Misschien is dít wel heimwee, dat ik nog heimelijk blijf vechten om iets dat al lang verloren is
Inhoud blog
  • de rouwstoet
  • Over dichtkunst
  • een flauwe winter
  • een ochtendkater
  • Icarus hedendaags
  • matte glazen
  • Alliteratie - Assonantie - Enjambement
  • de leuke fietster (herwerking)
  • De ijstijden
  • Over Internet
  • De leuke fietster
  • Afscheid
  • De waarheid is een leugen (meestal)
  • Introductie tot een nieuw begrip
  • een liegkonijn
  • Een winters weer
  • Winterlandschap
  • evolutie
  • Een laatste rustplaats
  • Thuisvaart
  • Bundel 'Scheldezichten'
  • De stadsbedelaar
  • winter vrouwe
  • over overleven
  • Ontmoetingen
  • Metamorfose
  • intervieuw
  • Voorspelbaarheid
  • kalme waters
  • zandbanken
  • De formele taal in de poëzie
  • Zo hou ik stilstaand van het water
  • Ze roept tegen de wind in
  • De stadsbedelaar
  • Een schaamteloos krot
  • Scheldezicht
  • De ochtenden zijn wit bestoven
  • Pleinvrees
  • Voorspraak
  • dichtoefeningen
  • De vrouwentoren
  • De Schelde kaaien
  • Nog een oudje voor de kerst (herwerkt)
  • de hangende tuinen
  • Een winterhart
  • De trage schelde
  • Antwerpen by night (herwerking)
  • een stad aan de stroom (herwerking)
  • een nieuw stadsgedicht
  • Een warmentaal gedicht
    Zoeken in blog

    Aardewaartse poëzie
    notities voor een gedicht

    Aardewaartse zinnen, een soort inkeer, het zoeken naar een zin en het woord in een zin en de zin van een woord.
    22-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Metamorfose

    .

    zelfs ik ben soms een zwerver
    die geen onderdak meer hoeft
    al de dagen dat het regenwater
    de aarde voedt met overmoed

    ben ik geen hoge boom, toch?  
    ik spreid hier ook vertakking
    boven grond en mijn bladeren
    zijn ontelbaar, ze ritselen soms

    geen wortels malen dieper dan
    de bodem waarop ik stoer met
    beide voeten aangeplant stand

    houd, alsof een stormwind mij
    aan het wankelen zou kunnen
    brengen, ik die zelfs bergen kan

    verzetten en de duinen platvloers
    verschuiven, want af en aan ben
    ik de zee en zeer warhoofdig dan
    lijk ik wel een hoofse boom te zijn

    .

    22-12-2005 om 00:00 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    21-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.intervieuw
    ik ben de derde man, de vragensteller
    de andere twee, ze versieren slechts
    zij zijn decorum, dus een ontvankelijk
    stel ze strelen, je ego lang genoeg om
    je argwaan, je oververhitte zinnen af
    te koelen, ik stel hier dus de vragen



    21-12-2005 om 22:25 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Voorspelbaarheid

    .

    zelfs de vissen zwermen neerslachtig vandaag
    ze drijven te traag in regenboogkleurig water

    op het voorhoofd groeit een derde en zelfs een
    kwalijk oog, een merkbaar teken zoals onheil
    een 'mene tekel' aan de wand genoemd wordt
    het vergif vergeeft de schoonheid tot een ver-
    warrend kleurenspel en de zon speelt ermee

    een vage man, een traag geworden overlever
    heeft genoeg gezien, hij kan of liever hij weet
    het einde nader en weerstreven
    hoeft voor hem niet meer

    hij heeft het derde oog
    het kan de toekomst zien

    21-12-2005 om 21:50 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    20-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.kalme waters
    wat is berusting anders dan
    een rivier die zich omarmen
    laat door zijn bedding, zelfs
    de dijken aanvaardt tot aan
    zijn gulzige monding toe
    tot de vloed op komt

    het deinen is zoals het wiegen
    tot de slaap komt
    en de regens, de stormen
    de overvloed

    dan is het onze beurt
    om te berusten


    20-12-2005 om 11:52 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zandbanken

    .

    vandaag is het grijs, de hoofdtoon
    een scheepshoorn klaagt gedempt
    hij zoekt een haven, een ligplaats
    een versteende waterkant, diepte

    het gebeurt wel meer dat walvissen
    stranden bedenk ik, de zandbanken
    ze kruipen, een verraderlijke weg
    ze wentelen het land zo dronken

    een kustvaarder roept, omdat hij
    nooit landinwaarts verder reizen
    durft, want als de stroom wegebt 
    dan heeft modder de bodem toe
    gedekt, dan heerst de twijfel en

    het stranden wordt werkelijkheid

    .

    20-12-2005 om 00:00 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    19-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De formele taal in de poëzie

    En toch vind ik persoonlijk dat elk goed gedicht voordraagbaar moet blijven. Er is tot nu toe nog niemand geweest die mij echt kon overtuigen van het tegendeel.

    Misschien beschouw ik het ook als het uitspreken van een toverspreuk, om een magisch effect te bekomen. Het theatrale kan misschien wel beter een luisterpubliek bekoren, maar het is niet dat wat ik zoek. Ik sta nooit te springen en te bulderen op een podium, hooguit één keer en dan nog om de toehoorders tot orde te roepen, afhankelijk van de stemming. Daarvoor heb ik een paar gedichten geschreven die dat heel goed doen.

    Al ooit eens aan gedacht dat een voordrager eerst het publiek dient te bewerken alvorens hij kan overgaan tot het echte voorlezen? Je bouwt een spanningsveld op, gradueel sleur je het publiek mee over de schreef. Een voordracht verloopt wat mij betreft ook volgens een scenario, dat je zorgvuldig opbouwt.

    Gedichten worden geschreven in een formele taal, waarbij ik vooral duid op de specifieke betrekkelijkheid van “formeel” schrijven. De lezer en/of de toehoorder wordt aangesproken. De dichter roept een lees-/luisterhouding op, er is dus een intense wisselwerking die alleen kan teweeg gebracht worden door iets ‘vormelijk’. Een gedicht heeft immers altijd met vorm te maken, elke roep naar de ‘vrije vorm’ ten spijt. De zogenaamde ‘vrije vorm’ bestaat immers niet, de schrijver maakt zijn eigen vorm, hij schrijft vormelijk en dus formeel de taal.

    Lees proza, een verhaal, een essay en daarna enkele gedichten. Eigenaardig genoeg herkennen we onmiddellijk het verschil met de gedichten. We gaan in eerste instantie op de uiterlijke vorm af, aan een gedicht bemerken we de afgebroken regels, witregels en soms ook het ontbreken van leestekens en hoofdletters. Deze eerste vaststelling bepaalt echter niet alles, bij lezing van een gedicht valt ons nog meer op. Bijna elke zin op een regel, staat op zichzelf. Het lijkt alsof de schrijver zijn bedachte zinnen stapelt, en soms lees je een interessante wending, zoals een blad dat zich plots omdraait omdat de volgende zin een heel andere betekenis toevoegt. Als een gedicht bezield wordt voorgedragen, dan hoor je pas echt de formaliteit van de zinnen, de woorden, de klanken tot zelfs de haperingen toe.

    Een formele taal spreken is gebruik maken van een zekere aanspreekvorm, het gebruik van een vormelijke taal.

    Klank is slechts één facet, weliswaar niet onbelangrijk, vermits taal het beste overkomt als ze welluidend gebruikt wordt.

    De vergelijking met schilderkunst gaat in zoverre op, dat 'beschrijven' meestal het doel voorbij schiet. Men verkrijgt dan slechts een statisch beeld, waarmee ik bedoel dat het geheel oppervlakkig blijft. Het is immers niet voldoende om de dingen aan te duiden, maar eerder ze op te wekken in de verbeelding.

    Je ontkomt nooit aan het vormelijk gebruik van de taal, zelfs SMS-taal kan in die zin als een vormgeving beschouwd worden.

    Als dichter kan je altijd wel één of ander element benadrukken, maar het gebruik van een formele taal is iets dat onvermijdelijk is, daarom is dichtkunst ook zo herkenbaar. Hoe graag je het ook zou willen, aan het gebruik van een formele taal ontkom je niet wil je poëzie/dichtkunst schrijven. De taal blijft nog altijd het instrument om te schrijven.

    Bovendien "totale vrijheid" bestaat niet in de literatuur. De zo geroemde dichterlijke vrijheid is ook geen absoluut gegeven, je dient nog altijd rekening te houden met de taal.

    Om het helemaal imperatief te maken, jijzelf bepaalt nooit wat dichtkunst of poëzie is, je kan het enkel trachten te benaderen. De tijd zal hier over oordelen, als je werk ooit in boekvorm verschijnt en de recencies beamen dat het voldoet aan universeel geldende esthetische normen.

    Je kan enkel trachten door studie proberen te vatten wat de dichtkunst universeel maakt, hoe meer je je erin verdiept hoe minder geneigd je bent om zomaar iets als een gedicht te accepteren, het 'herkennen' is ook iets wat geleerd moet worden, zoals alles in het leven.

    Het gebruik van de specifieke formele taal in de dichtkunst, onderscheid deze van andere disciplines in de literatuur.

    19-12-2005 om 16:42 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zo hou ik stilstaand van het water

    .

    Hier wast haar aardse water
    langs mij heen, ze tekent lang

    gerekte benen rond de houten
    palen van een aanlegsteiger

    en op haar rechterboezem zijn
    de blauwe stenen altijd glad

    ze glanzen nat, vol wrevel deint
    haar donker bloed, het dansen

    het gorgelen en het bruisen
    van de Schelde dwingt het krijsen
    van vogels naar de achtergrond

    het lijkt alsof ik hier de eeuwen
    heb verloren, ik adem traag
    en diep tot aan de bodem toe

    want hier is geen rivier vol leven
    meer, slechts een zee van hier
    tot daar zover mijn blik reikt

    als ik mijn hoofd laat hangen
    vult het water al de gangen
    van mijn gehoor en luiden er
    slechts waterklanken

    ik hoor haar beiaard in de verte
    zij stemt mij droef genoeg

    .

    19-12-2005 om 00:00 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    18-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ze roept tegen de wind in

    ach, roept ze moedeloos tegen de wind 
    en hartsgrondig haat ze elke verwaaide 
    zin die hij omkeert en dan anders klinkt

     

    zij had toch een lange bomenrij rechtop 
    fier de stammen nog jong en groen aan-
    geplant, met zwarte aarde aangestampt

     

    om ze de wind te laten breken, maar zelf
    niet, ze buigen wel haar woorden zachter

    met spijt blijkbaar, want ze maken haar
    onverstaanbaar

     

    want haar taal is de hunne niet, zij fluisteren
    het liefst en hun enige verweer is buigzaam
    ze schudden ook hun hoofden in de wind

    18-12-2005 om 19:13 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De stadsbedelaar

     

    .

    hij verstopt zijn aaibaarheid

    achter fronsen en een grimas

    zijn stem breekt glas en knarsen

    het glazuur van zijn tanden

     

    hij bevuilt spijt op zijn hurken

    met een bierblik op de grond

    een beker aan zijn voeten

     

    zijn handen lijken wel gebeten

    de koude steekt hij weg

    met oude kranten

     

    en enkele voorbijgangers

    ze werpen, het medelijden

    goedkoper op de grond

    .

    18-12-2005 om 00:00 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (1)
    16-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een schaamteloos krot

    .
     

    er

    kruipen bruine mieren langs

    de muur omhoog de deur zit

    vast en klem, het hout is rot

    en een vergeten slot is groen

     

    het heeft de sleutel en zijn glans

    verloren mieren kruipen tussen

    de kieren en de vele spleten door

    zo kunnen ze wel het hele huis

     

    veroveren

     

    de man die laatst nog

    binnen kwam, hoe lang

    geleden weet ik niet

    is er te kort

    een tijd verbleven

     

    want de muren zijn nog kaal

    de vensters hebben nog geen

    gordijn gezien, slechts vegen

     

    het is zonde van het huis

    met van die schaamteloze ramen

     

    en ik heb zelfs geen huis

    om het te beschamen

    16-12-2005 om 23:44 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (2)
    15-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Scheldezicht

    Een wandeling aan de Sint Aldegondiskade


    hier roept geen meermin vrouw noch man
    maar langs zonder het boeien, waar rustig
    de logge schepen hun kettingen rammelen

    in diep water klinkt hun dof geluid getijde-
    loos op een zanderig zachte bodem, achter
    de sluizen wachten ze, al de jaren langdurig

    'we houden hier ook van hoge masten' zei ik

    kijk hoe ze hun schors te barsten schudden
    al lanen lang noemt men ze hier platanen en
    de zeewind heeft ook hen met schuimgeweld
    schuin te kijk gezet, maar ach ze buigen wel

    al wat hier aanligt trotseerde ooit de zee
    door scha en schande hoeven ze echt geen
    namen meer, voor deze schepen slechts
    de landstormen en een uitroestig sterven

    .

    15-12-2005 om 00:00 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    14-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De ochtenden zijn wit bestoven

    De ochtenden, ze scheuren

    nu langs mijn raam voorbij

    ze krassen, groeven in arduin

    de blauwe stenen, ze stuiven

    als ‘t wit zand omhoog

     

    in de verte ronkt een vlieg-

    tuigmotor, de vleugels zie ik

    niet te voorschijn komen, maar

    misschien vliegt hij ook te hoog

     

    Deze nacht had ik ijskoud

    een droom, zelfs de lucht

    leek wel bevroren en alles

     

    wat ik zag was wit, afgrijselijk wit

    zelfs schaduwen liepen verloren

    en ze vonden hun oorsprong niet

     

    ik droomde over vandaag op
    het plein, totdat de morgen me
    wakker riep, het vuur bleek
    en de assen wit bestoven

    14-12-2005 om 00:00 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pleinvrees

    vanaf een betonnen balkon

    zie ik een plein heel het jaar

    door groen, kunstig het gras

    hier en daar een wandelaar

    zijn hond moet aan de lijn

     

    ik zie een blokkendoos naast

    een enkele boom, snoeihard

    een getralied voetbalveld, ze

    roepen er allemaal opzichtig

    mijn hond moet aan de lijn

     

    het eigen volk houdt het wel

    heel erg kort, met blauw en

    met lange messen dreigen ze

    zelfzeker het warkruid weg

     

    ze hebben hun eigenbelang

    al veel te lang gekoesterd en

    ze komen nu huis aan huis de

    vol gemeste tuinen wieden

     

    tot zelfs een bedelaar heel

    vreemd zingt in zijn eigen

    stad, om van te kotsen want

    zijn gekraakte huis werd
    afgeslacht

    14-12-2005 om 00:00 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    11-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Voorspraak
    Dit is in wezen een betoog, ook een voorspraak
    hier neem ik het woord en werp mijn oordeel in
    de weegschaal.

    Het is inderdaad mijn bedoeling om uw beslissing
    te beïnvloeden, niets meer en niets minder, ik kom
    er openlijk voor uit dat ik Uw onvermurwbaarheid
    aan het wankelen wil brengen.

    Hier schroom ik mij dus niet om op te komen voor
    mijn vriend AQ, duizend maal meer indringend dan
    mijn verwoording, is zijn levensverhaal.

    Daarvan onthou ik dat hij hals over kop vluchtte,
    zonder voorbereiding, ook geen voorbedachtheid
    daar had hij de tijd niet voor.

    De feiten zijn U welbekend, U beschikt immers
    over een volledig dossier, met naam en toenaam
    met allerlei verklaringen die waarschijnlijk wel
    niet helemaal sluitend zijn.

    Maar U hoeft enkel de paniek erbij te bedenken,
    en een wereld die in elkaar stortte

    11-12-2005 om 22:07 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dichtoefeningen
    het grijpt me aan,
    bij de strot zou je kunnen zeggen
    en dichtgeknepen ook
    ademloos wacht ik af

    hoe beschrijf je nog vervoering
    zonder jezelf pijn te doen?

    11-12-2005 om 14:46 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (1)
    09-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De vrouwentoren
    Klik op de afbeelding om de link te volgen .

    met haar stenen, haar
    slanke lijf praalt ze hoog
    boven de grijze stad
    de zielen, de zinken
    de rode pannen, daken
    telt ze met zware slagen
    telkens de lange uren
    het vertragen van dagen
    waar kristallen glazen
    in de verte klinken

    maar af en toe is zij frivool
    genoeg om de tonen lief te kozen
    die ik haar verlegen vroeg

    dan laat ze klanken uitverkoren
    boven doffe lagen stadslawaai

    haar beiaard in de klokkentoren
    vervaagt mijn roezemoes
    dan in een handomdraai

    .

    09-12-2005 om 00:00 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    08-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Schelde kaaien
    .

    midzomer avond laat
    de oude kaaien lonken
    traag de wandelaar

    de terrassen stapelen
    loom de laatste gasten
    het avondrood bestijgt

    hun dronken hoofd
    ze praten er roestig
    met gedoofde stemmen

    want de hitte heeft
    hun keel geschraapt
    ze blazen af en toe

    nog heel gewichtig
    de hoofden knikken
    naar de wandelaar

    ze zijn als bomen
    die aardig wuiven
    met hun kroon

    .

    08-12-2005 om 00:00 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (1)
    06-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nog een oudje voor de kerst (herwerkt)
    Om nog een beetje stemming te scheppen, plaats ik vandaag een oud (herwerkt) kerstgedicht van mezelf:

    Kerstglans

    'k zie er glazen bellen in felle kleuren
    een glitter glans de verse dennegeuren
    en tussen groene naalden danst katoen
    gepluis, sneeuwt het nu ook al in huis?

    'k zie een kinderwens in flinterdun glas
    flits, fliksem flonker lichten aan en uit
    pinken in de donkerte totdat de nacht-
    wacht galmt en als de glazen dronken

    stemmen hun twaalf slagen klinken laten
    dan hoor ik papier geritsel het scheuren
    't gefrutsel, en verblindend flits, flits het
    kiekjes monster verzamelt ogen wonder
    en ah's en oh's

    .

    06-12-2005 om 22:15 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    05-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de hangende tuinen


    hier kruipen de tuinen langs de wind omhoog
    ze vormen lange rijen, en stapelen tevergeefs 
    de bruine aarde, het gehelmde gras heeft hier
    zijn wortels al ontbloot, het  maakt zich klaar
    vertrekkensklaar

    een storm is niet behulpzaam, verre van want
    alleen een lichte regenval houdt dit alles tezamen

    misschien zal een ijstijd ons met verstarring raken
    en wordt het landschap nog eens vriesdroog kaal

    en kruipt zelfs het water langs de wind omhoog

    05-12-2005 om 11:29 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    04-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een winterhart

    .

    Vroeger
    braakte hij
    de woorden als
    een ware waterval
    tot hij opeens begon
    te haperen omdat het ijs
    hier om zich heen gegrepen
    had, enkele druppels druipen
    nog, om het allerlaatste zuchten
    weer te geven, hij is nu winterhard

    toen zelfs de tijd verloren, bleek
    liet men onaangedaan de korte dagen
    langer lopen, want zolang het vriezen en
    de vorst geen uren kennen, hij als de zon zo
    laag gezonken is, blijft hij het liefst een ijzig beeld

    heeft hij een winterhart

    .

    04-12-2005 om 00:00 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (1)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek
  • Oude dromen (thema)
  • even een praatje slaan
  • heimee
  • nog steeds
  • weten is missen,,,

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    van harte aanbevolen
  • Een zin per dag
  • Het schrijfweb
  • Car's corner
  • Het schrijversforum
  • Michael Grünlo
  • De schrijvers plaza
  • Met andere zinnen
  • Pomgedichten
  • De lettertempel
  • Het vrije woord

    Dichtbundels online
  • Tovertaling
  • Wisselwoorden
  • Scheldezicht (in constructie)

  • Blog als favoriet !

    Archief per maand
  • 01-2006
  • 12-2005
  • 11-2005
  • 10-2005
  • 09-2005
  • 08-2005
  • 07-2005
  • 06-2005
  • 05-2005
  • 04-2005


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!