Borsato is geboren in het Wilhelmina Ziekenhuis in Alkmaar als zoon van Roberto Borsato en Mary de Graaf. Het gezin verhuisde naar Italië, waar Borsato's vader een restaurant aan het Gardameer ging runnen. Borsato heeft dan ook veel tijd in Italië doorgebracht en spreekt vloeiend Italiaans. Het gezin telt verder nog een zoon Armando en een dochter Sylvana.

Borsato brak door als zanger nadat hij op 7 april 1990 de Soundmixshow in Nederland won met zijn vertolking van het nummer At This Moment van Billy Vera. Vanaf 1990 bracht Borsato drie Italiaanstalige albums uit. In 1994 stapte hij over op Nederlandstalige nummers (waarvan vele vertaald zijn uit het Italiaans). Hij zou vervolgens uitgroeien tot een van Nederlands meest succesvolle zangers.

Sinds 1998 vervult Borsato de rol van ambassadeur van de Stichting War Child, een organisatie die zich inzet om kinderen te helpen traumatische oorlogservaringen te verwerken. Ook trouwt hij dat jaar met Leontine Ruiters in Venetië. Samen krijgen ze drie kinderen: Luca (1998), Senna (2001) en Jada (2002).

Het vermogen van Borsato wordt door de Quote 500 geschat op 27 miljoen euro^[1]. Hij is daarmee de bestbetaalde zanger van Nederland.

Op 10 januari 2008 maakte het VARA-programma De Wereld Draait Door bekend dat Borsato voor het eerst een hoofdrol krijgt in de nieuwe Nederlandse film van Jean van de Velde. De film wordt in Oeganda en Zuid-Afrika opgenomen^[2].

20 Maart 2008 kondigt de zanger aan dat hij een multimediaal drieluik getiteld 'Wit Licht' gaat uitbrengen^[3], bestaand uit een album, een concertreeks en een film. De eerste single en tevens titeltrack van het album komt uit in april. De film komt uit in december 2008.

In 1994 stond zijn Nederlandstalige hit Dromen zijn bedrog (een cover van het Italiaanse lied Storie di tutti i giorni^[4] twaalf weken op de eerste plaats in de Nederlandse hitparade. Hij kwam hiermee in het Guinness Book of Records, doordat hij als eerste met een single 12 weken achter elkaar op nummer 1 stond. In de Nederlandse Top 40 staat dit record nog steeds, in de Mega Top 50 wist Que si que no van Jody Bernal echter 15 weken op één te staan. Enkele maanden later stond ook het nummer Waarom nou jij op de eerste plaats.

In 1996 speelde hij op Parkpop in Den Haag. En in 1998 scoorde hij opnieuw een nummer 1-hit met De bestemming (ook een cover, van het Celtische The Destiny). Eind 1999 behaalde ook zijn nummer Binnen die status.

Ten gelegenheid van het huwelijk van Prins Willem-Alexander en Máxima Zorreguieta bracht Borsato samen met Sita Vermeulen de single Lopen op het water uit. 1 februari 2002 was de dag van het Nationale Huwelijksfeest. In de Amsterdam ArenA brachten Borsato en Sita het nummer live ten gehore. De single stond vier weken op de eerste plaats in de Top 40.

Op 20 december 2003 belandde zijn nummer Afscheid nemen bestaat niet op nummer 1 en hield het daar acht weken vol. Hij was daarmee de eerste artiest in de geschiedenis die het lukte om met twee verschillende platen acht weken of langer boven aan de Nederlandse Top 40 te staan. Een paar weken later kwam ook het nummer Voorbij, een duet met zangeres Do, op de eerste plaats. Destijds schreven ze hier popgeschiedenis mee, want deze single maakte de grootste sprong naar nummer 1 in de Nederlandse Top 40, namelijk van plaats 35 naar 1. In mei 2006 werd dit record verbroken door eveneens Borsato met zijn single Rood, die van plaats 36 naar nummer 1 steeg.

In juni 2004 gaf Borsato zes uitverkochte concerten in De Kuip. Een van de artiesten die daar een gastoptreden verzorgden, was de rapper Ali B. Samen zongen ze een bewerking van het lied Nooit meer een morgen. Op 25 september 2004 kwam deze live-versie vanuit het niets op nummer 1. De opbrengsten van deze single zouden naar War Child gaan.

Borsato heeft tot nu toe alle versies van de TMF-awards gewonnen als Beste Zanger Nationaal. Ook won hij in 2004 en 2005 de Vlaamse TMF Award voor Beste Zanger Internationaal.

Op 19 maart 2006 ontving Borsato de Radio 2-zendtijdprijs, diverse collega's waren aanwezig en zongen een liedje van hem en van zichzelf. Deze show was live te horen op radio 2 en een week later te zien op tv.

In mei 2006 begon Borsato met de verkoop van zijn tour "Symphonica in Rosso", die dat zelfde jaar tussen 20 oktober en 4 november plaats vonden in het Gelredome te Arnhem. De eerste 4 concerten waren al snel uitverkocht en uiteindelijk zijn er 10 uitverkochte concerten gegeven.

Met "Rood" behaalde Borsato zijn tiende nummer 1-hit in de Nederlandse Top 40. Na de Beatles is Borsato de 2e artiest die zoveel nummer 1-hits op zijn naam heeft staan. De Beatles hadden er zes meer.

Borsato heeft voor het eerst in de Nederlandse geschiedenis in week 23 van 2006 vier nummer 1-hits in de Top 40 gehad die langer dan 5 weken op deze positie hebben gestaan. En in week 24 het volgende record: 50 weken lang een nummer 1-hit. Tot en met week 29 van 2006 heeft hij met het nummer Rood op 1 gestaan, hij heeft inmiddels dus 55 weken op 1 gestaan in de Nederlandse Top 40. Ook in België had deze single van Borsato veel succes.

Een nieuw record voor Borsato. De succesvolle zanger heeft een heel jaar op nummer één gestaan in de Nederlandse hitlijsten: "Stiekem ben ik daar toch wel erg van onder de indruk!" schrijft hij op zijn website.

Later in 2006 heeft Borsato een duet opgenomen met de Britse zangeres Lucie Silvas, genaamd Everytime I think of you (oorspronkelijk van The Babys). Dit is zijn 12de nummer 1-hit. Hierdoor heeft hij wederom een record op zijn naam staan; zijn laatste 7 singles zijn allen op nummer 1 gekomen.

Momenteel is Marco bezig met de film Wit Licht, waarin hij voor het eerst optreed als acteur. Naast deze film verschijnt er in april ook een nieuwe single met de naam Wit Licht. Zijn nieuwe album, wat later dit jaar verschijnt heet eveneens Wit Licht (album), net als zijn reeks concerten in het Geldredome, in oktober 2008.

.

Vanaf het begin van de jaren 70 stond Urbanus in de Vlaamse theaters met de begeleidingsgroep Anus. Al snel ging hij solo de theaters in als Urbanus van Anus. In 1974 kwam zijn eerste LP uit, Leevend. Dit debuut was goed voor vijf hit-singles. Naar aanleiding van zijn theatersuccessen werd hij door de BRT gevraagd een komische act te verzorgen in het programma Zorg dat je d'er bij komt. Urbanus' antwoord hierop was: Nu gaan zelfs de blinden mij herkennen. Uiteindelijk liet hij zijn achternaam vallen en noemde zichzelf simpelweg Urbanus. Na Vlaanderen was Nederland aan de beurt en trad hij vanaf 1975 ook in Nederlandse theaters op. Zijn plaat Een bakske vol met stro (1979), een kerstlied dat de geboorte van Jezus Christus parodieerde, zorgde voor veel ophef bij de Katholieke Kerk, maar het volk kon de plaat best waarderen; zo'n 150.000 exemplaren werden ervan verkocht.

In 1983 haalde zijn dubbelelpee 10 jaar Urbanus live platina, en zijn single Quand les Zosiaux chantent dans les bois ("Als de vogeltjes zingen in 't woud") was wederom een groot succes. In 1983 maakte en schitterde hij in het TV-programma Beter 10 crises in de lucht dan 1 in ons land.

Urbanus is ook de naam van de stripreeks, die in 1983 startte. In deze strips worden de komische avonturen uit de fictieve jeugd van Urbanus uit de doeken gedaan in zijn woonplaats Tollembeek. De stripverhalen worden door Urbanus samen met tekenaar Willy Linthout gemaakt. De eerste strip "Het fritkotmysterie" werkte aanstekelijk en er verschenen 4 tot 5 albums per jaar bij de Antwerpse Uitgeverij Loempia. Van de strip zijn er ondertussen al 128 albums gemaakt.

In oktober van 1987 kwam Urbanus met zijn eerste film Hector op de proppen. Hij schreef het scenario samen met de debuterende regisseur Stijn Coninx. Het werd een enorm succes. De film won de eerste prijs op het Internationale Festival van de Komische Film in Chamrousse (FR) en Urbanus ontving er de prijs "beste acteur" van Radio France en Dauphiné Libéré. Hector was op dat moment ook het grootste kassucces ooit in de Belgische geschiedenis.

Dit succes op het witte doek vroeg om een vervolg en in 1990 kwam Koko Flanel uit, opnieuw met de samenwerking van Stijn Coninx. Deze film verpulverde zelfs het vorige record van Hector en is nog steeds het grootste kassucces in de Belgische filmgeschiedenis. In 1993 vertolkte Urbanus de hoofdrol in een film van de Fransman Jean-Paul Lilienfeld; "De Zevende Hemel", maar de film kon het grote publiek niet bekoren. Maar later in 2006 leende hij zijn stem aan Takel in de disney film Cars

In 1995 zagen we Urbanus schitteren in de 12-delige televisiereeks "Genoeg gelachen, nu humor", wat goed was voor een wekelijkse notering in de top vijf van de kijkcijfers. Er kwam ook een single uit, nadat hij tien jaar geen plaat meer gemaakt had. Het nummer "Poesje Stoei" was meteen goed voor een nummer één-hit.

In 1996 zetten Urbanus en Willy Linthout een punt achter de uitgeverij Loempia (opgericht door Linthout zelf), en gaven voortaan hun strips uit bij de Standaard Uitgeverij.

Met Jan Bosschaert als tekenaar startte Urbanus in 1998 een nieuwe stripreeks: De geverniste vernepelingskes, waarin ze alle Bekende Vlamingen belachelijk maken.

In 2001 werd er op de dijk van Middelkerke een standbeeld ter ere van Urbanus ingehuldigd.

Van 2002 tot 2004 verzorgde Urbanus het scenario van de eerste vier albums van Klein Suske en Wiske. Jeff Broeckx verzorgde de tekeningen.

In 2003 begon Urbanus twee nieuwe stripreeksen met Dirk Stallaert. "Mieleke Melleke Mol" en "Plankgas en Plastronneke".

In 2005 verscheen de serie "Urbain", 7 afleveringen van 30 minuten, waarin Urbanus zichzelf speelt in een fictieve reeks over z'n leven. Deze was te zien op de Vlaamse zender één en een jaar later op het Nederlandse Nederland 2. In datzelfde jaar nam hij het Nederlandstalige commentaar van de film March of the Penguins voor zijn rekening. Ook was Urbanus dat jaar één suggestie voor de nominatie voor De Grootste Belg in Vlaanderen, maar hij haalde de uiteindelijke nominatielijst niet en eindigde op nr. 34 van degenen die buiten de nominaties vielen.

In 2006 speelde hij de rol van tovenaar in de film "K3 en het ijsprinsesje".

In januari 2008 kreeg hij de Nova Civitas-prijs van de Vrijheid. Filosoof-publicist Johan Sanctorum sprak de lofrede uit (zie Externe Links). In dezelfde maand was hij ook te zien in De Lustige Lezers, een Man Bijt Hond-rubriek, waarin hij een strip van Nero voorlas.

• De Nederlandse punkgroep De Heideroosjes ontleent haar groepsnaam aan een conference van Urbanus waarin hij spottend zei dat hij een liedje had geschreven voor "de Limburgse hard-rock formatie de Heideroosjes". In 2004 trad Urbanus samen met de groep op tijdens Rock Werchter.

• In het Nero (strip)album "De Zonen van Dracula" (1982-1983) wordt Nero in strook 31 door een groepje inboorlingen de jungle ingejaagd en op het hart gedrukt "nooit meer terug te komen." Nero verzucht hierop verbitterd: "Zomaar, alsof ik Urbanus was."

• Urbanus had een cameo in de satirische strip Pest in 't Paleis (1983) door Guido van Meir en Jan Bosschaert. In het album wordt hij tot paus verkozen, een verwijzing naar de middeleeuwse pausen die dezelfde naam hadden, zoals Urbanus II.

• In het Neroalbum "De Terugkeer van Geeraard de Duivel" (1983) is hij in strook 76 in de hel te zien, samen met Napoleon Bonaparte, Adolf Hitler, Jozef Stalin, Yasser Arafat en Khomeini. Hij houdt een bakje vol met stro vast. Sleen verwees hiermee naar Urbanus' gelijknamige single "Bakske vol met Stro" die spotte met de katholieke leer en hem blijkbaar hierom in de hel deed belanden. Sleen en Urbanus zijn overigens goed bevriend met elkaar.

• Urbanus komt voor in het Suske en Wiskealbum "de Krimson crisis" (1988) als één van de "Vlamingen die Vlaanderen tegenwoordig groot maken." Hij verschijnt terwijl hij "Madammen met een Bontjas" zingt en verwijst tijdens het gevecht tegen Krimson naar zijn sketch: "Wreed Accident" ("ernstig ongeluk").

• Urbanus dook nog in andere Vlaamse strips op: (http://users.pandora.be/urbanus/inanderestrips.htm)

• Urbanus' "Bakske Vol Met Stro" is één van de "verzoeknummers" die Raymond Van Het Groenewoud moet zingen in het nummer: "Je Veux De L' Amour".

• Urbanus had een gastrol als "de Knoerifast" in de Vlaamse jeugdreeks Kulderzipken.

• Uit een onderzoek onder 1600 Nederlanders, in opdracht van de Vlaamse regering in 2007 gehouden, blijkt dat Urbanus de bekendste Vlaming is. Hij eindigde voor Clouseau-zanger Koen Wauters en wielrenner Eddy Merckx.

• In 2001 veroorzaakte een artikel in MaoMagazine opschudding toen bleek dat Urbanus alleen al via zijn BVBA een vermogen van meer dan 2 miljoen euro bleek te bezitten.

• Op 1 april 2008 werd Urbanus voor 1 dag benoemd tot hoofdredacteur van Het Belang van Limburg. De naam van de krant werd dan ook vernanderd in Het Belang van Urbanus.

De broers zijn geboren op het eiland Man, maar in 1958 emigreren ze naar Australië. Daar begint hun carrière, en in 1967 keren ze terug naar Engeland, waar ze een groep vormen met Vince Melouney, (gitaar) en Colin Petersen, (drums). In Australië en Nederland hebben ze rond dat moment hun eerste hit met Spicks and specks, in Engeland en elders volgen nummers als New York mining disaster 1941, Massachusetts, Words, World, I've gotta get a message to you en Holiday.

Na het album Odessa (1969) verlaat Robin de groep wegens artistieke meningsverschillen, en scoort een solohit met Saved by the bell. Maurice Gibb trouwt met de Schotse zangeres Lulu. De groep wordt later opgedoekt en opnieuw opgericht. Vanaf het moment dat Jive talkin' in 1975 verrassend een Amerikaanse Nummer-één hit wordt, wordt de draad weer opgepakt en met het uitkomen van de soundtrack van Saturday Night Fever in 1977 is de groep plotseling weer immens populair, en één van de belangrijkste proponenten van de disco geworden.

De Bee Gees schrijven en produceren in die tijd platen van o.a. Barbra Streisand, Dionne Warwick en Diana Ross. Robin Gibb maakt wederom in 1983 een solo-LP.

Na 1981 wordt het stil rond de groep, maar in 1987 maken ze hun tweede come-back met het nummer You win again, een Britse nummer-één hit. Een vierde broer, Andy Gibb, eind jaren '70 van vorige eeuw een populair tieneridool, sterft in 1988, juist toen hij als vierde lid bij de groep zou komen. Op 12 januari 2003 sterft Maurice onverwacht aan een darminfarct. Dit is een onderbreking van de bloedtoevoer naar de darmen, een zeldzame medische complicatie die soms optreed bij een draaing van de darmen waarbij het darmkanaal (meestal gedeeltelijk) afgekneld wordt. Hiervoor was Maurice in eerste instantie ook opgenomen in het ziekenhuis. Robin en Barry gaan daarop hun eigen weg met als meest opvallende resultaat een hernieuwde samenwerking tussen Barry en Barbra Streisand, Guilty pleasures in 2005. Ook de samenwerking tussen Robin en Alistair Griffin met het nummer My lover's prayer gaat goed en komt binnen op drie in Engeland. Barry en Robin zeiden dat ze nooit meer muziek zouden maken onder de naam Bee Gees, onder de naam "Brothers Gibb" traden Barry en Robin in februari 2006 voor het eerst sinds de dood van hun broer weer samen op.

Het geluid van de Bee Gees is apart te noemen, vooral opvallend is hun zang met hoge falsetstemmen.