Nu met die kaardemolen in huis heb ik al enkele namiddagen aan het kaarden geweest...Een echte training voor de schouder als je aan het wiel draait en de wol uiteen trekt...:)

En dan de volgende dag als je voldoende wol gekaard hebt:....HET SPINNEN... lol...

Dat is pas leuk...iets maken dat er nog niet was...van plukken wol een draad maken... van twee oorspronkelijk gesponnen draden vervolgens de draad twijnen... en dan de wol voorzichtig in een streng vastmaken om te kunnen wassen...

Het is op het einde van de dag een zaligheid om die één of twee strengen wol te zien hangen om te drogen... ik kan het niet laten om daar dan enkele keren terug naar te gaan kijken nadien..Tevreden over mezelf en aan de wol voelend of hij nog niet helemaal droog is...

Het spinnen zelf ontspant me...dan voel ik me één met de natuur en ik kom bijna onder hypnose door dat wiel te zien draaien en ondertussen de draad te draaien.... De regelmaat van het aantrappen van het wiel..en het werken met natuurwol die je handen plakkerig van de lanoline maakt..wel dat is een van de geneugten van het leven voor mij... Zo moeten vrouwen zich vroeger toch ook vredig gevoeld hebben... met het zachtjes draaiende spinnewiel bij de kachel in de winter wol maken om daarna voor de familie sokken en warme truien te kunnen breien... Dit terwijl de schapen in hun stal op de lente wachten om terug op de heide te mogen...

En zo ondergaan we de winterperiode... lekker thuis bij het vuur..

Wol spinnend en fantaserend wat je met die wol allemaal gaat maken voor je geliefden..

Zeg nu zelf... heerlijk toch!

Viv