.

Earth, Wind and Fire (EWF) behoorde tot de populairste groepen van de zeventiger jaren. De Amerikaanse band werd in 1969 in Chicago opgericht door Maurice White, die reeds zijn sporen had verdiend als sessiedrummer voor het Chess-label.

Aanvankelijk heette de groep nog Salty Peppers. White vond die naam echter niet universeel genoeg voor de plannen die hij met de band had. Hij herdoopte hem in 'Earth, Wind & Fire', naar de elementen aarde, lucht en vuur in zijn astrologische kaart. Lucht (air) vond hij niet goed klinken, dus dat werd 'Wind'. Live wordt de groep ook wel aangeduid als 'The Mighty Elements of the Universe'.

Na de eerste 2 albums ('Earth, Wind & Fire' en 'Need of Love') werd de band feitelijk opgedoekt. Mede-oprichters Wade Flemons en Donald Whitehead waren het niet eens met de muzikale visie die Maurice voor zijn band in gedachte had. Alleen de broers Maurice en Verdine White (basgitarist) bleven over. De manager van de band had Maurice verteld dat als de band een jonger en breder publiek wilde aanspreken, hij voor het uitvoeren van die visie beter jonge getalenteerde musici kon recruteren in plaats van verder gaan met 'oude(re) jazzmuzikanten'. De nieuwkomers waren: Philip Bailey, Larry Dunn, Jessica Cleaves, Roland Baustista en Roland Laws. Hun album Open Our Eyes (1974) werd een groot succes. In 1975 was de soundtrack That's the Way of the World een nog groter succes en vestigde de band definitief aan de top waar ze vele jaren zouden verblijven. Earth, Wind and Fire speelt soulmuziek, waarbij percussie, blazers, de kalimba, bas en zangpartijen een voorname rol spelen.

In hun hoogtijdagen bestond Earth, Wind and Fire uit maar liefst negen bandleden: Maurice White (zang, percussie, kalimba en drums), Verdine White (basgitaar), Fred White (drums), Philip Bailey (zang, percussie), Al McKay (gitaar), Johnny Graham (gitaar), Larry Dunn (keyboard), Ralph Johnson (zang, percussie en drums) en Andrew Woolfolk (saxofoon). Zij werden in deze periode op het podium en in de studio bijgestaan door de blazerssectie The Phenix Horns, welke gevormd werd door Donald Myrick (saxofoon), Louis Satterfield (trombone), Michael Harris (trompet) en Rahmlee Michael Davis (trompet). Zowel Donald Myrick en Louis -Lui lui- Satterfield zijn inmiddels overleden in repectievelijk 1993 en 2004. In de jaren tachtig hebben de Phenix Horns veel gewerkt met Phil Collins. Een bekende deun van Phil Collins waarop zij spelen is het nummer "Saturday Nights and Sunday Mornings". Dit nummer is beter bekend als de programma-tune van Barend & van Dorp.

Maurice White heeft een charismatische uitstraling en een prachtige tenorstem. De falsettostem van Philip Bailey heeft mede het geluid van de band bepaald. Verdine White wordt ook wel eens de meest dynamische bassist uit de funkgeschiedenis genoemd.

Verder werd het geluid van Earth Wind & Fire sterk bepaald door de kalimba, een Afrikaanse duimpiano die op vele hits te horen is. Maurice White noemde zelfs zijn productiemaatschappij naar dit instrument, Kalimba Productions.

Aan de covers van de LP's werd altijd extra aandacht besteed. Vanaf de Spirit-LP uit 1976 gebruikte de band Egyptische symbolen en piramiden om haar imago te versterken. Deze symbolen waren deels ook terug te vinden in de kleding van de bandleden en de aankleding van hun podia voor live-concerten. Tijdens de verschillende tours van de jaren 70 verdwenen de bandleden aan het eind van hun optredens in een piramide die later uiteen zou klappen. Ook werd bassist Verdine White tijdens zijn bassolo's via een truc in horizontale positie gebracht waarbij deze dan verder bleef spelen terwijl hij in "mid air" bleef hangen.

Aan de aankleding van de optredens werd veel aandacht geschonken. De effecten voor de tournee in 1978 werden ontwikkeld door de goochelaar Doug Henning. In het zelfde jaar werkte Earth, Wind and Fire ook mee aan de productie van Robert Stigwood's "Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band".

Vlak na de opnames van het 1980-album Faces verliet gitarist Al McKay de band en werd vervangen door Roland Bautista, die begin jaren 70 al bij EWF gespeeld had.

Voor de Raise!-tour van 1981/82 werd een geheel nieuwe podium-act bedacht, waarbij het gebruik van laser-technieken centraal zou komen te staan. Op 26 en 27 februari 1982 was EWF met deze show te zien in de Rotterdamse Ahoy'.

Vanaf 1975 werkte Maurice White ook als tekstschrijver en producer voor talloze anderen. Hij produceerde onder meer voor The Emotions (The Best of My love), Deniece Williams (Free), Neil Diamond en Barbara Streisand. Ondertussen was Earth, Wind and Fire aan beide zijden van de oceaan succesvol. Hun meest succesvolle album was All 'n All met hits als Fantasy, Jupiter en Serpentine Fire. Daarna volgden successen met het album I Am (Boogie Wonderland, After the Love Has Gone), Raise (Let's groove, I've Had Enough) en Powerlight(Fall in Love With Me) uit 1983. In datzelfde jaar besloot Maurice White om het geluid van de band drastisch te veranderen. Op het album Electric Universe waren de kenmerkende blazers (Phenix Horns) verdwenen en klonk de band meer rocky dan funky. Het album flopte voor EWF-maatstaven en Maurice White besloot de band tijdelijk te ontbinden. In de periode tussen 1983 en 1987 waren de leden actief met soloprojecten. Maurice White bracht in 1985 zijn eerste en tot dusver enige soloalbum uit. Philip Bailey scoorde een wereldhit met Easy Lover (samen met Phil Collins). In 1987 kwamen de leden weer bijeen in een kleinere bezetting. Het album Touch the World was weer een succes met hits als System of Survival en Thinking of You. De daarna geproduceerde albums waren minder succesvol (Heritage, Millennium, In the Name of Love, The Promise).
Aan het begin van de jaren negentig werd bij bandleider Maurice White een lichte vorm van de ziekte van Parkinson geconstateerd. Mede hierdoor toert hij niet langer met de band. White heeft zijn eigen studio in Santa Monica, Los Angeles waar hij teksten schrijft en muziek produceert voor EWF en andere artiesten. Op 20 september 2005 is het nieuwe album Illumination werelwijd uitgebracht op het Sanctuary Records label. Dit album kent vele gastartiesten zoals Jimmy Jam en Terry Lewis, Raphael Saadiq, Brian McKnight, Floetry, Black Eyed Peas en Musiq Soulchild. Het album is tot nu toe goed ontvangen door zowel de longtime-fans als door de muziekcritici. Het album heeft een goede balans tussen oud en nieuw. Hiermee zal de muziek niet alleen de bestaande fans aanspreken maar Earth, Wind & Fire ook onder de aandacht brengen bij de huidige generaties. De Mighty Elements zijn nog steeds springlevend en weer helemaal "in". Volgens de huidige frontman tijdens de optredens, Philip Bailey, heeft EWF "sinds 20 jaar niet meer zo in de belangstelling gestaan als nu".

Philip Bailey, Verdine White en Ralph Johnson zijn de enige originele bandleden die nu nog optreden. Zij worden aangevuld met sessiemuzikanten om het geheel compleet te maken. Ook Philips vrouw (Kristal Bailey), die ooit achtergrondzangers was bij de Isley Brothers tourt met de band mee.

Ex-guitarist Al McKay treedt eveneens op met zijn eigen band, onder de naam The Al McKay All Stars en brengt dan de zgn. "Earth, Wind & Fire Experience". In deze band speelt ook ex-Phenix Horns trompettist Michael Harris mee en tot voor kort ook Rahmlee Michael Davis, eveneens van de Phenix Horns. Rahmlee M. Davis treedt tegenwoordig solo op. De band van Al McKay speelt vooral het jaren zeventig-werk van EWF toen Al zelf nog teksten schreef voor de band (o.a. Singasong, September). Een andere ex-guitarist Sheldon Reynolds heeft onder de naam Devoted Spirits een tribute album uitgebracht met songs van Earth Wind and Fire, afgewisseld met enkele nieuwe, eigen nummers. Op dit album spelen ook Larry Dunn mee en Morris Pleasure (twee ex-keyboardspelers van de groep).

In de afgelopen jaren is Earth, Wind & Fire gewaardeerd met tal van awards en prijzen voor hun oeuvre van de afgelopen dertig jaar: De Rock Walk of Fame, Bet Lifetime Achievement Award, de ASCAP Rhythm and Soul Heritage Award, de Rock and Roll Hall of Fame, the Hollywood Walk of Fame, naast de vele (dubbel- en multi-) platina albums, gouden platen en de zes Grammy Awards die de groep heeft mogen ontvangen.

In de zomer van 2005 toert Earth, Wind and Fire met rockgroep Chicago door de Verenigde Staten van Amerika. Begin 2006 deed de band een korte Japanse tournee en op 7 mei 2006 trad EWF op in de Rotterdamse Ahoy'. In 2008 is Earth, Wind & Fire op wereldtoernee gegaan met de 'Beyond The Elements' tour. Op 14 maart werd het Gelredome in Arnhem aangedaan.

.

Des'ree (Londen, 30 november 1968) is de artiestennaam van Desiree Weeks, een Britse zangeres, die in de jaren '90 van de vorige eeuw enkele hits scoorde. Haar grootste succes in Nederland haalde ze in 1998, toen het nummer Life op nummer 1 kwam. De single You Gotta Be uit 1994 was echter haar grootste internationale succes. Het nummer behaalde de vijfde plaats in de Verenigde Staten en werd maar liefst drie keer een top 20-hit in het Verenigd Koninkrijk. In Nederland kwam het nummer nooit verder dan de tipparade.

In 1993 scoort Des'ree een bescheiden hit met Delicate, een duet met Terence Trent D'Arby. In 1996 is zij te zien in Romeo en Julia als zangeres. Het nummer Kissing You verschijnt op de soundtrack, en later ook op haar eigen album Supernatural.

.

Adele Laurie Blue Adkins (Londen, 5 mei 1988) is een Engelse soul- en jazzzangeres.

Adele slaagde in mei 2006 voor de BRIT school, die voorbereidt op 'performing arts'. Later dat jaar toerde ze met onder andere Raul Midon, Amos Lee en Keren Ann door Groot-Brittannië als voorprogramma-act en op festivals. In 2007 begon Adele aan een solotournee door Engeland. Hierbij plaatste ze zichzelf op de internetsite Myspace, om te zien of de media aandacht aan haar besteedden en ook om een testpunt te vormen voor haar nummers.

Op 22 oktober 2007 bracht ze haar eerste single uit in Groot-Brittannië, genaamd Hometown Glory. Hierin bezingt ze de mooie kanten van de Londense wijk Tottenham, waarna ze een contract tekende bij het label XL records dat in januari 2008 haar tweede single Chasing Pavements uitbracht.

Nadat het nummer Chasing Pavements aandacht kreeg in de ochtendshow van Giel Beelen op 3FM, werd het nummer in week zes tot 3FM Megahit uitgeroepen in Nederland.