Deze vrouw loopt de wereld rond voor de strijd tegen borstkanker. Via verschillende sites kan ze haar strijd voortzetten.Dus,neem haar mee naar jouw site om haar daar verder te laten lopen.... xxx thnks!Graag stel ik je twee ontzettende lieve dames voor die onovertreffelijk met de ziekte omgaan ...neem ook eens een kijkje op hun blog ...waar echte vriendschap waarlijk troef staat !! http://anita-angele.skynetblogs.be
Onze Leonberger Dolcé (zachte) is een echte dier/ en mensenvriend ... hij was kind aan huis ... !Met veel pijn in t hart is hij zachtjes van ons heen gegaan ...
Op foto Dolce met Wim (zoon),2 dagen voor hij heen ging !!
Illona een 20 jarige Trackener merrie heeft last van doorgezakte kogels (pezen ) aan voorbenen
Getse , een 3 jarig ruin paardje . Eigenaars kunnen hem niet bereiken , en moet tevens nog ... zadelmak !
Lezing : hondentraining , Pfiiiieeeet training , werken met chakra's en magnetisme
Enkele Foto's van het ooh zo prachtig Polen
Dierenopvoedster & Magnetiseur.
** Dierenopvoedster Miryam ! **
**Magnetisme voor alle dieren**
Probleemgedrag paard,hond & pijnverlichting voor uw geliefde huisdier
15-08-2009
De Camargue ...liefdevol de witte paarden der zee genoemd .....
De Camargue .... liefdevol de witte paarden der zee genoemd ... !
De Camargue is een van oudsher inheems ras in de Rhõnedelta van Zuid-Frankrijk. Aangenomen wordt dat de Camargue-pony afstamt van een voorhistorisch paardenras. Ook heeft de Camargue een flinke scheut Oosters bloed dat voornamelijk afkomstig is van de Berber.
Ze leven van wat ze in de rietvelden aan eetbaars bij elkaar kunnen schrapen. De geïsoleerde ligging van de Camargue zorgde ervoor dat de wilde kudde witte paarden (manades) niet beïnvloed werd door inmengingen van buitenaf.
Het gebied waarin de Camargue-pony's leven bestaat hoofdzakelijk uit moerasland en is uiterst onherbergzaam. De pony's leven in kudden van 40 tot 50 dieren in een half wilde staat.De ruige omgeving heeft het ras uiterst taai gemaakt.De getemde pony's worden gebruikt bij het hoeden van de zwarte stieren van de Camargue.
Ziehier een prachtig mooi filmpje ... Lorenzo the french flying man ... hiiii ... hij werkt enkel met Camargue paarden ... echt de moeite om te zien ... euh hum ... knipoogje ... Vergeet evenwel het liedje bovenaan het log niet uit te zetten hé ... voor je dit aanklikt ... ! !
De rijdieren van de veehoeders worden liefdevol "de witte paarden der zee" genoemd.De camargue-pony heeft een vrij lang en lomp hoofd met grove trekken. Duidelijk blijkt hieruit de verwantschap met het prehistorische paard.
De hals is kort en gaat over in een rechte steile schouder. De kleur is altijd schimmel. Hij heeft een weelderige staart en manen.
De stap is levendig, draven doet hij zelden en die is dan zeer stroef. De galop is soepel. De camargue-pony heeft een groot uithoudingsvermogen en kan zeer oud worden. De hoogte ligt tussen de 1.33 en 1.43 cm.
Er zijn verschillende theoriën over de intelligentie van honden. De meerderheid van eigenaars zal beweren dat zijn hond intelligent is: ze kunnen talrijke verhalen vertellen om dit aan te tonen. Buiten deze verhalen over hoe de hond in staat was zijn baasje te slim af te zijn, toont de hond ook zijn intelligentie in de taken waarvoor hij oorspronkelijk gekweekt was.
De Border Collie bijvoorbeeld is relatief eenvoudig aan te leren hoe hij een kudde schapen onder bedwang moet houden, maar wanneer je hem vraagt om een vos op te sporen zal hij wellicht schromelijk tekort schieten. De jachthond daarentegen die zonder probleem de vos weet te localiseren zal zonder twijfel een idioot lijken wanneer hij geconfronteerd word met schapen.
Motivatie is een groot gedeelte verantwoordelijk voor intelligentie. Zo was er een hondeneigenaar die zijn hond wou laten testen omdat hij dacht dat het dier een leerstoornis had na een discussie met een vriend. Zijn labrador bleef dom voor de deur zitten tot iemand deze opendeed terwijl de andere hond zijn snuit en poten gebruikte om de deur te openen. Het kwam helemaal niet in de eigenaar op dat de hond helemaal niet zo dringend naar buiten wou en slim genoeg was om te wachten tot iemand de deur open deed in plaats van energie te verspillen.
Een andere persoon met een Border Collie dacht dat haar hond dom was omdat hij minder snel leerde apporteren dan haar andere Borders. Eens de trainingsmethode werd aangepast aan het specifieke karakter van de hond (anders dan de doorsnee Border) apporteerde hij als geen ander.
We mogen de intelligentie van de hond niet afmeten tegen menselijke standaarden. Elke hond bezit nml zijn eigen unieke talent. In het hierop volgende filmke zul je met verbazing staan kijken ... prachtig mooi om zien ! ! Voor de kijklustigen onder jullie ...vergeet evenwel het muziekje bovenaan het logje niet uit zetten ... alvorens deze te bekijken .. ! !
De Khao Manee is Een 'wit juweel' ookwel het ras met de bijnaam 'Diamond eyes'...
De Khao Manee is Een 'wit juweel' ookwel het ras met de bijnaam 'Diamond eyes'...
Khao Manee is een mooie zonderling onder de Siamese rassen. Een 'wit juweel' wat zich onderscheidt door een bijzonder mooie, puur witte vacht en een brilliante oogkleur, welke dit ras de bijnaam 'Diamond eyes' hebben gegeven. Die ogen kunnen hetzelfde of verschillend gekleurd zijn maar twee variaties van dezelfde kleur zijn ook mogelijk.
Sommigen hebben een blauw en een smaragdgroen oog, terwijl anderen een blauw en een geel oog hebben. Die oogkleur wordt pas duidelijk als ze een leeftijd van 5 à 6 maanden hebben bereikt. Behalve hun bijzonder mooie ogen en prachtig witte vacht hebben ze ook een heel elegante manier van lopen.
Eigenlijk is de geschiedenis van dit ras ook heel bijzonder: De koning van Siam, tegenwoordig Thailand, was zo dol op deze katten dat hij alleen zijn zoon de verzorging (en vermeerdering) van deze bijzondere wezens toevertrouwde.Later werd deze taak door zijn dochter, Prinses Roengchitchrang Apakorn, overgenomen.
In Thailand is de Khao Manee waarschijnlijk wel het meest geliefd van alle Siamese rassen en er wordt grof geld voor betaald. Een aantal jaren geleden zou er een Khao Manee zijn verkocht voor 4 miljoen dollar! Een van de redenen van deze populariteit heeft te maken met het feit dat de Siamese bevolking gelooft dat deze katten, en dan met name de ogen, geluk brengen.
Generaties lang leefde deze koninklijke verschijning alleen maar in het paleis, afgeschermd van de buitenwereld. Maar in augustus 1999 kreeg, voor zover bekend voor het eerst in de geschiedenis, een Amerikaanse fokker toestemming om een aantal katten mee naar Amerika te nemen om er mee te gaan fokken.
Khao Manee is erg sociaal en intelligent en heeft een bijzonder goedaardig temperament. Ze volgen je overal waar je gaat of staat en ze worden graag opgepakt en aangehaald. Ze hebben zelfvertrouwen, zonder agressief te zijn.
Volgens de fokker zijn ze zeer levendig, nooit saai, ze lijken te begrijpen dat sommige dingen nou eenmaal gedaan moeten worden. Voor zover dat mogelijk is voor een kat, lijken ze wel gevoel voor humor te hebben, ze doen gekke dingen en kijken dan hoe je reageert. Ze spinnen ook graag en veel, vanaf het moment dat ze je in het oog krijgen tot het moment dat je uit het zicht verdwijnt. Dat spinnen beginnen ze al mee als ze nog maar heel klein zijn. Khao Manee is erg spraakzaam maar ze klinken niet siamees.Ziehier een korte intro van deze toch ooohh zo prachtige juweeltjes .... Vergeet evenwel het liedje bovenaan t logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é .....
Ze hebben ook allemaal de gewoonte om je recht in de ogen te kijken, wat niet erg gebruikelijk is voor een kat, zelfs de kittens doen dat al.
De Turkoman ....zijn unieke kenmerk is zijn metaalglans...
De Turkoman ... zijn unieke kenmerk is zijn metaalglans ...
Benamingen voor de Turkoman veranderden vaak door de eeuwen heen. Naast Bactrisch, Nisaia, Scythisch en Parthisch, werd het paard door Westerlingen sinds de opkomst van het Osmaanse Rijk vaak Turk genoemd, wanneer hij uit bepaalde regios in Perzië kwam zelfs Arab.
In de twaalfde eeuw werden Turken en Turkmenen reeds over één kam geschoren . Turkoman stond voor Turk-achtig en voor de meeste Westerlingen betekende dit dat het om een en dezelfde soort ging: de mensen waren allemaal Turks, zo ook de paarden. Turkomans werden dicht bij mensen gehouden. Merries en veulens liepen in kleine kudden op de woestijnvlakte. Hengsten werden aan een touw naast of zelfs in de nomadentent vastgebonden en bouwden een sterke band op met hun meester.
Vaststaat, dat de Turkoman over het algemeen een paard is dat hoog op de benen stond met een recht profiel en zeer dunne beharing. Bont was niet gewenst en de meeste paarden waren valkkleurig, bruin of schimmel. De metaalglans was een uniek kenmerk van de Turkomans en was onderdeel van hun overlevingsmechanismen voor de woestijn, omdat het zonlicht op een andere wijze gebroken werd op hun vacht dan bij andere paardenrassen.Wat men bedoeld met metaalglans kan je hier perfect zien in t filmpje let wel .... dit is geen Turkoman maar een Akhal -Teke !! Vergeet wel even het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é ...
Volgens de Turkoman nomaden betekende dit dat de paarden daardoor minder snel oververhit raakten.
Westerse avonturiers beschreven met name hun uithoudingsvermogen, hun hazewindhondachtige uiterlijk en hun fijne beharing. Over het karakter van de Turkoman kan men kort zijn. Turkomans zijn gevoelige eenmanspaarden die slecht reageren op een harde aanpak. Wanneer men het vertrouwen van een Turkoman had, ging het paard door het vuur voor zijn meester. Deze kenmerken zijn terug te vinden in de tegenwoordige takken.
De Turkoman werd tevens in onderlinge races ingezet om het paard in topconditie te houden voor rooftochten. Hier een prachtige compilatie van geboorte tot ...
Het belang van zijn snelheid was niet alleen evident voor de mannelijke krijgers, maar ook voor de vrouwen.
Bruiden werden doorgaans weggegeven aan de man wiens Turkoman paard de hare het snelst zou inhalen, de bruid had hierin haar eigen paard in de hand zodat zij zoveel mogelijk de man van haar keuze kon helpen in de race
De Britse kapitein van de Royal Light Infantry Rollo Burslem beschreef dat de gegadigden zich ongewapend verzamelden op de beste paarden die ze tot hun beschikking hadden, terwijl de bruid omringd door haar familie op de rug van de beste Turkoman hengst van haar stam, wachtte tot haar vader het startsein gaf Het hebben van een uitstekend paard was dus niet alleen van levensbelang in hun rooftochten en onderlinge vetes maar tevens in het bemachtigen van een goede levenspartner.
Foreign White ... Worden graag geaaid en geknuffeld .....
Foreign White ... Worden graag geaaid en geknuffeld ...
Geschiedenis: Omstreeks 1960 vatte men in Engeland het idee op om een effen witte kat te fokken in hetzelfde type als de Siamees. Daar witte katten met blauwe ogen vaak doof zijn, moest er een oplossing worden gevonden om deze doofheid te voorkomen. Men koos er toen voor om de blauwe ogen van de Siamees te gebruiken. Pat Turner, een beroemd kattengeniticus heeft de aanzet geven met het fokken van het eerste nest.
Zij kruiste een witte Europees Korthaar met een Seal Point Siamees. In Ierland zette men ook een lijn op met een Red Point en een Europees Korthaar-wit.
Lijnen waarin doofheid voorkwam heeft men gestopt. Doofheid kon zo maximaal voorkomen worden.
Foreign White katten waarmee gefokt of geshowd wordt, dienen te worden getest op deze vorm van aangeboren gehoorafwijking (cochliaire doofheid); door middel van een zgn. BAER-test .Ziehier een prachtig filmpke ... van Siamees kittens en Oriental kittens ... met een aangenaam ... muziekje ... Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten ...alvorens dit aan te klikken hé ...
Hoewel de meeste katten met blauwe ogen kans hebben op dove kittens, is dit bij de Foreign White niet aan de orde.
Dat komt omdat ze onder hun witte jasje eigenlijk een point-Siamees zijn. Siamezen worden altijd wit geboren. Hun gekleurde points komen later, maar de Foreign White blijft zo wit als sneeuw, terwijl hij onder zijn witte jas eigenlijk een pointed-kat is.
Karakter: ze hebben een uitgesproken karakter en zijn duidelijk aanwezig. Ze staan bekend om hun spraakzame natuur. Ze zijn buitengewoon sociaal ingesteld en als ze niet voldoende aandacht krijgen, zullen ze die zeker opeisen.
U kunt ze niet lang alleen laten. Ze gaan erg goed om met soortgenoten en opvallend goed met honden. Worden graag geaaid en geknuffeld en kunnen urenlang op schoot doorbrengen. Bijna altijd vrolijk, ze zijn speels, kunnen leren apporteren. De Foreign Whites kunnen met hun diepzinnige blik duidelijk maken wat er van u verlangd wordt
De Shar-Pei is zonder twijfel 1 van de meest bijzonder uitziende rassen ter wereld...
De Shar-Pei is zonder twijfel 1 van de meest bijzonder uitziende rassen ter wereld.
De Shar-Pei is een heel oud ras en zonder twijfel 1 van de meest bijzonder uitziende rassen ter wereld. De geschiedenis van de Shar-pei gaat wel meer dan 2000 jaar terug. Waarschijnlijk is de plaats van oorsprong de stad Dialak in de Chinese provincie Kwung Tung.
De Shar-Pei werd toen gebruikt als werkhond, zoals voor de jacht, bewaking en als herdershond.
De Shar-Peis werden geselecteerd op hun kracht en intelligentie en wanneer ze daaraan niet voldeden werden zij waarschijnlijk opgegeten. Als soort van amusement werd de Shar-Pei in de dorpjes ingezet als vechthond, immers zijn harde vacht voelde niet prettig aan in de bek van een tegenstander en ook de kleine driehoekige oren en zijn diepliggende ogen maakte hem minder kwetsbaar.
Het is niet ondenkbaar dat de Shar-Pei middelen kreeg toegediend omdat de agressie die nodig was voor dit soort gevechten van nature niet in de Shar-Pei zat.Eind jaren zestig was het ras bijna uitgestorven en het is te danken aan de in Hong Kong wonende Matgo Law dat vandaag de dag een heleboel mensen over de hele wereld genieten van dit heerlijke ras.
De Shar-Pei is een compact gebouwde, rustige hond. Als pup hebben zij veel rimpels maar als ze ouder worden verdwijnen die,ze groeien in hun Jas. Alleen op hun schoft en kop zijn dan rimpels toegestaan. Er zijn verschillende hoofdtypes, de dikkere Meathmouth en de smallere bonemouth ! ! Ziehier een prachtige slide van deze toch bijzonder mooie hond !! Vergeet t liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens je dit aanklikt hé ...
De Shar-Pei behoort een blauwe tong te hebben, net zoals de Chowchow en men denkt ook dat de Shar-Pei ontstaan is uit meerdere rassen zoals bv de Chowchow. Ook zijn er twee vacht types, de korte stugge horsecaot vacht en de wat langere zachte brushcoat.
De Shar-Pei is een echte gezinshond, hij is zeer intelligent en is erg lief voor kinderen.Ook is hij zeer trouw aan zijn baas en gezin. Ten opzichte van vreemden kunnen zij wat terughoudend zijn maar kennen ze je eenmaal dan zijn het hele aanhankelijke honden. Het zijn goede bewakers van huis en haard.
Ondanks dat ze stoer en macho overkomen zijn ze over het algemeen zeer gevoelig en als ze vinden dat een ander teveel aandacht krijgt dan zullen ze alles uit de kast halen om dat even te veranderen, met hun charmes wel te verstaan! Over het algemeen kunnen zij goed met andere dieren overweg, helemaal als zij daarmee van jongs af aan mee opgroeien. De Shar-Pei is over het algemeen zeer snel zindelijk .Het zijn schone honden en de meeste vinden water en modder maar niets, uitzonderingen daar gelaten.
Soms ontstaan wel eens communicatie problemen met andere honden. Door zijn vreemd uitziende uiterlijk, de hoog gedragen staart, de rimpels op de schoft waardoor het haar iets omhoog staat, de rimpels op de kop en soms het snurkende geluid,kunnen andere honden dat opvatten als zijnde dominant gedrag. Een Shar-Pei heeft wel een strakke hand qua opvoeding nodig maar het is zeker niet zo dat dit ras niets te leren valt zoals vroeger nog wel eens gedacht werd. Vele Shar-Pei doorlopen met glans de gehoorzaamheids en behendigeids cursussen!
Lijnpaard....trekschuit ... snikjong... één van de voorlopers van het modern openbare vervoer ...
Een trekschuit is een historisch schip met een roefje, dat door een paard of door menselijke kracht vanaf de wal wordt voortgetrokken. De trekschuit werd vooral gebruikt voor vervoer van passagiers.
De trekschuit is een Nederlandse uitvinding uit de Gouden Eeuw. Hij is één van de voorlopers van modern openbaar vervoer geweest: de schuit voer volgens dienstregeling en nam iedereen mee die bereid was om het vastgelegde bedrag te betalen.
Het schip wordt getrokken door de snikjong ook genaamd jagertje. Dit trekken wordt jagen genoemd. Het pad waarlangs de jager loopt heet jaagpad. Dit jagen ging zeer langzaam, vaak niet sneller dan 2 à 3 km per uur.
Bij armoedige schippers die zich geen paard konden veroorloven, werd de snik door mensen getrokken, vaak de vrouw of de kinderen van de schipper.
Vooral toen de snik concurrentie kreeg van ander vormen vrachtvervoer, aan het begin van de 20e eeuw, gebeurde dit meer en meer.
Zie hier een prachtig mooi filmpje ... heerlijk genietend van de natuur , de vogeltjes , een aangenaam muziekje op de achtergrond .... en dan ... een opstakel , een tunnel zonder jaagpad , wat nu .... ?? Vergeet het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é ...
Groninger snikken werden gebruikt voor vee-, vracht-, en reizigersvervoer.
In de 17e en 18e eeuw waren er in Holland, Friesland en Groningen veel verbindingen die met trekschuiten werden onderhouden. Tot de komst van de spoorwegen in de 19e eeuw was de trekschuit de meest comfortabele en regelmatige wijze van transport tussen de steden en dorpen die met trekvaarten waren verbonden.
Lijnpaarden aan de lijn gekoppeld,waar het zware schip aan drijft; druipend van het zweet dat droppelt langs hun lenden, oud verstijfd. Willig trekkend aan de stangen Gaan twee ruinen, bruin gehaard, Hunne stille slentergangen,Één van stap, langs heen de vaart.
De Yorkshire .. mijnwerkers die een kleine rattenverdelger zochten.....
De Yorkshire ... mijnwerkers die een kleine rattenverdelger zochten... !
De Yorkshire, beter gekend onder de benaming Yorkshire Terrier, stamt uit het begin van de 19°eeuw. Het waren mijnwerkers die een kleine rattenverdelger zochten, die niet te groot was om in hun vestzak te kunnen stoppen.
Deze mijnwerkers uit de streek van West Riding in Engeland kruisten black and tan terriers met Paisleys, met Clyesdales, en ook nog met de Skye en de Dandie Dinmont Terrier. Als laatste werd daaronder ook nog de Maltezer gekruist .
Een York is een klein blijvend hondje dat van 2 tot 3 kilo zwaar wordt Hij krijgt een zeer lange zijdeachtige vacht. De kleur is grijs met goudbruine tekeningen.De pups hebben meestal nog zwarte haren, maar bij het ouder worden, krijgen ze de grijze kleur.
Of deze kleine dotjes slim zijn .... ? Ghiii ... ziehier hoe onwijs slim ze wel kunnen zijn ... prachtig mooi om zien ... zeker de moeite om zien vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... knipoogje ...
Dit rasje moet elke dag gekamd en geborsteld worden. Als u hier geen voldoende tijd voor heeft, kan u de Yorkshire ook in een trimsalon laten kortknippen.
De York is een levendig, lief, (over)moedig en waaks hondje, die altijd oplettend zijn ,en onmiddellijk beginnen te blaffen, wanneer er onraad is, of vreemde personen in de buurt komen.Hoe klein deze dotjes wel zijn kun je zien in het hierna volgend filmpje ... ghiiiii ... super klein ... knipoogje !!
De Yorkshire Terriër is een snelle leerling, en men kan hem alles goed aanleren. Dit hondje kan perfect op een flatje gehouden worden.
De eeuw van het Zwarte Goud ... steenkool en paarden ..
De eeuw van het Zwarte Goud ... steenkool en paarden ....
Werken in de Limburgse ondergrond betekende niet alleen hard labeur voor de mijnwerkers. Ook zwoegende trekpaarden lieten hun deel van het zweet daar. Niet alleen trokken de paarden ondergronds kolenwagens, er waren er ook bovengronds.
Die werden dan onder meer ingeschakeld in het houtpark. Verder waren ernog dieren die kolen naar de woningen van de mijnwerkers moesten brengen of waarmee vuilnis opgehaald werd. Allemaal droegen ze een grote bel, een klongel genaamd, zodat je ze al van ver hoorde aankomen.
Het was geen sinecure omde paarden in de donkere liftkooi te krijgen. De dieren werden erg schuw door het lawaai en de duisternis.Daarom werd er altijd een zak over het hoofd getrokken. Beneden werd niet altijd even vakkundig met de dieren omgesprongen. Soms werd er flink ruw met de dieren omgegaan en liepen ze kwetsuren op. Er was ook een verschil tussen luie en werklustige paarden. Wat zeer dikwijls gebeurde, was dat de mijnwerkers de goede,werklustige paarden verschillende posten na elkaar lieten werken. Maar na een tijdje waren die dieren natuurlijk helemaal bekaf ... !
Voor de putpaarden was er ook .een speciale uitrusting. Zo was het hoofdstel voorzien van een soort helm, een leren kussen dat tussen de oren van het paard lag. Die leren lap moest het paardenhoofd beschermen in de lage mijngangen . Een paard kan zich immers niet bukken Ziehier een kort filmpke hoe een bovengrondse putpaard in tuig moest werken , vergeet evenwel het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ...
Hoewel het trekpaard voor zeer veel doeleinden werd gebruikt, werd hij uiteindelijk toch verdrongen door de opkomst van de explosiemotor.
Hierdoor moest er een nieuwe bestemming voor dit ras worden gevonden. Deze was de omvorming tot vleespaard. Zo werd het gedrongen krachtige trekpaard, omgevormd tot een groot, log en zwaar ras .
Als bezoeker zijn het de kleine, simpele details, die de meeste indruk maken. Zoals het leren tuig, waarin de paarden loodrecht naar beneden werden gelaten, om daar in de donkere gangen de rest van hun zwoegend bestaan door te brengen. De dieren kwamen nooit meer bovengronds ! Het gaas, dat losrakende stenen en kleine instortingen moest opvangen. Ronduit huiveringwekkend is ook de uiteenzetting over hoe de stutten werden weggetrokken, wanneer een steenkoolader was uitgeput of een gang moest werden verlegd. De koelbloedigheid van de mannen die dit specialistische werk deden, 500 meter onder de grond, terwijl vlak achter hen de gangen zich donderend sloten.
Overal moet lawaai geweest zijn. Van de machines. Van de steenkoolwagons, die later niet meer door paarden maar door kleine locomotieven werden getrokken, en waarvan er nog een paar staan. Van de continue draaiende liften.Ziehier een prachtig mooie en ontroerende intro van de welbekende serie " Pit Pony ..." zeker de moeite om eens te zien ....
Tussen 1815 en 1820 werd in Luik een zeer belangrijke vernieuwing doorgevoerd: vervoer door paarden. Het paard werd ingesnoerd in een tuig onder de liftkooi en vervolgens neergelaten in de schacht. Het bracht zijn hele verdere leven in de mijn door....
Pas in de loop van de 20ste eeuw deden de mijnlocomotieven hun intrede.
Veel liefs ... voor één keer ... met een knipoog naar de vooruitgang ... Miryam
De Siberische Kat ... charmant, stil, zacht, ietwat verlegen ......
De Siberische Kat ... charmant, stil, zacht, ietwat verlegen ...
Dit is een eeuwenoude langharige kat, volgens sommigen de voorouder van alle moderne langharige katten, waaronder de Turkse Angora en de Perzische Kat. Hij is vrij gewoon in noordelijk Rusland, onder andere in de omgeving van Sint-Petersburg, ook al ligt( dat niet in Siberië. Zijn dichte vacht beschermt hem tegen de hevige kou. Soms wordt hij ook de Siberische Boskat genoemd.
Uiterlijk Een stoer gebouwde kat met een middellang lichaam en een brede, ronde kop en krachtige poten. De vacht is lang en dicht, met een zware ondervacht. Hij heeft een dichte kraag en een overvloedig behaarde staart. Vooral voor leken lijkt hij in veel opzichten op de Noorse Boskat, waarmee hij mogelijk direct verwant is.
Geschiedenis : Het schijnt dat deze kat al eeuwen in Rusland aanwezig is. In de negentiende eeuw, toen hij voor het eerst in het Westen opdook, stond hij bekend als de Russische Langhaar. Hij werd met andere langharige katten gekruist, die indertijd populair waren, zoals de Angora en de Perzische Kat, zodat hij zijn afzonderlijke status snel kwijt was.
In het land van herkomst bleef hij echter even populair, maar hij werd door de plaatselijke bewoners als zo vanzelfsprekend ervaren dat niemand de moeite nam om hem als een raskat te beschouwen. Het gevolg was dat hij bij de kattenshows een vergeten kat was. Zelfs tegenwoordig is hij zeldzaam buiten zijn land van herkomst. Daar schijnt echter verandering in te komen. In 1987 werden een jong katertje en poesje afkomstig uit de streek rond Sint-Petersburg door liefhebbers uitgebracht op een kattenshow te Berlijn. Zij bedachten de nieuwe naam Siberische Kat en begonnen een serieus fokprogramma.
Zie hier een prachtig mooi filmpje hoe rustig ze wel overkomen ... Vergeet evenwel het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten hé ... !!
De oorspronkelijke katten in Rusland zijn volgens zeggen uitzonderlijk gehard. Ze brengen hun dag graag buitenshuis door, zelfs tijdens het koudste weer. Ze zijn weinig beweeglijk en zijn minder toeschietelijk in het betonen van hun aanhankelijkheid ten opzichte van de mens dan andere katten.
De tegenwoordige Siberische Kat wordt vaak beschreven als charmant, stil, zacht, ietwat verlegen, slim, kalm, stoer, enz. Ze hebben een zachte stem, net als Perzen.
De American Staffordshire Terrier de ware aard ...
De American Staffordshire Terrier de ware aard ..! !
De American Staffordshire Terrier, of Amstaff, is de Amerikaanse versie van de Staffordshire Bull Terrier. De geschiedenis is niet los te denken van hondengevechten (hond tegen hond, maar ook hond tegen stier). Deze laatste waren vooral in Engeland in trek bij een bepaald publiek.
In het begin van de 19de eeuw nam de belangstelling hiervoor enigszins af. In 1935 werden ze definitief verboden. Het is duidelijk dat de Amstaff een ingewikkelde geschiedenis achter de rug heeft. Waar men zeker van is zijn 2 data: in 1935 werd de Staffordshire Bull Terrier officieel erkend door de Britse kennel club en in 1936 werd de American Staffordshire Terrier officieel erkend door de American kennel club.
De eerste American Staffordshire Terrier die officieel werd ingeschreven in het stamboek was Pete, die opviel door zijn zachte aard en kalme houding. Hij had naam gemaakt als acteur in de film Our gang die in de jaren 30 veel succes had. Ziehier een prachtig en bovendien ook grappig filmpje van hoe hoe sterk de Staffy wel is ... gebracht op een mooi muziekdeuntje ...vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten hé ...
Karakter In tegenstelling tot wat velen denken die het ras niet of nauwelijks kennen is de AmStaff geen afgestompte vechtmachine. Integendeel! Het is voor zijn gezin een zeer gevoelige hond, welke door een te dressuurachtige opvoeding geheel gebroken kan worden.
De AmStaff is een opgewekte, voor zijn grootte een zeer atletische hond die van nature erg gehoorzaam is. Daarbij komt dat zij zeer intelligent zijn,dus snel leren. Het is ook een volstrekt betrouwbare metgezel, die erg mensvriendelijk is en bijzonder goed met kinderen overweg kan. De meeste AmStaff zijn allemansvrienden en staan graag in het middelpunt van de belangstelling. Hiiii ... duidelijk zichtbaar in dit filmpje ... hiii ..
Echter, hij blijft goed weten wie de baas is. Wel zijn ze geneigd de minder dominerende gezinsleden, bij afwezigheid van de baas, te beschermen en bij werkelijke onraad kan de AmStaff een uiterst fanatieke verdediger van het gezin zijn.
Over het algemeen is het zo, dat de AmStaff niet ruziezoekerig is met andere honden. Vaak zijn ze vrij ongeïnteresseerd voor soortgenoten tenzij van het andere geslacht. Echter een gevecht uit de weg gaan ligt niet in hun aard, zeker wanneer ze eens eerder in een gevecht betrokken zijn geweest. Opvoeding speelt ook hierin een belangrijke rol ...!
Het Drum Horse .is een ras met een lange geschiedenis...
Het Drum Horse ... is een ras met een lange geschiedenis
De Drum Horse in Nederland is een relatief nieuw begrip onder de paardenrassen terwijl de naam al eeuwen lang bekend is, vooral in Groot-Brittannië. Er gaat dan ook een lange historie aan vooraf.
De naam Drum Horse is in Engeland ontstaan en gebruikt voor paarden die in staat waren een ruiter plus 2 zilveren kettledrums te kunnen dragen tijdens bepaalde ceremoniële gebeurtenissen.
Belangrijk dus was dat het grote sterke paarden waren met een rustig karakter. Ruiter met drums woog zeker rond de 140 kilo ,bovendien moesten zij hun handen vrij hebben om op de drum te slaan, dus een kalm karakter was een must.
Het Drum horse is een zwaarder rijpaard, waarbij de bloedlijnen van de Shire, Clydesdale, het Friese Paard en de Gypsy Cob worden gebruikt. Het ideale Drum Horse moet het zware beendergestel en overvloedige beharing hebben van bijvoorbeeld de Drum Horses die tegenwoordig in gebruik zijn bij de cavalerie van het Britse Koningshuis.
Daarnaast moeten zij de wendbaarheid, beweging en soepelheid bezitten die nodig zijn om uit te blinken in verschillende rij- en mendisciplines. Minimale hoogte: 1.62. De meeste Drum Horses zijn echter veel groter!
Om enige idee te hebben wat voor trillingen zo een paard moet opvangen ... denkend aan t gewicht van de Ketlledrums kun je hier zien in dit toch ritmisch daverend Filmpje ... vergeet evenwel het liedje in linkerkolom niet uit te zetten é .... knipoogje !!
Een Drum Horse mag iedere kleur bezitten, zowel effen, platenbont of Appaloosa gevlekt. Een mooi voorbeeld van een Drum Horse is de hengst Galway Warrior, hoogte 1.75. Hij was in eigendom van de koningin van Engeland, als dekhengst voor het fokken van Drum Horse.
Langharige katten waren tot aan het midden van de zestiende eeuw onbekend in Europa. De eerste voorouders van de Pers werden vanuit Perzië (het huidige Iran) in de zeventiende eeuw door Pietro della Valle in Italië geïmporteerd. Later bracht Nicolas Fabri de Peiresec, raadgever van het Parlement in Aix-en-Provence, vanuit Turkije katten naar Frankrijk (mogelijk van het type Angora). Deze katten waren erg in trek bij de Europese adel.
Zie hier een korte beschrijving van deze toch zo prachtige kat! Vergeet wel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé
Louis XV bezat een witte angora Pers. In de eerste helft van de negentiende eeuw werden enkele in Italië gefokte 'Perzen', in Frankrijk en Engeland geïntroduceerd en gekruist met Perzen van Turkse oorsprong.
De eerste dieren werden in het Crystal Palace in Londen in 1871 tentoon gesteld. Rond die tijd werd door Britse fokkers een fok- en selectieprogramma op poten gezet. Kruisingen met Angora katten werden uitgevoerd om de vachtkwaliteit te verbeteren. Anderzijds werd systematisch werk gemaakt van een uitbreiding van kleuren en aftekening, met als resultaat een tweehonderd tal variëteiten.
Algemene kenmerken Middelgroot tot groot, gedrongen type met een massief lichaam, korte ledematen, erg lange vacht, adellijk en majestueus voorkomen, gewicht 3,5 tot 7 kg. Karakter/bijzonderheden Vreedzame, rustige, nuchtere, huiselijke kat die zich erg goed thuis voelt in een appartement.
Sociaal, vredelievend, nooit agressief, zacht en heel vriendelijk. Hij is erg gehecht aan zijn baas. Hij kan goed met andere katten, honden en kinderen overweg, maar stelt zich iets wantrouwig op tegenover vreemden. Hij heeft rust nodig om zich prettig te voelen.
Hij verdraagt de eenzaamheid. Hij miauwt niet vaak en heeft een zachte stem. Het ras is pas met twee jaar volwassen. De puberteit wordt pas laat (met twaalf maanden) bereikt. Weinig vruchtbaar en soms moeilijke bevallingen. De verzorging is een niet te onderschatten bezigheid (borstelen, kammen en wassen). De lengte van de haren zorgt ervoor dat zich makkelijk knopen en klitten vormen. Dagelijks moet de vacht ontward worden, de dieren ruien in de lente en de zomer. De ogen, die vaak tranen, moeten regelmatig gereinigd worden.
Een verlamming van je geliefde huisdier... hoeft niet het einde te zijn ...
Een verlamming van je geliefde huisdier... hoeft niet het einde te zijn ! !
Wanneer een hond niet meer uit kan kijken naar de leuke dingen van een hondenleven (zoals bos- of strand)wandelingen, ravotten met soortgenoten en het op de hielen zitten van een weggeworpen bal zal deze zich ook echt invalide gaan voelen.
Het gevolg is, dat zelfs een jonge hond zich zal gaan gedragen als een hoog bejaarde viervoeter.
Een hond heeft dagelijks beweging nodig om gezond te blijven. Wanneer deze die beweging niet/niet genoeg krijgt (door bijv. verlamming, artrose, hd of andere klachten aan rug, heup of achterpoten) zullen de spieren van de hond verslappen en gaat de lichamelijke gezondheid van de hond achteruit.
Bovendien heeft het niet meer valide zijn van een hond ook gevolgen voor zijn/haar mentale constitutie !
Ziehier een prachtige mooie intro hoe honden groot en/of klein hun leven aangenaam " gelukkig " kunnen verder zetten in een hondenrolstoel ....Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... !
Met de hondenrolstoel kan uw minder valide of invalide hond zo goed als alles wat een valide hond ook kan m.u.v. springen.Uw hond blijft dus volop in beweging en blijft zodoende zowel lichamelijk als geestelijk gezond
Ziehier het prachtig filmpje van Mimi die reeds toe is aan haar tweede wagentje ... schitterend om zien ... ze moet echt niet nalaten om andere honden te volgen ...smile ...zeker de moeite om eens te zien ....
Door het lopen met de hondenrolstoel zal het voorlijf van uw hond zich sterker gaan ontwikkelen dan voorheen wat er voor zorgt, dat het niet/niet voldoende functioneren van het achterlijf grotendeels wordt gecompenseerd.
Garnaalvissers te paard ! . indrukwekkend schouwspel ...
Garnaalvissers te paard ! ... indrukwekkend schouwspel ... !
Een uniek en indrukwekkend vertoon, van visser en paard één in volkomen harmonie, in de schuimende baren en onder het spel van de wolken.
Duizenden keren werden en worden ze vereeuwigd door fotografen, kunstschilders, beeldhouwers. De vissers te paard zijn werkelijk wereldberoemd.
Steeds opnieuw brengen ze een indrukwekkend schouwspel van een vrij eigenaardige visserijmethode die vroeger over heel de Vlaamse kust beoefend werd, maar die tot op vandaag enkel in Oostduinkerke standhield. Het bonkige boerenpaard trekt aan lange koorden een net door het strandwater. Dat net schuurt over het zand. De garnalen springen op en belanden in het net.
Garnaalvissen te paard gebeurt altijd met laagwater: anderhalf uur vòòr het precieze tijdstip van laag tij, en anderhalf uur erna. Er wordt in totaal dus telkens zon drie uur gevist. Eén trek, zoals men dat zegt, duurt ongeveer een half uur.
De garnaalvisser komt dus vijf à zes keer uit het water om het net te ledigen en de vangst over te gieten in een rieten mand of ben. Ondertussen wordt het paard wat rust gegund.
Na het vissen stappen ruiter en paard weer naar huis, waar de garnalen onmiddellijk gewassen en gekookt worden. Elke garnaalvisser heeft wel zijn eigen geheimpjes om de lekkerste garnaal op te dienen. Nog dezelfde dag blinken ze levende vers in de handpalmen van vele fijnproevers!
Ziehier een prachtige intro van " De laatste der garnaalvissers " Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken !
De beste periode om het garnaalvissen te paard te beoefenen is het voorjaar en het najaar: vanaf eind april tot eind juni enerzijds, en anderzijds de maanden september en oktober. Dan is de temperatuur van het strandwater op zijn best en voelen de garnalen zich in hun sas. Met wat geluk wacht de garnaalvissers in die maanden een rijke vangst.
Oostduinkerke telt nog een zevental actieve garnaalvissers te paard. Hier een prachtige docu van dit alomvattende spectakel te Oostduinkerke ....De gemeente koestert ze allen als kostbare parels.
Jonge mannen die houden van de zee en van het paard zorgen voor de verderzetting van deze uitzonderlijke traditie.
Geen wonder dat de paardenvissers, na een lange en rijkgevulde loopbaan, als ereburgers van de gemeente beschouwd worden
Kattige katers ... Hoe laat je een bazige poes wennen aan een vriendje ...
Kattige katers ... Hoe laat je een bazige poes wennen aan een vriendje ...
Is een poes een Einzelgänger of is het een sociale viervoeterke die vlug vrienden maakt''. ,,Een poes is eigenlijk een territoriumdier, in tegenstelling tot de hond, die een roedeldier is. Dat wil zeggen dat ze haar eigen plekje liever niet met anderen deelt." Om kattengedrag te kunnen begrijpen, moet je naar de natuur kijken'',
,,Er bestaan twee soorten katers. De eerste soort is het tijgertype. Die leeft alleen en mannetjes en vrouwtjes komen alleen bij elkaar om te paren. Daarna maakt het mannetje zich uit de voeten en laat hij het wijfje met rust.
Zij moet het verder maar zelf uitzoeken en haar jongen alleen opvoeden. Als er een andere mannetje het territorium binnendringt, volgt een gevecht. Een indringer zet zijn geurvlaggen uit door te urineren."
,,De tweede soort is het leeuwentype. Leeuwen leven in een groep die bestaat uit één mannetje en verschillende leeuwinnen. De man doet in feite helemaal niets.... hmm !! De dames gaan voor hem op jacht en meneer komt aan tafel. Pas als hij gegeten heeft, mogen de vrouwtjes gaan eten.... !!
Hij draagt zorg voor de bewaking van de groep en is een absolute potentaat. Hij duldt geen andere kerels om zich heen en bijt de nieuw geboren mannetjes dood. Katers kunnen evenwel toch aan elkaar gewend raken, soms zelfs vrienden worden, maar je moet geduld hebben.''
Katten zijn zeer nauwgezet in het uitzoeken van hun lievelingsplek in huis.Oooh ja ... zie hier hoe zelfs een kater aan zijn trekken komt als t poesje hem wandelen stuurt ... euh humm ... KNT ... knipoogje ....!! Ghiiiii ... Voor de kijklustigen onder jullie ... vergeet het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens je dit aanklikt hé... !!
Poezen verkiezen een plek in de hoogte om alles wat in hun territorium gebeurt goed te kunnen overzien. Deze plek willen ze het liefst warm (bij de kachel), zacht (op een fleece) en tochtvrij (afgeschermd in een mand of zelfs een kartonnen doos). In dit log uitsluitend foto's van Bengaalse katten ... !!
De Puli ... is leergierig, intelligent en zeer speels.
De Puli ... is leergierig, intelligent en zeer speels.
In Hongarije werden op de poestas ( zeer uitgestrekte grasvlaktes ) schapen gehouden. De herders hadden voor het hoeden en bewaken van de kuddes zeer sterke en intelligente honden nodig, die tegen barre weersomstandigheden bestand waren. In Hongarije heerst een landklimaat; Het is er dus zomers erg heet en in de winter onvoorstelbaar koud.
De honden die zulke uitersten in temperatuur konden weerstaan bleken een zeer typische vachtstructuur te hebben.De vacht van de Puli heeft altijd een sterke neiging tot vervilting gehad.
Er wordt wel eens gezegd dat de herders de overtollige vervilte vacht vroeger bijwerkten met de schapenschaar, maar bewijzen hiervoor schijnt men niet te hebben. Ik denk overigens dat er allicht weleens een paar hinderlijke plukken afgeknipt zullen zijn.
Honderden, ja misschien wel duizenden jaren lang is de Puli geselecteerd op gebruikseigenschappen. Men wilde een levendige actieve en intelligente hond hebben. Slome of luie dieren waren niet in staat om een kudde Schapen bij elkaar te houden. De Puli van nu is dan ook een levendige, waakzame en actieve hond.
Ziehier een super pfiepend Filmpje .... piep piep ... euh .... vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... knipoogje
Dr. Raitsits vermeldt een proef die de herders namen om vast te stellen of de aan te kopen hond wel het juiste temperament had. Men deed of men een stok of steen weg wilde gooien, en als de Puli dan reageerde met een luid gekef meende men een Puli te hebben met de juiste aard.
Tegenwoordig is de Puli zeer in trek als waakhond voor een stadswoning, Hij is hiervoor uitstekend geschikt. Door zijn aanleg en efficiënte bouw is de Puli heel geschikt voor allerlei vormen van training en africhting zoals gedrag en gehoorzaamheid, flybal, maar ook als speurhond en als reddingshond. ghiiiiiii ... zelfs als euhhh ....
Hij leert snel en graag en kan het tot een hoog niveau van training brengen. De Puli is dan ook een opgewekte, bewegelijke en inteligente hond die betrekkelijk weinig eisen stelt en graag werkt.
De Puli is een vrij kleine, maar zeer veelzijdige herdershond met een levendige aard. Hij is leergierig, intelligent en zeer speels. Bovendien past hij zich gemakkelijk aan allerlei omstandigheden aan. In een stadswoning en op een flat voelt hij zich goed thuis.Hij is zeer aanhankelijk en trouw aan zijn baas. Als men een Puli aanschaft krijgt een zeer bijzondere hond, die de mensen op straat allerlei vormen van commentaar ontlokt in zowel positieve als negatieve vorm. De Puli is dan ook geen alledaagse hond maar een heel aparte hond onder zijn soortgenoten
De Marwari ... het paard met gekrulde oren ...!...
De Marwari ... het paard met gekrulde oren ...
De Marwari is afkomstig uit de landen rond Afghanistan, het ras zou ontstaan zijn toen een aantal arabische paarden schipbreuk leed en aanspoelde op de stranden en zich daar voortplantten met de inheemse Aziatische pony's. Het ras is nauw verwant aan de Akhal-Teke en de Kathiawari.
De Marwari is altijd een oorlogspaard geweest. Het is gefokt door de koninklijke families en de krijgers van India om te dienen als rijpaard. Het paard stond zo hoog aangeschreven dat 'gewone' mensen ze niet mochten berijden, dit was voorgehouden aan twee hoge 'kastes': de Rajput (heersers) en de Kshatriyas (strijders).
Het ras was bijna uitgestorven tijdens de Britse overheersing van India en de periode van democratisering die daarop volgde, maar in 1995 is de Indeginious Horse Society of India opgericht die het ras van de ondergang probeert te redden, er is onder andere een standaard voor het ras opgesteld en met succes: de fokkerij is op gang gekomen en recent zijn er zelfs paarden geëxporteerd.
Een normale Marwari is ongeveer 1.50 meter hoog en is een zeer elegante verschijning. Het ras is sterk pezig en meestal goed gespierd. Ze hebben lange benen en zeer harde hoeven. Hierdoor hoeven ze alleen in zeer rostachtige gebieden ijzers te dragen. De Marwari heeft vaak een aangeboren tölt die in Azie revaal wordt genoemd. Deze gang word door meerdere Aziatische rassen vertoond. De vacht van een Marwari is, zoals bij alle woestijnpaarden, fijn en zijdeachtig. De kleuren lopen uiteen van bruin, vos, isabel tot bont, alle kleuren zijn toegestaan.
De oren zijn ook zeer bijzonder. De oren lopen namelijk van boven in een krulletje naar elkaar toe. Er wordt bij de Marwari veel belang gehecht aan de werveling van het haar op het lichaam. Het haar heeft dan ook een zeer mooie structuur.
De Marwari is gefokt om in de oorlog zijn ruiter zoveel mogelijk te helpen. Zijn karakter is hierop aangepast, het is een intelligent paard dat trots maar trouw is en de wil heeft om te winnen. Het is een hard paard dat makkelijk oud kan worden met een zeer groot uithoudingsvermogen dat zich makkelijk aanpast aan veranderende omstandigheden.
Hoe prachtig en ellegant ze wel zijn zie je in het hieropvolgend filmpke ... ff het cultuur van ginds opsnuiven ... Vergeet evenwel het muziekje in linkerkolom niet uit te zetten é ... knipoogje !!
De Marwari werd gebruikt als rijpaard van de adel en strijders in diverse oorlogen. Door de vlakke tölt die het dier heeft kan het makkelijk lange afstanden in de woestijn afleggen. Op dit moment zijn er nog weinig Marwari-paarden over. Volgens de Indeginious Horse Society heeft de Marwari het in zich om te excellereren in elke moderne ruitersport. In India zelf worden de paarden vooral gebruikt voor officiële gelegenheden en shows.
De oriental ...Oosterse Korthaar hetzelfde type als de Siamees maar ....!...
De oriental ...Oosterse Korthaar hetzelfde type als de Siamees maar ...
Deze katten zijn van hetzelfde type als de Siamees, alleen ontbreken de siamese aftekening en de blauwe ogen.
Deze katten hebben allemaal groene ogen. Het zijn katten met een geheel gekleurd lichaam in effen, schildpad of diverse soorten tabby tekening.
Ze komen ook voor met zilver en heten dan in effen kleur: Smoke; met tabbytekening heten ze Silvertabby, Silvershaded of Silvertipped.
De allereerste 'officiële' Oosterse Korthaar, een bruine kater genaamd Elmtower Bronze Idol, werd geboren in 1952. In 1958 werd de bruine varieëeit, de Havana, door de Engelse organisatie GCCF erkend. In de jaren '70 volgde de Oosters Korthaar Lilac of Lavendel. De Oosters Korthaar Zwart, ook wel Ebony genoemd, bestaat als erkende varieteit sinds 1972. Sindsdien is er een bijna onoverzienbare hoeveelheid nieuwe varieteiten ontstaan.
Er zijn kleuren bijgekomen: Blauw, Cinnamon, Fawn, Rood en Creme. Met het rood kwamen de Torties of 'Schildpadjes'. Dan de tabbies, in vier categorieen: Blotched, Mackerel, Spotted en Ticked Tabby, met de bijbehorende Tortie-Tabbies.
Ziehier een prachtig filmpje ... we gaan ff mee op wandel met een black cat oriental ... vergeet eerst het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... ! !
Een heel bijzonder effect geeft het zilver, dat in combinatie met alle kleuren en patronen kan voorkomen.
Opmerkelijk is dat, bij al dit getover met kleuren, de Havana zich nog altijd handhaaft als de meest populaire variëteit. De meest recente ontwikkeling is de fok van wit gevlekte variëteiten. Hetgeen een groot gevaar kan betekenen voor de siamees. Als twee wit gevlekte dieren kittens krijgen, met de siamese aftekening, dan hebben ook deze siamese kittens witte vlekken. Wat een fout betekent in het siamese ras. Men zou moeten streven naar een fokverbod op siamezen met deze witte vlekken.
De Great Japanese Dog ( Akita ) de oorsprong van dit trotse, koninklijke ras ligt in Japan..!...
De Great Japanese Dog ( Akita ) de oorsprong van dit trotse, koninklijke ras ligt in Japan.
De oorsprong van dit trotse, koninklijke ras ligt in Japan. De Great Japanese Dog prefectuur is de meest noordelijke provincie van het Japanese hoofdeiland Honshu. Hun afstamming gaat bijna terug tot 500 jaar voor onze jaartelling
Amerikaanse militairen, die na de tweede wereldoorlog vanuit Japan naar huis terug keerden, waren eveneens onder de indruk van het ras. Het waren deze soldaten die grotendeels verantwoordelijk zijn voor de massale import van dit ras in de USA. Tot op vandaag wordt de American Akita aanzien als Japans nationaal monument alsook als symbool van gezondheid en kracht
De American Akita is een grote, gespierde hond met een trotse, alerte houding. Naaste een stomp, driehoekig hoofd, dikwijls omschreven als "beerachtig" met kleine, driehoekige ogen en rechtopstaande oren is ook de typische gekrulde staart kenmerkend voor het ras. De gemiddelde schofthoogte voor teven ligt tussen de 58 en "66 cm 66, voor reuen is deze van 63 tot 71 cm >. Het gewicht schommelt naargelang de hoogte tussen 36 en59 kg
De dichte dubbele vacht kan wit, fawn (geelbruin), bruin, rood, zilver grijs en zwart zijn. De vacht kan egaal, met of zonder witte aftekeningen, pinto (wit met "vlekken") of brindle (gestroomd) zijn.
Bij het Amerikaanse type heeft het hoofd een meestal zwart masker, bij het Japanse type een wit masker.
Deze hond is trouw en beschermend voor het eigen gezin en hun bezittingen. Volwassen American Akita's zijn hartelijk voor bekenden, maar meestal zeer terughoudend tegen over vreemden. Het zijn rustige, verdraagzame honden die zelden blaffen. Ze zijn krachtig en vastberaden en kunnen een onafhankelijke aard hebben en een dominante persoonlijkheid.
Ziehier een prachtige ontroerende film waarin de Akita de hoofdrol in speelt ... uiteraard gefilmpd in Japan !! Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é ... knipoogje !!
Ondanks hun rustige temperament hebben American Akita's dagelijks beweging nodig om hun spiermassa te onderhouden. Ze genieten van het buiten zijn en kunnen, mits er een schuilplaats is, goed tegen de koude. American Akita's houden ook van menselijk gezelschap en kunnen eveneens binnen gehouden worden als ze maar de kans op voldoende beweging krijgen
van honden
...
