In verband met een recent dispuut over plagiaat graag wat volgt : het staat u vrij teksten van mij over te nemen of niet. Bij overname lijkt een bronvermelding mij op zijn minst gepast maar doe je het niet ik zal je niet vervolgen ( tenzij men de teksten commerciëel zou uitgeven) . Laat jouw eigen geweten scheidsrechter zijn, dat volstaat voor mij ruimschoots. De foto's hier zijn meestal van het internet gehaald via Google-afbeeldingen en soms bewerkt door mijzelf. In het vervolg zal ik trouwens ook hiervoor een bronvermelding inlassen. Baron Ernst
Hoe het werkt om van je naam een acroniem te maken.? Kijk bij Bojako !
Zoeken in blog
Inhoud blog
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
Een interessant adres?
Hier staat wat
En nog wat
Het bruidsboeket dat het beter wist
klikgevoelige poëzie (het blog van Baron Ernst) door Ronald Milo
>
06-09-2006
Naar Parijs of niet ?
Ne schoon Delvooken voor de Debbie
Oeioeioei, ik krijk ni de kop of de staart aan deze blogmasjien. Alzo een ingewikkeld spel. Ik weet ni wie de goei zijn en wie de slecht. Ik had gedacht ik laat de reactions van de lezers op mijne eerste blog eens lezen aan mijn ventje dan kan hij geef mij een beetje uitleg. Want deze morgen zag hij er kalm uit toen Anemoontje zijn baardje had afgedaan. ' Ze is zo verliefd op mijn ventje en ze vertroetelt hem zo erg, dat het ja hoe zegt ge zoiets... ...-vernederend of is het nu vertederend, ik zal eens in de Dikke van der Talen zien- is. Enfin 't is een braaf meiske en wat zij doet moet ik niet meer doen als gij begrijpt wat ik versta.
Dus ik met reactions naar mijn ventje. Hij bekijkt mij, hij leest de reactions en voilà het was gebeur. Ik dacht dat hij ging sterf. Hij werd eerst wit, dan rood en dan blauw met een beetje paarse der in. Nu spreekt hij al vier dagen ni meer maar hij ontplofte bijna. " t'Is altijd hetzelfde met die Vlamingen, ge spreekt één , ik zeg het wel goed één woordje Frans tegen die onnozelaars en ze beginnen onmiddellijk ook Frans te spreken. Hoe willen ze Halle-Vilvoorde-Affligem nu gesplitst krijgen en de faciliteiten afgeschaft, Brussel weer Vlaams, Vlaams-Zeeland en Frans Vlaanderen aangehecht, Parijs en Londen veroverd enz enz....als ze altijd toegeven aan die Brusselaars en consoorten"
Allez zeg, zulke vieze dingen uit de mond van mijnen chéri. Precies ne parler van de président van de Vlaamse Kip-Kap. Ik was zeer kwaad en in mijne wiek geschoot . Ik heb direct aan mamazel Anemone gevraagd om bij mijne man te kruip in zijn bed om hem te kalmeer. Ik was veel te kwaad. Ge moog nog zo ziek zijn als een pladijsken in de lucht zo nen dingen zegt een beschaafd mens niet. Ik denk dat het is van die Pool, mijnheer Jrekel te frequenteer.
Enfin na een kwartiertje was hij kalmeer en lag hij weer schone te slaap in de armen van de Anemoontje. Als ik het zo bezie 't is ne schone koppel die twee. En in feite is het toch schone verdeeld ikke de blabla en de centjes en Anemoontje de Boem Boem en de klein ventjes. Op mijn jaren is ne mens dienen gymnastiek al een beetje beu. De heup doe ne beetje zeer en de knie wil ni meer mee. Ik zie mijn ventje nog graag daare niet envan. Maar ter is ne grens aan van den alles. Twee daag geradbraken voor een minuutje of twee plezier, ge ziet van dare.
Enfin die mamzelle Anemoontje is ne goed gerief en ze ziet mij ventje graag en dat is ne ganse geruststelling voor mij. Ze doet het niet voor de centjes. Want bij de ventjes is dat anders. Al moeten ze een ure sleuren en trekken, die blijf maar geef katoen, maar wie zit met de peer gebak, juste madame. En dan kan ventje twee daag nadien niet meer uit de voeten omdat hij heeft moet presteer en wie mag de gras afrij, juste madame. Nee, nee mij niet gezien hoor, ne goei maîtresse voor de ventje, eentje met wie dat ge ook een beetje overeenkomt en kommischjekens kunt doen. Voilа la solution idéale.
Enfin ik ga stop want ik moet ventje nog wegbrengen naar de baron Debbieken zal zorg voor hem en de trein naar Parijs is binnen een klein uurtje. Anemoontje kindje laat hem nu maar gerust hij zal niet wegloop parbleu en met zo ne klein soutientje op de trein dat is geen zicht. Allez laten we nog een bisou geven aan ons chouken hij ligt zo schoon en zo rustiek. Maar ik durf hem toch niet meepakken Debbieken zal ook wel goed voor hem zorg. Allez vooruit de sacochekens wacht niet !
Bertje de Brie
PS: Vandaag heeft Anemoneken de muziekske gekiest, ik vind het een schone melodieken maar ik versta niet al te goed "la langue de Shakespaere" . Allez toch plezier er mee. Nu op naar de sacochekens.
Ik weet niet wat er met mijnen man is gebeurd hier op de sinjorennet maar die doet zo rare de laatsten tijd. Hij heeft drie daag keen woord gezecht. Ik was echt de ongerust zodat ik heb laten komen mijnheer doktoor.Maar die heeft nikske gevind.
Gisteren avond na het drink van een Leffe of drie heeft hij een paar woorden gezecht maar ik verstond er just nikske van. Rien de knotse. Hij staarde met de lege oog naar de plaffond en murmelde ( skoon woord murmelen ik heb het opgezocht in de Dikke van Daelderen).
Ik denke hij heeft iets gezeg van Chabertfoxke, met een beau chapeau, maar ik heb het niet de goed verstaan. Ik heb wel vestaan dat hij zei " die mag alles ende ikke mag nikske". Toen kwam just binnen demoiselle de Anemone. Ik weet wel zij heef een oogsken op mijnen man maar de pauvre chéri hij zag er zo bleekskens en zo slecht uit dat ne mens bij den duvel te biecht zou gaan. En ik moet zeg vanals mamzel Anemoon hier is heeft mijn pauvre al een betje kleur gekregen. Ja malade of te niet een ventje blijf een ventje. Enfin wij zijn overeengekoom dat wij met onzen drieën naar de Paris zouden gaan voor een dag of drie. Ik moet nog een sacocheke koop voor aankomst van den tweelingbroer van mijnen man uit de Amérique. Want met dat sacocheken dat ik nu heb moeten de mens altijd lach als ik ermee op de strate komt.
Ja Arnold de tweelingsbroer broer van mijnen man, komt terug van een expiditie naar de cercle polaire . Hij gelijk als de twee druppels van de water op mijnen chéri. Hij is van heel zijn leven altijd jonkman gebleven en ik hoop zo een beetje dat mamzel Anemone op hem verliefd zal worden en mijne man gerust laat. Enfin ik zal content zijn als hem hier is want hij is dikke vriend met mijn chéri en dat zal hem misschien een beetje opbeur.
Ik zal maar niet vertel aan mijnen manneken dat er eenen meneer Scorpion vreselijk lelijk ding heeft gezegd van zijn beste vriendinnen en van Kamiel, nog zo een charmante mijnheer, die met zijn madam Roosken een zo een goeien koppel is. Die mijnheer Scorpion is een echte venijnig Scorpion en der heeft ook ne mijnheer Jrekel, een Oost-Europeaan voorzeker met zo een moeilijke naam om uit te spreek, lelijk dingen gezegd tegen mijn heer de Scorpion, Te rechte daarnievan maar in enen taal zeg om uw eenen bulteken van te verschiet. Zo nen slecht gemanierd mens. Een horreur mijn gedacht.Zeker niet voor mijnen chéri om te frequenteer.
Allez zie hem daar nu zit, le petit pauvre, zien naar de plaffond met een gezicht gelijk een uitgestreken tongskensvisken. Die mamzel Anemoneken op zijnen schoot schijnt ook niet veel te helpen. Als ik die Chabertvos met zijn beau chapeau zie zal de dienen er nie goe van zijn . Zijt maar gerust daarvan. IK zal zijneen chapeau nie keer tot over zijnen oren trek tot aan zijne knoesel. Maar ik moet nu weg naar op de koffieklets bij de baron en zijne schone madam Debbieken, eene pronte mamzel en de baron is er zot van. Ja hoe plus vieux, hoe meer plus fou hé.Maar het is toch ne schatteken. Anemoneken gij gaat wel voor mijnen chouken zorgen zeker. Allez nu, tot nog een kere. Bisous
madame milo, geboren Camenbert de Brie, comtesse.
Ik weet nie goed hoe ik de muziekske moet doen speel maar ik zal probeer voor vandaag hebbik gekoos : Docteur Zhivago, een goeide collègue van mijnen man. Als het nie marsjeer moet ge morgen maar ne keer weerkom.
Ikke ben nog ni keer komen luister na de kofieklesch en de muziek marsjeer ! Ik zijn vresleijk geweldik kontent. van mijn eigen. Spijtig dat mijnen chou en Anemoneken al slapen anders ik zou zeg het hem.!! Ik ben contente zeg! Skoon hé, docteur Shivago ge hoort zo de sneeuw val en de ijs ...kraken ja dat het is het kraken dat het ijs doet juste zoals de ijskast. Allez nog ne goei avond. Ik hoop dat morgen mijn sjoe beter is.
Het "Geschiedenis van Egypte"-blog van Milo is weer geopend
Toth, de god van het schrift met schrijfriet en paletje met blokjes rode en zwarte inkt cfr onze moderne gouacheblokjes
Ja, jongens en meisjes, ik heb vandaag wat te vieren. Dus..... ga wat op mijn ander blog lezen (Egypte, onder cultuur !! ) en voor hen die niet van geschiedenis of van Egypte houden kan er wel nog een gedichtekken af.
De drang om te entertainen
De tweespalt die mij tegen de borst stuit laat mij alleen nog dit besluit: dat dichters vaak gedichten schrijven waarin slechts onzin staat Ik breng de avond door met al die wonden die mij droefgeestig werden nagezonden door hen die speeksel noch woorden spaarden
maar slechts naar de eigen navel staarden Nu moet ik wel, al ligt het mij niet vooruit met al dit opgespaard verdriet Met al die rommelige pekelzonden waarin ik niets maar dan ook niets van mijzelf heb teruggevonden
PS. Het is Diezelfde tweespalt die mij de ogen sluit Ik ben verdomme nogal een ijdeltuit
Bedankt voor de vriendschap. Het begint te beteren maar veel inspiratie heb ik nog niet daarom dit gedichtje in de vorm van een rebus. Een nu ben ik al wreed content, met juist maar "no comment".
Fladder, fladder, fladder twee tieten op een ladder een appel en een peer jongen, jongen, jongen, wat een kloten weer !
Geen leesbril meer nodig !
Ouderen hebben binnenkort geen leesbril meer nodig. Het is nog een kwestie van tijd, maar bijziende senioren hoeven straks bij het lezen van de krant niet meer naar hun brilletje te grijpen. Dit bleek woensdag uit onderzoek door Steven Koopmans van de Rijksuniversiteit Groningen (RuG).
Veel mensen van middelbare leeftijd hebben een leesbril nodig om details van dichtbij nog goed te kunnen zien. Presbyopie ontstaat doordat de lens in het oog in de loop der jaren minder elastisch wordt. Koopmans onderzocht de vervanging van dit onelastische materiaal in de lens voor een kunstmatige, op siliconen gebaseerde stof die in de lens kan worden geïnjecteerd.
Hij ontwikkelde onder meer een soort "plugje" dat het gat in de lens na de operatie afdicht zodat de geïnjecteerde stof niet meer weglekt.
Volgens de onderzoeker, die in het Universitair Medisch Centrum Groningen (UMCG) werkzaam is als oogarts, duurt het niet lang meer voordat de nieuwe techniek in de praktijk kan worden toegepast.
Informatie via Joost Wessels, Bureau Voorlichting UMCG, tel. (050) 361 4464 of (050) 361 2200, e-mail j.r.l.wessels@bvl.umcg.nl
AFFLIGEM 30/08 De Haart-therapie (Highly Active Antiretroviral Treatment), een cocktail van minstens drie geneesmiddelen tegen aids, slaat niet aan in ontwikkelingslanden. Dokter Ann Noë van de Universiteit van Gent haalt in haar proefschrift hiervoor verschillende redenen aan.
Volgens het doctoraat zou de Haart-therapie geen wondermiddel zijn, toxisch zijn en resistentie creëren. Vooral de kostprijs zet volgens Noë een rem op de verspreiding van de therapie in de derde wereld. Tot slot worden patiënten de inname van de vele verschillende aidsremmers op de duur moe, zodat ze hun therapie niet of slecht opvolgen.
De Wereldgezondheidsorganisatie wou tegen eind 2005 drie miljoen mensen met de Haart-therapie behandelen. In juni vorig jaar bereikte men amper één miljoen. Dat is 17 pct van de 5,8 miljoen mensen die de therapie nodig hebben.
Ondanks de vele minpunten is Haart een redmiddel voor velen. In Europa deed de medicijnencocktail de incidentie van aids tussen 1994 en 1998 dalen van 30,7 tot 2,5 patiënten per jaar. In haar doctoraat constateert Noë dat Haart tot een zeer forse daling van morbiditeit en mortaliteit leidt. Dat houdt verband met het herstel van de immuunfunctie waardoor het risico op opportunistische infecties vermindert. In de ontwikkelingslanden, waar 95 pct van de patiënten leeft die een behandeling nodig hebben, blijft de situatie echter dramatisch.
Vandaag zijn er 34 tot 46 miljoen mensen besmet met hiv/aids, waarvan 2,5 miljoen onder de 15 jaar. In 2005 stierven drie miljoen mensen aan de ziekte terwijl er vijf miljoen besmet werden.
Dit alles is niet van aard om mijn toch al bedrukte stemming-- het zal met het weer te maken hebben waarschijnlijk want ik ben een lichtaanbidder-- op te vijzelen. Komt daarbij dat ook Kamiel den trieste toer opgaat. Sorry, meisjes en jongens, mijn stemming kan ik vandaag nog best samenvatten in het woordje " VAARWELKOM" Ik weet het dus niet en het kan alle richtingen uit. Let dus maar niet op de toon van onderstaand gedichtje want poëzie lijkt jullie als het ware te ontslaan van iedere commentaar.
Zesde toneel. Akte 1 van geloof en wanhoop (of de Jihad van de verlichtte schaduw die zijn weerga niet kent Een mentaliteit typerend voor ideologisch gedreven voorbijgangers met reeds door engelenhaar begroeide schedelkap die als kalfslever geopend ideeën sproeit die besmettelijk als AIDS met IETS moeten worden bestreden.(einde titel)
Als een door een balonvaarder die kogelvrij en traag als wind --die alle vogels veert-- draait en keert om de pot verzameld genot
Hoe vreemd ! Met de deur op een kier lijkt haar borst in profiel van tepels ontdaan en de wereld ontstaan op muziekpapier
Maar de ijskast blijft leeg want champagne verteert slecht bij deze temperatuur en op dit barbaarse uur zaagt zij met haar zilveren bestek de tralies door en door- legen doorlig- wonden openen zich zig- zag
De nacht smaakt naar ijzervijsel en gromt en de zon die nutteloos opkomt spint leeg van genot als een heilige maagd die eindelijk alleen zich alleen aan zichzelf te buiten waagt.
(maagd komt op, naakt, duif in de hand) ((de duif is dood mijnheer)) glimlach desnoods gul (alleen de lach ?) (doekje voor de schaamstreek en het bloeden --"light" voor de lichtere dagen--) [-DOEK ((groot en zwааr))- en -((( stevig vooral stevig < moet vallen !>)))<-hevig <>->-] < facultatief voor studenten verplicht, hevig [en stevig] als de erectie van de student geplaagd door jihad, zon, balonvaarder en vooral door de maagd >
Tradities van een oude kok
Het lam van Sisteron wordt het best omringd met zorg en Provençaalse groenten De lente en het bonenkruid aan de Durance beginnen vroeg te rijpen Zonovergoten zintuigen aanschouwen ivoorkleurige knoflook- tenen van tijmaroma doordrongen En allerlei plaatselijke courget- te-r(r)assen vol- gelopen met subtiele wijnen Schol en Vaarwelkom ! in de luwte van georganiseerde kletspraat.
Aan alle vrienden :dank voor de steun. Aan de Fox inderdaad het verzoek is bittere ernst. Voor Lulu "wit" zal de kleur van de poëzie zijn.
Uitzicht en bij klaar weer wellicht vergezicht
Door het bedampte raam gevuld als een biotoop met dotterbloemen
Tussen de ruïnes, schandelijk schuin gegroeid, valt met precisie afgemeten een schaduw scheef doelverloren en intens zoals ganzen wel vaker waken en oktoberluchten altijd uitgesproken welluidend zijn
In liefde voor vluchtig water bezinkt onverrichterzake maar terecht dit vergezicht met zachte dwang gebukt
onder de damp van haar mond tegen het glas gedrukt
Vriendelijke vraag
Een vriend vroeg mij Nog niet zolang geleden Waarom in het verleden Altijd die zwartgallige poëzie Schrijf mij heden een waanzinnig mooi, begenadigd en uitzonderlijk liefdes gedicht Zo ontroerend en vooral oprecht als het nog nimmer werd gezegd Wel, mijn vriend, hier gaat het dan Zeg haar :Ik hou van jou Zoveel ik kan
Liefst in Nederland - binnen een straal van 250 à 300km van Gent
Rolstoeltoegankelijk
Voor familievacantie laatste week van juni / of eerste week van juli van groep mensen met mentale en /of fysieke beperking, hun ouders en begeleiders. Eigen medische dienst, stalen verpleegster en dgl. Indien u in uw buurt een dergelijk hotel kent kunt u mij per mail contacteren a.u.b. We waren al eerder in Arcen, Nunspeet en op verschillende plaatsen in Zeeland o.m. Aardenburg, Oostkapelle.
Na de middag ben ik dan Yarrel gaan afhalen. Hij lag gelukzalig te maffen op een brancard. De veearts liet mij de foto's zien en inderdaad er was een vernauwing aan het wervelkanaal thv de nek. Een chronisch letsel door verkalking van een ligament, geen acute hernia dus. Ze wist niet goed of het opereerbaar was of niet en zou het eens vragen aan de neurochirurg. Ondertussen zouden we hoge doses cortisone geven. In de namiddag thuis toen hij wakker werd was het verschrikkelijk om zien. Zijn achterhand was helemaal verlamd (door het onderzoek verslecht -maar daar had ik mij aan verwacht) en hij trok zich voort op beide voorpoten. Eten of drinken was er niet bij. Hij viel voortdurend in slaap. 's Anderendaags verschoot ik mij een kriek want met zijn lamme achterhand was hij er toch ' s nachts in geslaagd de keukendeur te openen en zich via de hal, de trap en de nachthal naar de dochter haar kamer te slepen. Daar lag hij vredig te slapen in de nabijheid van het baasje. Want dat doet hij al vanals hij pup was. Hij blijft op de kamer van de dochter tot zij opstaat eerder gaat hij niet weg. Gelukkig was het die dag al wat beter met de verlamming en de volgende dagen stabiliseerde zich de toestand. Het was als voordien, niet echt beter maar ook niet slechter. Vandaag heb ik naar de dierenarts gebeld om van de toestand verslag te doen en te vragen hoe het zat met de operatie. De neurochirurg had er ook niet zo een goed oog in en men zou wachten op het oordeel van de professor, die helaas in verlof was. Schitterend zal het wel niet zijn maar voorlopig loopt hij hier nog vrij onbekommerd rond. Zeven jaar is in feite al oud voor dit soort honden zegt men en dus zullen we er ons moeten mee verzoenen !
Nu voor ik dit artikeltje schreef maakte ik mijzelf de bedenking. Weegt dit beetje hondenleed op tegen al het leed in de wereld en moet ik daar nu over schrijven. Is dit niet een beetje egoïstisch. Ik heb er zwaar over nagedacht en hetgeen volgt hoort zeker niet in de categorie humor thuis, maar ik ben ook niet van plan om om de haverklap van categorie te veranderen ik weet trouwens nog niet hoe ik het zou kunnen doen.
Een eerste bedenking was de volgende: met welke pretentie achten wij mensen ons beter dan de dieren.? Tenslotte is het net hetzelfde stukje chemie en alleen ons zogezegd stukje verstand onderscheidt ons van de dieren. Zou een hond zich beter voelen dan een slak ? Ik weet het volgens hen die een of ander geloof aanhangen bezit de mens een onsterfelijke ziel, die al dan niet met maagden en/of rijstpap met gouden lepeltjes beloond wordt indien haar bezitter zich wat gedraagt. Maar onafgezien van het feit dat ervoor het welzijn van deze onsterfelijke zielen, die dan nog tot het goede kamp moeten behoren, reeds miljoenen tijdelijke mensenlevens werden geofferd, lijkt het me ook al evenzeer een toonbeeld van hoogmoed om alle andere levende wezens een eeuwig leven te ontzeggen. Mij lijkt het althans eenvoudiger en rechtvaardiger als alle leven eindig is.
Ik besef maar al te goed de contradictie van deze theoretische beschouwing met mijn dagelijks handelen. Ik eet dierenvlees en dus mijn theoretische evennaaste. Ik eet geen hondenvlees maar dat is louter toeval en cultureel indien ik Chinees zou zijn deed ik het missschien wel. Zijn vegetariërs dan betere mensen. Bijlange niet zij eten levende planten dat is dus een kwestie van gradatie. Een graantje is in potentie een baby-korenaartje. Het is dus de schepping die slecht in elkaar steekt vermits levende wezens elkaar moeten opvreten om in leven te blijven. In het extreme geval van het rugbyteam waarvan de Fairchild in het hoge Andes gebergte verongelukte aten de overlevenden hun doden op om te overleven. Zelfs de Rooms Katholieke Kerk had daar geen bezwaren tegen. Na enig afgrijzen heb ik daar intellectueel niet de minste moeite mee. Het waren lijken dus levenloos en geen mensen meer. Het was vlees. Maar moeilijker zou het worden als de lijken op waren. Wat moest men dan doen ? Collectief verhongeren of elkaar doodslaan? Ik zou het experiment niet durven wagen. Zeker niet als een langere overleving waarborg zou geven voor een definitieve redding.
Moet een dergelijk wereldbeeld dan aanleiding geven tot een volledige chaos. Elk voor zich en de wet van de sterkste, de slimste of de rijkste naargelang. Neen want indien men bij deze redenering consequent blijft is in zekere zin elk belang van het individu ondergeschikt aan het belang van de gemeenschap of de totaliteit van individuen. Er moeten dus regels zijn. Spelregels. Maar daarentegen ben ik gezien het leven kort en beperkt is ook tegen iedere regelgeving die de individualiteit van het individu al te zeer beperkt en waar de spelregels alleen nog goed zijn- niet voor de samenleving, maar voor een beperkt onderdeel van de samenleving. Spelregels ja, stompzinnige beperkingen neen !
Wat heeft dit nu allemaal met Yarrel zijn probleem te maken. Wel er zijn inderdaad grotere problemen in de wereld. Wie zich geroepen voelt ze te veranderen, graag. Hij doet maar en mag op mijn steun rekenen. Indien het echter alleen maar bij woorden blijft in de aard van "ik vind dit erger dan dat" en men doet er niets aan om het te veranderen dan lijkt het MIJ beter te om zwijgen. Alhoewel ik erken dat iedereen zijn sympathie mag tonen. Ik heb niet te pretentie te oordelen over wat een ander mag of moet doen of zou moeten doen. Ik heb gans mijn leven getracht in de mate van het mogelijke het leed van een ander te milderen. Ik heb de relativiteit van geluk, leed en verdriet leren inschatten en ik denk te mogen beweren dat ieder verdriet of het nu een groot of een klein verdriet is individueel dient benadert te worden. Dat men zelfs geen onderscheid kan en mag maken tussen groot of klein verdriet. Verdriet is de allerindividueelste emotie waarvoor het allerindividueelste respect noodzakelijk is. En indien Yarrel uit ons leven zou verwijnen zullen wij bij ons thuis zo een allerindividueel en toch collectief verdriet ondervinden. IK wil het geen GROOT of KLEIN verdriet noemen alleen maar verdriet. En ik vind dat Yarrel het in zijn kort hondeleven verdient heeft alleen maar door ons op bepaalde momenten gelukkig te maken door zijn aanwezigheid en aanhankelijkheid.
Dit is mijn individuele overtuiging, waarbij ik nog eens expliciet mijn respect wil betuigen voor iedere andere mening en in het bijzonder voor ieder geloof waarin ik niet slaag te geloven.
En om toch nog op een humoristische noot te eindigen want een clown moet zijn publiek vermaken ook als hij een beetje droevig is. Dit clipje waarin een Zui-Afrikaanse hoont bewijs dat enigs menseliks hem nie vreemd is nie. Zet wel even de muziek af.
Yarrel en Yelle zijn twee, geweldig lieve Berner-Sennen honden die bij ons thuis een onderkomen hebben gevonden. Onderkomen is eigenlijk nog een klein woord. Yarrel, een reu van nu zeven jaar, is de lieveling van onze jongste dochter. Yelle, een teefje van vier jaar, is in theorie mijn hond maar er wordt in feite door niemand onderscheid gemaakt tussen die twee. Feit is deze honden leiden een luxe-leventje. Een grote hof waar ze zich ongestoord kunnen in uitleven wat betekent dat er af een toe wel eens een plantje sneuvelt. Als het regent, guur weer is of wat dan ook zitten ze binnen. Is het te warm gaan ze in de kelders liggen. s' Avonds gaan ze met mijn dochter mee naar boven en dan slapen ze op een matje op haar kamer onder haar bed. Onder haar bed wil echter zeggen onder de bovenste verdieping van een dubbeldekbed, zonder onderste verdieping. Speciaal aangeschaft door de dochter in kwestie omdat de honden plaats genoeg zouden hebben.
Zo sleten die twee hun gezapig leventje in peis en de vree tot wij voor een paar weken opmerkten dat Yarrel niet meer zo vlot de trappen opkon. Hij bleef soms haperen en op de gladde keukenvloer gleed hij soms uit. Eerst hadden we daar weinig erg in maar het werd steeds erger. Ik merkte ook op dat wanneer ik zijn rechter achtervoet met de nagels naar beneden op de grond zette hij die niet onmiddellijk rechtzette maar liet staan en dat de gevoeligheid bij deze voet ook gedaald was. Parese dus. Geen verlamming of paralyse maar een beginstadium. Ook het andere achterbeen leek aangetast maar in mindere mate. De voorbenen leken normaal. Alles wees dus op een letsel in de ruggegraat thv het bekken.
Er werd een afspraak gemaakt bij de Universitaire dierenkliniek te Merelbeke. Er werd mij gevraagd of de aandoening inwendig of orthopedisch was. Ik dacht dat zoiets zal wel orthopedisch zijn maar maakte mij anderzijds de bedenking "hoe kan Jan met de pet zoiets nu weten". Goed ik kreeg een afspraak voor binnen een maand en na wat aandringen binnen veertien dagen.
Om het uitglijden te verminderen en het oplopen van wondjes te vermijden ging ik op internet op zoek achter hondenschoentjes. Ons dochter stond erop. Ik was nogal sceptisch en dacht hij zal die snel afbijten. Ik had ooit zo een reklame tegengekomen en had met toen de bedenking gemaakt hoe belachelijk spul zoiets was. Schoenen om hun poten te beschermen tegen stenen , brandende sigarettenpeuken enz stond er. Ik vond het idioot. Maar nu leek het mij wel nuttig alhoewel ik bleef twijfelen aan het feit of hij die wel zou aanhouden. Na enig zoeken echter vond ik een handelaar dicht bij huis. Men had nog een maatje XXL in huis, deze bleken gepast en geloof mij nu of niet Yarrel leek zo fier als een gieter met zijn schoentjes aan en heeft er nooit aan gebeten.
Toen ik die bewuste dag van het onderzoek 's smorgens de halsband van Yarrel uithaalde stoof hij als een weerlicht naar de garage en zat reeds op de achterbank van de auto toen ik daar aankwam. Hij rijdt verschrikkelijk graag mee in de auto. Het achterraampje moet wel openstaan dat hij zijn snuit kan buiten houden want ander kwijlt hij alles onder. Mijn echtgenote moest alle moeite doen om Yelle ervan te weerhouden ook in de auto te springen. Toen we wegreden leek zij heel erg verongelijkt en triest zoals alleen honden kunnen kijken. Te Gent aangekomen werd ik ontvangen door eeen vriedelijke stagiaire die een heel dossier opmaakte. Ik vernoemde mijn vermoeden van een ruggemergletsel en kreeg toen te horen :ja maar dan ben je op de verkeerde plaats je zal bij inwendige op neurologie moeten zijn. Enfin toen de dierenarts arriveerde bekeek deze Yarrel even liet hem even lopen en bevestigde toen dat ik naar neurologie moest. Zeer behulpzaam ging ze er voor mij een afspraak halen voor de volgende dag want vandaag dat kon niet meer.
s'Anderendaags zelfde ritueel. Maar Yarrel die de eerste dag wat geïntimideerd was, liep nu ongegeneerd en hoofd in de lucht door de wachtzaal waar allerlei andere honden en hondjes zaten te wachten, paraderend met zijn schoentjes tot hij in een draai pardoes uitgleed en met zijn snuit voor een Yorkshire belandde die hem enthoesiast de smoel begon af te likken. Daaraan heeft Yarrel een geweldige hekel maar het duurde wel even door zijn parese voor hij weer te poot was. In de onderzoekskamer stonden hem vier vrouwelijke stagiaires op te wachten ( veearts afdeling kleine huisdieren lijkt bijna uitsluitend door dames bevolkt) die opnieuw een dossier opmaakten. Hij liet zich daarna gewillig door hen bepotelen en ging spontaan op zijn rug liggen en plaste wat in het rond tot jolijt niet alleen van zijn baasje maar wat bleek ook van de dames die dol leken op deze grote teddy-beer. Daarna kwam het echte werk. Testje hier testje daar en dan een thermometer in het achterwerk. Ook hier liet Yarrel tot mijn verwondering betijen. Daarna kwam een gediplomeerde veeartse. Men liet hem wat looptestjes doen. Tot mijn verbazing leek hij nu ook bijwijlen zijn voorpoot te willen ontlasten.
Nadien werden de koppen bij elkaar gestoken en vroeg de veeartse aan de stagiairs wat het allemaal zou kunnen zijn. Toen ik na hen een beetje hun gang te hebben laten gaan suggereerde dat het om een ruggemergletsel lumbaal of zelfs gezien de voorpootontlasting in de nek zou kunnen gaan, vroeg de veeartse of ik van de "stiel" was. Ik bevestigde dat ik grote huisdieren behandelde die op twee poten liepen. Ah u werkt in de zoo ? Toen ik begon te lachen. Ach ja humane! Zo noemt een dierenarts "mensengeneeskunde" --HUMANE GENEESKUNDE-- zo hoort U het eens van een ander.
Er werd voorgesteld een ruggemergpunctie te doen en contraststof in te spuiten en zo te zien of wat scheelde en waar. CT-scans worden blijkbaar nog niet gedaan bij honden. Yarrel, was ondertussen aan het stoeien met de vier stagiaires en scheen erg weinig last te hebben van zijn achterpoten en liep vrolijk met hen mee naar de operatietafel. Ik bleef een beetje verweesd achter. Zonder hond met een leiband in de hand. Het zou een paar uur duren had men mij gezegd. Misschien kon ik ondertussen een hapje gaan eten. Ze hielden mijn hond en stuurden mij wandelen. Voor mij was het vreemd. Meestal had ik aan de andere kant van de grens gestaan.
De Davinci code: Een handleiding voor omgang met vrouwen
-Heb je het laatste stukje bij Bojako gelezen, vroeg de baron
-Ja, zei de milo, natuurlijk. Een sympatieke kerel die echtgenieter van haar maar nog een beetje naïef enfin niet naïef maar ja hoe zou ik het zeggen ?
-Hoezo ?
-Awel hij plaats zo een spieven-sterken,neen een spie- vensterken en hij is een beetje in zijn wiek geschoten omdat ze niet komt zien. Hij zou godver moeten blij zijn dat ze niet komt zien!
- Hoedadde?
-Awel, als bojako niet komt zien dat is dat ze hem nog graag ziet. Ze weet dat hij dat kan en dat hij dat goed gaat doen en ze er geen omziens zal naar hebben. Daarvoor is ze trouwens met hem getrouwd. Natuurlijk wil een man dat men zijn werk goed vindt en dat men er niets op afkeurt. Maar dan moet ge bij uw gebuur zijn. Niet bij uw vrouw.
Want ga haar nu halen om het te komen bekijken. Goed ze zal meekomen om te kijken want ze weet dat ge anders vies gaat rondlopen en dat ze u de eerste week niets meer moet vragen en daarom is ze niet met u getrouwd. Ze is met u getrouwd omdat ze u iets kan en mag vragen en weet dat ge het plichtsgetrouw zult doen als ze een beetje aandringt en het alle dagen gedurende tien weken een keer of vijf zes vraagt.
Goed ze komt mee .Ze zal uw werk goed bekijken, wees daar maar zeker van om u de indruk te laten dat het haar niet koud laat. Want in feite kent ze geen ballen van spie-vensterkens. Maar ge hebt haar gevraagd en plichtsgetrouw om u niet te kwetsen en om niet te laten blijken dat het haar geen moer kan schelen( ook al heb je vier moeren moeten aandraaien) zal ze het spie-vensterken langs alle kanten monsteren en dan zeggen
- Zou dat niet beter geweest zijn als het nu vier millimeter hoger gestaan had.
-Om dood te vallen. Dat is zinloze kritiek. Daar wordt ge toch boos van.
-Neen, neen. Dat is geen kritiek. Uw eerste reactie is natuurlijk, waarom moet dat hoger staan ? Dan moet ge op uw tippen staan ! Vier millimeter waarom vier millimeter? Wat kan dat nu van verschil maken? Bij u is er nooit iets goed. In het vervolg kunt ge zelf uwen brol.... !!!.
Neen, neen, verkeerd! Dat is verkeerd. Daar gaat het niet om. Ze wil u alleen maar duidelijk maken hoe graag ze u ziet. Dat het heel goed is, dat ge uw uiterste best gedaan hebt en dat de perfectie niet van deze wereld is maar gij wel. Maar aangezien ze niets afweet van spievensterkens zegt ze zo maar iets. Onzin natuurlijk maar daar dat weet ze zelf wel. In plaats van u druk te maken moet ge dan zeggen:
-Denkt ge dat ? Ik meen toch ...ja, misschien wel
En voilа het wonder is gebeurd. Er komt een heldere blik in haar ogen, ze straalt van geluk en zal promt zeggen:
-Ja, hm bij nader inzien zou je wel eens kunnen gelijk hebben. Ja, ' t zou wel eens kunnen dat het beter is zoals het nu is. Misschien moeten we het maar zo laten. Enfin 't geeft niet, kom hier ge zijt ne schat!
En ze zal u eens tegen haar boezem trekken. En als vrouwen iets tegen hun boezem trekken op uitzondering van hun BH dan wil dat wat zeggen. Want zeg nu echt, als ze er echt niets mag op afkeuren of over zeggen dan had ze u niet meer graag gezien. Dan had ze evengoed aan den eerste den beste kunnen vragen om het doen. Als ze niets afkeurt op uw werk of er te nadrukkelijk voor geïnteresseerd is pas dan maar op. Ze heeft waarschijnlijk een minnaar.
Ze zal natuurlijk nooit honderd procent toegeven natuurlijk. Verre van. Diezelfde namiddag zal ze er nog eens op terug komen.
- Had vier milimeter hoger toch niet beter geweest ?
Waag niet hierop te antwoorden dit is een retorische vraag. Want morgen zal ze tegen de buurvrouw zeggen:
-Hebt ge mijn spie-vensterken al gezien, door onze Jef geplaats en op de millimeter na, een krak hé, die Jef van mij.
Neen het is een vraag om een gesprek over iets anders te beginnen. Om u de eerste maal te laten weten dat de achterdeur nog sleept en dat er missschien ooit eens iets zou kunnen aan gedaan worden. Ze zal u dat niet vragen natuurlijk. Maar ze zal u een hint geven in de zin van:
-Zeg sjoeke van mij, gisteren had ik mij bijna verongelukt.
Uw interesse is onmiddellijk gewekt bij zo een dramatisch stellingname.
-Ja, hoe mijn bolleken ?
- De achterdeur die sleept zo en ik ben er met de wasmand aan de klink blijven haperen.
Antwoordt nu niet:
- Ja, ge moet wat voorzichtig zijn hé, die deur sleept al maanden !
Want dan is het" la guerre". Niet openlijk maar ze zal het nu niet vergeven want de vraag is zo geformuleerd dat bij ontstentenis van belangstelling van uwentwege over het slepen van de deur dit ook kan geïnterpreteerd worden als een ontstentenis van belangstelling van uwentwege over het feit dat ze zich zou kunen verongelukken. Daar kan ze niet mee leven. Het correcte antwoord is:
- Ik zal dat direct eens gaan oplossen zie, ik zou niet willen dat ge door die stomme deur in uw ongeluk loopt.
Ge kunt gerust in uw zetel blijven zitten. Ze wil niet dat ge het feit direct oplost. Neen ze is al lang tevreden dat ge het genoteerd hebt. Ze weet al lang dat ze het nog driehondervijfenzestig keren zal moeten herhalen voor ge uit uw kram schiet. Maar dat kan haar niet schelen voor de moment is ze best tevreden met haar spie-vensterken
De milo en de baron zaten in de bibliotheek van het kasteel een diepzinnig gesprek over "geloven" of niet geloven" te voeren.
-Ik geloof in alles -zei de baron- voor de veiligeheid. Ge kunt niet weten.
-Dat vind ik nogal opportunistisch.
-Gelooft gij dan in iets of in niets.
-Natuurlijk geloof ik, -antwoordde de milo natuurlijk. Ik geloof dat ik mij nog een pint ga pakken.
-Ja maar bidt gij dan nooit niet?
-Awel, ik weet niet of de huishoudster het u gezegd heeft maar het bad is boven verstopt en de loodgieter is ziek, awel nu bid ik voor een goede afloop.
-Jamaar serieus - zei den baron een beetje korzelig -kom nu eens mee buiten zie eens al die sterrekens daar, die planeten, die melkwegen, sterrenstelsels, witte reuzen, blauwe dwergen, nova's, supernova's, zwarte gaten, quasar's van wat zou dat dan allemaal moeten komen.
-Simpel -antwoordde de milo dunnetjes-van den " Big Bang".
-Den Big Bang wat is dat ?
-Wel er was niets. Plots is dat niets ontploft maar met een geweld zoals alleen niets kan ontploffen. Een driehonderduizendmiljoenste van een seconde later was het in dat stukske niets dat iets aan het worden was al vierhonderdduizend miljard graden warm. (NB.Cijfers zijn niet exact maar dus in een zeer klein tijdsinterval zeer heet)
-Ja als niets tot iets komt is het altijd ambras.
-En heet.
-Hoe hebben ze dat gemeten -vroeg de baron - met een thermometer ?
-Natuurlijk, baron, als gij nu het licht ziet van een sterreken dat op 10 miljoen lichtjaar* van hier ligt awel dan is dat licht daar 10 miljoen jaar geleden vertrokken en ziet gij dus in het verleden. 't Kan goed zijn dat dat sterreken 1 miljoen jaar geleden al ontploft is. Maar dat zullen wij maar zien binnen 9 miljoen jaar
-Miljaar!
-Nee 9 miljoen jaar.
-Miljaar, dus iederen kan dus in het verleden kijken door naar de sterren te kijken, milo.
-Exact, hoe verder ge kijkt, hoe langer het duurt voor het licht hier is dus hoe verder in het verleden dat ge kijkt. En nu hebben ze zo een straffe kijkdinges dat ze kunnen terugkijken tot juist na de Big Boenk.
-Dan zien ze daar op den thermometer hoe warm het daar is.
-Just en die wijst op vierhonderderduizend miljard graden.
-Dedjie dat moet heet zijn. Smelt dien thermometer dan niet ?
-Natuurlijk, zotteken. Als het zo heet is zijn er nog geen atomen, geen moleculen en dus zeker geen thermometers. Alleen piepkleine bouwsteentjes die razendsnel over en weer vliegen en daarom is het zo heet. Want temperatuur komt door beweging. Hoe sneller de bouwsteentjes bewegen hoe heter.
-Awel, awel maar hoe weten ze dat dan dat het er juist zo heet is.
-Ze berekenen dat .
-Hoe, ze bereken dat ? Met wat ?
-Met een rekenmachientje zei Titipoës die er was komen bijstaan.
-Min of meer zei de milo. Ze meten de achtergrondstraling in het heelal.
-Leg eens uit achtergrondstraling.
-Awel na den Big Bang is dat puntje niets beginnen uitdijnen en hoeverder het uitdijnde hoe minder snel dat die deeltjes bewogen en botsten. Dus hoe kouder het werd. Maar nu begon de zwaartekracht die alle materie aantrekt de bovenhand te krijgen. Die deeltjes of bouwsteentjes bleven als Legoblokjes aan mekaar plakken en ze vormden eerst kernen en electronen, daarna atomen en moleculen ( niet die winkel in Vichte) , eerst waterstof en helium, de simpelste en lichtste dingen eerst en dan zo verder. Zuurstof, stikstof, zwavel, koolstof en daarna altijd maar zwaardere dinges aluminium, zink, nieuw en oud-ijzer. Hoe kouder hoe zwaarder dingen er werden gevormd. Die wolken hete gas en en kouder materie die koekten door de zwaartekracht die nu sterker was omdat de deeltjes niet meer zo snel bewogen (dus kouder waren) samen en vormden aldus hete bollen of sterren en of koude bollen, planeten dus.
Die groepeerden zich door de zwaartekracht op hun beurt tot sterrstelsels, zoals ons zonnestelsel. Die weer tot melkwegen en die tot groepen melkwegen, en nog groter super-groepen melkwegen.
Maar ondertussen ging die uitdijning verder en hing het heelal vol kleine klonterkens van groepen-melwegstelsels. Die zogenaamde kleine klontertjes waren onmetelijk groot maar in vergelijking met wat er tussen zat zeer klein. Want het grootste gedeelte van het heelal ertussen bestond uit niets, nihil, niente, nada.
Ja alle vijfhonderdduizend lichtjaar eens een melkwegsken maar verder niets. Al zijn er nu die denken dat er toch iets tussenzit "Zwarte materie" maar dat is een ander paar mouwen !
-Jamaar die achtergrondstraling dan?
-Ja dat is een beetje moeilijker om volgen. Maar als we altijd verder kunnen kijken , kijken we dus ook altijd verder in de tijd en dan kijken we op een gegeven moment naar het tijdstip juist na de Big-Bang of er dichtbij.
Maar daar het heelal dus uitdijnt altijd maar groter en groter wordt moet de stralig van dat ogenblik toen alles nog gelijk verdeeld was nu ook nog gelijk verdeeld zijn, wel sterk afgekoeld al, maar nog gelijk verdeeld. Als we dus in alle richtingen en op alle plaatsen van het heelal een straling zouden kunnen vinden die dezelfde eigenschappen heeft en die we achtergrondstraling noemen dan is de Big Boenk bewezen.
Maar dat is een beetje moeilijk om u voor te stellen. De reststraling van dat moment blijft ondanks de uitdijning toch overal aanwezig. Zowel hier als aan het einde van het heelal. Maar het is wiskundig te bewijzen dus laten we het maar aannemen.
Wel ze hebben die straling gevonden, ze hebben haar frequentie oftewel de snelheid waarme dat die straling trilt kunnen meten en van daaruit haar temperatuur meten en dan is het alleen nog gewoon terugrekenen.
-Ah, ja gewoon terugrekenen ja hoe dat ik daar niet eerder op gepeinsd heb ja. Zei Titi
-t' Is 't ingewikkeld voor mij sprak den baron
-Maar vroeg Titipoes leep: wat was er dan voor de Big Bang ?
-Niets
-Hoe niets ? Niets kan toch niet ontploffen
-Wiskundig wel
-Ja maar dat is zever
-Ten doet ten doet
-Jamaar dan is dat niets God, of God is dan niets
-'t Zou kunnen, zei milo, en geef mij nog Duvel
* Een lichtjaar is geen tijd- maar een afstandsmaat. Het is de afstand die het licht aflegt in één jaar tijd met een snelheid van 300.000 km per seconde. Dus 300.OOO x 60 x 60 x 24 x 365 = ongeveer 946.000.000.000 km of 23.652.000 keer de aarde rond. Ver hé.
Debbie kwam in den donker op haar blote voeten over het grasveld aangestormd naar de milo en vloog rond zijn hals.
Wat moet je nu hebben een sjakosken of schoentjes,- vroeg de milo terwijl hij naar haar mooi gelakte teennageltjes keek- trouwens ge moet oppassen met zo 's avonds op uw blote voetjes door het gras te lopen want straks bijt er u nog een pier en als het een vamp-pier is kunt ge nog een gevaarlijke ziekte opdoen.
-Nee, neeje ik moet niets hebben,- zei ons Debbie terwijl ze met een vies gezicht naar haar voetzolen keek, -maar het spookt hiernaast bij Elodie en Jean-Baptiste.
-Spoken, spoken -ge zult weer spoken zien zeker
De milo luisterde eens aandachtig en inderdaad vanuit het domein van de Jean-Baptiste waar alle lichten gedoofd waren op een klein lampadeirken in de veel te grote living na klonk een ijzingwekkend langgerekt gehuil "Wooeeooeoohooeoooeeooe Hooe". Het weergalmde tegen de transen van het kasteel cirkelde over de binnenkoer en stierf toen langzaam uit. Er verscheen een glimlach op het gelaat van de milo en de baron die juist naar buiten kwam zag het koppel staan en richtte zich tot de milo
-Das war lang geleden, nichtwaar, milo dass wij dit nog gehoord haben ?
-Ja, baron heel lang dat we het spook van bij Jean-Baptist nog gehoord hebben, glimlachte de milo
-Das Spooch ?
-Ja het spook, knipoogde de milo naar de baron.
-Ge weet wel de voorvader van Jean Baptist, le chevalier de La Tablette Carrée- Gedektvoortwee die alleen maar op jonge schone jonge meisjes uit is en ze meeneemt naar ik weet niet waar om ik weet er niet wat mee te doen.
De amandel oogskens van Debbie, al ruim zo groot als die van een ree, werden nog groter met de seconde. De baron die het spelletje doorzien had voegde er aan toe.
-Jaja, das spooch. Und eigenaartich naar es scheint neemt hij allein blonde meiskens mee.
-Ja, die goed voorzien zijn van oren poten.
Debbie begon zachtjes te rillen en kleefde aan de milo gelijk een vliegenscheet aan een spiegel. En toen klonkt opnieuw door de duisternis de rauwe kreet van het spook" Whoeeooeoeeo hoeeoeohoeeooeoeoeoeoeoeoeoeoe" . Nu werd het Debbie te veel ze liet de milo los en rende het kasteel binnen zonder omkijken. Daar botste ze op Anemone wiens nieuwsgierigehid ook gewekt was door het door merg en been snijdende geluid.
-Wat is er meiske, ge ziet zo bleek. Een spook gezien ?
-Juist ja een spook, een afgrijselijk spook bij de geburen die het op blondines gemunt heeft. Ik heb het niet gezien maar de milo zegt dat het een verschrikkelijk spook is. Ze had inmiddels de kleur gekregen van een wit gekalkt wit blad papier dat op de koop toe nog eens uitgegomd was.
-Anemone was een beetje onder de indruk van de panische angst van Debbie, maar wou toch niets laten blijken.
-Kom we gaan bij de baron en de rentmeester eens spookhoogte nemen.
-Nog voor geen honderdduizend barons, zo een afgrijselijk spook en hij heeft tanden gelijk een evenzwijn, lippen gelijk een tandenborstel, en een staart als een gebaarde baviaan. En hij draagt bretellen....fantaseerde ons Debbie dat ze het zelf geloofde.
Maar die bretellen dat was den druppel die bij Anemone den emmer deed overlopen. Toegegeven hij was al goed vol door die draculatanden en die staart, maar bretellen !!!
-Wat denkt dat spook wel, bretellen, kom mij zo iets vertellen, bretellen
Anemone was ooit eens tijdens een vrijparij met de Zorro in zijn bretellen vastgeraakt en had zich daarbij aardig bezeerd. Ze was er bijna in gestikt en zag zo blauw als een smurfke op zijn zondag's. Niet alleen was de lol er onmiddellijk af geweest maar het had op Anemone zo een indruk gemaakt dat ze iedere man die nog bretellen droeg onmiddellijk te lijf ging, zijn bretellen aftrok zodat zijn broek op de grond viel wat de rest van de kennismaking bovendien meestal duidelijk vergemakkelijkte. Bretellen werkten op haar gelijk als een rode lap op de echtgenoot van een koe.
Ondanks het feit dat nu voor een derde keer een bloedstollend "Whoeoe oeoeoeoeoeoeoo. HoeoeoeoHoeoeooeo." door de nacht klonk. Liep ze vastberaden op de baron en de milo toe.
Debbie bleef bibberend en sidderend in de zetel van het salon zitten en bedekte haar rooie oortjes met een zacht geborduurd kussen van de Ming dynastie, waarvan de BTW alleen al een klein fortuin koste en bleef stillekens zitten.
Moontje had ondertussen de baron en de milo meegesleurd in haar vaart en trok wijdbeens, wat haar trouwens geen moeite koste, naar villa " Carrefour" van Mister J-B.
Ter plekke aangekomen zagen de drie dat het venster van de living open stond. Ze waagden een piepken naar binnen en zagen nog juist Elodieken in badjas verdwijnen. J-B lag op de zetel helemaal uitgeteld en kreunde nog zachtjes "whoehoe-hoehoe". Het geluid stierf stilletjes uit en Elodieken verscheen terug met twee glazen champagne in de hand. Ze wreef over J-B zijn bolleken en zei:
-Denkt ge nu niet dat ge wat overdrijft schat. Ge doet er eerst uren over- wat trouwens nogal vermoeiend is hoor- en dan ineens dat gejank zoals een wolf. Ge zijt toch zeker dat ge niks aan uw voorstandertje hebt, sjoeken.
-In de liefde mijn muisken heb ik alleen maar tegenstanders, geen voorstanders. - hijgde J-B
-t'Is goed sjoekenbolleleken maar dat huilen is dat niet wat overdreven ? Wat gaan de geburen zeggen ?
. -De geburen kennen dat geluid. Die weten dat.
Anemone draaide zich om naar de baron, wiens ogen blonken van deugnieterij, pakte hem bij zijn kraag en fluisterde in zijn oor
-Een spook met bretellen hé ! Gij wist dat potverkoffie, dat het J-B was die zo geluiden maakte bij de point of no return en iets verder, gij achterbaks baronneken van mijn panties
Ze trok de baron bij zijn das mee naar huis
-Kom baronneken we gaan ook wolfke spelen, Romuluske en Remuske en de wolvin ( want Anemone had gestudeerd Grieks-Latijn volgens tante van Bommelskonten en volgens pastoor E.H. Kl.O.E.F. Kapper, aan het zeer klein seminarietje van Roeselare )
Haar ogen zochten naar de milo. Maar die was met geen ogen ( noch die van haar noch die van de baron) meer in den omtrek te bekennen. Die was tijdens de ganse ceremonie stillekens terug naar het kasteel geslopen.
-Zouden we niet liever roodkapje en de boze wolf spelen, grr, grr "sprak de baron gretig
-Mij goed, antwoordde Anemone, maar ik ben de houthakker die de boompjes van de stoute jongens afhakt.
Lachend stormden ze het kasteel binnen. Daar zat de milo met Debbie op het Ming kussen een puzzel te maken. Ongeveer 20 stukken lagen voor hen netjes in elkaar passend op de grond.
-Kijk eens -zei Debby fier - op de doos staat voor drie jaar en wij hebben hem op twintig minuten in elkaar gekregen.
Beste lezers,
Fantastische ontdekking gedaan door Vlaamse Vrouw. Naast het gat in de ozonlaag staat nu ook het gat in de boekenmarkt op de kaart. Maar in tegenstelling met het gat in de ozonlaag zal dit gat snel gedicht worden. Zij die dus nog naar buiten willen moeten snel zijn. Het gat zal trouwens niet op 1, niet op 2 .....maar op 1001 manieren worden gedicht. Het spreekt vanzelf dat we U verder op de hoogte zullen houden.
Belga Brussel 23.53 Woensdag 23 augustus 2006 Het bericht werd bevestigd door Reuters
Voor een vriendin met een tong uit sandelhout gesneden. Ik zeg dit bepaald niet zonder reden Dit hout zal misschien buigen maar nooit splijten en haar tong zal dus waarschijnlijk nooit verslijten Haar persoonlijkheid is van graniet Maar de materie van haar hart Ken ik voorlopig nog niet.
Onderstaand gedichtje uit de nieuwe bundel "De onbekeken rozen op het paarse behang" dat toeval of telepathie verbazend veel overeenkomt met Titipoës' titel van haar voorlaatste stukje " Een roos tusssen zonnebloemen op het canvas" maar onafhankelijk van elkaar tot stand kwam, wordt dus opgedragen aan Troubadoerke als weergeld.
Vake en moeke spelen
Tussen de ruïnes door die kwajongens opzoeken Om te zien of er nog wat af te breken valt Werd mijn sexuele vorming niet door boeken Maar door het kleine Leentje, om zo te zeggen een buitenbeentje, vervolmaakt Oorzaak ! De warme gladheid van haar blote meisjesbuik en dito bil Leek voor mij toen tussen man en vrouw Een onoverkomelijk verschil Een grondige reden voor een relatie Als pa en ma bestond er niet en zie Om het contract niet te compliceren Besloot zij het gemakshalve met Het delen van chocola en niet Met denkbeeldige kinderen te honoreren Waarvoor nog steeds mijn dank Al wist ik dat toen nog zo niet
ER IS SLAPEN EN SLAPEN. HERKENBAAR ? JA, DAN ZONDER COMMENTAAR!
Geldt zowel voor de foto als voor het artikel !
Mijnheer en Mevrouw kijken naar de televisie, plots staat Mevrouw op en zegt: Het is al behoorlijk laat en eigenlijk voel ik mij toch een beetje moe. Ik denk dat ik maar eens ga slapen
Ze stapt meteen naar de keuken om het ontbijt van morgen voor te bereiden. Ze spoelt nog snel al de koppen, halfvol met pop-corn en chips, in de afwasbak en gooit de resten in de vuilbak, haalt het vlees voor het avondeten van morgen uit de diepvries en kijkt nog even of er nog muesli in de voorraadkast is en zet de doos alvast op tafel Gaat nog even om melk in de kelder.
Ze vult de suikerpot, dekt de tafel voor morgenvroeg en zet het koffieapparaat klaar, bemerkt wanneer ze het zakje wil weggooien dat het vuilbakje voor GFT vol is en gaat het snel buiten uitkeren op de composthoop.
Als ze terugkeert stopt ze nog even een paar hemden in de droogkast en een armvol pull-overs in de waswachine, strijkt nog even een bloes die Liesje morgen aanmoet en zet nog een knoopje aan het hemd van haar man.
Ze raapt de dagbladen en tijdschriften op die op de grond rondslingeren, daarna het speelgoed dat op tafel is blijven liggen en legt de telefoonboek op zijn plaats.
Ze giet nog even de planten en ledigt de linnenbak en hangt de handdoeken op om te drogen
Ze gaapt uitgebreid en rekt zich eens lekker lang uit alvorens naar de slaapkamer te gaan maar stopt nog eerst even bij het bureel om een nota te schrijven aan de leraar van haar zoon, legt wat geld voor hem klaar en raapt een huiswerkschrift op die onder de stoel ligt en stopt het geld en het schrift in de boekentas
Ze schrijft nog snel een kaartje voor de verjaardag van een vriendin, noteert het adres op de omslag en plakt een zegel in de rechterbovenhoek. Ze schrijft ook nog een klein lijstje pro memorie voor bij de kruidenier. Steekt lijstje en briefomslag in haar handdtas. Herinnert zich nog drie dingen die ze morgen zeker niet mag vergeten en schrijft ze bij het lijstje bij.
Dan begeeft ze zich naar de badkamer, ze démaquilleert zich, wrijft haar gezicht in met anti-rimpelkreem, poetst haar tanden en en doet haar nagels. Blijft een ogenblik in de spiegel staren, brusht zich de haren, neemt nieuwe washandjes uit de kast en gooit de oude waarop waterverf zit in de wasmand. Spoelt de wasbak waarin nog restjes scheerzeep zitten om. Ze veroorlooft zich een zalig plasje, ontkleedt zich en hangt alles netjes op een stoel na eerst drie onderbroeken weggegooid te hebben die rondslingeren. Keert terug naar de keuken om haar slippers.
Haar man zegt: "Awel, ik dacht da je ging slapen"
"Doe ik ook" zegt ze
Ze vult nog gauw de drinkbak van de hond en laat de poezen uit en verzekert er zich van dat alle deuren gesloten zijn.
Ze gaat nog eens rond op de kamers van de kinderen, geeft een hoestbonbon aan Jantje die hoest, hangt een hemd terug op en stopt de vuile sokken in de wasmand, zet het nachtlampje op zijn plaats bij Liesje. Daarna praat ze nog wat met Gert, die in zijn puberteit verkeert, recent een nieuw liefje heeft opgedaan en nog bezig is met cursussen te herhalen en er meer zin in heeft om er de brui aan te geven dan om verder te studeren. Ze overtuigt hem. Strijkt door zijn krullen en begeeft zich opnieuw naar de slaapkamer.
Eens terug in de kamer vernieuwt ze de lakens en slopen, zet ze het alarm van de wekker op half zeven, haalt haar kleren voor morgen uit de kleerkast, borstelt nog even de broek van haar lieverd en gaat nog even terug naar de keuken om haar schoenen te poetsen.
Daar ontmoet ze haar man, die net de televisie uitgedaan heeft en zegt:
"Ik ga ook maar eens slapen"
Hij gaat naar de slaapkamer legt zich neer en slaapt
Ze legt zich neer dooft het licht en ligt nog twee uur wakker, te dubben over het feit of zijn gebrek aan belangstelling nu betekent dat ze niet mooi, sexy of lief genoeg of misschien te chagrijnig is en te weinig belangstelling vertoont voor zijn werk en zijn hobby. Ook aan het feit of ze wel een goede moeder is durft ze nogal eens te twijfelen. Ze dommelt in, ontwaakt een paar maal maar valt telkens terug na een tijdje onrustig in slaap. Eindelijk zinkt ze in een diepe slaap en ... de wekker rinkelt.
Meine beste Freunde und Blochgenossen, Aan alle die wesen und kommen sollen Heil und Gezundheid,
Es ist al ein gans Tijdeken geleden dass ich mij nog so Gutt amusiert habe op dass Bloch. Und dass komt durch die Reaktionen die iederein hier zo op de andere Blochskens schreibt. Zoals ma chère Amie Titi-Poës zo goed aufgemerkt heeft want auch Sie ist toll auf diese Reactionen. Aber over ein Ding bin ich nog nicht so erge zufrieden und dass ist das es steeds diezelbe menschen zijn die ene Reaction plaatsen. Haben die andere Schrick. Zijn die senioren so etwas bleukens. Dass kann toch nicht wesen. Dus beste Senioren plassiert auch mahl ein Woordchen. Wir wollen sie nicht auffressen, wir haben viele lieber jungeres Fleisch um zu fressen. Dass Menschen (oder wass für dort voor doorgehen müsste) wie Dauwchen, Loeki Loekchen, Lucschen auch von Ihnen nicht meer Hören lassen is sehr speissig denn dann konten wir nog ein bischen Lächeln mit Ihren Stupiditäten. Auch von Zwiebelfox haben wir der letzen Tijd nicht viel mehr gehoord sollte er ziekskens sein ? Ganz toll auch ist dass die Tijl, Anemone und tante Motzenbolle zurÜck gekommen sind. Wie mehr Sielen wie mehr Freude. Auch habe ich bemerkt dass einige Lieden hier auf daas Bloch komen um nach die Muziek zu lausteren. Darfür habe ich mein Rentmeister die Auftracht gegeben ein langer Muziekchen samen zu stellen. Er ist da in gelungen ofte gelukt und hatt eine koertze Kompilation von meine favoriete Muziek gemacht. Indien so etwass in oewen Smaach falt, lassen sie dass bitte weten dann kann die milo so nog etwas machen desnodens mit aangefraagte Muziekchen. Verderlich habe ich heute nicht viel Inspiration mehr. Und daarum kreigen sie noch ein Gedichtschen oder zwei von der milo.
Schuss, gruss Gott und al seine Heiligen. Baron Erst-Georg.
linkshandig geschreven
ik schrijf maar dit versje het heeft zelfs geen rijm het heeft ook niet de pretentie literatuur te zijn ik wil wel blijven schrijven want hij die schrijft blijft Tot jou richtte ik nochtans veel van mijn schrijven maar ik ben nog nooit mogen blijven
The secret part
Hoe kan een achterwerk die bolle lijn het onderwerp van een gedichtje zijn Omdat het mij bekoorde jawel maar ook omdat het aan jou toebehoorde
Voor de Xenofobe bende van Klopterop en Bommelskonten en andere die vinden dat Duits een te harde Taal is. Kort samengevat. Reageer eens meer 't zijn anders altijd dezelfde. Het blog is een interactief middel ! In plaats van een liedje zijn er nu meerdere te horen. Het loont de moeite van dus even verder te luisteren.
"Eigen lof the fragrance for men ( Eigen lof het parfum voor mannen) "
Vriend Jean heeft een kemel geschoten en krijgt de camel trofee!
Jean, jongen toch. Gij zoudt dat toch moeten weten . Regel één van de charmeur: stel de vrouwen op hun gemak en stel ze jonger en mooier voor dan ze zijn. Maar niet ouder en lelijker en zeker niet deze met een hoog playboy gehalte. (zie het playboy artikel van Jean op La Douce over Mieke Muis). Enfin ik vrees er een beetje voor of dat nog te repareren valt. Maar wees op uw hoede, dames hebben voor zo een dingen een olifantengeheugen. Enfin ge zijt door de bende van de koffieklets tot camelboy van het jaar benoemd.
Jean als drommedaireboy van het jaar in tegenlicht"
Ondertussen probeert milo, na zijn hommage nu voor een tijdje gerust, miekemuis te troosten en bespreekt hij met haar ijverig alle mogelijke scenario's en cast's voor de kalender van 2007 ten voordele van ... Ja dat moet eigenlijk ook nog besproken worden.De meiskens wouden het doen voor Laurent maar daar heeft de milo geen oren naar. Hij is een berucht republikein en eet zelfs nooit filet de Saxe of Cobourg hesp. "Artsen zonder vakantie" zag hij wel zitten maar enfin dat moet nog besproken worden. De andere dames zullen hem waarschijnlijk ook nog dit week-end komen vervoegen. Milo heeft ondertussen wel al een vogelkot, een stal voor gazellen op pensioen en een grote kattenbak gekocht. Kwestie van wat accommodatie verschaffen aan de dames hun attributen. De milo heeft ook wel aan maatje, marito en de andere echtgenieters verzekerd dat alles sereen en volgens het boeksken zal verlopen op enkele zwoele muziekjes na. Den baron zal trouwens een oogsken in het zeil houden en heeft een van zijn butlers meegezonden. Zijn commentaar " de milo is wel ne charmeur maar een charmeur met klasse, en niet alleen met klasse maar ook met manieren. Waarop dat de milo zo snel als tellen antwoordde " jamaar vuil manieren zijn ook manieren, grapje, graaaapje !" Enfin miekemuis ziet er al toch al wat beter uit en morgen komt maatje naar de eerste shoots kijken dan al ze er nog beter uitzien, denk ik. Nee weet ik !
Milo als de hulpverlener van het jaar op luchtmatras. De dame is ons wel bekend. De butler komt uit Frankrijk en wordt ondanks zijn hoog play-girl gehalte niet uitgeleend.
NB. Eigen lof stinkt maar ik riek het zo graag !
kaly nikta gynekes ie andrie
NB2. Ondertussen heeft onze Franse Belg zijn fout ingezien en behoorlijk gecorrigeerd. Oef want er stond hier een moordcommando gereed met valse borsten vol TNT.
NB3. Om Tijltje te plezieren en zijn xenophobie ( van Xenos = vreemd, en phobos = dinges awel ge weet toch dinges, angst, vrees) wat te milderen een liedekijn in het Grieks !
