glas wijn kaarslicht gedichten voor romantische momenten voel me zo licht heb mijn schat zo nodig om bij me te komen liggen wil het zo graag maar het kan niet
hier thuis ben ik zo alleen en wens ik dat jij hier was want zonder jou is mijn bed zo koud wou dat je dicht bij me was want ik ben in een vreemde stemming en alleen jij kan me geven datgene wat ik nodig ben
In gedachte, streel ik elke vinger aan jouw hand Aan je ogen, heb ik mijn hart verpand Bij jou ervaar ik nooit meer pijn zalig om dicht bij elkaar te kunnen zijn Met elkaar verbonden stilte boodschap is verzonden Vanuit ons denken dichterbij te wenken Die streling op ons hoofd dit hebben wij elkaar beloofd Eeuwen gingen er overheen dit gevoel nog bij geen één Gebonden weergevonden
Lindsay
Lohan is tegenwoordig op de gezonde toer. Het voormalige feestbeest
heeft tijdens haar verblijf in een afkickkliniek niet alleen drank en
drugs vaarwel gezegd, ook haar sigarettenverslaving moet eraan geloven.
Vrijdagavond werd de actrice op de foto gezet met een pakje
nicotinesnoepjes in haar hand.
Zuigtabletjes De
momenteel blonde Lohan lijkt door middel van de zuigtabletjes, van het
Amerikaanse merk Ariva, haar verslaving te bestrijden. Dat is te zien
op foto's van de Amerikaanse showbizzsite X17 Online.
oog in oog hand in hand ze zijn en voelen zich verliefd zonder angst voor de toekomst maar ik ik ga eenzaam door de straten met een lijdende ziel ik loop alleen want niemand houdt van me
mijn dagen zijn als mijn nachten zonder enige lichtpuntjes plezier of een aanraking verlang naar een gelukkig hart zonder angst voor de toekomst verlang naar de dag waarop ik helemaal geen gepijnigde ziel meer heb de dag dat ik iemand vind die ook van mij houd
Spice Girls zullen paaldansen tijdens hun reunietour
Spice Girls zullen paaldansen tijdens hun reunietour
Op 2 december beginnen de Spice Girls aan hun reunietournee in
Vancouver (Canada) en de meiden zijn op dit moment bezig met het leren
paaldansen voor hun tour. Zij hebben lessen genomen in de Soho Revue
Bar in Londen.
Volgens een bron aan een Britse krant willen de vijf dames het publiek
tijdens hun komende optredens een spannende dans voorschotelen. "De
meiden waren het er over eens dat een paaldans fantastisch en sexy zou
zijn. Daarom wilden ze enkele goede lessen van professionele dansers."
Posh, Scary, Ginger, Baby en Sporty zijn momenteel aan het repeteren
voor hun tour die 2 december in Vancouver van start gaat. De
meidengroep, die immens populair was in de jaren negentig, zal ook een
'Greatest Hits'-album gaan uitbrengen. De eerste single daaruit heet
'Headlines ( Friendship Never Ends).
Daniel Craig zal nog minimaal viermaal de rol van geheim agent James
Bond op zich nemen. Dat verklaarde Harry Sloan, hoge baas bij
filmdistributeur MGM, onlangs tegenover het Amerikaanse vakblad The
Hollywood Reporter.
Hiermee zal de Britse acteur minimaal vijf
keer in de huid van agent 007 kruipen. De 39-jarige Craig zal zo
dichtbij het aantal van de respectievelijk zes en zeven officiële
Bondfilms komen waarin voorgangers Sean Connery en Roger Moore de
charmante geheim agent speelden.
De voorbereidingen voor de
opvolger van Craigs succesvolle Bond-debuut Casino Royale zijn
inmiddels begonnen: Er zijn al enkele opnames gemaakt tijdens de
Palio-paardenrace in het Italiaanse Siena afgelopen zomer, maar het
leeuwendeel van de tweeëntwintigste Bond-film zal pas begin volgend
jaar gefilmd worden. Agent 007 zal vanaf 6 november 2008 weer in de
bioscopen te zien zijn.
Er zijn van die cineasten die graag verhalen vertellen waarbij ze
ideeën sprokkelen uit hun eigen levenservaring. Steven Spielberg en
Roman Polanski kunnen verhalen over de joden als geen ander
overweldigend in beeld brengen, Martin Scorcese is de meester van de
maffia en, heel ver van deze grootheden verwijderd, treffen we
regisseur James Gray aan. De man is van Russische afkomst en houdt er
dus van om een snufje levenservaring in zijn zelfgeschreven verhalen te
stoppen.
Zijn laatste (en toen nog maar pas zijn
tweede) film The Yards dateert alweer uit 2000. In een zeker niet
onaardig drama konden Joaquin Phoenix en Mark Wahlberg het beste van
zichzelf geven in erg interessante rollen, maar het grote publiek vond
er maar weinig aan en liet de film links liggen. Zeven jaar later keert
de man terug, met beide acteurs wederom in de hoofdrol in een uiterst
ingetogen politiedrama vol onderliggende spanning en met briljant
uitgewerkte personages.
We bevinden ons in het New York van
1988. De maffia beleeft grootse tijden en beschouwt de brave dienders
als lachwekkende karikaturen die ze zonder pardon dreigt omver te
knallen. Genoeg redenen voor de NYPD om een nieuwe eenheid op te
richten die weerstand wenst te bieden. Ziedaar het grote probleem voor
nachtclubeigenaar Bobby Green (een briljante Joaquin Phoenix). De man
beleeft de tijd van zijn leven onder het toeziend oog van de Russische
maffia waar hij maar weinig banden mee onderhoudt. Ogenschijnlijk, zo
blijkt, want de grote vissen hangen meermaals in zijn club rond.
Gelukkig voor hem weten ze niets van zijn familiebanden. Zijn vader en
broer behoren namelijk tot de eenheid die de strijd met de maffiosi
aangaat. Zijn broer Joseph (een verrassend ingetogen Mark Wahlberg)
heeft dan ook niet meteen het grootste respect voor zijn broer maar
toch wenst hij hem liever geen schade te berokkenen. Ook langs vaders
kant hoeft Bobby geen steun te verwachten. Chief Albert (een immer
briljante Robert Duvall) zag zoonlief liever de weg van zijn broer
volgen in plaats van uit te groeien tot succesvolle nachtclubeigenaar.
Gesteund door zijn vriendin (een bloedmooie Eva Mendes zorgt voor
defecte bloeddrukmeters) laat Bobby de zaken voor wat ze zijn en blijft
gewoon op zijn hoede. Wanneer de maffiosi zich echter van hun beste
kant laat zien, beseft de man dat hij keuzes zal moeten maken die niet
alleen zijn leven in gevaar brengen maar ook dat van iedereen rondom
hem.
Het mag gezegd worden: James Gray is een fantastische
cineast. De man stond ook zelf in voor het script dat hij zorgvuldig
opbouwt en langzaam voortstuwt naar een climax om u tegen te zeggen. De
personages zijn stuk voor stuk mensen van vlees en bloed die hun
karakter ontwikkelen tegen de bij momenten schilderachtige
achtergronden van New York. Het rauwe realisme dat de film uitstraalt,
getuigt van grote kunst. Alleen al de wijze waarop de man zijn
personages ontwikkelt verdient respect (hij weigerde trouwens te filmen
in Toronto om de kosten te sparen). En dan hebben we het nog niet over
die schitterende achtervolgingsscène waarbij je de regen letterlijk
voelt neerkomen!
De acteurs vervullen hun rollen met verve. Van
een ouwe rot als Robert Duvall is dit misschien niet meer zo opvallend,
maar na zijn Oscargenomineerde prestatie uit Walk the Line vervult
Joaquin Phoenix opnieuw een prestatie waar hij zeker tevreden op mag
terugblikken. Geen enkel moment lijkt de man uit zijn rol te vallen of
dubieuze beslissingen te nemen. Ook Mark Wahlberg staat knap te
acteren, maar lijkt bij bepaalde scènes even te verbleken bij het grote
talent van voornoemde acteurs. Zelfs Eva Mendes speelt een zwaardere
rol dan we van haar gewoon zijn en valt zeker niet buiten beeld.
Deze
familiekroniek wordt mooi en langzaam in beeld gebracht (geen Tony
Scott shots te bespeuren) en de heerlijke soundtrack begeleidt je door
de knap opgezette actiescènes waar zo nu en dan een snufje Michael Mann
te bespeuren valt (de climax!). Helaas voel je het einde al te
makkelijk aankomen en blik je achteraf terug op een misschien iets te
voorspelbaar verhaal. Dat Gray geen Die Hard scènes in zijn film
verweeft (let op de scène van Mark Wahlberg!) is dan weer meer dan
gedurfd.
Toegegeven, we zijn zeker nog een eindje verwijderd
van de klasse van pakweg The Departed, maar de manier waarop Gray zijn
eigen stijl op het scherm tovert, laat de kijker meer dan genieten van
het schouwspel. Zal deze film hoge ogen gooien? Waarschijnlijk niet,
maar wie nog eens zin heeft in een uiterst knap opgebouwde
politiethriller weet waarheen.