Dag 2 Zoutelande - Zonnemaire

donderdag 31-08-2023

Vol vuur springen we, na een rustige nacht uit ons bed. Vliegensvlug zijn we klaar, onze vriend Antoine staat te popelen om te ontbijten. Benieuwd wat onze gastvrouw ons zal aanbieden…De ontbijttafel is net een schilderij, ja als we dat allemaal moeten binnenspelen geraken we vandaag niet meer ter bestemming. We doen ons best. Ondertussen blijft spraakwaterval Jannie ons, als Vrienden op de Fiets gastvrouw haar belevenissen, met veel humor vertellen. We zullen hier helemaal niet weggeraken, ja hier voelt je je echt als thuis…En toch moeten we opkrassen. We beloven Jannie, bij leven en welzijn zeker nog eens terug te komen!

Fietsen beladen een foto en daar gaan we dan voor onze tweede fietsdag. Vandaag zullen we door een fietsvriendelijk, toeristisch gebied op het eiland Walcheren rijden. Daarna op Schouwen - Duiveland, we zijn benieuwd. Wij moeten terug op de vertrouwde LF1 Valkenisseroute geraken. We zien enkele bunkers overblijfsels van de Duitse kustverdediging in Zeeland de Atlantikwall WOII.

Na een kreek met veel eenden gekwaak zijn we in Westkapelle. Dit dorp met zijn hoge duinenreep is het meest westelijke puntje van Zeeland. In de bocht kan je niet naast de vuurtoren op de kerk kijken “’t Hoge Licht” is wel 50m hoog. Maar wij rijden dicht bij Vuurtoren Noorderhoofd en buigen af richting Domburg. Domburg wordt als het meest toeristisch dorp van het eiland Walcheren omschreven. En inderdaad we moeten zelfs van de fiets. We moeten ons stappend door de massa wringen…Een verademing wanneer we op de Mantelingenroute in een groen en rustig natuurgebied belanden. Dit is een smalle bosstrook met binnenduinen en een heggenlandschap. Zalig fietsen we traag op de paden met linden, beuken en eiken, langs waterpartijen en duinen. We horen zelfs de branding op de achtergrond. Lekker genieten van een hapje en een drankje doen we op het schaduwrijke terras van de “Boschhoek” Ja telkens we hier voorbijkomen vleien we ons onder de druivelaars die het altijd drukke terras nostalgisch maken.

Op naar Vrouwenpolder, we blijven in het natuurgebied Oranjezon een loofbos en duingebied met helmbegroeiing en meidoorn en veel bramen. Dit is ook een waterwinningsgebied. Na Breezand komt de 3 kilometer lange Veerse Dam deze dam sluit het Veerse Meer af en is onderdeel van de Deltawerken. Op de fiets zien we links van ons de zee en het strand. We rijden een klein stukje op Noord-Beveland.

Bij knooppunt 4 zijn we aan het begin van de Oosterschelde Stormvloedkering. Al heel wat keren zijn we hier geweest om over dit waterbouwkundig wonder te fietsen. We weten dat het 9km door zee is. De Oosterschelde is een van de grootste wateren van Zeeland. Door de combinatie van zoet en zout water is dit een uniek stuk natuur. De flora en fauna is daardoor zeer divers. Na de watersnoodramp in 1953 werden de Deltawerken gebouwd. De Oosterscheldekering is het grootste en beroemdste Deltawerk. Ik heb de bouw hiervan bewust meegemaakt met studiebezoeken als student Bouwkunde. We krijgen het gezelschap van enkele E-Bikers zij gaan oesters kopen op het vroegere werkeiland Neeltje Jans. We volgen hen tot bij “Proef Zeeland” en genieten op het terras van oesters kibbeling en een frisse pint…dat was heerlijk!

We bereiken nu het eiland Schouwen- Duiveland. Linksaf langs de zee rijden we door het Westerschouwe-bos. Het grootste bos in Zeeland met een heuvelachtig duinlandschap, zandverstuivingen, valleien en duinweiden. Het is een van de mooiste gebieden van Zeeland met vele soorten bomen, planten en vogels. In Burgh kunnen we niet voorbij “Bakkerij Sonnemans” hier wordt al heel lang op ambachtelijke wijze brood en taart gebakken. We genieten van een lekkernij met koffie…en we kletsen gezellig met leeftijdsgenoten in het zonnetje onder de bomen. Maar we willen verder en dat wordt moeilijk met al dat snoepen…na Haamstede rijden we richting Serooskerke, maar eerst komen we aan het Schelphoekgat.  Dit krekengebied is ontstaan na de Watersnoodramp van 1953, grote delen van de zuidkust van Schouwen-Duiveland kwamen onder water te staan. In Serooskerke een ringdorp, staat een monument van betonnen platen op een bakstenen fundament. Hierop staan de namen van de vijftien omgekomen slachtoffers.

Onze gastheer Peter, bij wie we deze avond overnachten in Zonnemaire, heeft mij aangeraden om in Brouwershaven te souperen. Ik verwittig hem telefonisch dat wij dat nu eerst zullen doen vóór we bij hem zullen arriveren straks. Langs een brede beek rijden we het gehucht Brijdorpe voorbij richting Brouwershaven. Op naar het aanbevolen restaurant “de Brouwerie”. Na het dwarsen van het Marktplein bij het Havenkanaal vraag ik de weg aan een dame…” Volg mij maar ik woon recht tegenover het restaurant”.  De patron Steven is volop zijn terras aan het schikken, we mogen gerust een plaatje kiezen. Grote dorst doet ons onmiddellijk een la Trappe trappist bestellen. Souperen, hiervoor dienen we nog wat geduld te oefenen. Maar geen nood het terras loopt vliegensvlug vol met fietsende leeftijdsgenoten. We hebben zelfs een gesprek met een Vrienden op de fiets gastgezin uit Ede. Ymker en George overnachten ook bij een VOF-adres in Zonnemaire…

Na een voorgerecht met schelpen en zeevruchten verorberen we nog een roggevleugel en een ijscoupe dessert. Het was een culinair festijn hier bij Marjelle en Steven in hun prachtige tuin van de Brouwerie.  Een echte aanrader! We worden nog even tegengehouden door de dame waaraan we de weg gevraagd hebben. We moeten haar beloven morgenvoormiddag op de koffie te komen bij hen…

We hadden gehoopt in Renesse te overnachten maar het is het piep klein dorpje Zonnemaire geworden. Het lag vroeger op het eilandje Bommende. Blijkbaar is dit in de Middeleeuwen gesticht door de monniken van “Abdij Ter Duinen”???Na 4km komen we aan bij Peter, we kunnen onze fietsen veilig stallen en moeten met de joviale man nog een uitgebreide praat- en drankstonde houden op zijn tuinterras. Maar na een tijdje overvalt ons de vermoeidheid en moeten we noodgedwongen onze bedjes opzoeken. Slaapwel!

21-11-2024 om 12:02 geschreven door Via de la Plata

 2023

Hollandse Eilanden

Najaarstocht

Bob & Antoine

Dagboek van een fietstocht van

30/08/2023 tot 3/09/2023

Net als toen onze vriendschap in 2006 begon toen we de Via de la Plata vanuit Sevilla naar Compostela deden, zijn we opnieuw met ons twee. Onze fietsvrienden Pol en Robrecht hebben deze keer afgehaakt. We zullen het ons niet moeilijk maken, op naar onze Noorderburen het is en blijft ons favoriete fietsland. En waarom niet eens de Zeeuwse eilanden?

Dag 1 Brugge – Zoutelande

woensdag 30/08/2023

Zoals steeds word ik met veel enthousiasme begroet door de immer optimistische Antoine. Mijn vriend heeft al 1h1/2 gespoord van Beveren-Waas naar Brugge. 10h45 nog een foto aan het station Brugge en daar gaan we dan voor onze 5-daagse. Op de Brugse vesten langs Minnewater, Katelijnepoort Gentpoort, Coupure en Kruispoort komen we bij de Dampoort.

We rijden op een gezapig tempo voorbij mijn geboortedorp “Koolkerke” tussen de Damsevaart en de Romboutswerve. Deze Romboutswerve is een onbevaarbare waterloop die zijn oorsprong vindt op de flanken van de Brugse zandrug. Ze voert overtollig water af uit de stadsrand en daalt gezwind af naar de veenachtige poelgronden ten noordoosten van Brugge. In het midden van het gebied snijdt ze door een zandige kreekrug en vloeit vervolgens in het noorden af naar het Leopoldkanaal, via een sifon onder het Schipdonkkanaal. De toe slibbing van de Zwingeul was in grote mate het gevolg van dijkenbouw. De Romboutswerve polder is enorm belangrijk als overwinteringsplaats voor wilde ganzen, vooral kolganzen en klein rietganzen. Ook voor talrijke doortrekkende en overwinterende watervogels is dit gebied de uitverkoren plek. Het weer valt best mee, het is helemaal niet zoals voorspeld. De weerman had regen en onweer beloofd …Niet juist, we rijden hier in de stralende zon dicht bij zee altijd beter weer toch!!! Nu voorbij de Schellemolen van Damme naar Oostkerke en Hoeke.

Velen hebben er geen weet van, maar hier peddelen we voorbij een verdwenen dorp Monnikerede. Dit dorp was toen zelfs een stad gelegen tussen Oostkerke Damme en Hoeke.  Monnikerede en Hoeke liggen beide langsheen de voormalige bedding van het jonge Zwin, een zeearm die Brugge tijdens de late middeleeuwen toegang gaf tot de Noordzee De voormalige Zwingeul bevond zich in het noordelijke deel van de Vlaamse kustvlakte.

Op de oude kinderkop- straatkeien, dokkeren we door Sint Anna ter Muiden een vroegere haven aan het Zwin. De plompe kerktoren diende vroeger als uitkijk- en vuurtoren. Men beweert dat dit de kleinste stad van Nederland met 50 inwoners is. Waar hebben we dit nog gehoord onlangs??? Toen aan de IJssel beweerde men dat Bronkhorst de kleinste stad van Nederland was…Weten ze het zelf wel? Na 500 meter zijn we terug in België en blijven op de grens de Graaf Jansdijk volgen. Een naam afkomstig van! Jan Zonder Vrees, hertog van Bourgondië. De dijk is niet hoog maar fungeert al eeuwenlang als waterkering. We krijgen, wat denk je? “Dorst” ik weet iets verder bij de oude trambedding een hoevewinkel met terras staan en daar moeten we voorbij…Niets van, het terras is gesloten, op naar Retranchement dan maar.  Het fietspad was vroeger de tramzate tussen de Knokse Oosthoek, het Hazegras en Retranchement en gaf aansluiting op de Nederlandse stoomtramlijn naar Breskens. Retranchement is het meest zuidwestelijke kustdorp van Nederland Het is een Franse term uit de vestingbouwkunde en betekent Verschansing”. Ook hier is alles dicht en koersen we richting Cadzand.

Op het prachtige duinen pad van het Zwin komen we in Cadzand-bad. Nu op zoek naar een restaurantje. Het duurt niet lang eer we ons neerploffen op het zonnige terras van de Columbia op de Wielingen-Boulevard. De baas heeft het helemaal niet druk, na een eerste trippel bestellen we een vissoepje en genieten van een aangename babbel met olijke leeftijdsgenoten.

 Cadzand bestaat uit twee dorpen Cadzand-Bad en Cadzand-Dorp. Met zijn ligging aan de Zeeuwse kust en ’t Zwin, was Cadzand samen met enkele dorpen zoals Zuidzande, Koezand, Wulpen en Schoonvelde een zandbank-eiland in de monding van de Zwinarm. Het is wat klimmen om terug op het duinenfietspad te geraken. We bewonderen links van ons de uitgestrekte zandstranden en rechts het polderlandschap. Na de bocht bij de Radartoren zijn we bij de Verdronken Zwarte Polder.

We houden halt om dit unieke gebied af te speuren naar de vele kwetterende watervogels we herkennen de scholekster en bergeend. Volgens de vogelaars, broeden er talrijke zangvogels zoals de grauwe gors, de nachtegaal en roodborsttapuit, maar daar kennen wij niets van. Aan de duinenkant staan meidoorn, sleedoorn, duindoorn en wilde rozen. Wij genieten ondertussen van het opsnuiven van de zoute zeelucht…We komen voorbij de uitgestrekte stranden van Nieuwvliet en Groede.  Hier zijn veel grote sta-campings.

Iets verder net vóór we de dijk afdalen fietsen we voorbij de vuurtoren. Dit unieke blauwwitte monument is vervaardigd uit gietijzer. We hebben net ons ticket gekocht en daar is het voet-fietsveer al, we moeten ons haasten en kunnen nog juist mee over de Westerschelde naar Vlissingen. Een klein halfuurtje later zijn we op Walcheren. We vliegen Vlissingen binnen en willen onze dorst lessen. Maar eerst moeten we over enkele sluizen en langs de Scheldedijk tot bij de Oranjemolen en het standbeeld van Michiel de Ruyter. Op een plein bij een binnenkom zijn er terrassen genoeg, wat kan een frisse La Trappe deugd doen….

Na die lange rust en drankpauze staan er 50km op de teller. We wagen ons op de beroemde Vlissingen-boulevard, men beweert (?) dat dit wel een van de langste van Nederland, zou zijn! Toch is het niet te geloven hoe dichtbij hier de mastodonten zeeschepen voorbijvaren. We krijgen er echt schrik van en blijven de moeilijke bewegingen volgen…Wat zijn we blij wanneer we de duinen induiken.

We rijden over de smalle fietspaadjes van de LF-route we kennen het nog van op onze Ronde van Nederland 2015.Toch is er heel wat veranderd en komen we grote parkingsplaatsen tegen nu! De plaatjes van de Valkenisseroute zijn onze wegwijzers. Achter de hoge duinen kunnen we uit de wind snel vorderen. Het is oppassen voor tegenliggers in dit bosrijk krekengebied. De fietspaden zijn duidelijk te smal voor de vele te snel fietsende E-bikers.  Na Galgenveld en Dishoek zijn we in Valkenisse. Voor we in Zoutelande arriveren rijden we hier voorbij heel hoge duinen, het zouden wel eens de allerhoogste van het eiland kunnen zijn. Rechts zijn er veel campings en vakantieparken met allemaal dezelfde huisjes…Een echte familie badplaats menen we. Na 70km zijn we in Zoutelande onze overnachtingsplaats. Overal zijn er drukbezette zonnige terrassen…met senioren natuurlijk! Na wat aandringen, krijgen we toch een tafeltje waar we onze dorst kunnen stillen. We vinden het echter niet prettig om in het Duits aangesproken te worden door de ober…een beetje protesterend en in ’t Nederlands bestellen we een frisse tripel.

Half zes op gps zoeken we ons overnachtingsadres VOF. Enthousiast worden we ontvangen door Jannie en kwieke dame. We kunnen onze stalen rossen mooi bergen en krijgen een heel ruime en erg verzorgde kamer op de verdieping. Na een wasje en een plasje worden we door onze gastvrouw getrakteerd in de zitpergola op haar terras. Het wordt een heel lange humoristische babbelstonde met een biertje. Jannie is een sportieveling stapster en fietser en kan ons vele inlichtingen bezorgen voor de volgende dagen.

Toch willen we gaan souperen en op aanwijzen van onze gastdame wandelen we naar de Babbel op de boulevard. We zijn nog een 300m ver en het begint te gieten, het water valt plots met bakken uit de hemel. We lopen naar een bushokje om te schuilen, maar tevergeefs we zijn door en door nat. Na een poos wagen we het erop tot aan het eetcafé te spurten…. Als waterhoentjes krijgen we een tafeltje achteraan de zaal, bestellen mosselen en een Tripel Zundert. We hangen, nu we hier de enigste gasten in het achtergelegen deel van de zaal zijn alles te drogen…En we genieten van ons souper om af te sluiten met een ijscoupe.

We slenteren naar ons slaapadres. Jannie zie ons doorweekt toekomen en zal onze klederen drogen…”Gooi maar alles naar beneden” roept ze ons toe…We kunnen ons niet bedwingen er volgt een algemenen lachpauze, ook onze gastvrouw heeft er plezier mee. “Alles gaat de droogkast in en morgen zijn jullie weet netjes met droge klederen”. Laat ze ons horen vanuit de wasplaats! Na deze erg mooie fietsdag met aangename belevenissen wordt het hoog tijd om onder de dekens te kruipen…Slaapwel!

11-11-2024 om 18:17 geschreven door Via de la Plata