Om 6u werd ik wakker, niet omdat ik slecht geslapen had,
maar het is mijn gewone uur. Ik blijf
dan normaal nog een half uurtje liggen maar nu ging ik het bed uit. Benieuwd naar het weer trok ik de gordijnen
open, en het zag er goed uit. Geen regen
en op dit vroege uur ook geen zon. Prima
fietsweer dus. Ik kon toen nog niet
vermoeden dat het na de middag warm ging worden.
Het normale ochtendwerk op de badkamer werd afgewerkt en in
de keuken deed het koffiezetapparaat zn werk.
De boterhammen voor deze middag had ik gisteren al klaargemaakt en deze
ochtend moest ik alleen nog de inwendige mens versterken tot de middag. Ook de fietstassen zijn gisteravond al op de
fiets geplaatst, een kwestie van tijd en stress besparen op de dag van
vertrek. Ook mijn vrouw was al op de
been want ze ging meerijden naar Wildert, waar mijn broer woont, om de andere
belangstellenden te vervoegen. Ook de buren Rob en Stan waren op de afspraak en om
kwart voor zeven liet ik de vertrouwde omgeving van de Vossenbosboslaan achter
mij voor een kleine drie weken.
Het ontvangstcomité in de Middenstraat varieerde van nog
slaperig tot klaarwakker. Sommigen
gewassen, anderen niet. De eerste fotos
van het vertrek werden op het stickje vastgelegd en om 7.10u zaten we op de
fiets. Niet omgekeken, maar op het einde
van de Middenstraat, waar we de eerste
haakse bocht naar het oosten namen, hebben we nog eens gewuifd
onze tocht was
nu echt begonnen.
Ik had het al over Rob en Stan, nu kwam daar ook nog Roger
bij. Sympathieke kerels die ook van
fietsen houden. Zij hadden besloten om
ons te vergezellen tot aan het kanaal Herentals-Bocholt. We fietsten via Wuustwezel naar Brecht, daar
pikten we het jaagpad op naast het kempisch kanaal. In Rijkevorsel namen we het brugje dat ons
naar Beerse leidde. De gps van Herman
deed zn werk letterlijk: de instructie was rustige fietswegen uitzoeken
en zo kwam het dat we tussen Gierle en
Kasterlee op een zandpad belandden om U tegen te zeggen. Zodanig dat Stan, naar alle
waarschijnlijkheid, de eerste Essenaar is die de grond van Kasterlee heeft
gekust. Neen, we zijn absoluut niet fout
gereden
, het was de kortste weg, maar een gps moet je ook leren gebruiken.
In een taverne naast het kanaal naar Bocholt werden we
getrakteerd door onze drie begeleiders en na een kwartiertje waren we met zn
twee op pad. Iets na de middag bereikten
we de zuid- Willemsvaart waar we onze boterhammetjes verorberden. Deze korte pauze deed deugd want het zonnetje
begon zn werk te doen, met 30 graden was insmeren de boodschap! Rond 14u was het gedaan met lanterfanten en
werd het kompas op Maaseik gericht, onze eerste cola nuttigden we op een
gezellig terras op het marktplein. Rond
16u staken we de Maas over en ging het richting Susteren, een slaperig dorpje
in het midden van Nederlands Limburg. Op
de gezellige boerencamping konden we voor een prikje onze tenten kwijt, dat
wisten we nog van onze trip naar Rome in 2009.
Wat we toen niet wisten maar nu wel
de schoondochter van de eigenaar kookt voor een prikje een eenvoudige
maaltijd en samen met een stevig glas
bier werd alles snel achter de kiezen gestopt, want honger hadden we. Het begon zachtjes te regenen en volgens een
paar terrasbezoekers zouden we s anderendaags regen krijgen. In de tent tikte de regen op het tentzeil en dat werkt als schaapjes tellen
na
enkele minuten slaap je als een roos.
24-08-2012 om 00:00
geschreven door fietser willy
|
