Lieve engel daar boven Wat doe je mij toch laten geloven dat alles zo goed en mooi is maar diep in mij een voelbaar gemis als de meeuwen op de wind huil ik als een eenzaam kind ook al ben ik dat niet echt en zijn het mijn tranen waar ik voor vecht dus zal ik nog moeten afwachten en profiteren van mijn krachten zodat ik me hier door zet en me zelf red !
je satijnen vleugels, ze zijn gebroken vederlicht zo afgeknapt en vol liefde kus ik de bloedende stompjes aan je schouderbladen je bloeddoorlopen ogen kijken vol gloeiend verdriet mij aan alsof ik de schuld krijg, van jouw domheid terwijl je zachtroze lippen onhoorbaar spreken maar, je woorden galmen door mijn wereld en raken me, als een klap in mijn gezicht terwijl jouw lichaam sidderend en kronkelend van pijnen, aan mijn voeten ligt.
In de tunnel van mijn zicht Plaats ik zelf het bakenend licht Zoek de weg in het leven Kracht van het beleven Dat aan mensen word gegeven Uit de kracht van de bron Kracht uit de natuur Zo zuiver en zo puur In sterren nacht beleefd Bewondering voor wat aarde geeft Word in hart intens beleefd De nacht zo wonderlijk stil Mystiek geurend Betoverend kleurend Een wonder zo opbeurend Geluk leeft dan in mijn hart Dat de nacht mij zo verward Het is een wonder van het leven Dat dit zo`n voel kan geve.
de zon ging onder ik zag het al vaak en steeds weer is het zo bijzonder een vuurrode gloed viel als een deken over de aarde en streelde mijn blik de ondergaande zon en opkomende maan twinkelden sterren de avond was zwoel wat kan een mens nog meer wensen .
Jij vroeg mij om het je te beloven, Maar ik weet niet of ik erin blijf geloven, Ik weet niet of ik mijn afspraken na kan komen, Of dat ik liever verder wil dromen, Ik weet dat ik jou teleur heb gesteld, Omdat ik je niet meteen alles heb verteld, Maar ik was gewoon te bang om het te vertellen, Omdat je misschien vond dat ik me was aan het aanstellen, Ik wist niet hoe ik het je moest laten weten, Want ik wilde het zo snel mogelijk vergeten, Nu ik het jou verteld heb ben ik wel blij, Want jij staat echt altijd aan mijn zij!!!
2 dagen van gezellig samen zijn 2 dagen van samen naar vogels kijken 2 dagen van naar de sterretjes kijken en liedjes zingend 2 dagen van weten dat je een echte vriend bij hebt 2 dagen van stiekem een sigaretje gaan roken 2 dagen van praten 2 dagen van puur geluk 2 dagen van lekker mijmeren over gelukkig zijn 2 dagen van geen zorgen meer maken 2 dagen van zalig vechten 2 dagen van zalig gekieteld worden 2 dagen van zingend met de gitaar rond kaarsjes 2 dagen GENIETEN .
. De plechtigheid vond plaats bij de historische koninklijke graftombe in Petra.
Sting was gisteravond een van de artiesten die optrad op het
herdenkingsconcert voor Luciano Pavarotti. De tenor, die vorig jaar
september overleed, werd in de Jordaanse stad Petra herdacht op de dag
dat hij 73 jaar zou zijn geworden.
Naast Sting lieten onder
anderen Plácido Domingo, José Carreras, Andrea Bocelli, Jovanotti,
Zucchero en Laura Pausini van zich horen. Het concert werd mede
georganiseerd door de weduwe van Pavarotti, Nicoletta Mantovani, en de
Jordaanse prinses Haya.
De opbrengst van het herdenkingsconcert gaat naar het vluchtelingenprogramma van de Verenigde Naties in Afghanistan.
Ik ben zo bang Als jij er niet bent voel ik me zo ach, ik weet het niet blijf dan toch, ga niet weg
elke keer komt het terug, dat gevoel niet uit te wissen, dagenlang
tot in het duister van de nacht, beklemmende uitzichtloosheid als een schaduw om mijn zijn
even angstig als verstikkend de gedachte dat je er niet bent of niet meer komt
als de nacht, als mijn laatste adem, als . ach, ik weet het niet
als beeld, dat in mijn hoofd zweeft, mij niet meer los laat beangstigend mij vernietigend, mijn angst in het duister van de nacht verlang ik naar de dag maar het licht maakt me zo ach, ik weet het niet ik ben zo bang, als jij er niet bent.
In het klein van het ontstaan. Smeden wij de zilverdraden van een web. Een web van verlangen, Verlangen wij naar dat gene, Van wat men liefde noemt.
Geweven in woorden, Raken wij soms iemands z'n hart. Stil wachtend, wacht je, Op wat zich liefde noemt.
Liefde zijn onze zilver draden van ons leven. Ons leven in liefde weer gegeven, Door gegeven aan onze kinderen, Weven wij de draden van het web.
Stil zittend, kijken wij naar onze eigen draden. Gespannen en ontspannen wachtend op dat gene, Wat zo aan je voor bij wandelt.
Ga niet wandelen in je eigen web. Een web van woorden, Laten je gemakkelijk verdwalen, En val je te prooi in jouw eigen, Gesponnen web.
Geweven web, bevatten gaten. Zie het niet als kompleet. Het kompleet zijn van je eigen web, Is jou stilte diep in je zelf. Zoek niet haastig naar dat ene, Maar wacht rustig in jouw web
We zijn er niet om gevangen te zitten. Liefde kent zijn vrijheden, Smoor de geliefde niet in zilver draden, Maar laat ze wapperen op de winden de ze jou geven, En laat je dan zweven aan jou zilver draadje.
jij bent het vuur in mijn hart jij bent het beetje hoop in mijn leven jij bent de druppel als ik huil jij jij bent alles en daarom wil ik zeggen IK HOU alleen van jou
Wallen onder m'n ogen. Door zorgen en vervlogen dromen. Ik wou dat ik een knopje had. Een knopje om terug te gaan in de tijd. En dat ene woordje weg te halen. Het woordje pijn.
De knoop van mijn gevoel zat in de war. De uiteinden kon ik niet vinden zonder harten te breken.
Verdriet werd de baas in het gevecht tegen het geluk. De rust is in mijn hart gekeerd als een welkome gast.
Weinigen begrijpen de woorden die mijn stille mond spreken. Omdat ze in dovemansoren belandden. Zij die het verstonden, grepen naar mijn hand om me te laten leven.
Hun namen zijn in mijn hart gegrift als littekens van geloof. Om me te laten herrinneren dat ware vriendschap het kostbaarste bezit is dat een mens kan krijgen.
Engelen in mijn hart Liefdevol en nimmer alleen Engelen in mijn huid Warm en gloeiend als de zon op een zwoele zomerdag Engelen in mijn hoofd Vervuld van gedachten aan jou Engelen in mijn woorden Iedereen deelt in mijn geluk Engelen in mijn dromen Vol liefde voor die ene Engelen in jou En mijn engelen die van je houden .
Ik ben op weg naar de dageraad, het is al laat En ik hoor hoe de klok zijn nieuwe uren slaat De nacht voorbij, leg ik mijn hoofd opzij En ik staar naar de kant, waarin jij in bed bent beland
Ik zie jouw ogen staren, mijn hart komt niet tot bedaren Mooier dan de maan, de zon en de sterren die aan de hemel staan Rusteloos, en toch ook weer vol kalmte kijk ik jouw aan En ik zie in de weerspiegeling van jouw ogen, mijn ogen staan
Blikken gevangen tot een lus, monden openend tot een kus Teder, samen, één, doezelend, niet meer alleen En ogen vallen dicht, dromend van het gevonden licht Op weg naar naar de dageraad, naar de zon in zicht .
zal ik ooit nog eens met jou kunnen praten zonder dat ze er iets achter zoeken zal ik ooit nog eens mijn hartje kunne luchten ik hoop van wel maar op deze manier hoeft het voor mij allemaal niet meer dit doet echt zoveel zeer wetende dat ik nog naar jou toe mag komen maar ik gewoon die stap niet durf te zetten om je aan te spreken en het te vragen of ik je ff kan spreken ik durf dat niet meer zal dit ooit nog eens in orde komen? zal ik ooit nog eens met jou kunne praten zonder dat ik er moet opletten over wat ik praat dat ik gewoon mijn hart trug eens kan luchten bij jou jij was op deze moment de enigen die ik vertrouwde de enige persoon waar ik bij terecht kon eigenlijk da eingiste persoon die me al zo ver had gebracht zo ver naar het einde van deze zwaare tijd maar nu geraak ik alles kwijt en ik weet dat je niet altijd opnieuw wilt beginnen maar op deze mannier kan ik ook niet ùeer verder op deze mannier zak ik gewoon altijd trug in die put .
Jij bent er altijd voor mij, maar als ik denk aan jou lijkt het soms of je niet het gevoel hebt dat ik er altijd ben voor jou, maar ik wil er zijn voor jou, altijd.
.
