We lagen naar het einde van augustus met de boot in Balk....een kleine gemeente aan het Slotermeer... Heel erg mooie plek, zowel op het water als op het land.... Normaal gezien een heel rustige plek... Maar hoe we het ook geregeld krijgen: we leggen blijkbaar altijd aan op rustige plekken aan in een dorp en dan blijken de volgende uren heel veel boten daar te willen liggen omdat er één of ander evenement staat aan te komen. In Balk waren dat weekend blijkbaar officiële wedstrijden zeilen voor kinderen. Dus...alle mama's en papa's lagen er natuurlijk ook met hun boot.
Daarom werden we 'ingebouwd' Omringd door boten beslisten we dan maar om enkele dagen langer te blijven...er is weinig alternatief als je die plek nodig hebt om 'gasten' af te halen en terug te brengen... wat toen het geval was met bezoekers op onze boot....
Het was best wel fascinerend om die kleine kinderen met hun bootjes bezig te zien. De wirwar van kleine bootjes als iedereen van het meer terugkeerde... al die ouders met hun verrekijkers die vanop afstand alles moesten en konden volgen... s'Avonds werd er door de ouders gefeest...ambiance in de haven...
Tot zondagavond iedereen ineens wegging naar hun thuishavens en de rust terugkeerde...
Onstuimig weer......
....
De wind waait fel uit het westen en geselt het riet naast de boot.
Het is onstuimig weer zoals men hier in Friesland dat zo mooi zegt op de weerberichten.
Het is weer met veel afwisseling, vaak hele mooie wolkenluchten die zich weerspiegelen in het water. Buien en zon wisselen zich vandaag af in een onregelmatige kadans.
Zeilboten flitsen voorbij en laten de zeilen klapperen telkens ze terugdraaien om hun grillige reis verder te zetten. Het blijft telkens een spannend moment als de boot nog niet beseft dat hij moet gaan draaien omdat de zeilen gedraaid worden
We liggen vandaag op het gaastermeer niet ver van Workum en de fluessen.
Het is genieten om over de grote watervlakte te kijken.
Op de radio passeert een bericht over rouwregisters die in alle gemeentehuizen liggen we zijn te laat om te horen over wie het gaat. Een half uur later blijkt het zoals we al vermoedden om Johan Friso te gaan.
Vandaag is zon dag dat we blij zijn dat de boot ook een binnenkant heeft die gezellig is en die uitnodigt om je lekker te installeren met een boek, een kop koffie, een puzzel of om een mooie film te kijken. We kunnen buiten kijken zonder buiten te moeten.
Op de radio vertelde men in het weerbericht dat het mooie dagen zijn voor liefhebbers van mooie luchten en ik kan dat beamen. Heel vele fotos maakte ik reeds van dit soort luchten. ..ik zou er een fotoboek mee kunnen vullen maar dat is winterpret: eindelijk eens een fotoboek maken van mijn mooiste fotos in Friesland.
Leven op het water is gewoon heel erg fijn. Het is een stukje meebuigen met de natuur terwijl je in je boot eigenlijk best veel luxe van thuis bij hebt.
Het zal varen als de zomer ten einde loopt en de boot weer op de kant zal moeten
Gelukkig zal er (als er niks tussenkomt) volgend jaar een nieuwe lange waterzomer volgen .
Enkele weken geleden heb ik eindelijk een kaardemolen kunnen kopen...eigenlijk zocht ik er al twee jaar achter..maar ik wilde er geen twee- tot driehonderd euro aan geven...Uiteindelijk heb ik via internet een kaardemolen gevonden van het merk Loët voor slechts 35 Euro! De molen is echt in goede staat...maar mijn man is deze wel in Purmerent in Noord-Holland moeten gaan halen toen hij over en weer reed naar Friesland... Lieve man heb ik toch...Ik was echt heel erg blij ermee...zoals een kind die iets krijgt waar het al heel erg lang naar uit kijkt..
Vorige zomer kreeg ik de kleine geschoren vachtjes van een aantal kleine ouessant schaapjes... Dat is wel mooie wol, maar die vachtjes zijn zo vervilt dat het moeilijk is om er rechtstreeks met te spinnen...
Nu met die kaardemolen in huis heb ik al enkele namiddagen aan het kaarden geweest...Een echte training voor de schouder als je aan het wiel draait en de wol uiteen trekt...:)
En dan de volgende dag als je voldoende wol gekaard hebt:....HET SPINNEN... lol...
Dat is pas leuk...iets maken dat er nog niet was...van plukken wol een draad maken... van twee oorspronkelijk gesponnen draden vervolgens de draad twijnen... en dan de wol voorzichtig in een streng vastmaken om te kunnen wassen...
Het is op het einde van de dag een zaligheid om die één of twee strengen wol te zien hangen om te drogen... ik kan het niet laten om daar dan enkele keren terug naar te gaan kijken nadien..Tevreden over mezelf en aan de wol voelend of hij nog niet helemaal droog is...
Het spinnen zelf ontspant me...dan voel ik me één met de natuur en ik kom bijna onder hypnose door dat wiel te zien draaien en ondertussen de draad te draaien.... De regelmaat van het aantrappen van het wiel..en het werken met natuurwol die je handen plakkerig van de lanoline maakt..wel dat is een van de geneugten van het leven voor mij... Zo moeten vrouwen zich vroeger toch ook vredig gevoeld hebben... met het zachtjes draaiende spinnewiel bij de kachel in de winter wol maken om daarna voor de familie sokken en warme truien te kunnen breien... Dit terwijl de schapen in hun stal op de lente wachten om terug op de heide te mogen...
En zo ondergaan we de winterperiode... lekker thuis bij het vuur..
Wol spinnend en fantaserend wat je met die wol allemaal gaat maken voor je geliefden..
