|
HET DOEK IS TOE, DE LICHTEN ZIJN GEDOOFD
Gestolde stilte in het holst van de zaal.
Schemer heeft alle stoelen bezet, op één na.
Vaag tekent zich de omvang af van een man.
Het halfduister maakt hem onherkenbaar.
Hij kon een toeschouwer zijn, nagenietend
Van het spektakel opgevoerd op de planken.
Hij kon een acteur zijn, de lucht opsnuivend
Die zijn optreden heeft nagelaten.
Hij kon ook de theaterdirecteur zijn,
Verlamd door twijfel na de première.
Pin de man niet vast op wat voor de hand ligt.
Geef hem zelf alle touwtjes in handen
Van je raden en laat hem genoeg speelruimte
In de poppenkast van je verbeelding.
Dan, daar, krijgt hij de herkenbare trekken
Van een onzichtbare poppenspeler
Die de poppen naar zijn harde hand zet,
Van het spel de strenge regels bepaalt
En het publiek feilloos brengt daar waar hij
Het hebben wil: in een roes van vervoering.
Patrick AUWELAERT
02-09-2005 om 10:18
geschreven door zonneke
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
|
)
