Met een bezwaard gemoed ging de leerling in het zand aan de voeten van zijn meester zitten.
“Wat zit je dwars, jongen,” vroeg de meester.
“Ik begrijp mijn vrouw niet,” zei de leerling. “waarom verstrekken ze geen gebruiksaanwijzingen bij vrouwen?”
“Heb je dan je eigen gebruiksaanwijzing al gelezen,” vroeg de meester met een glimlach. “Zou je jezelf kunnen verklaren aan je vrouw?”
Met een stok tekende de meester een man en een vrouw in het zand.
“Mannen,” sprak hij terwijl hij pijlen tekende van de ogen van de man naar de mond, borsten en billen van de vrouw, “nemen vrouwen waar vanuit hun mentale seksualiteit.
Ze fantaseren over haar seksuele aantrekkingskracht en proberen haar beschikbaarheid in te schatten.
Dit zorgt voor oververhitting in hun hoofd, en sneeuwval in hun hart en geslacht. Ze zoeken naar sterke prikkels en maken geen verbinding.”
De leerling wilde protesteren. Hij was zo helemaal niet.
Hij hield veel van zijn vrouw - alleen zag zij dat niet. Ze sloot zich af voor zijn liefde en hij had geen idee meer hoe hij haar kon bereiken.
Maar, realiseerde hij zich, in tegenstelling tot wanneer hij met zijn vrouw sprak, onderbrak hij zijn meester niet omdat hij zijn wijsheid erkende.
Misschien moest hij eens overwegen om met zijn vrouw te praten, zoals hij met zijn meester sprak, bedacht hij zich.
De meester tekende een cirkel rond het hart van de vrouw in het zand.
“Vrouwen,” zei hij, “nemen waar vanuit hun hart, hun gevoel. Ze wegen hoe betrouwbaar en veilig een man is. Of hij zijn zaakjes op orde heeft en of hij doet wat hij zegt.
Als ze daar de veilige bedding, de connectie en verbinding voelt, dan kan ze zakken in haar bekken en zich voor hem openen. De warme gloed uit haar hart kan neerdalen.”
De leerling knikte omdat hij dat herkende. Soms voelde hij dat ze zich zomaar aan hem overgaf.
Hij dacht altijd dat het met de grillen van haar vrouw-zijn te maken had, maar besefte nu dat het op die dagen was dat hij onbewust de deur van zijn hart op een kier had gezet.
“Wanneer een vrouw haar hart geopend heeft, geeft ze zich totaal en overvloedig,” zei de meester. “soms enkele maanden, soms jaren, maar als de man zich niet ontwikkelt, wordt onvermijdelijk het echtelijk bed koud.
Zij sluit haar schoot wanneer ze voelt dat hij haar blijft belagen als een prooi vanuit zijn seksuele behoeftigheid.
Wanneer ze niet zijn commitment voelt, zijn keuze voor haar, zijn overgave, dan sluit haar schoot en uiteindelijk ook haar hart. En dan kan het haar zelfs niet veel meer schelen als hij zijn blik op andere vrouwen richt want ze wil zijn liefde en niet zijn koude lust.”
“Wat een troosteloos vooruitzicht,” zuchtte de leerling.
“Nee,” zei de meester met een mild lachje, “er is een weg uit.”
Hij tekende nu een pijl van de ogen van de man, recht naar zijn eigen hart.
“Je hoeft enkel je blik te verleggen van buiten naar binnen.
In plaats van je te richten op de seksuele beschikbaarheid van je vrouw of vrouwen in het algemeen, moet je je richten op je eigen emotionele beschikbaarheid.
Zolang je seksuele honger puur biologisch er op gericht is om jezelf te lozen, zal je een koude partner blijven. Ontwikkelde mannelijke seksualiteit is niet gericht op ejaculeren.”
Maar zo primitief ben ik niet, wilde de leerling verontwaardigd uitroepen. ‘Alsof ik alleen maar…,’ maar hij smoorde zijn eigen gedachten. Misschien had hij wel te weinig naar binnen gekeken en nog nooit zijn eigen gebruiksaanwijzing gelezen.
“Wanneer je oefent om je naar buiten gerichte seksuele energie vanuit je testikels naar boven te laten circuleren, via je nieren, je longen naar je hart en uiteindelijk misschien wel naar je hoofd en derde oog, wordt je onafhankelijk in je behoefte, draag je je eigen seksualiteit en word je bovendien ook nog eens een sensuelere, empatischere en warmere man en partner.”
“Is dat dan wat men spirituele seks noemt,” vroeg de leerling alsof hem de weg naar het paradijs werd gewezen.
“Spirituele seks wordt vaak overroepen,” zei de meester. “het wordt door vele meesters gebruikt als lokkertje en belofte om het spirituele pad te begaan.
Een hemelse staat waar de engelen voortdurend zingen. Wat het leven mij geleerd heeft is dat gewoon met je hele zijn van jezelf en van je vrouw houden, lang nadat de hete begeerte van verliefdheid is afgekoeld, veel bijzonderder is.
Dan met haar vrijen vanuit liefde en niet vanuit behoeftigheid is een veel groter wonder dan de blits ervaringen van spirituele seks.”
De leerling knikte geïmponeerd.
“Hoe lang bent u eigenlijk samen met uw vrouw,” vroeg hij.
“Een jaar,” zei de meester.
“Maar,” zei de leerling verontwaardigd, “wie bent u dan om mij dit te vertellen?”
“De meester leert wat hij zelf te leren heeft.
Waarom denk je dat ik me aan dit thema gewijd heb? Jij bent nu mijn spiegel en meester om me te herinneren dat ik haar liefde niet voor lief moet nemen.”
De leerling maakte een diepe buiging en kuste de hand van zijn meester.
Terwijl hij het stof van zijn gewaad klopte, richtte hij zich toch nog even tot de meester met die ene vraag die opstandig in hem brandde.
“Moet mijn vrouw eigenlijk ook niets leren of ontwikkelen?”
“Richt je blik eerst maar eens naar binnen,” antwoordde de meester. “dan zal zij vanzelf de ontwikkeling in haarzelf met jou delen. Dat is intimiteit.” - Geert Kimpen