Vandaag werd het nog eens Gaasbeek . We startten met Groenenberg.Even voorbij de ingangspoort zagen we wat ons kleurrijke kegels schenen te zijn op het grasveld staan. Onze wandeling zou op z'n einde lopen voor we precies wisten wat het was want i.p.v.de hoofdweg te nemen sloegen we bij het begin de rechtse zijweg in.Door kniepijn geplaagd liet ik Pol en Claude de stijle weg omhoog nemen terwijl ik alleen langs de vijver verder stapte. Het bood me de gelegenheid om wat langzamer te stappen en af en toe te stoppen om wat foto's te nemen. Toen ik aan het kasteel kwam stond ik neus aan neus met 2 enorme rode poedels en op de grasvlakte zag ik een massa gele,groene en rode pinguins staan. "Moderne kunst" niet echt mijn ding maar ja, ieder zijn smaak dacht ik. In het buitengaan langs de hoofdweg kregen we wat meer uileg hierover. Dit was dus "Cracking Art". Een vijftal artiesten maken voorwerpen van gerecycleerd plastiek en stellen die tentoon op verscheidene publieke plaatsen. Voor liefhebbers: de pinguins worden ook verkocht aan 3000 per stuk. Ik liet Claude en Pol nog een stukje verder stappen in het park van het kasteel van Gaasbeek en intussen bemerkte ik dat ook daar enkele tentoonstellingen (buiten de museumtuin) plaatsvonden. Voor elk wat wils bij mooi of slecht weer! Toen de mannen klaar waren met hun tochtje gingen we een lekker boerenbrood kopen in de taverne "Oud Gaasbeek" en een glaasje drinken. Onze zondaagse wandeling zat er weeral op! Volgende week zien we jullie terug voor een tocht in het arboretum te Tervuren. Fijne week en tot 23/08! Leen Wegwijzers naar de tentoonstelling, waar we geen acht op sloegen. Mooie natuur waar ik in m'n eentje van genoot.
Eerste verrassing Zoals in het echt, een pinguinkolonie, maar veel kleurrijker. Nostalgisch tafereel
Vorige week werd de wandeling uitgesteld wegens het gebrek aan deelnemers en dat viel goed mee want het stortregende de hele voormiddag.
Het was lang geleden dat we naar het Laerbeekbos gingen, maar ook heel lang geleden dat we nog eens met z'n zessen waren. Michèle nam voor alle zekerheid haar KW mee want de laatste keer dat ze met ons meeging liet ze hem in de auto en werden we overvallen door een regenbui. Deze keer bleef het droog en het was ook niet te warm. De meeste hondenbaasjes waren zeker nog met vakantie want we zagen er deze keer maar twee! Op de parking stonden ook heel weinig auto's. Al hadden we niet elke week gestapt, toch deden we ons gewoon parcours deze keer in één uur tijd. Wat een heel goede tijd is voor een wandeling waar we vroeger bijna anderhalf uur over deden. Bedankt Michèle om je KW mee te nemen zodat de regen uitbleef!
De drie mannen op kop Moeilijkste deel van de wandeling de kasseiweg langs de spoorweg Hoe wordt de honing gemaakt, alle uitleg is te verkrijgen in de honingboerderij
