elke dag bestel ik broodjes. Elke dag opnieuw moet ik mijn naam in blokletters schrijven in een schriftje. Het schrift ligt op een tafeltje tussen 08.45 uur en 09.30 uur. Buiten deze tijd kan je geen brood bestellen. De vriendelijke mevrouw die de broodjes verzorgt, is bijna de ganse tijd aanwezig, maar voorziet geen broodjes, die niet volgens de voorziene procedure besteld werden. Vreemde maar vriendelijke snuiters, die ossies! Om ons verblijf af te sluiten in Jena, plaats ik nog twee foto’s, eentje van de berg Jenzig, en een leuke, originele combinatie van kinderwagen met vijf zitjes. Morgen trekken we verder richting zuidwest, naar Baden-Württemberg. We zullen een nachtje verblijven in Wertheim-Bettingen op een doorgangscamping aan de grote rivier Main. Wellicht hebben we daar geen of weinig wifi, het zal dus een dagje stil blijven. Zondag trekken we verder zuidwestwaarts naar het Schwarzwald, naar Hinterzarten aan de Titisee. We gaan een langere tijd op camping Bankenhof blijven.
Deze voormiddag ben ik naar het Eisenbahnmuseum van Weimar gereden, uiteraard per trein via Jena Göschwitz en Jena West. De ontvangst in het museum was hartelijk op zijn typisch DDR-Duits: directe stijl, weinig woorden en heel open. Ik mocht overal binnen en buiten, over alle sporen lopen en aan alle machines frutselen. Ik heb er de oude machines van de Deutsche Reichsbahn, de voormalige DDR, gezien en bewonderd: de Reko stomer BR 50, de Ludmilla en nog vele andere. De foto’s worden bewaard voor mijn verzameling en dienen als voorbeeld voor modelbouw.
Gisteren heb ik iets fout geschreven. Het waren niet de Pruisen, die Napoleon verslaan had in Jena. Maar het waren de Pruisen die op hun donder kregen toen Napoleon op zijn tocht naar Rusland en passant de Germanen klop gegeven had. Een Duitser had mij het foute verhaal verteld. De man zag er uit als een echte Pruis, alleen de helm met pin op zijn kop ontbrak nog. Jena is een grote stad, te vergelijken met Gent in Vlaanderen. De Carl Zeisstoren overheerst het stadsbeeld. Zeiss was de grondlegger van de optiek in de tweede helft van de 19e eeuw. Samen met Ernst Abbe heeft hij lenzen, objectieven en sterrenkijkers gebouwd. Abbe was de directeur van de fabriek en stond bekend als een man met veel zorg voor zijn werkvolk. Zo sprak hij iedereen, van hoog tot laag aan met “meneer” en had hij regelmatig een individueel gesprek met zijn werknemers over de werkomstandigheden, functioneringsgesprekken avant la lettre! We schrijven 1870.
Napoleon heeft hier ook op zijn donder gehad op het slagveld rechts van de camping. Weinig geschiedenisboeken schrijven dat hij de duimen heeft moeten leggen tegen de Pruisen tijdens de slag van Jena. Vandaag zijn we naar Weimar en Buchenwald gereden. In Buchenwald hebben we de meest verschrikkelijke toestanden van de tweede wereldoorlog gezien. We werden geconfronteerd met het krijgsgevangenkamp, de plaats waar de barakken stonden en waar het appel plaatsvond. We zagen het crematorium en de draadafspanning, waarlangs de SS patrouilleerde. Weimar is een prachtige stad, de stad van Goethe en Schiller. We wandelden door de winkelstaten en kreeg ineens een opstoot van diaree. Dan kon ik in naburig kerkje onderduiken en hard bidden “Heer, verstevig mijn hoop”.
We staan in Jena in de deelstaat Thüringen. Het is 42 graden en 36 in de caravan. Al wat venster is, gaat zover mogelijk open. Zoals vorig jaar hebben we caravan neergepoot op camping “Unter dem Jenzig”, de stadscamping van de grote stad Jena. Jena ligt aan de Saale. We staan onder de berg Jenzig en morgen of overmorgen dweilen we terug de stad af, zoals we vorig jaar deden.
