Van jongs af aan had Joel sterke interesse in muziek, vooral klassieke muziek.

Hij werd hierbij geïnspireerd door onder andere Ray Charles, Dave Brubeck, Sam Cooke, The Rolling Stones, The Beatles, Otis Redding en Ludwig van Beethoven.

Joel werd op zijn veertiende jaar voor het eerst lid van een band. Ver in de jaren zestig nam hij deel uit van de band Attila en daarna The Hassles. Ook speelde hij in pianobars onder de naam "Bill Martin". Zijn eerste soloalbum, "Cold Spring Harbor" (een referentie naar een stad op Long Island (New York)), kwam in 1971 uit.

Joel ging op tournee met Elton John; gedurende de tournees speelden ze elkaars liederen en voerden duetten op. Joel werd in 1999 opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame.

In januari 2007, werd bekend gemaakt dat Joel bezig was aan een nieuwe popsingle (de eerste sinds 1993's River of dreams). In februari kwam die single daadwerkelijk uit, getiteld All my lives.

Joel is geboren in wat vandaag de dag bekend staat als de South Bronx en groeide op op Long Island (New York)), een welvarende regio buiten New York City, in een stad genaamd Hicksville in de historische wijk Levittown. In zijn teksten refereert hij vaak naar locaties in New York City. Zo verwijst hij bijvoorbeeld in het lied "It's Still Rock & Roll to Me" naar Miracle Mile, een winkelcentrum op Northern Boulevard in de wijk Manhasset.

Joel werd bij het schrijven van zijn teksten ook sterk geïnspireerd door eigen ervaringen; wellicht zijn de beste voorbeelden hiervan "Piano Man", dat hij schreef naar aanleiding van zijn ervaringen als pianist in een pianobar in de jaren zeventig, en "Scenes from an Italian Restaurant" dat waarschijnlijk gaat over het restaurant Christiano's of een vergelijkbaar restaurant in de New Yorkse wijk Little Italy. Zijn lied "New York State of Mind", een nummer van het in 1976 verschenen album Turnstiles dat sindsdien een popklassieker is geworden, geeft ook blijk van zijn affiniteit met zijn thuisstaat.

Joel staat ook bekend om zijn impressies van het leven in Lehigh County (Pennsylvania), dat hij hulde toeschrijft in een van zijn meest populaire liederen, "Allentown" dat in 1982 uit kwam. Het lied verwoordt het leven in industrieel Allentown (Pennsylvania) in het begin van de jaren tachtig.

Joels dochter Alexa is ook een bron van inspiratie geweest; hij schreef "Lullabye" voor haar. Hij combineert zijn liefde voor zijn dochter met een impressie van het onaangename leven van kapiteins in de zeevisserij in het lied "The Downeaster Alexa". "Uptown Girl" was een liefdeslied over de schijnbaar onmogelijke liefde tussen hemzelf en Christie Brinkley, Alexa's moeder en zijn tweede vrouw.

Joel had altijd een goedgelovige, open instelling in zowel zijn zakelijke als persoonlijke relaties. Deze instelling manifesteerde hij in nummers als "Tell Her About It", "Honesty" en "And So It Goes". Het is ook terug te vinden in zijn omschrijving van de ingrediënten die benodigd zijn voor een geslaagde relatie in "A Matter of Trust".

Het nummer "We Didn't Start the Fire" somt historische gebeurtenissen op van zijn geboorte in 1949 tot midden jaren tachtig, de eerste vijfendertig jaren van Joels leven, die zijn fascinatie voor cultuur en geschiedenis weerspiegelen. Het lied "Leningrad" toont Joels waardering voor de geschiedenis van de Sovjet-Unie en zijn gevoelens voor de Koude Oorlog, waarin hij opgroeide. Voordat Joel de muziekindustrie betrad wilde hij geschiedenisleraar worden; later in zijn carrière kreeg hij de bevoegdheid om in de staat New York te onderwijzen.

Joel heeft recentelijk opnieuw vorm gegeven aan zijn interesse voor klassieke muziek en is gaan experimenteren op dat gebied. "Fantasies and Delusions", zijn eerste album met klassieke werken, kreeg een lauwe reactie van critici, maar kreeg een nummer 1-notering op klassieke hitlijsten.

Joel trouwde zijn zakelijke manager Elizabeth Weber in mei 1971. Het huwelijk eindigde in een echtscheiding in juli 1982.

Joel trouwde daarna in maart 1985 met supermodel Christie Brinkley. Uit hun huwelijk is één dochter voortgekomen, Alexa Ray Joel. Zij is geboren op 29 december 1985. Dit huwelijk eindigde ook in een scheiding in augustus 1994.

Op 3 oktober 2004 trouwde Joel met de 23-jarige Katie Lee. Lee studeerde af aan de Miami University in Oxford (Ohio). Op hun trouwdag was Joel 54 jaar. Joels dochter van 18 jaar, Alexa, was bruidsmeisje. De ex-vrouw van Joel, Christie Brinkley, begeleidde de ceremonie en gaf het koppel haar zegen. Lee werkt als culinair journalist voor het PBS(Public Broadcasting Service)-programma George Hirsch: Living it Up!.

Joel heeft in het verleden een aantal auto-ongevallen gehad, inclusief verscheidene die naar verluidt veroorzaakt zijn onder invloed van drank.

In de lente van 1982, toen Joel al was begonnen aan zijn album The Nylon Curtain, raakte hij betrokken bij een motorongeval; een vrouw reed in een auto door rood licht en raakte Billy Joel op zijn Harley-Davidson-motor. Hij brak zijn linkerpols en zijn hand was ernstig verwond. Wanneer Billy Joel het verhaal vertelt, zegt hij dat de politieagent op de plaats van het ongeval zijn rijbewijs bekeek, de naam "William Joel" las en tegen de vrouw zei: "Hey mevrouw, u hebt Billy Joel aangereden!". Nadat de vrouw vernam wie ze had aangereden, vroeg ze zijn handtekening. Joel bood haar, met bloedende pols, aan een handtekening te zetten. Door de operatie, nodig om een tijdelijke pin aan te brengen, en een verblijf van een maand in het ziekenhuis werd de productie van het album tijdelijk stopgezet tot Joel voldoende was hersteld.

Een bijkomstig obstakel voor de zanger was de instorting van zijn huwelijk met Weber, een gebeurtenis die hoofdzakelijk wordt toegeschreven aan de spanning, veroorzaakt door Webers management van de carrière van haar man.

Tegen het eind van 1982 ging het stel uit elkaar. Toen ze vertrok, nam ze de helft van de bezittingen van de zanger mee. Onder zulke persoonlijke omstandigheden bleek het maken van muziek voor het album erg lastig: "Je bent altijd in de woestijn op zoek naar de oase en alles wat je daar bij je hebt is de piano; dat grote, zwarte beest met 88 tanden... 50.000 pakjes sigaretten later begin je het te begrijpen."

In 2003 reed Joel met zijn gloednieuwe Mercedes-Benz Coupé tegen een boom. In 2004 reed hij met zijn Citroën uit 1967 het huis van een 90-jarige vrouw binnen.

Joel werd in maart 2005 opgenomen in het Betty Ford Center voor de behandeling van drankmisbruik vanwege "een tijdelijke, ernstige, aan de maag gerelateerde noodzaak" aldus zijn mediavoorlichter. Hij verliet de inrichting in april 2005. Een vriend van Joel gaf aan dat Joel alle vormen van alcohol compleet had afgezworen. Joel was al eerder behandeld wegens alcoholmisbruik in 2002, toen hij twee weken in het Silver Hill-ziekenhuis in Connecticut verbleef.

In het café van haar ouders "De Oude Post" in Tessenderlo playbackte Ryan onder meer Sandra Kim en Madonna. Vervolgens entertainde ze een schoolpubliek met covers van onder meer Alanis Morissette en 4 Non Blondes. Haar professionele carrière begon met het toeren met de "Soapband" als achtergrondzangeres.

In 2000 kwam ze in contact met Phil Wilde, wat resulteerde in de in het voorjaar van 2001 uitgebrachte debuutsingle Scream for More. Dit werd de best verkochte dancesingle van dat jaar in België. Op het eind van dat jaar overleed haar moeder. Ze scoorde in de zomer van 2002 haar eerste megahit met Désenchantée. Dit nummer - een dancecover van de gelijknamige hit van Mylène Farmer begin jaren '90 - was goed voor platina in eigen België. Behalve in West-Europa kende zij hiermee ook bekendheid in de Verenigde Staten en Zuid-Afrika. Mon Coeur Résiste Encore ("Scream for More"), Libertine en La Promesse ("The Promise You Made") behaalden vervolgens de top van de hitlijsten. In 2005 kampte ze met eetstoornissen.

De zangeres behaalde twee TMF-Awards voor "Beste videoclip" en "Beste Vlaamse zangeres".

Haar nummer Je t'adore, geproduceerd en geschreven door de Zweden Niklas Bergwall en Niclas Kings won in februari 2006 de finale van de Belgische voorronde voor het Eurovisiesongfestival 2006. De thematiek van het nummer gaat over een gevoel dat ieder ander gevoel overstemmen kan: verliefd zijn. Een opvallend onderdeel uit de choreografie van Je t'adore was de kniezwengel, bedacht door Kristof Goffin, wat in Vlaanderen zorgde voor een echte hype. Ryan behaalde dankzij de doorslaggevende punten van het kijkerspubliek een eerste plaats met 76 punten, wat haar voor La Sakhra (62 punten) en Belle Perez (57 punten) bracht in de einduitslag.

Ze heeft België vertegenwoordigd op de halve finale van het 51e Eurovisiesongfestival, dat op 18 mei 2006 in de Griekse hoofdstad Athene plaatsvond. Ondanks alle hoge verwachtingen haalde ze de finale op 20 mei niet. Ze behaalde de twaalfde plaats in de halve finale, terwijl alleen de eerste 10 zich kwalificeerden. Ze behaalde 69 punten, slechts 7 punten te weinig om naar de finale te gaan (VJR Macedonië behaalde 76 punten en was tiende in de halve finale). Er waren toen even geruchten dat dit slechte resultaat te danken was aan een fout in het systeem. De hele waaier aan drogredenen werd weer opengetrokken: vriendjespolitiek, de Balkanlanden zouden aan de basis hebben gelegen aan de zwakke score. Critici beweren echter dat haar slechte resultaat was te wijten aan een chaotische en rommelige choreografie. De choreografie werd voor het songfestival volledig omgegooid en was totaal verschillend van de choreografie tijdens de nationale voorronde; dit werd haar niet in dank afgenomen.

Je T'Adore haalde de eerste plaats in de Ultratop 50 en kwam ook voor in de rest van de Europese hitparades. In Bulgarije was het al een radiohit voor het Eurovisiesongfestival, net zoals bij sommige Duitse radiozenders.

Nog in 2006 scoorde Kate Ryan een hit met Alive. Haar gelijknamige album kwam uit in september 2006. De fans mochten zelf de titel van dat album kiezen, waarbij ze kozen voor "Alive". De volgende single werd All For You, de hitnotering was bescheiden te noemen.

Voyage Voyage is de nieuwe single van Kate Ryan. Het is een cover van de hit die Desireless er in 1986/1987 mee scoorde. Het nummer weet hoog te scoren en wordt vaak op de radio gedraaid. Op de single staat ook het nummer We All Belong. Dit nummer heeft ze opgenomen omdat ze ambassadrice is van de Euro Games 2007, te Antwerpen, een evenement (Spelen) voor holebi's. De single deed het prima, het werd een van Ryan's grootste hits, getuige de top 3-notering in de hitlijst. Men mag dus duidelijk zeggen dat Kate één van de succesvolste ex-Songfestival-deelneemsters is in Vlaanderen. Behalve Clouseau (1991) behaalden maar weinig ex-deelnemers nog de top 50, laat staan de top 10.

Op 6 oktober 2007 gaf Ryan haar eerste soloconcert in de Antwerpse Lotto Arena. Tijdens dit concert stelde ze haar single L.I.L.Y. (Like I Love You) voor die in Maart 2008 op de markt kwam.