|
Gevangen in hersencellen
zoek ik een uitweg doorheen
het labyrint van mn bestaan.
Dolend tast ik reeds gekende paden af
op zoek naar die ene ultieme afslag,
die ene boulevard, die ene arrivé.
Op een zoveelste tweespalt van mn leven
lijken de windrichtingen in tienvoud
te bestaan. Ik tol rond tussen
hemel en aarde en smeek God om raad.
Ik loop mn geest achterna,
als een schaduw van mn ziel
om s avonds laat een spiegel
te worden van mn eigen ik.
Rust, zielenrust
Het lijkt een onbestaand woord.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 3/5 - (1 Stemmen)
|
