|
Een gedicht is nooit af, het is spelen met woorden en het spel is nooit voleindig. Dit is nu al de derde versie.
*
Onweernachtig
hij heeft het witte laken
van zich afgescheurd
de hoektandzinnen
aangescherpt
zijn woede heeft zich sterk gemaakt
en grauwt met woordenloze kreten
als een schilderling
beperkt hij kleuren
een witte ondergrond
met rood en zwart
en soms het zilver
weet hij onweernachten
weer te geven
zijn felheid hoeft
geen overdaad
slechts bliksem
aan de houten
boorden
---
|
