Na het 75 jarig jubileum dachten we dat alles terug in zijn gewone plooi zou vallen..... maar niets was minder waar ! "Pietje de landloper" van R. Sanch werd het allerlaatste stuk dat in zaal "Ons Huis" (de blauw schuur) opgevoerd werd.... Door onenigheid tussen de grondeigenaars en de kopers van een aanpalend stuk bouwgrond kwam het tot .... gerechtsexploten met het uiteindelijk gevolg dat we de grond waarop onze "dierbare" zaal gebouwd werd "in zijn oorspronkelijke staat " moesten herstellen..... Wat nu gezongen??? Er was wel nog de parochiezaal.... maar onze toenmalige voorzitter was er falikant tegen dat we in een katholieke zaal (politiek??!!) als Kluchtige Vrienden zouden optreden... Na veel over en weer gepraat en vergaderingen kwam er geen verandering in.....en de toneel groep scheurde zich af van De Kluchtige Vrienden....en kreeg de naam "Nieuw Toneel Wellen".... Een zeer harde en moeilijke beslissing maar in dec 1969 werd het eerste stuk van de nieuwe groep opgevoerd : "Huwelijksmakelaar" van J. Van Wesenbeeck. In dec 70 trad de nieuwe groep voor het voetlicht met "Bruidegom van zijn vrouw" van Schwartz. Er kwam zaad in het bakje.... (vroeger was de opbrengst gewoonlijk voor het aankopen van muziekinstrumenten voor de Fanfare..) en geld is dikwijls de oorzaak van moeilijkheden in een vereniging. Zo ook bij onze nieuwe toneelgroep... Maar op een héél andere manier dan je zou verwachten. Onze kassierster had bij de opvoeringen van de stukken punctueel de kas gemaakt en tot op de laatste centiem klopte de rekeningen en ze zette de doos met het geld op het podium na een repetitie en zei lakoniek : " Mijn werk is af, hier staat het geld en de rekeningen en ik neem het niet meer mee naar huis" Ondertussen was de voorzitter van de Fanfare ook al eens uitgenodigd om hem te tonen dat er geen sprake was van politiek en iedereen van ons wou teruggaan naar De Kluchtige Vrienden als hij de groep toelating gaf om in de parochiezaal op te treden...Al lonkende naar de doos met geld ( voor zijn instrumenten) gaf hij zich over en wij werden allemaal terug lid van "de Kluchtige Vrienden"..... Graag vermeld ik hier dat we in die periode ongelooflijke "fans" hadden... De familie Boes-Delsaer Roger en Josiane stelde ons hun living ter beschikking om er de repetities te laten in plaats vinden.... Van liefde voor het toneel gesproken !
Ondertussen begonnen de jaren te wegen op de grote toneelman van Wellen de heer Joseph Robben en gaf hij de taak van voorzitter van de toneelgroep stilaan over aan André Vandersmissen, uw dienaar. Joseph Robben overleed op 7 aug 1985. Op zijn sterfbed brachten we hem een bezoek en zijn laatse woorden indachtig : " Maak nooit ruzie in de groep, dat is dodelijk" zal ik nooit vergeten. In maart 72 brachten we "De rare familie" van Arnold en Bach. Daar deelden Joseph Robben en ikzelf de eerste keer de regie. In april 74 was "Amor speelt verstoppertje" aan de beurt "Een schoonmoeder uit duizend" van Vandaele volgde in 1975 "Een huis vol herrie" van stephans, Linton in 1976 "Onder één dak" van Jan Fabricius was het afscheidsstuk van Joseph Robben. Hij speelde er in jan 1977 de onberispelijke rol van de oude eenzame vader. (In het hoofdstuk, Anekdoten, komen we daar nog even op terug!)
