Deze vrouw loopt de wereld rond voor de strijd tegen borstkanker. Via verschillende sites kan ze haar strijd voortzetten.Dus,neem haar mee naar jouw site om haar daar verder te laten lopen.... xxx thnks!Graag stel ik je twee ontzettende lieve dames voor die onovertreffelijk met de ziekte omgaan ...neem ook eens een kijkje op hun blog ...waar echte vriendschap waarlijk troef staat !! http://anita-angele.skynetblogs.be
Onze Leonberger Dolcé (zachte) is een echte dier/ en mensenvriend ... hij was kind aan huis ... !Met veel pijn in t hart is hij zachtjes van ons heen gegaan ...
Op foto Dolce met Wim (zoon),2 dagen voor hij heen ging !!
Illona een 20 jarige Trackener merrie heeft last van doorgezakte kogels (pezen ) aan voorbenen
Getse , een 3 jarig ruin paardje . Eigenaars kunnen hem niet bereiken , en moet tevens nog ... zadelmak !
Lezing : hondentraining , Pfiiiieeeet training , werken met chakra's en magnetisme
Enkele Foto's van het ooh zo prachtig Polen
Dierenopvoedster & Magnetiseur.
** Dierenopvoedster Miryam ! **
**Magnetisme voor alle dieren**
Probleemgedrag paard,hond & pijnverlichting voor uw geliefde huisdier
29-06-2008
Kooikerhondje ......
Het Zwijgerhondje ... beter gekend als het Kooikerhondje ...
Geschiedenis Kooikerhondjes behoren tot een oud, Nederlands ras. Op schilderijen van 17e eeuwse meesters o.a. Jan Steen zijn vaak spioenachtige hondjes te zien die veel lijken op het huidige kooikerhondje. Het ras werd vroeger ook wel het Willem de Zwijgerhondje genoemd, naar een beroemd verhaal, beschreven door geschiedschrijver Pieter Hooft. Hij maakt in zijn boek 'Nederlandsche Historiën' melding van een hondje, welke het leven van Prins Willem van Oranje gered zou hebben toen deze in 1572 in zijn legertent bij Hermigny door het gekrab van dit hondje gewekt werd en zodoende tijdig kon ontsnappen aan de Spaanse overvallers.
Kooikerhondjes werden oorspronkelijk gefokt voor het werk in de eendenkooi, maar met de afname van het aantal eendenkooien, begin twintigste eeuw, dreigde ook het kooikerhondje te verdwijnen. Het is de verdienste van mevrouw M.C.S. Baronesse van Hardenbroek van Ammerstol dat dit oud Nederlandse ras niet uitstierf.
Karakter Het kooikerhondje is een lief, vrolijk en pittig hondje, attent en intelligent, dat in hoge mate bereid is om voor de baas te werken. Hij is goed waaks, maar slaat alleen aan als er reden voor is. Het kooikerhondje is gevoelig voor lawaai en harde woorden. Hij is geen allemansvriend en is aanvankelijk terughoudend tegenover vreemden, kinderen en andere honden.
Afhankelijk van het temperament zal hij vluchten of grauwen als hij zich onzeker voelt. Heeft hij iemand geaccepteerd dan is er een vriendschap voor het leven gesloten.
Van huis uit is het kooikerhondje een werkhondje: assistent van de kooibaas, bewaker van huis en erf, verdelger van muizen, mollen en ratten.
Dat houdt in dat hij veel beweging nodig heeft. Een hond die te veel thuis zit en niet verder komt dan de eigen tuin, al is die nog zo groot, wordt geestelijk en lichamelijk tekort gedaan. De eigenaar moet de intelligentie van het hondje, zijn opmerkzaamheid, zijn werklust en de sterke band met de baas uitbuiten, door veel met de hond bezig te zijn. Ghiiii ... navanhand dit filmpke laat ik de beoordeling aan u over .... smile ... hoe sterk de werklust met baasje wel kan zijn ... pfffff ... daar gaan we ... vergeet eerst het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... enjoy it ...smile !!
Hoewel er tegenwoordig nog steeds kooikerhondjes zijn die in de eendenkooi hun werk verrichten, zullen de meeste hondjes daar niet aan toe komen.
In vorm van spel, cursussen op gebied van gedrag, gehoorzaamheid en behendigheid, speuren en zoeken zal 'plaatsvervangend' werk gezocht moeten worden. Samen iets ondernemen met de baas is zijn lust en leven.
De Fell pony ... exact een kopie van het elegante Friese paard ...
De Fell Pony is een van oorsprong Engels ras en is tegenwoordig helaas ook een zeldzaam ras. Het zijn pony's die hard van constitutie zijn, en goede ponyeigenschappen tonen met de onmiskenbare verschijnselen van hardheid die zo speciaal is voor bergpony's. Tegelijkertijd hebben ze een levendige, alerte verschijning.
Fell pony t Fries paard
De Fell Pony is een ideale rij- en menpony. Fell Ponies zijn behoorlijk sterk voor hun afmeting en kunnen ook behoorlijk eigenwijs en koppig zijn. Door zijn karakter is de Fell Pony een veelzijdige gezinspony. Hij heeft de kracht om volwassenen te kunnen dragen, maar is ook niet te groot voor kinderen, alhoewel ze gauw te sterk zijn voor te kleine/onervaren ruitertjes. Ondanks hun onverstoorbaarheid barsten ze van de energie.
Fell pony t Fries paard
Men denkt dat de Fell Pony is ontstaan door kruisingen van paarden van het vasteland, zoals de imposante Friese paarden, met de oorspronkelijke heuvelponies in Engeland, zoals de Keltische pony en de nu uitgestorven Schotse Galloway pony. De Frieze paarden werden door veroverende Romeinse legers naar Engeland vervoerd om met hun kracht te helpen met de bouw van de zogenaamde Hadrian's muur in het jaar 120 na Christus. Door het kruisen van de oorspronkelijke taaie ponies met de sterke Friese paarden kreeg de Fell Pony het beste van twee werelden mee.
Fell pony t Friese paard
De Fell heeft zich vervolgens door de eeuwen heen succesvol aangepast aan de veranderende omstandigheden zonder daarbij de typerende raskarakteristieken en het bijbehorende karakter te verliezen.De veelzijdige, aardige, bereidwillige en makkelijke Fell Pony heeft veel moeten doen om te kunnen overleven door de eeuwen heen.
Ziehier wat een prachtige gangen zij hebben .... moeten zeker niet onder doen voor het zeer imposante en elegante Friese paard. Vergeet het muziekje in de linker kolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... ! !
Hij heeft zich ontwikkeld en aangepast aan de heersende tijden, maar zijn verschijning is weinig veranderd sinds de na-Romeinse tijden.
De huidige Fell is een ideale rij- en menpony, met de kracht om volwassenen te kunnen dragen, maar ook niet te groot voor ervaren kinderen. Fells zijn onvermoeibaar in het dragen van hun berijders
Veel liefs ... met een exact knipoogje als gisteren ... smile Miryam
De Manx ...een aanhankelijke kat die enorme rust uitstraalt ... !
De Manx is een eeuwenoud, op een natuurlijke manier tot stand gekomen ras dat vandaag de dag nog steeds op het Isle of Man in zijn funktie als muizenvanger en geliefd huisdier door de boerenbevolking gehouden wordt. De wortels van het ras liggen op het Britse Isle of Man dat in de Ierse Zee ligt. Naar alle waarschijnlijkheid is daar ongeveer vier eeuwen geleden een spontane mutatie opgetreden die resulteerde in de geboorte van een staartloze kitten.
Deze kitten groeide op en heeft zich kunnen voortplanten, zodat er langzaam maar zeker steeds meer staartloze katten op het eiland geboren werden.Ondanks het vaak deels tot compleet ontbreken van de staart hebben de katten geen moeite bij het houden van hun evenwicht of lopen en springen. Ze kunnen met alle gemak over een smalle schutting lopen of in bomen klimmen.
Gezien de geisoleerde ligging van het eiland waren er op den duur meer staartloze katten dat katten met een staart. Het bestaan van deze katten bleef niet onopgemerkt. Melding van import werden reeds in 1830 gemaakt, en op kattententoonstellingen in de Verenigde Staten en op het Europese vasteland werden omstreeks 1890 al Manxen uitgebracht.
Het ras heeft op het Isle of Man nog steeds een officieel beschermde status. In de rest van de wereld wordt deze kat als een curiositeit beschouwd. Ziehier een prachtige docu over dit toch ogenschijnlijk wonderbare kat ... voor de kijklustige onder jullie vergeet het muziekje in linker kolom niet uit te zetten hé ... voor je dit aanklikt ... ! !
Manxen stralen een bepaalde rust uit. Het zijn over het algemeen aanhankelijke katten die het met andere katten en honden, maar ook met mensen en kinderen, goed kunnen vinden.
Al hebben sommigen de neiging zich aan een bepaalde persoon binnen het gezin in het bijzonder te hechten. Manxen zijn ondanks hun rustige en evenwichtige karakter bijzonder speels en blijven dit tot op hoge leeftijd. Manxen zijn relatief gezonde katten die met een goede verzorging een hoge leeftijd kunnen bereiken.De Manx is een aanhankelijke kat die het goed kan vinden met andere katten, honden en ook met mensen en kinderen. Ze zijn enorm speels waardoor u de nodige speeltjes moet voorzien.
De Murgese ... het zwarte barokke paard uit Italië
Het Murgese ras is zeker vijfhonderd jaar oud en is afkomstig uit Italie, van oorsprong uit de vlakte van Orfano en de heuvels bij Gravina. Bergachtig gebied. Eind 15e, begin 16e eeuw hield de gouverneur van de haven van Monopoli, een aantal Murgese hengsten en enkele honderden fokmerries om paarden voor de cavalerie te fokken. Het ras stierf echter uit en de moderne versie ontsond pas weer rond 1920. De Murgese is eigenlijk een licht trekpaard, maar hij kan ook bereden worden. Kruisingen tussen Murgese merries en vol- of warmbloedhengsten levert betere rijdieren op.
Het is geen Andalusier maar een verwante ervan, net als de Lusitano. De Murgese is een Italiaans ras en nog vrij onbekend. Zover als mijn informatie rijkt, stamt de Murgese van nu af van de andalusier. Vroeger in de tijd dat de Spanjaarden regeerden over Italie hadden zij hun andalusiers gekruisd met de paarden in Italie. Tijdens de vroege oorlog stierf het ras bijna uit. Omdat ze veel vlees leverden vanwege hun postuur werden ze dus voor de slacht gebruikt in de tijden van hongersnood. Totdat men er achter kwam dat het ras toch wel te mooi was, vooral de zwarte vacht, om voor de slacht te gebruiken. Men is toen het ras gaan fokken voor het leger.
Er lopen nu ongeveer zo'n 2000 Murgeses (geregistreerde) rond op de wereld. En dat loopt dus langzaam op. Het heeft eigenlijk dezelfde geschiedenis als de Fries. Die zijn ook bijna uitgestorven geweest en door het ras terug te fokken lopen er nu weer zat rond. Dus met de Murgese zal het ook wel goed komen.
Doordat er verschillende rassen gebruikt zijn om het ras weer terug te krijgen en te verbeteren zie je soms nog wel eens afwijkingen onderling in de bouw van het ras. Als je naar het oudere type kijkt dan zie je meer een grovere bouw, lichte ramshoofd (trekpaardtype) maar bij de andalusiers kom je ook het ramshoofd tegen. De Murgeses van nu zijn meer allround paarden.
Een gefokt Iberisch rijpaard met barokke eigenschappen en uiterlijk. Vergelijkbaar als het ontstaan van de Lusitano in Portugal. Ze hebben allemaal dezelfde roots. Zo zit in de Fries ook Andalusisch bloed verweven. Ze zijn heel braaf, zeer leergierig en werkwillig. In het hierop volgend filmpje een korte dressuurproef met deze toch prachtige gitzwarte barokke paard Voor de kijklustigen onder jullie vergeet het muziekje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit te bekijken é ...knipoogje ...
Daarnaast voor alle doeleinden te gebruiken. Een heel veelzijdig paard en nog mooi zwart ook.
Het Smousje ... waar paarden gestald waren vond je het Stalhondje ...
De 19e eeuw mag gerust de eeuw van het paard worden genoemd. Waar paarden zijn, zijn stallen. In deze stallen wemelde het van de muizen en ratten omdat het voedsel van de paarden daar ook werd opgeslagen. In de stallen werden daarom honden gehouden die uitblonken in het verdelgen van ongedierte.Van oorsprong een stalhondje. Het is een vrolijke rattenvanger
En hier, in de paardenstal, begint de geschiedenis van de Hollandse Smoushond. In de stallen, waar ook het paardenvoer werd opgeslagen, had men vaak erg veel last van muizen en ratten. De kleine, felle, gele hondjes moesten dit ongedierte verdelgen. Daarnaast begeleidden zij hun heer wanneer die met zijn rijtuig een rit ging maken. Het stalhondje moest dus een zeer goede conditie hebben om het paard ook op langere tochten bij te kunnen benen.
Oorsprong De herkomst van de Smoushond is in nevelen gehuld. Er zijn niet veel documenten uit het verleden die over dit ras van eigen bodem gaan. Zoals bij veel gebruikshonden het geval is, zag men aanvankelijk niet veel nut in het beschrijven van "maar een stalhond". Veel blijft dus Giswerk. Er zijn mensen die beweren dat Smoushonden in verschillende delen van Nederland reeds voorkwam rond 1800. Het ras zou destijds geliefd zijn als boerenerfhond. Of dit waar is, zullen we wel nooit meer kunnen achterhalen. Als het waar is, zou de Smous wellicht een authentiek landras zijn. .
Het ras kende een korte periode van bloei in het midden van de negentiende eeuw. De hondjes waren razend populair in de omgeving Amsterdam, maar waren ook op het platteland een bekende verschijning. Door steeds verder oprukkende mechanisering verloor het paard zijn belangrijke positie. En toen het paard zijn taken niet meer kon uitvoeren er steeds minder paardenhouders waren, werd ook de Smous werkeloos. Mag ik u voorstellen ... het smousje Saartje ... ze zijn immers gewend op één of andere kar te zitten is het nu een hooiwagen , hoogkar of fietsbakkie ... ghiiiiii ... zelfs voor het smouske hoort verwennerij erbij !!! Voor de kijklustigen onder jullie vergeet het muziekje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit te bekijken é ...knipoogje ...
Het ras raakte in verval en kwam daarna nooit meer van de grond. Toen de Smous zeldzamer werd, heeft men geprobeerd der de Ierse Terriër in te fokken, maar dit bleek niet zo'n succes. Men kreeg honden met te lange hoofden en een te korte vacht. Dus kwam men daar al snel van terug. Anderen probeerden de Griffoen Bruxellois of te grote Affenpinschers om het ras terug te fokken, maar het enige resultaat wat al deze pogingen hadden, was dat men de uniformiteit verloor.
Zowel in 1920 als vlak voor de Tweede Wereldoorlog werd een poging gedaan om het ras in ere te herstellen, maar beide pogingen mislukten.Het ras verdween vrijwel geheel om het te behoeden voor uitsterven. Begin jaren zeventig van de vorige eeuw heeft mevr. H.M.Barkman-van der Weel een poging gedaan het ras nieuw leven in te blazen. Haar drijfveer was de herinnering aan de 'ruige, gele rakkers' uit haar jeugd Zij zocht bastaardhonden uit die een sterke gelijkenis hadden met de Hollandse Smoushond en begon hiermee aan de wederopbouw van het ras. Door een strengen selectie was zij in staat om het ras terug te fokken. Tegenwoordig wordt de fokkerij binnen de rasvereniging begeleid door de Stichting Terugfokprogramma Hollandse Smoushond en worden er jaarlijks een paar honderd pups geregistreerd die binnen dit programma zijn gefokt.
Gezelschap DE smous is een intelligente hond die gemakkelijk op de voeden is tot een gezeglijke hond. Hij doet niets liever dan zijn baas te plezieren. Hij is vriendelijk en graag in gezelschap. Bij vreemden kan hij zich wat stil terugtrekken, maar als het ijs eenmaal gebroken is, geeft hij zich ook helemaal. Hij is gevoelig, sober en aanhankelijk. De smous past zich gemakkelijk aan verschillende leefvormen aan en kan ook prima gedijen in de stad. Wel is het hierbij noodzaak om voldoende beweging te geven.
De smous is graag buiten. Voor zo,n kleine hond houdt hij van lange wandelingen prima vol en hij geniet er ontzettend van. Bovendien is hij een uitstekend zwemmer. Men zal hem er een groot plezier doen als men met hem iets actiefs gaat ondernemen, zoals een cursus behendigheid of gehoorzaamheid. Dat hij vroeger talloze kilometers moest maken achter de koets aan, is nu nog terug te vinden in zin snelheid en uithoudingsvermogen. Hij kan als het moet nog steeds een paard bijhouden!
De Munchkin ... een kattenras ...leeft werkelijk op lage voet ! !
De munchkin is een kattenras dat bekend staat om zijn zeer korte poten
Dit ras is voor het eerst tentoongesteld in 1991 in Madison Square Garden. Het ras is afkomstig van een poes genaamd BlackBerry, die een nestje kreeg met verschillende kortpotige katten in 1982. De naam munchkin komt van de dwergen uit het verhaal De tovenaar van Oz. Het gen dat verantwoordelijk is voor de korte poten is dominant.
Hoewel de kat korte poten heeft, tast het zijn beweeglijkheid niet sterk aan. Hij heeft enkel wat meer moeite met springen. Munchkins zijn erg aanhankelijk, speels en actief. Alle variëteiten zijn acceptabel. Vermenging met gedrongen en stevige rassen moet vermeden worden. Kittens uit zo'n vermenging mogen niet doorgefokt worden
Het is één van de nieuwste rassen van kat, hoewel de kortpotige katten doorheen de 20ste eeuw in veterinaire literatuur zijn verschenen. Moderne Munchkins kunnen hun voorgeslacht bij een zwarte kortpotige kat vinden genoemd Blackberry, (Louisiane in 1983). Munchkins werden eerst tentoongesteld in 1991 en goedgekeurd door NBC- (nieuwe ras of kleur) status in 1995. Het wordt nog beschouwd als experimenteel en niet op brede schaal erkend.
Tot op heden, hebben Munchkins geen achter of ruggegraatsproblemen zoals die soms bij de Dachshond wel voor komt.Munchkins zijn gezellige en hartelijke katten. Ondanks de korte poten, kunnen Munchkins lopen, klimmen, en springen; evenwel niet zo hoog zoals hun neven met lange poten.
Zie hier het heerlijk filmpje van Munchkins kittens die aan t spelen zijn ... Voor de kijklustigen onder jullie ....vergeet het liedje in linker kolom niet uit te zetten vooralleer ...je dit aanklikt hé .... Just have funn ... heerlijk ! !
Hun bewegingen worden beschreven als gelijkaardig aan dat van fretten. Zij zijn beschikbaar in een verscheidenheid van kleuren en in zowel lang als kort haar.Dit ras is nog niet erkend in Nederland.
De Shire staat bekend als het grootste paardenras ter wereld... ! ! De Shire is een van de oudste trekpaardenrassen van Engeland en staat bekend als het grootste paardenras ter wereld. Een stokmaat van soms ruim 1.95 m. en een gewicht van 1100 kilo is voor een forse hengst of ruin niet bijzonder. De Shire is gefokt voor dagelijkse zware arbeid op het land. Door de mechanisatie in de landbouw is de Shire bijna uitgestorven, maar een groep enthousiastelingen heeft het ras kunnen behouden.
In tegenstelling tot de romantische verhalen, werd de Shire nooit als ridderpaard gebruikt. De zwaargebouwde Shire was niet snel genoeg en gaf niet voldoende aanzien voor de adel.In het hierop volgend filmpke kun je wel degelijk zien hoe groot ze wel zijn ....
De plaatselijke boeren die hun leenheer moesten verdedigen, gebruikten wel de Shire als Warhorse.
De trekschuiten in Engeland werden in het verleden voortbewogen met behulp van deze paardenkracht en op vele oude prenten vind je deze combinatie van paard en trekschuit.
Eind 19de begin 20ste eeuw werd de Shire door de brouwerijen ingezet om het bier bij de lokale pubs te bezorgen. In 1978 koos Nederlands grootste brouwer Heineken voor deze mooie paarden. Op een doordeweekse middag kun je nog altijd zien, dat vier sterke ruinen de welbekende bierwagen langs de Amsterdamse grachten trekken.
Vroege vermeldingen in de geschiedenis van dit grote paard zijn terug te vinden onder de noemer Old Black en deze verre voorvader zal dan waarschijnlijk helemaal zwart zijn geweest. We kennen de Shire nu als ideaalbeeld zwart met vier witte sokken en een bles. Ook in het licht -en donkerbruin zien we ze veel en zelfs schimmels komen voor.
De Shiloh Shepherd heeft een haast menselijke intelligentie ...
De Shiloh Shepherd lijkt sterk op zijn voorvader de Duitse herder. De enige verschillen zijn dat de Shiloh Shepherd groter is, een beter temperament heeft en betere heupen heeft dan de Duitse Herder.
De Shiloh Shepherd is een nieuweling binnen de hondenwereld en is nog relatief onbekend, het is een fijne gezelschap hond, hij is zeer intelligent, moedig en heeft zelfvertrouwen, hij zal zijn familie beschermen. De Shiloh Shepherd is uitermate trouw en moedig en is daardoor een goede waakhond en bewakingshond, hij is kalm en zelfverzekerd, maar niet vijandig. Hij heeft een haast menselijke intelligentie, deze serieuze hond beschikt over een groot vermogen om te kunnen leren.
De Shiloh Shepherd blijft graag dicht in de buurt van zijn familie, het is belangrijk om deze hond van kleins af aan te trainen en te socialiseren met een vaste, doch liefhebbende hand, anders kunnen deze honden wantrouwend of angstig worden en dan is het zeer moeilijk om met ze te leven. Vergeleken met de Duitse Herder heeft de Shiloh Shepherd een kalmere, zachtere en makkelijkere persoonlijkheid.
De Shiloh Shepherd geeft een indruk van edelheid en intelligentie, die wijsheid en kracht doet vermoeden. Krachtig gebouwd met ongekende schoonheid en elegantie; een beeld van ware evenwichtigheid; elk deel is in harmonische verhouding tot elk ander deel, en tot het geheel. Zijn reusachtige grootte schrikt zijn trotse houding of schijnbaar moeiteloze bewegingen niet af.
Zijn totale toewijding, zijn bereidheid om te werken en zijn gelukkige houding zijn in zijn alerte ogen af te lezen.Het karakter : De Shiloh Shepherd is een evenwichtige, stabiele, intelligente en aanhankelijke zachtaardige Kameraad. Deze zachtaardige reus bezit een hart van goud en is zijn eigenaar en diens familie trouw. Ze zijn veelzijdig en makkelijk te trainen, men moet ze alleen genoeg tijd geven, niet te hoge eisen stellen en motiverend consequent zijn. Tegenover kinderen en andere dieren zijn ze onbevangen en vriendelijk, mits ze als pup al goed gesocialiseerd worden. Zijn oplettendheid en gedrevenheid maken hem tot een uitstekende familie en sporthond.
Burmezen zijn katten met een heel aanhankelijk karakter, lief, maar zeker aanwezig ! Een Burmees is gewoon gek op mensen, wel een beetje een aparte kat, niet direkt wat uiterlijkbetreft, maar wel het innerlijk, het karakter dus.
Hij komt heel graag op schoot zitten, of in je nek,lekker dicht bij je en wordt graag veel geaaid, wat voor zowel zijn mens, als voor hem zelf een genot is, met die supperzachte vacht, is het voor beiden heerlijk .
Een Burmees ligt ook graag samen met zijn soortgenoten, wanneer je meerdere Burmeesjes hebt, liggen ze vaak allemaal op "een hoopje". Ze hebben het ook graag lekker warm, dus een mandje op of aan de verwarming, zien de meeste Burmeesjes niet direkt als een luxe maar vinden het heel normaal !
De meeste mensen denken wel eens dat de Burmees, hetzelfde is als de Siamees, nee, dus,ze komen beiden uit het Oosten, maar lijken totaal niet op elkaar. Ook op shows worden ze gewoonlijk in andere kategorieën ingedeeld. De ogen van een Burmees zijn een beetje brutaal, maar hebben de typische Burmezenblik, ze kijken een beetje zwoel, wij noemen het "slaapkameroogjes".
Waar houden Burmezen Niet van !! Burmezen houden helemaal NIET van alleen zijn, dan worden ze echt "depri" ! Op dat gebied zijn ze echt wel anders, dan vele andere rassen, en leven graag samen met hun mensen en soortgenoten.Een deur die dicht is, houden ze ook NIET van ! De meeste Burmeesjes, kunnen dan ook goed deuren open maken, daar zijn ze heel vindingrijk in !!Sommigen kunnen zelfs deuren openen, waar i.p.v. een gewone rechte deurkruk opstaat, reeds een ronde knop opgezet is, je kan zeggen dat er Burmeesjes bij zijn die echt een "diploma" verdienen in uitbreken !
Burmezen zijn gek op mensen, zitten dolgraag op schoot delen als het kan graag ook uw bed. Ze zijn ook zeer intelligent en nieuwsgierig; bij alles waar u mee bezig bent willen ze graag mee "helpen". Men noemt ze ook wel eens de hond onder de katten.
Haflingers komen van oorsprong uit Zuid-Tirol en omdat ze qua ras vrij sober zijn, werden ze veelal gebruikt als trek- en lastpaarden in de bergen. Ze worden daar ook vaak ingezet voor de arrenslee .
De haflinger bestaat alleen in voskleur met lichte staart en manen. Het is een werklustige pony met veel kracht, uithoudingsvermogen, intelligentie en vaak 'koel in de kop'. Een haflinger is sober in onderhoud, dat wil zeggen, ze kunnen winter en zomer buiten blijven en hebben minder voer nodig dan een pony die 'hoog in het bloed staat'.
Door het toevoegen van Arabisch bloed heeft de haflinger adellijke kenmerken gekregen. In 1961 is de eerste haflinger naar Nederland gebracht, waarna het ras zich heeft bewezen als zeer veelzijdig.
Tegenwoordig vind je de haflinger terug onder het zadel (zowel dressuur- als westernrijden, aangespannen, vrijheidsdressuur, e.d.) Kortom, de haflinger is een pony die op veel onderdelen binnen de paardensport ingezet kan worden.
Ziehier een super mooi filmpje met ongelooflijk mooie proef in een menwedstrijd...ghiiiiiii de kijklustigen worden aangenaam getrakteert op een ritmisch mooi parcour met een steenvast blooperke ... hmmm ... voor alle duidelijkheid geen Haflingers in deze film maar euh ... Belgische trekpaarden ,vergeet eerst het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... enjoy it ...smile !!
De Norfolk Terriër is een levendige, slimme, eigenwijze, intelligente en vriendelijke hond !!
De Norfolk Terriër is een gezellige familiehond. Vooral geschikt voor mensen die van een levendige, slimme, eigenwijze, intelligente en vriendelijke hond houden. Levendig is hij zeker zonder overdreven druk te zijn. de Norfolk is klein maar voelt zich groot!
Het is een kleine energieke terriër die altijd alert is en steeds op zoek is naar vermakelijke bezigheden. Hij is dol op graven en mag graag in het water spelen. Het is een moedig, zeg maar gerust soms overmoedig, hondje maar er zit geen greintje kwaad bij. Hij is gek op kinderen en altijd in voor een spelletje.
Ook is hij vreselijk nieuwsgierig, nee, deze ruwharige rode bliksem ontgaat niets! Het zijn pientere hondjes die een consequente opvoeding vragen. Achter dat olijke kopje zit een echte terriër die zo nu en dan ook flink ongehoorzaam kan zijn, bedenk dat wel! Wie op tijd begint met de gehoorzaamheidstraining zal ontdekken dat de Norfolk het leuk vindt te werken met zijn baas.
Ze onderscheiden zich van veel andere rassen door hun verdraagzaamheid tegenover soortgenoten en andere dieren in huis. Ze maken vrijwel nooit ruzie met elkaar en zijn eigenlijk altijd vrolijk en aardig. Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat steeds meer mensen zich de afgelopen jaren tot de Norfolks voelden aangetrokken.Norfolks zijn dol op wandelen en andere uitjes.
Het levendige karakter en uithoudingsvermogen van hun voorouders zijn goed bewaard gebleven. Wie in een stedelijke omgeving woont doet er verstandig aan de tuin goed af te sluiten en de hondjes aan de lijn te houden. Het zijn echte terriërs en als ze wat interessants zien moet u echt niet raar opkijken als ze er naar toe hollen.
Oorsprong Het ras Selkirk Rex is ontstaan in 1987 uit een Asiel poes in Sheridan (Montana) Een van haar kittens had namelijk een gekrulde vacht. Jeri Newman een lokale perzen fokker werd door het Asiel om haar mening gevraagd over dit apart uitziend poesje. Jeri die in katten genetica geïnteresseerd is adopteert dit kitten en kruiste dit poesje (Miss DePesto of NoFace) met een pers uit haar cattery.
Op 4juli 1988 werd Miss DePesto of NoFace de troste moeder van 6 kittens. 3 kittens hadden krullen de andere 3 hadden gladhaar. Deze 50 % kitten met krul haar was precies wat je van een dominant gen zou kunnen verwachten. Door dit gegeven werd Jeri nog meer geïnteresseerd in dit gen en begon haar fokprogramma en gaf het ras haar naam. Net zoals bij de Devon Rex en Cornish Rex is de Selkirk Rex vernoemd naar de een plaats waar dit ras zijn oorsprong had. Het dominante Rex-gen van de Selkirk zorgt ervoor, dat de haren in losse afzonderlijke krullen gerangschikt zijn.
Rondom de nek, op de staart en op de buik zijn de krullen het duidelijkst.In de vacht van de Selkirk zijn alle haarsoorten aanwezig. Het is nog een relatief jong ras dat nog in ontwikkeling is. De grondlegger van de Selkirk wilde geen oosters uiterlijk aan het Ras geven. Als outcross partners is daarom gekozen voor de Perzisch Langhaar, Exotic, Brits korthaar en Brits type langhaar.
Tot 2010 mogen de Selkirks nog gekruist worden met de Pers en Exotic. Tot 2015 mag de Brit nog ingezet worden hierna word verwacht dat het ras op zich kan voortbestaan.
Op het moment is het nog een redelijk zeldzaam ras hier in België. De meeste Selkirks die nu in België wonen komen uit Oostenrijk, Duitsland, Amerika, Hongkong. Maar ze hebben natuurlijk allemaal vele generaties terug Miss DePesto of NoFace als gemeenschappelijke voorouder.
Het Konikspaard...een opgewekt en vlijtig temprament
Een konik is van oorsprong een in Polen en Wit-Rusland gehouden paardenras, dat klein van stuk en heel resistent is. Koń is Pools voor paard, konik (konjiek) voor paardje.Het konikpaard heeft geen verzorging nodig en kan het hele jaar vrij rondlopen. Om deze reden wordt het dier vaak ingezet voor begrazing in natuurgebieden in Nederland. Hoewel alle paarden nazaten zijn van hun wilde voorouders wordt voor begrazing vaak gekozen voor de konik, omdat er geen storende factor is van "liefhebbende fokkers" en omdat de konik nauw verwant is aan de tarpan, een oorspronkelijk wild paard. De konikpaarden bleken bovendien nagenoeg vrij van gebreken die onze huispaarden hebben
De konik heeft nog veel overeenkomsten met zijn voorouders: de tarpan (het oorspronkelijke wilde paard). Door deze geërfde kenmerken wordt het konikpaard veel ingezet bij begrazing in natuurgebieden. De dieren zijn zelfverzorgend en komen zelfs strenge winters relatief goed door.
De grootste kudde konikpaarden ter wereld leeft momenteel in de Oostvaardersplassen (Lelystad - Flevoland). In 1985 zijn hier de eerste twintig Poolse koniks losgelaten. Per september 2006 leven er 980 exemplaren in het bijna 6000 hectare grote natuurgebied (waarvan circa 2000 hectare begrazingsgebied).
Eigenlijk is het konikpaard een kruising van diverse paardensoorten, dit verklaart ook waarom er tussen de overwegend muisgrijze paarden soms felgekleurde exemplaren kunnen zitten.
Stokmaat : Tussen de 1.25 en 1.35 meter Kleur : Koniks zijn vaal met een aalstreep over de rug . Sommige Koniks worden 's winters wit . Karakter : De meeste Konikpaarden hebben een opgewekt en vlijtig temprament; niet alleen het uiterlijk, maar ook het karakter is echter authentiek De Konik galoppeert en springt uitstekend .
Exterieur:De Konik heeft alle uiterlijke kenmerken van een oerpaard en doet sterk denken aan deTarpan .Het is een taai, sober en wendbaar paard met een grote weerstand. Het profiel is concaaf en de oren klein.De hals is enigszins gedrongen en romp is stevig en lang.
De Wheaten is levendig en dapper ,goed gehumeurd en zeer aanhankelijk
Geschiedenis De Irish Softcoated Wheaten Terriër, door de insiders meestal Wheaten genoemd, is, zoals de naam al zegt, afkomstig uit Ierland. Hij is een van de vier Ierse Terriërrassen. Men vermoedt dat er al 200 jaar geleden Wheatens in Ierland waren. De Wheaten was de hond van de arme boer en moest van alles kunnen: ongedierte bestrijden, de kudde hoeden, het erf bewaken, en hij werd ook voor de jacht op das en otter gebruikt. Om dit alles te kunnen, moest hij gezond en sterk zijn. In 1937 werd het ras officieel erkend door de Ierse Kennel Club. In Nederland werden de eerste Wheatens in de jaren 70 gefokt.
Karakter/ Gedrag De Wheaten is levendig en dapper. Hij is goed gehumeurd en zeer aanhankelijk en trouw aan zijn eigenaren. Hij is de zachtaardigste onder de terriërs, maar hij is toch wel een terriër en soms eigenwijs. Hij is hoogst intelligent en man kan hem dan ook van alles leren.
Een consequente opvoeding met een zachte hand is een must, harde commandos zijn uit den boze. De Wheaten is uitermate geschikt als huishond. Hij wil graag bij zijn gezin zijn, in een kennel zou hij doodongelukkig zijn en verpieteren. Ziehier een prachtige mooie voorstelling hoe zo een honden worden geshowt ... ghiiiiiii .... je ziet dadelijk om welk hondje het gaat .... gelieve eerst het liedje in linkerkolom uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ...
De Wheaten is geen hond, die de hele dag alleen kan zijn. Wheatens zijn dol op kinderen. Als hij goed gesocialiseerd en opgevoed wordt, is hij de ideale gezinshond, die trouw en blij overal mee naar toe gaat: kamperen, naar het voetbal, zeilen of naar het restaurant.
Wheatens zijn speels en levendig tot op hoge leeftijd, een Wheaten kan 12 tot 14 jaar oud worden. Het is een sterk en gezond ras. Per dag heeft een volwassen Wheaten minimaal een uur beweging nodig, rennen en ravotten en met andere honden spelen. Alleen aan de riem lopen en uitlaten is geen optie. Wanneer hij voldoende beweging krijgt en zijn werk kan doen, namelijk snuffelen, rennen en sporen volgen, dan zal hij een evenwichtig en tevreden huisgenoot zijn. Anders zal hij zichzelf bezig houden en beginnen in huis dingen te vernielen uit verveling.
Wie met zijn kat wil praten, moet wel zijn taal verstaan.De kat beschikt over een groot aantal uitdrukkingsmogelijkheden. Hij kan over minstens vier communicatiemiddelen beschikken: geluid, mimiek, lichaamstaal en geursignalen.
Je kleine roofdier komt je vaak met een recht omhoog wijzende staart begroeten - de punt is daarbij iets van voren gebogen - en zegt daarmee luid en duidelijk: 'Ik ben je goedgezind en ben in een goede bui.' Vaak voegt hij daar ook nog 'hallo' aan toe door koerend te miauwen.
Een vertrouwde vorm van begroeten is die waarbij de kat zijn neus naar jou neus brengt. Ziehier een knap staaltje aan geluiden ... ze lijken wel echt te kunnen praten ... smile ! Voor de kijklustigen onder jullie vergeet het muziekje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit te bekijken é ...knipoogje ...
Nog intiemer wordt het wanneer je kat je hand likt: een teken van diepe sympathie. De kat maakt contact door zachtjes langs de benen van zijn baasje te strijken, kopjes te geven en te spinnen. Gaat hij ook nog op zijn rug liggen, dan is de boodschap niet mis te verstaan: 'Aai mij.'
Veel katten komen meteen aanlopen zodra hun baasje hen roept. Daarbij is het belangrijk dat je lokkend roept en niet op een scherpe commandotoon. De kat komt vrijwillig, of ze komt helemaal niet.
In de omgang met zijn minitijger gedraagt de empathische kattenmens zich kalm en bedaard, want onze spinnende vrienden moeten niets hebben van lawaai. Wanneer je wilt communiceren met een nog wat angstige kat, kun je hem het best met een sussende, ko3erende stem en met langgerekte klinkers aanspreken: 'Goeoed, goeoed, kooom maaar.' ( ghiiiiii ... euh ... ch zen ne limbuuurrgse ééé ... ) maar nee ... euh omdat katten zelf zo kunnen zingen ... kopieren we dit even é ... is het nu op z'n limburgs ... brabants of op zijn Vlaanders ... smile ...
De eeuw van het Zwarte Goud ... steenkool en paarden ....
Werken in de Limburgse ondergrond betekende niet alleen hard labeur voor de mijnwerkers. Ook zwoegende trekpaarden lieten hun deel van het zweet daar. Niet alleen trokken de paarden ondergronds kolenwagens, er waren er ook bovengronds. Die werden dan onder meer ingeschakeld in het houtpark. Verder waren ernog dieren die kolen naar de woningen van de mijnwerkers moesten brengen of waarmee vuilnis opgehaald werd. Allemaal droegen ze een grote bel, een klongel genaamd, zodat je ze al van ver hoorde aankomen.
Het was geen sinecure omde paarden in de donkere liftkooi te krijgen. De dieren werden erg schuw door het lawaai en de duisternis.Daarom werd er altijd een zak over het hoofd getrokken. Beneden werd niet altijd even vakkundig met de dieren omgesprongen. Soms werd er flink ruw met de dieren omgegaan en liepen ze kwetsuren op. Er was ook een verschil tussen luie en werklustige paarden. Wat zeer dikwijls gebeurde, was dat de mijnwerkers de goede,werklustige paarden verschillende posten na elkaar lieten werken. Maar na een tijdje waren die dieren natuurlijk helemaal bekaf ... !
Voor de putpaarden was er ook .een speciale uitrusting. Zo was het hoofdstel voorzien van een soort helm, een leren kussen dat tussen de oren van het paard lag. Die leren lap moest het paardenhoofd beschermen in de lage mijngangen . Een paard kan zich immers niet bukken
Hoewel het trekpaard voor zeer veel doeleinden werd gebruikt, werd hij uiteindelijk toch verdrongen door de opkomst van de explosiemotor. Hierdoor moest er een nieuwe bestemming voor dit ras worden gevonden. Deze was de omvorming tot vleespaard. Zo werd het gedrongen krachtige trekpaard, omgevormd tot een groot, log en zwaar ras .
Als bezoeker zijn het de kleine, simpele details, die de meeste indruk maken. Zoals het leren tuig, waarin de paarden loodrecht naar beneden werden gelaten, om daar in de donkere gangen de rest van hun zwoegend bestaan door te brengen. De dieren kwamen nooit meer bovengronds ! Het gaas, dat losrakende stenen en kleine instortingen moest opvangen. Ronduit huiveringwekkend is ook de uiteenzetting over hoe de stutten werden weggetrokken, wanneer een steenkoolader was uitgeput of een gang moest werden verlegd. De koelbloedigheid van de mannen die dit specialistische werk deden, 500 meter onder de grond, terwijl vlak achter hen de gangen zich donderend sloten.
Overal moet lawaai geweest zijn. Van de machines. Van de steenkoolwagons, die later niet meer door paarden maar door kleine locomotieven werden getrokken, en waarvan er nog een paar staan. Van de continue draaiende liften.Tussen 1815 en 1820 werd in Luik een zeer belangrijke vernieuwing doorgevoerd: vervoer door paarden. Het paard werd ingesnoerd in een tuig onder de liftkooi en vervolgens neergelaten in de schacht. Het bracht zijn hele verdere leven in de mijn door....
Pas in de loop van de 20ste eeuw deden de mijnlocomotieven hun intrede.
Veel liefs ... voor één keer ... met een knipoog naar de vooruitgang ... Miryam
Nova Scotia Duck Tolling Retriever, of kortweg "Toller"
Wat is een Toller ... ? Tollers zijn als de andere retrievers in die zin dat het echte gezelschapshonden zijn en gemakkelijk te trainen, maar omdat het energieke honden zijn hebben ze behoefte aan veel beweging. Daarbij moet worden gedacht aan meerdere wandelingen per dag, waarbij tenminste een wandeling van een uur moet zitten, waarin de hond los kan rondrennen. Op voorwaarde dat in die laatste behoefte wordt voorzien is de Toller een prachtige huishond. De Toller is een slimme hond die snel en graag leert.
Steeds meer eigenaren komen tot de conclusie dat de Toller, naast de jacht en apporteren, ook uitermate geschikt is voor andere trainingen, zoals Obedience en Behendigheid. De natuurlijke wil om te apporteren en zijn speelsheid zijn noodzakelijk voor de "tolling" eigenschap.
Zoals ook van "voorstaan" bij staande honden kan worden gezegd, geldt dat de "tolling" eigenschap erfelijk bepaald is en niet of nauwelijks kan worden aangeleerd. De honden hebben een intens en natuurlijk plichtbesef. Met jonge honden moet worden getraind, maar het opbouwen van een hechte relatie door de kinderen balletjes te laten weggooien, die de Tollers steeds weer met plezier zullen gaan halen, is ook trainen.
De mensen in Nova Scotia spreken ook niet van werken met de hond maar van "playing the dog". Andere eigenaren zeggen dat het apporteer-maniakken zijn. "Als ooit iemand een balletje weggooit blijft de Toller hem net zolang terugbrengen totdat de arm van deze ongelukkige eraf valt".
Jha hmm ... hier dus een prachtig fenomenaal filmke in verband met een love story... het geheel is prachtig mooi ingekleed met hmm sensueel muziek.... hiii .... In de hoofdrol spelen Amber & Raiko ! ! Voor de kijklustigen .... gelieve eerst het liedje in linkerkolom uit te zetten ! ! Enjoy this ... true ... love story ...just the ritmhe of live ....prachtig mooi om zien ... met een knipoog naar euh ... liefde ...! !
Er is een verhaal bekend van een Toller die steeds zijn balletje meeneemt naar de top van een heuvel om hem daar te laten vallen. Vervolgens loopt hij er hard achteraan in een poging het balletje te pakken te krijgen voordat het beneden is. Dit spelletje kon zich uren lang herhalen.
Na de grootste (De Maine Coon )nu het kleinstekattenras ... De Singapura...
Het Ontstaan : Van dit ras is het ontstaan nog zeer recent en al zeer veel beschreven her en der. Singapura is het Singaporese woord voor het land zelf. Ook kucinta oftewel liefdeskat is in Singapore tegenwoordig een veel gehoorde bijnaam voor dit ras, wiens beeltenis tegenwoordig gebruikt wordt als promotiemateriaal voor het land van herkomst.
De familie Meadow leefde begin jaren 70 in Singapore en keerde daarvan terug naar de Verenigde Staten met medeneming van enkele van de lokale katten. Deze katten zagen zij daar in de riolen en stegen van Singapore rondlopen en vielen op door hun gemeenschappelijke kenmerken.
Het Uiterlijk: De singapura is klein van postuur (het kleinste kattenras) maar wel stevig en gespierd gebouwd. Ze horen grote ogen en oren te hebben en om het makkelijk te maken komen ze maar in 1 officieel geregistreerde kleur voor, nl.; sepia agouti. Zie hier een super mooi filmpje met singapuras in de hoofdrol ... ontzettend klein zeg .... schattig !! Voor de kijklustigen onder jullie ... Vergeet het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... ! ... knipoogje ... smile ! !
Het is een kat met een ticked vacht, d.w.z. minimaal dubbele ticking en de haarpunt is donker(bruin). De ondervacht, buik, borst en rondom de mond zijn ivoorwit gekleurd. Ze moeten streeptekening aan de binnenkant van de voorpoten hebben en op de knieën moet ook streeptekening aanwezig zijn.
Het Karakter: Ook hier kunnen we weer een boekje open doen over de gedragseigenschappen van dit ras. Zeer sociaal, hetgeen zich ten zeerste uit in de positieve benadering naar alle andere huisgenoten (dieren en mensen) toe. Conflictsituaties gaan ze meestal uit de weg, ruzies onderling komen dus bijna nooit voor.
Alles wat nieuw is wordt onderzocht, overal willen ze bij zijn en al heel gauw ontwikkelen ze een routine met je waar ze je ook graag aan houden. Vertoon je bepaald gedrag, snoepjes geven op een bepaald tijdstip bijvoorbeeld, dan word je daar ook altijd door ze aan herinnerd. Door hun engelachtige uiterlijk en vragende oogopslag kun je ze ook heel moeilijk iets negeren
De Azteca ...zijn meer geïnteresseerd in mensen dan in andere paarden !!
De Azteca is een ras dat zeer recent is 'gefokt', vanaf 1972 is er in Mexico weer serieus met de fok begonnen.In 1992 werd de International Azteca Horse Association opgericht om te waken over het succes en de ontwikkeling van het ras. Op dit moment zijn ongeveer 1000 paarden geregistreerd bij deze internationale assiociatie
Maar de wortels van het ras gaat veel verder terug: de fokkers van de Azteca geloven dat ze terugkruisen op de Spaanse paarden die eeuwen geleden met de Spaanse veroveraars ("Conquistadores") naar Mexico en de VS toekwamen. Deze paarden werden al eeuwenlang gefokt voor het werk met kuddes koeien en voor de stierengevechten en hadden dus een zeer goede cow sense (De aanleg van het paard om te beoordelen wat runderen gaan doen. Het paard moet sneller kunnen denken en bewegen als de koe. .) ..
Onder andere die eigenschap hebben ze doorgegeven aan de Quarter Horses. Door terug te fokken met Spaanse Paarden hopen de fokkers van de Azteca een paard te fokken met betere cow sense dan een quarter, en bovendien de veelzijdigheid en het losse van het andalusische paard te behouden. Ziehier een spectaculair filmpke à la Mexicana .. amaai zo prachtig ... ruiter in kwestie is de alom bekende zanger Joan Sebastiaan ... die met paard en zang zijn optredens op de voorgrond brengt !! vergeet eerst het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... enjoy it ...smile !!
De Azteca word voor verschillende doeleinden gebruikt. Ze kunnen onder zadel elke tak van de paardensport lopen !
Ze zijn zelfs instaat een goede prestatie te kunnen leveren op wedstrijden en hebben zelfs genoeg kracht om licht trekwerk te doen. Maar de reden dat ze gefokt zijn is toch vooral het werken met koeien op de ranches, of de cutting sport.
De Azteca heeft een uitmuntend temperatment. Ze zijn rustig, energiek, intelligent en gewillig. Bovendien zijn het zeer sociale paarden die soms zelfs meer geïnteresseerd zijn in mensen dan in andere paarden en een zeer sterke band met hun ruiter kunnen ontwikkelen.
Peke-face Red Tabby...lijkt sterk op die van de Pekingees of Peke
Een Amerikaanse raskat met een extreem plat gezicht; zijn kop lijkt sterk op die van de Pekingees of Peke, zoals de Amerikaanse koosnaam luidt. De korte, wijkende neus geeft hem een bijzondere uitdrukking; critici beweren echter dat dit gepaard gaat met ademhalingsmoeilijkheden. Uiterlijk De Peke-face is in wezen een Perzische Kat, maar de botstructuur van zijn gezicht wijkt er sterk van af. Volgens de standaard van deze variëteit moet de neus kort, en ingedeukt tussen de ogen zijn geplaatst en de snuit moet gerimpeld zijn. De Peke-face wordt alleen in de kleur rood-tabby gefokt, in classic (gemarmerd) mackerel (gestreept) en rood wit.
Geschiedenis Deze uiterst extreme versie van de Pers verscheen spontaan in nestjes van gewone Rode Perzen. De eerste berichten van Peke-face Cats dateren van de jaren dertig in de twintigste eeuw; Amerikaanse en Canadese fokkers waren er dol op. Ze wonnen vaak op kattenshows en werden ooit beschouwd als een soort Super-Perzen. In Europa zijn deze katten altijd weinig populair gebleken, vanwege de lichamelijke afwijkingen waarmee ze in verband werden gebracht.
Peke-face Perzen zijn niet populair en worden weinig gefokt, in Europa al helemaal niet. Dat komt waarschijnlijk doordat de winnende Perzen ook al zeer extreem van type zijn. In tegenstelling tot de Peke-face, richt de fokkerij van extreme Perzen zich op een weliswaar zo kort mogelijke,brede neus, maar tegelijk ook op een zo open mogelijk gezicht, wat betekent dat de neuspartij beslist niet ingedeukt mag zijn. Bovendien mag de bovenrand van de neus niet hoger zijn geplaatst dan de onderste oogleden.
Problemen Het extreem verkorte aangezichtsgedeelte wordt in verband gebracht met problemen zoals verstopte traanbuizen, waardoor de ogen steeds tranen, een gebit dat niet goed schaart bij gesloten mond en ademhalingsproblemen nemen naarmate de kat ouder wordt toe. Fokkers proberen deze fouten binnen de perken te houden, maar dat lukt niet zonder dat ze het extreem platte gezicht opgeven en dat is juist het verschijnsel waardoor deze katten antropomorfisch zo'n aantrekkingskracht zouden uitoefenen. Persoonlijkheid Deze katten worden vaak beschreven als rustig, aanhankelijk, goedgemanierd, vriendelijk en sociaal
... ! ! 
