Zoals voorzien gingen we gisteren naar het Laerbeekbos. Michèle en Philip hadden verwittigd dat ze gedurende drie weken niet zouden meekunnen. We waren dus weer met vier:Pol, Greta, Claude en ikzelf. Het zonnetje scheen al vroeg in de morgen en het wachten op Greta (die zich van uur vergistte)viel ons niet al te zwaar. Vooral omdat we elkaar weer heel wat te vertellen hadden, we hadden Pol al twee weken niet meer gezien en dan valt er heel wat bij te praten over Luts gezondheid en de naderende geboorte van Ellens kindje. Bij de opwarming had iedereen weer last van koude vingertoppen, maar eens we aan het stappen waren was dat gauw voorbij. Deze keer waren de bomen bijna helemaal kaal en de grond erg modderig. Op het stuk waar we tussen het bos en de spoorweg stappen zag ik in de verte nog een mooi rood boompje staan. Vlug enkele foto's gemaakt terwijl er een "snotstop" was en dan weer verder gestapt. Onze wekelijkse portie buitenlucht hadden we weer gehad. Groetjes en tot over drie weken! Leen
