The Eagles is een Amerikaanse rockband, een van de succesvolste bands aller tijden. De band werd in 1971 opgericht en is anno 2008 nog steeds actief, hoewel met enkele jaren onderbreking. De naam verwijst naar de Amerikaanse adelaar, tevens het beeldmerk van de Verenigde Staten.
De groep ontstond in het begin van de jaren zeventig in Los Angeles, eerst als begeleidingsband van Linda Ronstadt, maar al snel sloegen ze hun eigen vleugels uit. Hun vroegste muziek was een mengeling van country en bluegrass, vermengd met de harmonieën van de Californische surfmuziek. Hierdoor ontstonden gevoelige nummers over relaties, auto's en een zwervend leven. De pioniers van dit nieuwe genre waren begenadigde singer-songwriters als Jackson Browne, J.D. Souther en Warren Zevon en bands als Buffalo Springfield en Poco. Uit de subcultuur in en om Sunset Boulevard en The Valley in Los Angeles die rond deze componisten ontstond, distilleerden de Eagles een eigen geluid dat synoniem werd met de term Californische countryrock. Op latere albums van de groep werd de bluegrassmuziek meer en meer afgezworen en ging men over naar een meer recht-toe-recht-aan rock-geluid.

Geen van de vier oprichters was geboren in Californië. Gitarist/toetsenist Glenn Frey ontvluchtte de koude winters en de beklemmende muziekscene van zijn geboortestad Detroit en introduceerde een Rhythm-and-blues-geluid. Drummer Don Henley was bijna afgestudeerd in Engelse literatuur. Gitarist/mandolinist/banjospeler Bernie Leadon had een passie voor country en bluegrass die een sterke invloed had op het vroege geluid van de band. Bassist Randy Meisner was een liefhebber van auto's en fietsen en verkeerde eigenlijk liever bij zijn familie dan dat hij zijn tijd besteedde aan het bespelen van een basgitaar in een rockband.

De band werd geformeerd in 1971 toen John Boylan - toen manager van Linda Ronstadt - Frey, Leadon, and Meisner losweekte van hun bezigheden. Ze misten nog een drummer totdat Frey Henley belde die hij had ontmoet in The Troubadour in Los Angeles. Twee maanden lang vormden Eagles de band achter Ronstadt maar na afloop van deze tournee besloten de mannen een eigen groep te vormen.

Het eerste album (Eagles) was gevuld met pure, soms onschuldig aandoende, countryrock; het tweede (Desperado) had als thema "bandieten van het Wilde Westen" en vormde het eerste bewijs van de voorliefde voor het maken van thema-albums. De eerste twee albums werden opgenomen in Londen en geproduceerd door Glyn Johns.

Voor het maken van het derde album (On the Border) werkte de groep wederom samen met producer Glyn Johns, die daarvoor had gewerkt met Led Zeppelin, The Rolling Stones, en The Who. De band wilde meer de rock-kant op maar Johns neigde meer naar de 'wollige' kant van de muziek van de Eagles. Na twee-derde van het album samen met Johns te hebben afgemaakt richtte de band zich op Bill Szymczyk die de rest van het album af maakte. Szymczyk introduceerde Don Felder die een slidegitaar gebruikte in het lied Good Day in Hell waarover de andere bandleden zeer enthousiast waren. Twee dagen later werd Felder de vijfde Eagle. Het album On the Border bracht de groep een Billboard nummer-één-hitsingle met het lied Best of My Love op 1 maart 1975.

Het volgende album, One of These Nights, had een agressieve rock-achtige basis. Tussen het maken van dit album en de daaropvolgende tournee verliet Bernie Leadon de groep omdat hij zichzelf wilde beschermen tegen het oneindige alcohol en drugsgebruik en zoals hij later zelf zegt "the endless partying". Hij werd vervangen door Joe Walsh (geboren 20 november 1947), een veteraan die had gespeeld in groepen als The James Gang en Barnstorm en al een eigen solocarrière had. Hiermee werd duidelijk welke richting de groep op wilde: ze wilden 'rocken'. De titelsong van One of These Nights haalde de nummer-één-positie op de Billboard-lijst op 2 augustus 1975. Rond deze tijd kregen de verschillende personen en persoonlijkheden binnen de band meningsverschillen en ontstonden verschillende interne ruzies.

Het volgende album, Hotel California (1976), heeft als onderwerp het nastreven van de 'Amerikaanse Droom'. Met Californië als metafoor voor de Verenigde Staten van Amerika schreven de Eagles liederen over onschuld (New Kid in Town, nummer één op de Billboard-lijst op 6 februari 1977), over verleiding (Life In The Fast Lane en het titelnummer Hotel California dat op 7 mei 1977 de nummer-één-positie behaalde). Gedurende het laatste deel van de erop volgende tournee besloot Randy Meisner plotseling dat hij genoeg had van het leven in hotelkamers en hij verliet de band om in de betrekkelijke rust van Nebraska te werken aan herstel en een solocarrière.

Meisner werd vervangen door de man die hem ook al had opgevolgd in de band Poco: Timothy B. Schmit (geboren 30 oktober 1947). In februari 1978 doken de Eagles de studio weer in om hun laatste studioalbum op te nemen: The Long Run. Het maken hiervan kostte maar liefst twee jaar maar leverde de groep wel hun vijfde en laatste nummer één hitsingle op met Heartache Tonight (10 november 1979). Tijdens de promotie-tour verhevigden de persoonlijke meningsverschillen zich, met een toppunt toen Henley in de nacht van 21 november 1980 werd gearresteerd toen in zijn hotelkamer cocaïne, Quaaludes en marihuana was gevonden nadat een 16-jarige prostituee in zijn hotelkamer door drugs was bevangen. Hiervoor werd Henley later veroordeeld.

Nadat de The Long Run-tour in 1980 was afgesloten werd een tijdlang niets van de band gehoord en hadden alle leden solocarrières met wisselend succes. In het begin van de jaren negentig werd het album Common Thread ter ere van de Eagles uitgebracht. Een van de makers, Travis Tritt, stond er op dat op de video voor Take It Easy alle leden van de Eagles zouden optreden. Toen de video af was besloten de leden (in 1994) om de band weer bijeen te brengen.

Don Felder werd in 2001 uit de band gezet vanwege contractbreuk. September 2005 kwam dit voor het gerecht.

Hieruit ontstond een live-album getiteld Hell Freezes Over (naar aanleiding van een uitspraak van Henley die zei dat de groep weer bijeen zou komen 'als de hel bevriest' - een populaire Amerikaanse uitdrukking) en een single Get Over It die over hetzelfde onderwerp gaat.

Een nieuwe controverse ontstond nadat de band op 12 september 1996 tijdens een optreden voor de Democratische Partij in Los Angeles het nummer Peaceful Easy Feeling opdroeg aan Saddam Hoessein.

In 1998 werd de band opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame en gedurende de ceremonie traden alle zeven leden gezamenlijk op.

Hierop volgden een aantal reunion-tours die vooral opvielen door de hoge toegangsprijzen die alle records braken.

Een nieuw Eagles-album (het eerste studioalbum sinds 1979) krijgt de naam The Long Road Out Of Eden. Het album kwam uit in oktober 2007. Inmiddels is ook de eerste single uitgebracht. Het heeft de naam "How Long" gekregen. De single gaat een beetje terug naar het begin van the Eagles.

Er zijn twee bijzondere dingen te melden over het album. Het eerste is dat het album enkel nieuwe nummers bevat. Het tweede stond in een van de verstuurde nieuwsbrieven. Volgens deze nieuwsbrief zou het album enkel te verkrijgen zijn via walmart.com, Sam's Club, Wal-Mart, en eaglesband.com.

Ter promotie van het album trad de band op 1 april en 3 april 2008 op in Ahoy Rotterdam als onderdeel van hun 'Long Road Out Of Eden World Tour'.

Op zaterdag 2 mei 2009 viert Axelle Red de 15de verjaardag van haar carrière met een uniek concert in het Sportpaleis van Antwerpen.

15 of 20
De Limburgse zangeres bracht weliswaar haar eerste single, 'Kennedy Boulevard', 20 jaar geleden uit, maar haar internationale doorbraak kwam er pas vijf jaar later toen ze haar naam veranderde in 'Axelle Red'. Het verjaardagsconcert wordt een echte greatest hits-show. Vanop een podium in het midden van de zaal zal Axelle Red haar bekendste nummers zingen. Ze wordt begeleid door topmuzikanten.

Superster
Vijftien jaar Axelle Red is in 2009 het enige publieke concert van de Limburgse, die momenteel in Parijs woont. Axelle Red is een superster in binnen- en buitenland. Vooral in Frankrijk wordt ze op handen gedragen. Ze kreeg recent nog een eredoctoraat van de Universiteit Limburg. Tevens is ze ambassadrice van Unicef. Tickets voor het verjaardagsconcert zijn nu te koop.

Tracey Ullman (Slough, Buckinghamshire (heden Berkshire), 30 december 1959) is een Britse actrice, comédienne en zangeres die bekendheid verwierf als gastvrouw van de naar haar vernoemde televisieshow. Ullman is zeer bedreven in het spelen van typetjes en het nabootsen van accenten.

Ullman werd geboren Slough. Ze begon haar carrière in het theater, waar ze met het stuk Four in a Million een prijs voor meest veelbelovende nieuwe actrice won. Ze maakte haar televisiedebuut samen met Rik Mayall in een serie genaamd Kick Up the Eighties. Ook speelde ze met Lenny Henry in Three of a Kind, waarvoor ze een BAFTA TV Award won. In 1983 had Ullman succes als zangeres toen het platenlabel Stiff Records een aantal platen van haar uitbracht. Vooral "Breakaway" en "They Don't Know" (beide geschreven door Kirsty MacColl) en de cover van het Madness-nummer "My Guy" werden hits. In de videoclip van "They Don't Know" trad Paul McCartney kort op.

In de Verenigde Staten won Ullman met haar televisieshow The Tracey Ullman Show drie Emmy Awards en een Golden Globe. Tussen 1996 en 1999 speelde ze in haar eigen televisieshow Tracey Takes On... (2 Emmy's). Ook vervulde ze een terugkerende gastrol in de televisieserie Ally McBeal als Tracey Clark, de therapeute van Ally, waarvoor ze in 1999 haar zesde Emmy won. Verder won ze in diverse series en films in totaal 10 American Comedy Awards.

Daarnaast speelde Ullman in vele speelfilms, waaronder I Love You to Death, Robin Hood: Men in Tights, Household Saints en A Dirty Shame. In 2007 speelt ze moeder natuur in Amy Heckerling's I Could Never Be Your Woman.

Ze is sinds 1993 getrouwd met televisieproducent Allan McKeown, waarmee ze twee kinderen heeft (Mabel en John.). In 2003 werd Ullman genaturaliseerd tot Amerikaans staatsburger.

Shania Twain heeft tijd nodig om haar gebroken hart te lijmen. "Maar vergis je niet, ik kom terug en hopelijk ben ik dan sterker dan ooit", schrijft de zangeres op haar website.

Huwelijk op klippen
De 42-jarige Twain zag onlangs haar huwelijk met Robert 'Mutt' Lang op de klippen lopen. De 59-jarige Lang, die samen met de zangeres een 6-jarig zoontje heeft, zou verliefd zijn geworden op een goede vriendin van Twain. "Ik heb zo veel te zeggen, maar ik weet dat de beste manier om te spreken is via mijn muziek", vindt de donkerharige artieste, die hits scoorde met 'Man I feel like a woman', 'You're still the one' en 'From this moment on'. "Dat is mijn therapie, mijn passie, mijn grote liefde. Ik kijk ernaar uit om dat met iedereen te delen nu ik begin aan deze nieuwe reis."

Rolling Stone Ron Wood huurt dwergen in om een performance te geven op het trouwfeest van zijn dochter. Wood (61) wil dat vijf dwergacteurs zich als elfjes verkleden en trucs uithalen met de gasten op de receptie van het huwelijk van zijn dochter Leah (29).

Giechelende kleinerds
Het bedrijf dat het huwelijk organiseert, is op zoek naar "ondeugende, giechelende kleinerds, niet groter dan 1.20 meter. Die moeten uit de struiken springen en de gasten verrassen met stunts zoals het stelen van dameshoeden".

Shakespeare
Thema van de trouwerij wordt het personage Puck uit 'Midsummer Night's Dream' van Shakespeare. Het vijftal dwergen moet de hele avond zijn personage spelen, en moeten een vertrouwensakte tekenen zodat ze zwijgen over geheimpjes van gasten die ze gebeurlijk zouden opvangen.

Kate Moss
The Stones zullen tijdens het feest optreden, Kate Moss en Mick Jaggers dochter Lizzie zullen aanwezig zijn en Rons vrouw Jo zorgt voor organisch voedsel uit eigen tuin. Leah trouwt met tv-nieuwsproducer Jack Macdonald, met wie ze al elf jaar samen is. Ze wonen samen in Londen en Jack vroeg haar in januari ten huwelijk tijdens een vakantie in Kenia.

Plain White T's is een alternative/rock band uit Villapark, Illinois, een voorstad van Chicago. De band brak in 2007 wereldwijd door met de ballad Hey There Delilah.

De band werd in 1997 opgericht door Tom Higgenson, Dave Tirio, Steve Mast en Ken Fletcher. Ondertussen zijn Steve Mast en Ken Fletcher uit de band gestapt en vervangen door Mike Retondo ,De'Mar Hamilton en Tim Lopez.

Hun eerste volledige album Come on Over werd in 2000 gereleased. Voor deze tijd hadden ze slechts succes met enkele losse nummers. Na dit debuutalbum volgden er nog 3 alsook een EP en enkele singles. Op dit moment tourt de band rond met andere bands in hetzelfde muziekgenre.

Op het album All That We Needed uit 2005 staat de ballad Hey there Delilah, dat een beetje uit de toon valt bij de rest van het repertoire van de band. Het nummer werd in eerste instantie dan ook niet opgemerkt, maar het werd tijdens de controversiële zomertournee van 2007 alsnog door het publiek opgepikt en haalde in juli al de eerste plaats in de Billboard Hot 100. In september bereikte de plaat ook de Nederlandse hitlijsten.

Tijdens een showcase die de soullegende vandaag in Londen gaf, kondigde Stevie Wonder (58) aan dat hij voor het eerst in meer dan tien jaar een tournee door Europa maakt.

Wonder speelde een set in het Londense Hard Rock Café. "Ik kijk uit naar de optredens in Europa. We gaan er een reeks prachtige avonden vol intieme opwinding van maken", verklaarde hij.

Grote hits van Wonder zijn 'I Just Called To Say I Love You', waarvoor hij in 1985 een Oscar won, en 'Superstition' uit 1973. Hij kreeg in 1996 een lifetime achievement award op de Grammys en werd twee jaar later opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame.

Tijdens de aansluitende persconferentie vandaag vertelde Wonder dat hij terug zin kreeg om op tournee te gaan nadat zijn moeder, die in 2006 overleed, hem bezocht in een droom. Hij bedankte iedereen die hem in de loop der jaren steunde. "Zonder jullie had ik nooit steun gekregen voor mijn muziek. En zonder jullie zou ik mijn moeder nooit een beter leven hebben kunnen schenken dan datgene waarvoor ze in de wieg gelegd was".

Voorlopig zijn concertdata vastgelegd tussen 8 en 28 september, in Groot-Brittannië, Duitsland, Denemarken, Frankrijk (Bercy, 28 september), Italië en Nederland (Ahoy, Rotterdam, 14 september). Tickets voor het concert in Rotterdam kan je hier bestellen.

Britney Spears gaat een gastrol spelen in de nieuwe video van Pussycat Dolls. Gisteren was Britney in Burbank, Californië, waar ze de dames van Pussycat Dolls vervoegde voor de opnames van de video bij hun nieuwe single 'When I Grow Up'.

Britney trad al eens eerder op met Pussycat Dolls, op het verjaardagsfeest van haar broer Bryan.

Heropstanding
De cameo in de video is het laatste project van Britney, die sinds ze in januari instortte haar carrière terug op de rails probeert te krijgen. Vorige week was ze nog in onderhandelingen om een eigen tv-show te produceren, nadat ze succes oogstte met een gastrolletje in de komische tv-serie 'How I Met Your Mother'. Ze werd ook gevraagd de rol van Sandy te spelen in een Broadwayversie van de hitmusical 'Grease'.

André Hazes junior heeft de hoofdrol bemachtigd in de musicalversie van 'Kruistocht in spijkerbroek'. De 14-jarige zoon van André Hazes is ter voorbereiding druk bezig met zang- en danslessen, zo meldt De Telegraaf donderdag.

Zijn moeder Rachel is apetrots op haar zoon, die ook wel Dreetje wordt genoemd. "Zijn vader André zag het talent al", vertelt ze. "Hij zit nu trots te zijn op een wolk."

De Hazes-telg geeft gestalte aan Dolf, die met een tijdmachine in de Middeleeuwen belandt. Daar komt hij terecht in een kinderkruistocht van Keulen naar Jeruzalem.

'Kruistocht in spijkerbroek' is vanaf september in de theaters te zien.

Roberta Flack (Asheville (North Carolina), 10 februari 1937) is een Amerikaanse zangeres. Ze is vooral bekend van haar hit Killing me softly with his song.

Roberta Flack groeide op in Arlington, Virginia. Vanaf haar negende volgde ze pianolessen en toen ze 13 was, mocht ze haar moeder Irene vervangen als organiste bij het kerkkoor. Omdat ze als kind enkele klassen mocht overslaan, mocht ze op 15-jarige leeftijd al naar het conservatorium, waar ze drie jaar later afstudeerde. Voordat ze doorbrak in de muziek, heeft ze nog vijf jaar Engels en muziekles gegeven middelbare scholen. Hoewel ze zich aanvankelijk op jazz en klassiek repertoire richtte, schakelde ze langzamerhand over op popmuziek. Hierin werd ze ook gestimuleerd door haar zangleraar. Zo ging ze in clubs als pianiste en zangeres optreden.

Roberta werd in 1968 ontdekt door de jazzmuzikant Les McCann. In 1971 kwam ze al met een paar covers van bekende hits in de Billboard Hot 100 die ze samen zong met Donny Hathaway, een oud-klasgenoot van haar. Haar grote doorbraak kwam echter pas in 1972 toen ze een Amerikaanse #1-hit scoorde met The first time I saw your face. Dat nummer was al in 1969 opgenomen, maar werd drie jaar later pas populair, omdat het in de film Play misty for me van Clint Eastwood werd gebruikt. Het nummer leverde zelfs twee Grammy's op.

Ze is waarschijnlijk het meest bekend van haar nummer Killing me softly with his song, dat in 1973 tot #3 in de Top 40 kwam, en in 1996 in uitvoering van de Fugees zelf op #1 kwam. In Nederland had ze ook nog een hit met Feel like makin’ love. In haar thuisland Amerika haalden beide nummers de hoogste positie van de Billboard Hot 100. Negen jaar na Feel like makin’ love stond Roberta nog eens in de Top 40 met het nummer Tonight I celebrate my love, een duet met Peabo Bryson. Na dat nummer werd het stil rondom Roberta Flack, zowel in Nederland als in de Verenigde Staten. In 1991 (ze was toen 52 jaar) stond ze in Amerika nog eens op #6 met Set the night to music, een duet met Maxi Priest, maar dat nummer heeft in Nederland de hitlijsten niet gehaald. Haar meest recente album is Holiday, een cd met kerstliedjes uit 2003.

The O'Jays is een Amerikaanse soulgroep, een van de belangrijkste zanggroepen uit de Philadelphia soul. The O'Jays waren voornamelijk succesvol in de jaren zeventig van de vorige eeuw, toen ze samenwerkten met het liedschrijvers- en producersduo Gamble & Huff.

De vijf oorspronkelijke leden, Eddie Levert, Walter Williams, William Powell, Bill Isles en Bobby Massey, kenden elkaar van de middelbare school. In 1958 werd de zanggroep opgericht in Canton, Ohio als The Triumphs. Later veranderden ze dit in The Mascots. Onder die naam bracht de groep in 1961 de eerste single uit, "Miracles". Het nummer werd opgepikt door de in Cleveland uitzendende diskjockey Eddie O'Jay, die de groep regelmatig zou draaien. Ten ere van hem veranderde de groep in 1963 de naam definitief naar The O'Jays. Onder deze naam hadden ze hun eerste hit, "Lonely Driver" uit 1963. In 1965 volgde het debuutalbum, Comin' Through. Dat jaar verliet Isles de groep, waardoor The O'Jays werden teruggebracht tot een kwartet.

In 1967 had de groep zijn eerste toptienhit, "I'll Be Sweeter Tomorrow (Than I Was Today)". Ze hadden echter moeite het succes van deze single te evenaren en overwogen te stoppen, totdat ze Gamble & Huff ontmoetten. Met hun ondersteuning brachten The O'Jays enkele singles uit.

The O'Jays, inmiddels een trio door het vertrek van Massey, debuteerden in 1972 op het label van Gamble & Huff, Philadelphia International, met het album Back Stabbers. Het album maakte van The O'Jays een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de Philadelphia soul. De titeltrack en het eveneens van dit album afkomstige "Love Train" werden grote hits. Gedurende de jaren zeventig had de groep een reeks van hits in de Verenigde Staten, waaronder "Put Your Hands Together", "For the Love of Money", "Let Me Make Love to You", "Give the People What They Want" en "I Love Music".

In 1977 stierf Powell aan kanker en werd vervangen door Sammy Strain, afkomstig van Little Anthony & The Imperials. In deze samenstelling bracht de groep nog verscheidene albums en singles uit, maar met minder succes. De laatste topvijfhit in de VS was "Use Ta Be My Girl" uit 1978. In 1987 maakte de groep een comeback met het R&B-album Let Me Touch You, waarop "Lovin' You" stond, een nummer dat op de eerste plek belandde van de R&B-hitlijsten. In latere jaren brachten ze minder albums uit, maar bleven een succesvolle live-act.

In 2005 werden The O'Jays opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame.