Deze vrouw loopt de wereld rond voor de strijd tegen borstkanker. Via verschillende sites kan ze haar strijd voortzetten.Dus,neem haar mee naar jouw site om haar daar verder te laten lopen.... xxx thnks!Graag stel ik je twee ontzettende lieve dames voor die onovertreffelijk met de ziekte omgaan ...neem ook eens een kijkje op hun blog ...waar echte vriendschap waarlijk troef staat !! http://anita-angele.skynetblogs.be
Onze Leonberger Dolcé (zachte) is een echte dier/ en mensenvriend ... hij was kind aan huis ... !Met veel pijn in t hart is hij zachtjes van ons heen gegaan ...
Op foto Dolce met Wim (zoon),2 dagen voor hij heen ging !!
Illona een 20 jarige Trackener merrie heeft last van doorgezakte kogels (pezen ) aan voorbenen
Getse , een 3 jarig ruin paardje . Eigenaars kunnen hem niet bereiken , en moet tevens nog ... zadelmak !
Lezing : hondentraining , Pfiiiieeeet training , werken met chakra's en magnetisme
Enkele Foto's van het ooh zo prachtig Polen
Dierenopvoedster & Magnetiseur.
** Dierenopvoedster Miryam ! **
**Magnetisme voor alle dieren**
Probleemgedrag paard,hond & pijnverlichting voor uw geliefde huisdier
18-06-2011
De Turkoman ... zijn unieke kenmerk is zijn metaalglans ..
De Turkoman ... zijn unieke kenmerk is zijn metaalglans ...
Benamingen voor de Turkoman veranderden vaak door de eeuwen heen. Naast Bactrisch, Nisaia, Scythisch en Parthisch, werd het paard door Westerlingen sinds de opkomst van het Osmaanse Rijk vaak Turk genoemd, wanneer hij uit bepaalde regios in Perzië kwam zelfs Arab.
In de twaalfde eeuw werden Turken en Turkmenen reeds over één kam geschoren . Turkoman stond voor Turk-achtig en voor de meeste Westerlingen betekende dit dat het om een en dezelfde soort ging: de mensen waren allemaal Turks, zo ook de paarden. Turkomans werden dicht bij mensen gehouden. Merries en veulens liepen in kleine kudden op de woestijnvlakte. Hengsten werden aan een touw naast of zelfs in de nomadentent vastgebonden en bouwden een sterke band op met hun meester.
Vaststaat, dat de Turkoman over het algemeen een paard is dat hoog op de benen stond met een recht profiel en zeer dunne beharing. Bont was niet gewenst en de meeste paarden waren valkkleurig, bruin of schimmel. De metaalglans was een uniek kenmerk van de Turkomans en was onderdeel van hun overlevingsmechanismen voor de woestijn, omdat het zonlicht op een andere wijze gebroken werd op hun vacht dan bij andere paardenrassen.Wat men bedoeld met metaalglans kan je hier perfect zien in t filmpje let wel .... dit is geen Turkoman maar een Akhal -Teke !! Vergeet wel even het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é ...
Volgens de Turkoman nomaden betekende dit dat de paarden daardoor minder snel oververhit raakten.
Westerse avonturiers beschreven met name hun uithoudingsvermogen, hun hazewindhondachtige uiterlijk en hun fijne beharing. Over het karakter van de Turkoman kan men kort zijn. Turkomans zijn gevoelige eenmanspaarden die slecht reageren op een harde aanpak. Wanneer men het vertrouwen van een Turkoman had, ging het paard door het vuur voor zijn meester. Deze kenmerken zijn terug te vinden in de tegenwoordige takken.
De Turkoman werd tevens in onderlinge races ingezet om het paard in topconditie te houden voor rooftochten. Hier een prachtige compilatie van geboorte tot ...
Het belang van zijn snelheid was niet alleen evident voor de mannelijke krijgers, maar ook voor de vrouwen.
Bruiden werden doorgaans weggegeven aan de man wiens Turkoman paard de hare het snelst zou inhalen, de bruid had hierin haar eigen paard in de hand zodat zij zoveel mogelijk de man van haar keuze kon helpen in de race
De Britse kapitein van de Royal Light Infantry Rollo Burslem beschreef dat de gegadigden zich ongewapend verzamelden op de beste paarden die ze tot hun beschikking hadden, terwijl de bruid omringd door haar familie op de rug van de beste Turkoman hengst van haar stam, wachtte tot haar vader het startsein gaf Het hebben van een uitstekend paard was dus niet alleen van levensbelang in hun rooftochten en onderlinge vetes maar tevens in het bemachtigen van een goede levenspartner.
De Khao Manee is, Een 'wit juweel' ookwel het ras met de bijnaam 'Diamond eyes'....
De Khao Manee is Een 'wit juweel' ookwel het ras met de bijnaam 'Diamond eyes'...
Khao Manee is een mooie zonderling onder de Siamese rassen. Een 'wit juweel' wat zich onderscheidt door een bijzonder mooie, puur witte vacht en een brilliante oogkleur, welke dit ras de bijnaam 'Diamond eyes' hebben gegeven. Die ogen kunnen hetzelfde of verschillend gekleurd zijn maar twee variaties van dezelfde kleur zijn ook mogelijk.
Sommigen hebben een blauw en een smaragdgroen oog, terwijl anderen een blauw en een geel oog hebben. Die oogkleur wordt pas duidelijk als ze een leeftijd van 5 à 6 maanden hebben bereikt. Behalve hun bijzonder mooie ogen en prachtig witte vacht hebben ze ook een heel elegante manier van lopen.
Eigenlijk is de geschiedenis van dit ras ook heel bijzonder: De koning van Siam, tegenwoordig Thailand, was zo dol op deze katten dat hij alleen zijn zoon de verzorging (en vermeerdering) van deze bijzondere wezens toevertrouwde.Later werd deze taak door zijn dochter, Prinses Roengchitchrang Apakorn, overgenomen.
In Thailand is de Khao Manee waarschijnlijk wel het meest geliefd van alle Siamese rassen en er wordt grof geld voor betaald. Een aantal jaren geleden zou er een Khao Manee zijn verkocht voor 4 miljoen dollar! Een van de redenen van deze populariteit heeft te maken met het feit dat de Siamese bevolking gelooft dat deze katten, en dan met name de ogen, geluk brengen.
Generaties lang leefde deze koninklijke verschijning alleen maar in het paleis, afgeschermd van de buitenwereld. Maar in augustus 1999 kreeg, voor zover bekend voor het eerst in de geschiedenis, een Amerikaanse fokker toestemming om een aantal katten mee naar Amerika te nemen om er mee te gaan fokken.
Khao Manee is erg sociaal en intelligent en heeft een bijzonder goedaardig temperament. Ze volgen je overal waar je gaat of staat en ze worden graag opgepakt en aangehaald. Ze hebben zelfvertrouwen, zonder agressief te zijn.
Volgens de fokker zijn ze zeer levendig, nooit saai, ze lijken te begrijpen dat sommige dingen nou eenmaal gedaan moeten worden. Voor zover dat mogelijk is voor een kat, lijken ze wel gevoel voor humor te hebben, ze doen gekke dingen en kijken dan hoe je reageert. Ze spinnen ook graag en veel, vanaf het moment dat ze je in het oog krijgen tot het moment dat je uit het zicht verdwijnt. Dat spinnen beginnen ze al mee als ze nog maar heel klein zijn. Khao Manee is erg spraakzaam maar ze klinken niet siamees.Ziehier een korte intro van deze toch ooohh zo prachtige juweeltjes .... Vergeet evenwel het liedje bovenaan t logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é .....
Ze hebben ook allemaal de gewoonte om je recht in de ogen te kijken, wat niet erg gebruikelijk is voor een kat, zelfs de kittens doen dat al.
De Coton de Tuléar ...voelt katoenachtig aan .. en word bestempeld als de clown onder de honden .....
De Coton de Tuléar ...voelt katoenachtig aan ... en word bestempeld als de clown onder de honden...
De Coton de Tuléar is een kleine witte gezelschapshond.Hij valt dan ook in groep 9, de groep gezelschapshonden. Hij dankt zijn moeilijke naam die je uitspreekt als kooton de tuleeaar aan de structuur van zijn vacht, die katoenachtig moet aanvoelen en aan de plaats waar hij vandaan komt nml. het plaatsje Tuléar op het eiland Madagascar.
De vacht van de Coton is halflang tot lang.Wit van kleur, met mogelijk hier en daar een zweem van champagne kleur of lichtgrijs tot donkergrijs mn. aan de oren. Het behoeft weinig verzorging als we het hebben over trimwerk, wel moet hij regelmatig geborsteld worden.
Vele noemen hem de clown onder de honden, een naam die hij zeker eer aan doet, zowel qua uiterlijk als qua karakter. Ghiiiiiii ... amaai ... hier een super grappig filmpke van deze " clown" ... hiii ..... Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... ! !
De coton heeft een vrolijk en open karaktertje.Is leergierig maar behoeft wel een consequente opvoeding.De Coton is ook waaks, als er onraad in de buurt is zal hij dan ook zeker van zich laten horen.
Enkele rassen die genoemd worden als mogelijk voorouders van onze Cotons zijn de Bichon, het Vlinderhondje (vanwege de kleurtjes) en de Bedlington terrier vanwege de welving die de Coton in de rug heeft.
Toen in 1966 enkele mensen in Madagascar de Madagaskische kennelclub oprichtte vroegen ze ook onmiddellijk erkenning aan bij de FCI voor hun plaatselijke rasje de Coton de Tuléar. Die erkenning volgde in 1970 en in 71 is de eerste rasstandaard gepubliceerd, de laatste standaard dateert van 2000 en Madagascar heeft niet langer de rasstandaard in handen, deze ligt nu in Frankrijk.
De Lusitano - een barokpaard ... zijn kenmerken...
De Lusitano - een barokpaard ... zijn kenmerken..!
Lusitanos zijn echte barokpaarden, dwz. stonden bijzonder tijdens de barok in de belangstelling, met name vanwege hun houding en gangen, die pasten bij de overdaad die het barokke tijdperk kenmerkten.
In Portugal worden de merries met hun veulens in grote kuddes gehouden, die praktisch het hele jaar buiten lopen en grote graslanden ter beschikking hebben. Veel stoeterijen bevinden zich aan de oevers van de Taag (Tejo), waar het gras in de zomer niet al te dor wordt. Desalniettemin is de begroeiing vrij schraal en wordt gras met allerlei kruiden en houtachtige planten afgewisseld.
De paarden moeten echt hun kostje bij elkaar scharrelen en krijgen zo geen kans overvoerd te raken. Ook een teveel aan eiwit komt hier niet voor. Dit kan problematisch zijn voor paarden die direkt vanuit Portugal naar Nederland gehaald worden; het eiwit- en energierijke voedsel hier kan problemen zoals koliek veroorzaken.
De belangrijkste kernmerken Gezegd moet worden dat Lusitano's rechthoekspaarden zijn. Dit houdt in, dat het lichaam van boeg tot staart en van schoft tot de grond een rechthoekige (en geen vierkante) vorm heeft. Door de relatief lange benen van de Lusitano ligt hij dichter bij een vierkantspaard dan bijvoorbeeld de Lipizzaner.
Ziehier een fenomonaal tafereel ... gedanst op een Sirtakie ... hmm .. je zou zo ... hiii ... meedansen ...Hopa ...hopa ... hiii ! ! Voor de kijklustigen onder jullie vergeet het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit te bekijken hé ... Hopaaaaa ..!
De Lusitano is al eeuwenlang gefokt als rijpaard, met nadruk op wendbaarheid (met name voor stierenvechten en oorlogen) en comfortabele gangen. Hierdoor zijn zowel de gangen als het temperament zeer aangenaam.
Doorzitten in draf is een "must" bij deze paarden, in alle gangen verzamelt zelfs het jongste paard al automatisch. Verzamelde gangen zoals piaffe en passage zijn heel makkelijk aan te leren - wat als nadeel heeft, dat veel ruiters niet kunnen wachten tot het paard er geestelijk en lichamelijk aan toe is.
Een 4-jarige die te koop wordt aangeboden met als aanprijzingen "kent piaffe, passage en spaanse pas" moet u dan ook enigszins wantrouwend bekijken. Wel is het zo, dat het ene paard sneller aanwijzingen geeft, dat het klaar is voor bepaalde zwaardere oefeningen dan het andere.
Hengsten houden is met deze paarden een stuk minder problematisch dan bij veel andere rassen. Doordat de hengsten tot en met hun 3e levensjaar in grote kuddes lopen, zijn ze heel sociaal. Verder zijn de Lusitano's altijd al geselecteerd op karakter; een paard wat zich niet kan concentreren bij het werk (zoals stierenvechten - waar fouten dodelijk kunnen aflopen!) wordt uitgeselecteerd.
Hierdoor laten ook hengsten zich niet snel uit hun concentratie brengen. Dit Filmpje gaat enkel en alleen maar van hoe groot de capaciteiten zijn in het paard zijn bewegingen zijn souplesse en vooral de ... enorme wendbaarheid die de Lusitano bezit ... let wel ... het is een arena gebeuren ...die netjes in zijn rang blijft ( weet dat men in Portugal nooit een stier dood ! ! )
Feit blijft wel, dat ook deze paarden het best zo sociaal mogelijk moeten worden gehouden - dus niet de rest van hun leven afgezonderd in een box doorbrengen.
Foreign White .. Worden graag geaaid en geknuffeld ....
Foreign White ... Worden graag geaaid en geknuffeld ...
Geschiedenis: Omstreeks 1960 vatte men in Engeland het idee op om een effen witte kat te fokken in hetzelfde type als de Siamees. Daar witte katten met blauwe ogen vaak doof zijn, moest er een oplossing worden gevonden om deze doofheid te voorkomen. Men koos er toen voor om de blauwe ogen van de Siamees te gebruiken. Pat Turner, een beroemd kattengeniticus heeft de aanzet geven met het fokken van het eerste nest.
Zij kruiste een witte Europees Korthaar met een Seal Point Siamees. In Ierland zette men ook een lijn op met een Red Point en een Europees Korthaar-wit.
Lijnen waarin doofheid voorkwam heeft men gestopt. Doofheid kon zo maximaal voorkomen worden.
Foreign White katten waarmee gefokt of geshowd wordt, dienen te worden getest op deze vorm van aangeboren gehoorafwijking (cochliaire doofheid); door middel van een zgn. BAER-test .Ziehier een prachtig filmpke ... van Siamees kittens en Oriental kittens ... met een aangenaam ... muziekje ... Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten ...alvorens dit aan te klikken hé ...
Hoewel de meeste katten met blauwe ogen kans hebben op dove kittens, is dit bij de Foreign White niet aan de orde.
Dat komt omdat ze onder hun witte jasje eigenlijk een point-Siamees zijn. Siamezen worden altijd wit geboren. Hun gekleurde points komen later, maar de Foreign White blijft zo wit als sneeuw, terwijl hij onder zijn witte jas eigenlijk een pointed-kat is.
Karakter: ze hebben een uitgesproken karakter en zijn duidelijk aanwezig. Ze staan bekend om hun spraakzame natuur. Ze zijn buitengewoon sociaal ingesteld en als ze niet voldoende aandacht krijgen, zullen ze die zeker opeisen.
U kunt ze niet lang alleen laten. Ze gaan erg goed om met soortgenoten en opvallend goed met honden. Worden graag geaaid en geknuffeld en kunnen urenlang op schoot doorbrengen. Bijna altijd vrolijk, ze zijn speels, kunnen leren apporteren. De Foreign Whites kunnen met hun diepzinnige blik duidelijk maken wat er van u verlangd wordt
De witte herder oftewel De Canadese herdershond ....
De witte herder ... oftewel De Canadese herdershond ...! !
Het originele land van herkomst is Duitsland. Voordat de eerste officieel geregistreerde Duitse Herder er was, waren er al witte herders in Duitsland. Maar ook andere kleuren herders kwamen voor. De eerste officieel geregistreerde Duitse Herder had een grootouder die wit was. In de eerste instantie kwamen er dan ook witte Duitse Herders in Duitse keuringen en shows voor. Tot ca. 1930 was de kleur wit volledig erkend voor een Duitse Herder Een voorbeeld hiervan is Berno von der Seewiese.
Doch al spoedig besloot Duitsland dat de kleur wit niet gewenst was voor de Duitse Herder. Dit was een probleem, want witte en gekleurde pups kwamen in een nest voor. Al die tijd werd er niet op kleur gefokt en het gen voor de kleur wit was van het begin af tevens recescief aanwezig gezien de eerste officieel ingeschreven honden dit gen bij zich droegen.
Algemeen: De Witte Herder is een krachtige, goedgespierde, middelgrote (lang) stokharige herdershond met staande oren, rechthoekig formaat, van middelzware bouw en met elegante, harmonisch vloeiende belijning. Ziehier een super lief filmpje ... ghiiiiiii hoe een Pug ( hondenras ) een horde Canadese puppies probeert te ontlopen ... ghiiiii ... ocharme ... vrolijk gebracht op het liedje " ich bin Snappy " ... das kleine krokodil !! Vergeet evenwel eerst het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ..!
Gedrag en karakter:
Temperamentvol zonder zenuwachtigheid, opmerkzaam en waakzaam; naar vertrouwde mensen toe vriendelijk, vertrouwelijk en aanhankelijk; makkelijk te leiden en evenwichtig; tegenover vreemden gereserveerd, echter NIET angstig of agressief; benadert onbekende invloeden eerst terughoudend/voorzichtig, daarna nieuwsgierig.
In Nederland waren de witte pups meestal uit het nest verwijderd en er waren dus weinig of geen witte Duitse Herders die uit de oorspronkelijke Nederlandse Duitse Herder kennels kwamen.
De Camarillo White Horses Association werd opgericht om het ras voor uitsterven te behoeden...
De Camarillo White Horse is een paardenras dat nog geen 100 jaar oud is. Het ras is opgericht door Adolfo Camarillo in California in 1921. Hij kruiste zijn witte hengst Sultan met de inheemse Morgan merries.
De Camarillo White Horse werd bekend doordat ze meededen aan allerlei parades en doordat ze shows gaven op feesten. De Camarillo-familie verkocht nooit paarden of land, maar af en toe gaven zij een van hun paarden weg. Toen Adolfo Camarillo overleed in 1958 erfde zijn dochter Carmen alle paarden.
Zij bleef meedoen aan de parades en de shows, totdat ze overleed in 1987. Toen werden alle paarden op een openbare veiling verkocht. Beroemdheden die op Camarillo White Horses gereden hebben zijn onder andere president Harding, gouverneur Ronald Reagan, John Mott, filmster Leo Carrillo en de zoon van president Gerald Ford. Ter nagedachtenis van Adolfo Camarillo goedheid is er een standbeeld geplaats .. !! Ziehier een korte intro van deze toch zeldzame paard ... vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten voor je dit aanklikt ... !
In 1991 waren er nog maar 11 Camarillo White Horses. In 1992 werd de Camarillo White Horses Association opgericht om het ras voor uitsterven te behoeden. Het jaar daarna werden er 3 veulentjes geboren en op dit moment zijn er 14 Camarillo White Horses in leven. 2 hengsten, 6 merries en de rest zijn jonge paarden.
De Peterbald of Petersburg Sphynx is een sierlijke, intelligente kat van het oosterse type die haarloos lijkt te zijn. Rimpels over het grootse deel van het lichaam is een van de opvallende eigenschappen van de Petersburg Sphynx. Deze katten kunnen twee typen vachtstructuur hebben; Katten met een niet-borstelige vacht zullen deze meestal verliezen als ze ouder worden, maar ze behouden een fijn, kort dons op hun lichaam en/of de extremiteiten.
Katten met een borstelige vacht kunnen deze ook verliezen als ze ouder worden en/ of hier en daar een paar haren behouden op het lichaam en de extremiteiten. Katten kunnen met of zonder vacht geboren worden. Bij de katten die met vacht geboren worden en deze later verliezen, begint het haarverlies meestal bovenop de nek en gaat dan verder over het lichaam naar de staart.
Zie hier prachtig spelende Peterbalds kittens.... vergeet eerst het liedje bovenaan het blogje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... knipoogje
Als de vacht behouden blijft op de extremiteiten bij niet-borstelige katten, dan voelt dit zeer zacht en donzig aan.De vacht die behouden blijft op de extremiteiten van de katten met borstelige vacht is kort en krullerig. Bij beide vachttypen zit de overgebleven vacht meestal op de snuit, aan de basis van de oren, op de poten en voeten en er kunnen nog enige haren op de staart zitten.
Lijkt gewoonlijk haarloos te zijn. Het lichaam kan met fijn kort dons overdekt zijn wat al of niet verdwijnt als de kat ouder wordt; dons blijft meestal aanwezig op de points en het lichaam wordt haarloos; of alle vacht verdwijnt en kat wordt compleet haarloos. Bij sommige katten is bij de geboorte een patroon zichtbaar wat verdwijnt met de vacht. Bij anderen lijkt het patroon in de huid te zitten en blijft het zichtbaar nadat de kat zijn vacht is kwijgeraakt. Snorharen en wenkbrouwharen zullen, als ze bestaan, golvend zijn en kunnen afgebroken zijn. Borstelharige (kan een volle, dichte vacht met korte, krullende haren zijn of hier en daar verspeid plukjes kort krullend haar over het hele lichaam) katten zijn toegestaan op show tot 2 jaar oud maar verdient geen voorkeur
Textuur
Zeemleerachtig bij haarloze katten. De huid is zacht en soepel en moet bij aanraking niet olieachtig aanvoelen. Katten met een echte borstelvacht verliezen die nooit. De vacht bestaat uit zeer korte, dichte, krullende haren. Sommige katten die geboren worden met de borstelige vacht kunnen uiteindelijk wel alle krullende haren verliezen. Bij dit soort katten blijft meestal dons over het hele lichaam behouden.
De Peterbald is een erg actieve kat.Ze vragen veel aandacht van de eigenaar.Ze zijn erg speels en blijven dit ook als ze ouder zijn.Het is een ondernemende,nieuwsgierig kat.Ze zijn niet snel onder de indruk van dingen en erg zelfverzekerd.De Peterbald past zich makelijk aan,ook met andere dieren.Het is een vriendelijke, knuffelbare kat.
De Harzer Fuchs is een levendige en leergierige hond ...
De Harzer Fuchs is een levendige en leergierige hond
In de schaduw van het Harz-gebergte en het Ijzeren Gordijn van weleer heeft de Harzer Fuchs, tot op de dag van vandaag zijn taken als veedrijver en schaapshoeder verricht.
In het oude Europa was het in bepaalde streken gebruikelijk dat boeren hun schapen of ander vee toevertrouwden aan een herder. Deze herder trok met een grote kudde naar geschikte weidegronden. Vaak bleef hij dagen of zelfs weken lang weg.
Deze kudden bestonden uit honderden dieren. Om de orde te kunnen handhaven zijn snelle en standvaste honden nodig met een enorm uithoudingsvermogen. De herder werd voor zijn eenzame arbeid betaald door de boeren. Hoe groter zijn kudde, hoe meer hij verdiende. Zijn inkomen was dus voor een belangrijk deel afhankelijk van de prestaties van zijn honden, want zij moesten de kuddes veilig voortdrijven en de verliezen onder het vee beperken.
Hoe ver de geschiedenis van de Harzer Fuchs teruggaat is niet meer na te gaan. Het is in ieder geval bekend dat er al eeuwenlang bepaalde typen herdershonden met de kudden meetrekken. Qua uiterlijk verschillen de soorten herdershonden veel van elkaar, maar wat ze gemeen hebben, is een sterke hoeddrift. Vroeger werden deze honden alleen op werkeigenschappen geselecteerd. Het uiterlijk was van ondergeschikt belang en de verschillende typen honden werden regelmatig door elkaar gefokt. De kwaliteit waarmee ze hun taken uitvoerden was en is echter zo hoog dat er geen sprake kon zijn van lukrake kruisingen of bastaarden, maar van een weloverwogen selectie.
De Harzer Fuchs is een levendige en leergierige hond. Wat het laatste betreft, kan hij zich meten met de rassen die om hun leergierigheid faam hebben verworven, zoals de Border Collie en de Australian Cattledog. De Harzer Fuchs is ook bijzonder volgzaam: hij zal je nooit uit het oog verliezen.... dat zie je in het hieropvolgend filmpje ... Voor de kijklustigen onder jullie vergeet het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit te bekijken é ...knipoogje ...
En deze volgzaamheid is toch wel erg opmerkelijk. Het is geen aangeleerd kunstje, maar een natuurlijke bereidheid om voor je te werken. Hij gehoorzaamt makkelijk en dat maakt hem geschikt bij kinderen.
Zelfs kleine kinderen kunnen eenvoudige dingetjes van hem gedaan krijgen en worden niet stelselmatig genegeerd. In principe zou hij naast zijn oorspronkelijke werk bij de kudde ook uit kunnen blinken bij gehoorzaamheidstraining, behendigheid of flyball. Zijn werklust verlangt ook dat er dat met de hond gedaan wordt.
Dagelijks een uurtje onverdeelde aandacht waarin met hem uitdagende dingen gedaan worden, is eigenlijk een vereiste.In huis zijn ze vrij rustig, mits ze zich buiten af kunnen reageren. In dit verband is het wel aan te raden om buiten met ze te spelen en om dat binnenshuis niet te veel te stimuleren. Ze kunnen eindeloos aan de gang blijven, maar een beetje structuur aanbrengen doet wonderen. Het is inherent aan de aard van de echte herdershond.
EEN DING IS ZEKER: HET IS EEN PRACHTIGE HOND WAAR JE VAN ALLES MEE KUNT ONDERNEMEN
De Boxer ... onvoorwaardelijk trouw aan zijn baas en gezin
De Boxer ... onvoorwaardelijk trouw aan zijn baas en gezin
De verre voorouders van de Boxer waren zware, dogachtige honden die gebruikt werden als verdedings- en als vechthond tegen stieren en beren. Het waren dus vaak woeste en agressieve dieren.
Al gauw bleek dat een kleinere variant een betere vechter zou zijn en daarop werd de Duitse Bullenbijter, die deze eigenschappen had, populair. Het is deze Bullenbijter die met de Engelse Bulldog werd gekruist en aanleiding gaf tot het ontstaan van de Boxer zoals we die nu kennen.De Boxer is een opgewekte en temperamentvolle hond die nu meer een huishond geworden is.Hij is onvoorwaardelijk trouw aan zijn baas en gezin en zal deze als het nodig blijkt ook sterk verdedigen.
Een goed opgevoede Boxer is rustig, lief voor kinderen en vraagt om genegenheid van zijn leefomgeving.Hij is vrolijk en is altijd te vinden voor spelletjes.Hoe rustig en trouw hij wel is zie je in het hierop volgend filmpje ... smile ... ik kreeg er een kippevelletje van ... een hond midden in een groep eenden laten zitten ... komen er ook nog enkele katten aan hem snuffelen ... en geen greintje van ontrouw te bespeuren van deze schattige hond ... prachtig op een rustgevend melodieke naar voor gebracht ... !! .Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten ...alvorens dit aan te klikken hé ... ! !
We mogen echter niet vergeten dat hij nog steeds het bloed heeft van een echte vechthond. En daarom is het uiterst belangrijk om hem reeds vanaf zijn jonge jaren léren te gehoorzamen.
Mits de juiste toenadering is hij immers goed af te richten. Deze dynamische en onvermoeibare hond is strijdlustig en zal, indien de omstandigheden van die aard zijn, een geduchte tegenstander onverschrokken aanvallen. Zijn sterke eigenschappen kunnen echter ook positief gebruikt worden en daarom is deze hond bijvoorbeeld ook geschikt als politiehond.
Brindle Paarden zijn zeer zeldzaam maar een bijzonder prachtig verschijnsel....
Brindle Paarden ... zijn zeer zeldzaam maar een bijzonder prachtig verschijnsel... ! !
Brindle paarden zijn eigenlijk geen erkend ras omdat het een zeer zeldzaam en bijzonder verschijnsel is dat eigenlijk bij alle rassen voorkomt. Het paard heeft over zijn gehele lichaam strepen en stippen zitten. Vaak worden daardoor Brindle-paarden verward met de Appaloossa, dit is echter niet hetzelfde. Over de gehele wereld zijn er ongeveer 20 à 30 Brindle-paarden en ook in Nederland bevinden zich twee exemplaren.
Ook de Brindle heeft weer eigen kleuren zoals bruin, wit, grijs en zwart. Maar ze komen allemaal overeen met de bijzondere streeppatronen die zich over het gehele lichaam bevinden, daardoor is elke Brindle erg uniek. De brindle kan ontstaan uit twee gewone paarden. Door een genetische afwijking ontstaat de speciale vachtkleur. Het patroon is een soort zebrapatroon wat bestaat uit allemaal kleine stipjes die strepen vormen. Deze vacht is heel erg zeldzaam.
Doordat het Brindle-patroon bij elk dier voorkomt is het dus ook dat je honden, zebra´s, ezels en paarden met het Brindle-patroon ziet lopen. Maar bij paarden blijft het toch een uniek verschijnsel en zeker als er een paard wordt geboren dat maar liefst 5 erkende bonte kleuren over zijn lichaam heeft, met daarin nog eens het prachtige bonte Brindle-patroon. Er wordt geprobeerd om te fokken met de brindle's, maar het blijkt dat uit een kruising van twee brindle's toch een normaal' paard kan komen. Hieruit blijkt dan dat de afwijking niet dominant wordt vererfd. Het is dus wel mogelijk om een brindle veulentje uit twee brindle's te krijgen, maar de kans is vrij klein.
Ik wil je even niet onthouden van een Filmpje , maar op moment zijn helaas geen filmpjes van Brindle paarden beschikbaar , heb hier dan wel een prachtig voorbeeld van een Brindle hond ,nml van een Brindle Deense Dog ! Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken !!!
Wat ook kan voorkomen is dat uit de kruising met een gewoon paard en een brindle weer een brindle veulen komt. Ook deze kans is vrij klein. Daardoor is het fokken van brindle heel erg duur en kost het heel veel tijd.
Er zijn mensen die het fokken met deze paarden toch erg graag willen proberen. Sinds 1998 bestaat er dan ook een stamboek, namelijk het Brindle and Striped Equine International. Hiermee wordt geprobeerd om brindle eigenaren bij elkaar te brengen.
In 1961 werd er in Schotland in een nest boerenkatjes spontaan een wit kit met gevouwen oren geboren. Het kitten, een katertje, kreeg de naam Snowball en zijn bestaan wekte al snel de interesse van kattenfokkers. Met behulp van geschikte huiskatten en Britse Korthaarkatten werd de bijzondere mutatie die voor het gevouwen oor verantwoordelijk was in een nieuw ras vastgelegd onder de naam Scottish Fold.
De factor die de gevouwen oren van de kat veroorzaakt, vererft dominant. Helaas is gebleken dat het gen niet alleen de grappige gevouwen oortjes veroorzaakt, maar ook kan leiden tot afwijkingen in aan het kraakbeen op andere plaatsen in het lichaam, vooral wanneer beide ouders gevouwen oren hebben. Onder andere om deze reden trok de Engelse overkoepelende organisatie destijds de aanvankelijk gegeven voorlopige erkenning weer in. Intussen waren er echter diverse Folds naar Amerika geexporteerd en daar wordt het ras nog steeds gefokt.
Omdat het gen in homozygote vorm tot afwijkingen kan leiden, worden er nooit twee katten met gevouwen oortjes met elkaar gekruist. Men gebruikt hiervoor katten met staande oren uit Foldlijnen, American Shorthairs of Britse Korthaarkatten. Uiteraard bleven ook de halflanghaarversies niet uit, die Highland Fold genoemd worden
Zierhier een prachtige documentaire van de Highland Scottish Fold ... hun afkomst , hoe speels ze wel zijn ...etc !! Vergeet het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... !
Karakter Het is een vriendelijke kat met een gelijkmatig humeur. Ze zijn overwegend rustig, al kunnen ze een spelletje op zijn tijd wel waarderen, ze gaan goed om met andere katten en ook de omgang met honden geeft zelden problemen, op voorwaarde dat ze als jonge kitten al op een positieve manier met honden hebben kennisgemaakt. Ze zijn niet snel uit hun doen, ook in drukke gezinnen voelen ze zich prima op hun gemak. Ze zijn uitstekende speelkameraadjes voor kinderen.
Scottish Folds zijn verre van luidruchtig, ze gebruiken hun zachte stem niet veel. Hoewel ze graag aangehaald en geknuffeld worden, dringen ze zich niet tot vervelens toe op. Ze stellen gezelschap op prijs, maar ze kunnen ook goed een dagje alleen blijven.
Verharen of haaruitval is een van de meest gehoorde klachten van hondeneigenaren. De ene hond verhaart misschien wat meer dan de andere hond, maar bijna elke hond heeft hier wel last van. Verharen of haaruitval? Het is goed om een onderscheid te maken tussen het normale verharen van de hond en haaruitval als gevolg van ziekte. Over het algemeen kan wel gesteld worden dat het normale verharen nooit zal leiden tot kaalheid en haaruitval als gevolg van een aandoening wel
Het normale proces van verharen Normaal gesproken hebben honden twee ruiperioden. In het voorjaar wordt de wintervacht vervangen door de zomervacht. In het najaar maakt de zomervacht plaats voor het dikker wintervacht. Bij dieren die het hele jaar door buiten zijn, zien we dat ook nog vaak heel duidelijk; de gehele vacht laat in een paar weken los en wordt vervangen door een nieuwe vacht Waarom verharen honden het hele jaar door?
Door het binnenhouden van onze huisdieren is dat natuurlijke proces onder invloed van de temperaturen verstoord geraakt, doordat de binnentemperatuur veel gelijkmatiger is. Daardoor ruien onze huisdieren eigenlijk het hele jaar door.Meestal zien we nog wel dat het verharen twee perioden in het jaar wat erger is dan in de rest van het jaar. Is er wat te doen aan het verharen bij de hond? Ja en nee. Ja, door kwalitatief goede voeding te geven wordt de kwaliteit van de vacht beter en zal ook de natuurlijke rui beter verlopen. Nee, omdat het verharen een normaal proces is bij dieren wat we niet kunnen stoppen.
Er zijn vele producten op de markt die claimen het verharen tegen te gaan, eigenlijk allen zonder al te veel resultaat. Wanneer voedingssupplementen wel werken, dan zou u zich moeten afvragen of de voeding dan wel van voldoende kwaliteit is. Is er wat te doen aan de vele hondenharen in huis?
Ja, en daar is maar een goed advies voor: goede vachtverzorging in de vorm van borstelen. Door regelmatig borstelen verwijderd u eenvoudigweg de losse haren voordat deze in huis terecht komen.Tip voor verwijdering van losse haren Spectaculaire effecten zijn te bereiken met de Furminator, een borstel die de losse ondervacht zeer grondig verwijderd. .. zie hier een prachtige docu van de Furminator ... Vergeet evenwel eerst het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten vooraleer je dit aanklikt ...
Het aantal borstelbeurten kan met het gebruik van deze borstel drastisch omlaag gehaald worden
De Shetlandpony .. sterker dan een trekpaard ?....
De Shetlandpony ... sterker dan een trekpaard ?
De Shetlandpony komt van oorsprong van de Shetland eilanden, ten noorden van Schotland. Op deze eilanden heerst een klimaat van koude, wind en regen.
Het voedselaanbod is klein en kent weinig variatie. De Shetlandpony heeft zich aan dit strenge klimaat weten aan te passen door een weelderige staart en manenpartij en een bijzonder dikke vacht in de winter te krijgen.
De pony's bleven door het beperkte voedselaanbod klein van stuk en zijn taai, sober en sterk.Op de Shetland eilanden werkte de pony voornamelijk als lastdier. (o.a. hooi en turf transport) Later werd deze kleine pony veel ingezet in de kolenmijnen maar gelukkig komt dat nu niet meer voor.
De Shetlandpony kwam in de dertiger jaren naar Europa en vervulde voornamelijk een rol als trekdier. Ziehier een prachtige compilatie alom , van behendigheid tot ... Voor de kijklustigen onder jullie vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten hé ... !
De pony nam destijds ook de taken van de, toen nog bestaande, trekhonden over. Op kleine landbouw- en fruitteeltbedrijven verrichte hij veel werkzaamheden. Het is bekend dat een Shetlandpony, in verhouding tot zijn maat en gewicht, sterker is dan een groot trekpaard. De Shetlander is zelfs, toen de grotere rijpony's nog niet zo bekend waren, vrij veel ingezet als kinderrijpony.
Het gebruik van de kleine Shetlanders is bijzonder veelzijdig te noemen! Behalve als 'speelpony' voor de kinderen (laat kinderen nooit zonder toezicht met het dier sollen!),
wordt de Shet gebruikt als rijpony, in 1-, 2- en 4 span bij het aangespannen rijden, zowel recreatief als in wedstrijdverband en vaak in de vrijheidsdressuur!Er worden soms demonstraties gegeven die er niet om liegen en die de Shetlandpony toch een heel ander aanzicht geven!
De eerste volkomen bruine kat werd in 1894 onder de naam Zwitserse bergkat in Engeland tentoongesteld. Vermoedelijk ging het hier om een kruising tussen een Sealpoint Siamees en een Huiskat.
De Havana wordt sinds het begin van de jaren vijftig gefokt en was daarmee een gepland product van een door Barones von Uhlman (cattery Roofspringer) opgezet fokprogramma tussen een Chocolatepoint Siamees en zwarte Europeese korthaar.
Ziehier een prachtig mooie voorstelling van deze toch uitzonderlijke mooie kat ... Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ...
De Havana werd in 1958 erkend onder de naam Chestnutbrown Foreign Shorthair. De huidige naam ontleent zij aan de kleurovereenkomst met de Havana sigaar
De vacht moet een warme kastanjebruine kleur hebben. De haren zijn van top tot wortel volledig doorgekleurd. De neusspiegel en voetjes zijn bruin. De ogen zijn groen. Ghostmarking, witte haren bij volwassen dieren en gele ogen zijn fouten.
Er zijn verschillende theoriën over de intelligentie van honden. De meerderheid van eigenaars zal beweren dat zijn hond intelligent is: ze kunnen talrijke verhalen vertellen om dit aan te tonen. Buiten deze verhalen over hoe de hond in staat was zijn baasje te slim af te zijn, toont de hond ook zijn intelligentie in de taken waarvoor hij oorspronkelijk gekweekt was.
De Border Collie bijvoorbeeld is relatief eenvoudig aan te leren hoe hij een kudde schapen onder bedwang moet houden, maar wanneer je hem vraagt om een vos op te sporen zal hij wellicht schromelijk tekort schieten. De jachthond daarentegen die zonder probleem de vos weet te localiseren zal zonder twijfel een idioot lijken wanneer hij geconfronteerd word met schapen. Motivatie is een groot gedeelte verantwoordelijk voor intelligentie. Zo was er een hondeneigenaar die zijn hond wou laten testen omdat hij dacht dat het dier een leerstoornis had na een discussie met een vriend. Zijn labrador bleef dom voor de deur zitten tot iemand deze opendeed terwijl de andere hond zijn snuit en poten gebruikte om de deur te openen. Het kwam helemaal niet in de eigenaar op dat de hond helemaal niet zo dringend naar buiten wou en slim genoeg was om te wachten tot iemand de deur open deed in plaats van energie te verspillen.
Een andere persoon met een Border Collie dacht dat haar hond dom was omdat hij minder snel leerde apporteren dan haar andere Borders. Eens de trainingsmethode werd aangepast aan het specifieke karakter van de hond (anders dan de doorsnee Border) apporteerde hij als geen ander.
We mogen de intelligentie van de hond niet afmeten tegen menselijke standaarden. Elke hond bezit nml zijn eigen unieke talent. Ziehier een prachtig samengesteld filmpke van drijvende Borders ...! !...Vergeet evenwel het muziekje bovenaan het logje niet uit zetten ... alvorens deze te bekijken .. ! !
De Pinto .... paarden met een gevlekte vacht ... !
De Pinto stamt af van de paarden met gevlekte vacht die NoordAmerikaanse indianen ontvreemdden bij de conquistadores. Zijn naam heeft hij te danken aan een Spaans woord, 'pintado', wat 'geverfd' betekent.Een Pinto karakteriseert zich beter aan de hand van zijn kleur en niet zozeer door zijn bouw.
Gewoonlijk is het een stevig gebouwd, krachtig paard dat gedurende lange tijd inspanningen kan leveren. De vacht van de Pinto kan worden onderverdeeld in twee groepen: de 'overo' (witte vlekken op een gekleurde ondergrond) en de 'tobiano' (wit met vlekken in verschillende kleuren, behalve zwart).
De Pinto werd nog niet zolang geleden erkend als ras en dan nog maar alleen in de Verenigde Staten. Dit spectaculaire paard heeft soepele, losse gangen en gewoonlijk is het bijzonder comfortabel.
Het bezit een korte, dunne staart. Wellicht ontstond die door selectief fokken om niet te blijven hangen aan de struiken en doornen van de ongerepte vlakten in de VS.
Ziehier een voorstelling van een prachtige pinto wat te koop wordt aangeboden nbsp;... Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ...
Een schildpadkat ...tortie "of " ... tortoiseshell ...
Een schildpadkat ...tortie "of " ... tortoiseshell ..
Een kat met enkel ros en zwart heet een "schildpadkat" of "tortie", een afkorting van het Engelse "tortoiseshell" (schildpaddenschild), waar de vacht van deze katten op zou lijken. Soms wordt de term "lapjeskat" ook wel gebruikt voor deze tweekleurige katten. Zwartschildpad en blauwcrème komen, met of zonder wit, veel voor bij rasloze katten, maar ook bij raskatten zie je deze kleurcombinatie vaak.Schildpadkatten zijn bijna altijd vrouwelijk; ze hebben immers twee X-chromosomen nodig. Toch komen er sporadisch schildpadkaters voor; een onderzoek wees uit dat één op de 3000 geboorten een schildpadkater oplevert.
Kleuren bij katers Katers kunnen hun Y chromosoom dat hun tot kater maakt uiteraard alleen maar van hun vader krijgen; de kleur van pa heeft dan ook geen enkele invloed op de kleur van zijn zonen want zijn Y chromosoom is leeg qua kleur. Daaruit vloeit voort dat katers altijd de kleur krijgen van hun moeder. Is moeder rood, dan zijn haar zoons ook rood. Is moeder zwart, dan worden haar zoons ook zwart. Is moeder een schildpad (een beter woord voor lapjeskat) dan heeft zij dus een X chromosoom voor zwart en een X chromosoom voor rood. Ze kan dan ook zowel zwarte als rode zonen voortbrengen.
Kleuren van poezen Hoe is het gesteld met de dames? De kleur van hun vader heeft wél invloed op hun vachtkleur. Poezen hebben immers twee kleurendragende X chromosomen; één kregen ze van hun moeder en de andere van de vader. Beide X chromosomen bevatten informatie voor vachtkleur, dus de informatie rood of zwart. Is de moederpoes rood en de vader ook, dan zijn de kitten eveneens rood. Is moederpoes zwart en de vader ook, dan zijn alle kittens zwart. Maar wat gebeurt er als de moederpoes zwart is en de vader rood? Dan krijgen de dochters van hun moeder een X chromosoom voor zwart en van pa een X chromosoom voor rood. Beide basiskleuren tonen zich dan in de dochter; ze is zwart en rood, ofwel een schildpad !
En wat nu als de moeder een schildpad is en de vader rood? Dan kan het X chromosoom van de moederpoes zowel de informatie rood als zwart bevatten en pa geeft enkel het X chromosoom voor rood. Uit deze combinatie kun je dan ook schildpadkleurige dochters krijgen als rode dochters. Nog een voorbeeldje; moeder is een schildpad en vader is zwart; de dochters kunnen dan schildpad zijn, of zwart. Hier een prachtig voorbeeldje van een nest met een schildpad moeder ... gelieve eerst het liedje bovenaan het logje uit te doen alvorens dit aan te klikken !!
Een schildpadkater, dat kan dus niet?! Een schildpadkater kan dus eigenlijk niet. Want dat zou betekenen dat hij twee X chromosomen draagt, net zoals een poes, maar zijn genetische code is XY het is een mannetje. Hij kan dus maar één kleur hebben; zwart of rood.
Ik heb de twee diertjes effe samen gezet , beiden dus, zowel een schildpad als een kat ... en t grappige daaraan is , dat de kat in dit geval het wel op een loopje zet na enige pogingen duidelijk te maken dat ze met rust gelaten wil worden ghiiiiii ...
Het Zwijgerhondje ..beter gekend als het Kooikerhondje ....
Het Zwijgerhondje ... beter gekend als het Kooikerhondje ...
Geschiedenis Kooikerhondjes behoren tot een oud, Nederlands ras. Op schilderijen van 17e eeuwse meesters o.a. Jan Steen zijn vaak spioenachtige hondjes te zien die veel lijken op het huidige kooikerhondje. Het ras werd vroeger ook wel het Willem de Zwijgerhondje genoemd, naar een beroemd verhaal, beschreven door geschiedschrijver Pieter Hooft. Hij maakt in zijn boek 'Nederlandsche Historiën' melding van een hondje, welke het leven van Prins Willem van Oranje gered zou hebben toen deze in 1572 in zijn legertent bij Hermigny door het gekrab van dit hondje gewekt werd en zodoende tijdig kon ontsnappen aan de Spaanse overvallers.
Kooikerhondjes werden oorspronkelijk gefokt voor het werk in de eendenkooi, maar met de afname van het aantal eendenkooien, begin twintigste eeuw, dreigde ook het kooikerhondje te verdwijnen. Het is de verdienste van mevrouw M.C.S. Baronesse van Hardenbroek van Ammerstol dat dit oud Nederlandse ras niet uitstierf.
Karakter Het kooikerhondje is een lief, vrolijk en pittig hondje, attent en intelligent, dat in hoge mate bereid is om voor de baas te werken. Hij is goed waaks, maar slaat alleen aan als er reden voor is. Het kooikerhondje is gevoelig voor lawaai en harde woorden. Hij is geen allemansvriend en is aanvankelijk terughoudend tegenover vreemden, kinderen en andere honden.
Afhankelijk van het temperament zal hij vluchten of grauwen als hij zich onzeker voelt. Heeft hij iemand geaccepteerd dan is er een vriendschap voor het leven gesloten.
Van huis uit is het kooikerhondje een werkhondje: assistent van de kooibaas, bewaker van huis en erf, verdelger van muizen, mollen en ratten.
Dat houdt in dat hij veel beweging nodig heeft. Een hond die te veel thuis zit en niet verder komt dan de eigen tuin, al is die nog zo groot, wordt geestelijk en lichamelijk tekort gedaan. De eigenaar moet de intelligentie van het hondje, zijn opmerkzaamheid, zijn werklust en de sterke band met de baas uitbuiten, door veel met de hond bezig te zijn.Zie hier een prachtig mooi filmpje van hun alledaagse bezigheden ,hoe actief ze wel kunnen zijn ... vergeet eerst het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... !!
Hoewel er tegenwoordig nog steeds kooikerhondjes zijn die in de eendenkooi hun werk verrichten, zullen de meeste hondjes daar niet aan toe komen.
In vorm van spel, cursussen op gebied van gedrag, gehoorzaamheid en behendigheid, speuren en zoeken zal 'plaatsvervangend' werk gezocht moeten worden. Samen iets ondernemen met de baas is zijn lust en leven.
Wat is ringrijden? ... een eeuwenoude traditie ...
Wat is ringrijden? ... een eeuwenoude traditie ...
Het ringrijden is afgeleid van de steekspelen en toernooien, die de krijgszuchtige en strijdbare adel in de middeleeuwen organiseerden.
Het was toen de gewoonte dat de jonkvrouwen - bij wijze van ereprijs - één van hun ringen lieten ophangen. De ridders moesten deze ring in galop aan hun lans proberen te steken.Het is bij deze dan ook nog steeds een folkloristische traditie met opsmuk van straten en paarden met meestal folkloristische klederdracht !
Bij ringrijden is het de bedoeling dat men op een ongezadeld paard in galop door de baan een ring probeerd te steken met een lans. De ruiter is hierbij geheel in het wit gekleed met een orange sjerp om de rechter schouder heen. De rijder die aan het eind van de dag de meeste ringen heeft weten te steken is de dagwinnaar.
De baan is ongeveer 1 meter breed en 36 meter lang. De ring hoogte is 2.20 meter. De ring hangt in een bus in het midden van de baan aan een touw. De ring kan over het hele touw verschoven worden. De rijder geeft dan met de lans aan de ringhanger aan waar de ring moet hangen. Dit doet hij door met de lans naar links of rechts te wijzen. Als de ring goed hangt wijst hij met de punt van de lans naar boven.
Over de hele dag worden er 30 beurten gereden op de ring van 38 mm. Pas als men de ring gestoken heeft en de ring wordt aan de ringoppasser afgeven wordt deze geteld. Het aantal ingestoken ringen per rijder wordt dan bijgehouden op het scorebord en op papier. Als de ring ingestoken wordt zet men een verticaal streepje op het scorebord, bij een misser een horizontaal streepje. Hoe alles juist te werk gaat zie je in dit prachtig folkloristich filmpke ... Vergeet evenwel het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit te bekijken é ...
Als alle beurten gereden zijn wordt er door de rijders die de meeste ringen op de bekers hebben gestoken gekampt op de bekers.
Kampen wil zeggen dat er gestreden wordt om 1 prijs. Hierbij wordt de grootte van de ring steeds kleiner, na de 38 mm komt de 32 mm dan de 26 mm, 20 mm, 14 mm en de 10 mm.
Degene die de enige is die een (kleinere) ring steekt is de winnaar van de kamp. Aan het einde van de wedstrijd wordt de dagwinnaar en meestal ook de winnaar van de 1e beker en de pollepel ''gejonast''. Hierbij wordt de rijder door alle andere deelnemers in het midden van de baan 3 keer in de lucht gegooid.
van honden
