Arthur Ira Garfunkel (Queens (New York), 5 november 1941) is een Amerikaans zanger en liedjesschrijver en is vooral bekend geworden als helft van het duo Simon and Garfunkel (met Paul Simon) Zij brachten een aantal invloedrijke albums uit, waaronder Parsley, Sage, Rosemary & Thyme (1966), en Bridge Over Troubled Water (1970). Ook de soundtrack van de film The Graduate (1966) bevat veel van hun muziek, waaronder het lied Mrs. Robinson.

Art Garfunkel werd geboren in Queens, New York. Toen hij vier was, werd hij voor het eerst geconfronteerd met muziek. De eerste bandrecorder kwam in huize Garfunkel. Later, tijdens zijn lagere school-periode, begon hij met het zingen van liedjes van onder andere de Everly Brothers, samen met Paul Simon die hij toen al kende van school. Ze richtten samen een bandje op en begonnen met kleine optredens. Ze noemden zich Tom en Jerry en kregen onder die naam ook hun eerste opnamecontract. Hey Schoolgirl was een nummer dat ze zelf geschreven hadden. Later gingen ze verder als Simon & Garfunkel.

In 1970 gingen Simon & Garfunkel uit elkaar door onenigheid. Nadat hij in 1973 een aantal jaren had geacteerd begon Garfunkel met een solocarrière als liedjesschrijver en zanger. In 1978 behaalde hij zijn grootste hit met Bright Eyes, dat uitkwam als onderdeel van de soundtrack van de film Watership Down.

In 1983 besloot hij een voettocht door de Verenigde Staten te maken van de oostkust naar de westkust. Hij begon in New York en liep elke maand een aantal dagen; uiteindelijk heeft hij er zo'n 13 jaar over gedaan. Hij kwam in april 1996 aan in de staat Washington. Van deze voettocht is ook een dvd gemaakt. Hierop worden passages uit zijn dagboek (dat hij gedurende zijn hele tocht bijhield) gecombineerd met een live optreden opgenomen in 1996 op Ellis Island. Tijdens dit optreden zong Art Garfunkel ook een duet met James Taylor en zingt zijn vrouw Kim Cermack Garfunkel ook enkele nummers.

Tina Turner.

In de jaren zestig vormt ze met haar toenmalige echtgenoot Ike Turner het zeer succesvolle duo Ike & Tina Turner, met nummers als Proud Mary en Nutbush City Limits. In de late jaren zeventig, scheidt het paar; Tina gaf aan dat Ike haar ernstig mishandelde.

Na een lange periode van zwoegen en sleuren, vooral vergeten wat Ike haar had aangedaan, kon Tina weerkeren op het wereldpodium. De eerste echte verschijning voor het grote televisiepubliek was in 1981 toen ze als gaste mocht optreden tijdens het L.A.Forum-concert van de Absolutely Live-tournee van Rod Stewart. Tina en Rod zijn sindsdien boezemvrienden gebleven.

In 1984 brak Tina Turner door als soloartieste met het nummer Let's Stay Together van het album Private Dancer.

In 1985 speelde ze naast Mel Gibson in de rol van "Aunty Entity" in de film Mad Max Beyond Thunderdome.

Op 13 januari 1988 stond Tina in het Maracanã stadion in Rio de Janeiro voor een publiek van 188.000 mensen, destijds het wereldrecord. Dit concert maakte deel uit van haar Break Every Rule-Wereldtour die vele records brak.

In 1990 op 50-jarige leeftijd stopte Tina voor het eerst met de grote tournees, haar Foreign Affair Farewell Tour eindigde op 4 november in Rotterdam.

In 1993 verscheen de film What's Love Got to do With It over het leven van Tina Turner. In 1995 zong ze Goldeneye, de titelsong voor de gelijknamige James Bond-film.

In 1996 bleek dat ze er toch nog geen genoeg van had en de Wildest Dreams World Tour was een feit, ook nu trad ze 8x op in Ahoy Rotterdam en stond ze drie avonden op rij in een uitverkochte (nieuwe) Amsterdam ArenA. In België brak ze alle records; nooit had een artiest zoveel publiek gelokt, ze speelde 11 maal in een uitverkocht Flanders Expo, goed voor 140.000 mensen.

In 2000 stopte Tina Turner er toch echt mee en sloot ze haar laatste grote wereldtour, de Twenty Four Seven Millennium Tour 2000, af. Een van de optredens was op 18 juli in het Stadspark in Groningen voor 65.000 mensen. Op 25 juli nam ze afscheid van het Belgische publiek: op de weide van Werchter verzamelden zich 70.000 mensen om nog één keer te genieten van Tina Turner.

Vijf jaar later bewees Tina opnieuw dat ze het zingen niet kon laten. Haar nieuwe album All The Best verscheen in februari 2005 met een collectie van haar beste songs, maar ook een aantal nieuwe singles zoals Open Arms, Complicated Disaster, Something Special en Great Spirits uit de Walt Disney Pictures-film Brother Bear.

Tina zou ook in de film The Goddess spelen, deze is echter stopgezet wegens het overlijden van Ismail Merchant.

In september 2005 ging de film All the invisible children in première in Venetië. Tina zong samen met de Italiaanse zangeres Elisa de titelsong Teach me again. Alle opbrengsten van Teach me again zijn voor het World Food Program van Unicef.

Tevens werd in september 2005 bekend dat Tina de prestigieuze Kennedy-prijs, een onderscheiding die kunstenaars kunnen krijgen voor hun levenswerk, in ontvangst mocht nemen. Op 4 december 2005 was er ter gelegenheid van de prijsuitreiking een gala-ontvangst in het operahuis van het Kennedy Center. Daarvoor ontving president Bush de ster op het Witte Huis. Het was voor de 28e keer dat de prijzen werden toegekend.

Half oktober 2006 laat EMI aan haar aandeelhouders weten dat Tina met een nieuw album zal komen. Ingewijden in de muziekbizz weten ook te vertellen dat er wellicht een tour aankomt. Een voorproefje van een mogelijke comeback kon een zeer selecte (rijke) groep mensen beleven tijdens het Bedrock Ball in het Natural History Museum, London, op 18 mei 2007: Tina gaf hier een medley van haar bekendste songs tijdens een liefdadigheidsconcert aldaar.

Een jaar later is er nog steeds geen nieuw album. Tina verschijnt wel als gastvocaliste op een concert van Little Richard en op nieuwe albums van Santana (Game Of Love) en Herbie Hancock (Edith and the Kingpin ).

Op 12 december 2007 overleed haar ex-echtgenoot Ike Turner op 76-jarige leeftijd aan een overdosis cocaine.

Tijdens de uitreiking van de Grammy's zondagavond is Winehouse onder meer uitgeroepen tot beste nieuwe artiest.

Ook won de 24-jarige zangeres in de categorieën lied van het Jaar voor haar hit Rehab en popalbum van het jaar voor haar cd Back to Black. Ze werd voor zes Grammy's genomineerd.

Beste album
De belangrijkste Amerikaanse muziekprijzen zijn zondag voor de vijftigste keer uitgereikt. Rapper Kanye West kreeg vier Grammy's voor beste rapsong en beste rapalbum. 

Pianist Herbie Hancock won de belangrijkste Grammy voor album van het jaar voor River: The Joni Letters en versloeg daarmee Winehouse en West. Bruce Springsteen won 3 Grammy's, Justin Timberlake, Mary J. Blige en The White Stripes wonnen er elk twee.

Sateliet
Winehouse was niet lijfelijk aanwezig bij de uitreiking, omdat ze pas op het laatste moment een visum voor de Verenigde Staten heeft gekregen. Ze mocht van de Amerikaanse autoriteiten vanwege haar drugsgebruik in eerste instantie niet afreizen naar de uitreiking.

De zangeres die vaak in opspraak is door haar drank- en drugsgebruik was in Londen en met een satellietverbinding gaf ze een optreden en nam ze de prijzen in ontvangst.

Tina Turner gaf voor het eerst in zeven jaar weer een optreden. Samen met zangeres Beyoncé zong ze Proud Mary.

Ook de Democratische presidentskandidaat Barack Obama won een Grammy voor de cd-versie van zijn boek The Audacity of Hope.

Anouk kreeg het muzikale van huis uit mee: haar moeder is zangeres in een bluesband. Anouk kwam na haar veertiende in tehuizen terecht, leerde zingen, en werd in 1994, zonder theoretische kennis, aangenomen op het conservatorium met als vooropleiding Mavo 3. Ze kon niet aarden op het conservatorium en stopte na twee jaar met de opleiding.

Anouk zong op bruiloften, feesten en festivals met de soul en R&B band Shotgun Wedding. Via haar toenmalige echtgenoot leerde ze Barry Hay van de Golden Earring kennen. Deze was enthousiast over haar zangkwaliteiten en bood aan materiaal voor haar te schrijven. Dit leidde tot de song Mood Indigo die samen met Earringlid George Kooymans was geschreven en geproduceerd. Toen Anouk Bart van Veen leerde kennen, schreven ze samen wat nummers, waarna op 5 september 1997 haar tweede single werd uitgebracht. Nobody's wife werd Anouks grote doorbraak. Het nummer stond wekenlang hoog in de hitlijsten. Daarna kwam haar debuut-cd Together Alone uit en door het succes van de single verkocht dit album ook goed. .Barry Hay en George Kooymans hebben tevens Together alone geproduceerd, en zo stonden deze twee frontmannen van de Golden Earring aan de wieg van haar carrière. Later dat jaar kwam de single It's so hard uit, welke een minder groot succes werd.

In de zomer van 1998 speelde Anouk op veel festivals, waaronder Pinkpop (waar ze met eieren werd bekogeld) en Parkpop.

In november 1999 kwam het tweede album uit, getiteld Urban Solitude. De eerste single R U kiddin' me zorgde ervoor dat het album op nummer één kwam in de album top 100.

Anouk ging vervolgens naar Amerika voor nieuwe opnames. Dit liep niet goed af. De eerste onderhandelingen met Anouks Amerikaanse label eindigden in slaande ruzie. Ze keerde terug naar Nederland en ging samenwonen met haar vriend The Anonymous Mis van de band Postmen. Haar nieuwe single Don't kwam uit en ze begon aan de 'AA Tour-Semi Acoustic tour' die vanaf februari 2001 door Nederland trok.

Eind maart 2001 verscheen Lost Tracks, een album met niet eerder uitgebrachte nummers, waaronder duetten met zangeres Sarah Bettens van K's Choice en The Anonymous Mis, alternatieve en akoestische versies van oude nummers en alle tot dan toe gemaakte videoclips inclusief een niet eerder getoonde 'forbidden version' van Sacrifice.

De gitarist van haar begeleidingsband schnabbelde bij bij de band Kane, tot onvrede bij Anouk. Omdat de rest van de band partij koos voor de gitarist ontsloeg Anouk in 2001 al haar toenmalige bandleden.

Op 6 november 2002 verscheen het nieuwe album Graduated fool. De eerste single van het album was Everything, en als tweede single werd I Live For You uitgebracht. De bijzondere clip erbij werd gemaakt door Rosto, die ook al de clip voor de single The Dark maakte. In de clip is Anouk weinig verhullend naakt onder water te zien. Deze clip won een prijs op het filmfestival van Utrecht. Toch werd de clip alleen op The Box gedraaid en flopte de single. MTV en TMF boycotten de clip vanwege onenigheid met het management.

2004

In dit jaar verscheen de cd Update, waarop Anouk bestaande nummers akoestisch zingt. Tegelijkertijd kwam ook Close up uit, een dvd met o.a. live-optredens van festivals en een bonuscd. Eind 2004 verscheen haar album Hotel New York, dat op 1 binnenkwam in de albumhitlijst. Vooral de single Girl was een doorslaand succes en behaalde hoge airplay. Van het album kwam een jaar later een 2cd-versie uit.

2005

Eind 2005 gaf Anouk met haar vaste begeleidingsband (Leendert Haaksma (gitaar), Martijn van Agt (gitaar), Michel van Schie (bass) en Hans Eijkenaar (drums) vier concerten in Rotterdam en twee in Antwerpen, die opmerkelijk snel waren uitverkocht. Daarna vertrok ze, met haar gezin, naar haar tweede huis in Ohio, VS.

2006

Eind april bracht Anouk de live-dvd Anouk is Alive uit en kondigde ze een festivaltour aan. Op 16 april stond ze als eerste op Paaspop in Schijndel. Ook speelde Anouk met Koninginnedag voor 280.000 mensen op het Museumplein te Amsterdam. Een optreden op Pinkpop viel echter in het water door onderhandelingsproblemen. Jan Smeets meldde op 5 juni 2006 in een interview met 3voor12 vernomen te hebben 'dat ze daar dikke spijt van had'. Wel stond ze o.a. op Bospop, Rock Werchter en Lowlands.

Ook zong ze op enkele tracks van het album Green van haar man (Postman), dat in mei uitkwam.

Ook het buitenland scoorde Anouk in 2006. Na de Benelux is ze populair in Israël en Turkije. In de hitlijst van Albanië bereikt ze zelfs begin februari de nummer 1 positie met One Word.

2007

In de zomer van 2007 nam Anouk haar vijfde studioalbum op met Amerikaanse muzikanten en de producer Glen Ballard. Begin oktober verbrak ze echter de samenwerking met haar begeleidingsband (Hans Eijkenaar, Martijn van Agt, Michel van Schie, Ronald Kool en Leendert Haaksma). De bandleden, die overigens niet het nieuwe album hadden ingespeeld, zouden kritiek hebben geuit op het nieuwe werk van Anouk toen ze het hun liet horen. Voor Anouk, die zich al eerder aan hun kritiek had geërgerd, was dit de druppel die de emmer deed overlopen. Zonder band zag ze zich wel genoodzaakt om de optredens rondom de albumrelease uit te stellen.

Eind oktober kwam het daarnaast tot een kort geding tussen Anouk en haar manager Cees van Leeuwen, die ze in augustus ook al aan de kant geschoven bleek te hebben.

Op 2 november 2007 kwam de eerste single genaamd Good God van Anouks nieuwe album uit, en later een spraakmakende clip van de hand van Jonas Åkerlund. De single ging op 15 oktober in premiere op 3FM en werd 3FM Megahit en TMF Superclip in Nederland en België. De single en videoclip kenden een wat moeizame start op radio en tv, Wat ook z'n effecten had op de singleverkoop.

Op 23 november 2007 volgde het album zelf, genaamd Who's your momma, die gelijk 3FM Weekcd werd. Het album werd zeer goed ontvangen, overal gingen er geluiden op over Anouk's mogelijke doorbraak met het internationaal georiënteerde album.

Op 3 december geeft ze voor het eerst een optreden op de radio (tijdens Evers Staat Op, Radio 538) met haar nieuwe jonge begeleidingsband, de dag dat Who's your Momma op nummer 1 binnenkomt in de Album Top 100.

Concerttour 2008

In maart zal Anouk concerten geven naar aanleiding van haar vijfde album onder de naam Who's your momma tour in het Gelredome (Arnhem) op 28 maart en 29 maart en in het Sportpaleis in Antwerpen op 19 maart. Alle kaartjes waren al binnen enkele dagen uitverkocht. Anouk gaf in interviews aan dat de focus van de concerten niet op de vorm maar op de inhoud, de muziek, zal komen te liggen. In januari zijn er ook twee showcases van Who's your momma. De kaarten hiervoor zijn alleen beschikbaar voor leden van de fanclub van Anouk. De eerste was op 19 januari (De Oosterpoort, Groningen), de tweede op 27 januari (Paard van Troje, Den Haag) 28 januari komt de tweede single van haar nieuwe album uit genaamd "I dont wanna hurt" bij de single verschijnt geen videoclip omdat ze het te druk heeft met optredens en voorbereidingen op haar (stadion)concerten.

Privé

Op 18 april 2002 beviel Anouk van een zoon, die de namen Benjahmin Kingsley meekreeg. De vader is haar levenspartner Remon Stotijn (The Anonymous Mis), zanger van de rapformatie Postmen. Op 5 december 2003 beviel Anouk van haar tweede zoon, Elijah Jeremiah. Op 16 maart 2004 trad Anouk in het huwelijk met Remon, de vader van haar kinderen.

In 2004 kwam Anouk negatief in het nieuws doordat ze haar moeder uit haar huis wilde laten zetten, omdat ze voor een verhuizing naar de Verenigde Staten veel geld nodig had. Ze had het huis in het begin van haar carrière gekocht toen haar moeder in scheiding lag met haar tweede man. Ze liet haar moeder er jaren (gratis) wonen. Toen Anouk haar moeder vroeg te verhuizen en zelfs een behoorlijk geldbedrag bood voor de verhuizing, weigerde haar moeder dit.

Op 3 juni 2005 beviel Anouk van haar derde kind, dit keer een dochter. Het meisje heet Phoenix Ray.

Anouk verhuisde in december 2005 definitief naar de Amerikaanse staat Ohio, en deed het huis dat ze met haar man eerder kocht in Los Angeles weer van de hand. Als belangrijkste reden voor de verhuizing geeft Anouk aan dat ze in Nederland niet meer met haar drie kinderen de straat op kon zonder te worden lastiggevallen. Ze houden hun Nederlandse huis in Zwijndrecht wel aan. In de herfst van 2006 keerde het stel echter al terug naar Nederland.