In het reactorvat van Doel 3 zijn scheurtjes ontdekt, vermoedelijk een contructiefout. Over de risico's houdt De Roovere zich op de vlakte. "De scheurtjes zitten parallel met het oppervlak. Nu, we weten dat ze er zijn, en dat vinden we toch ongemakkelijk omdat het er zo veel zijn."
Toch is dat reactorvat ooit goedgekeurd geraakt. "De reactoren zijn na constructie gecontroleerd en voldeden aan de normen", zegt De Roovere. "Die normen zijn nu niet veel anders. Je kan je de vraag stellen of de internationale code streng genoeg is. Een belangrijke vraag. We zullen zien. Ik spreek mij er niet over uit."
Tegenover onze radioredactie is De Roovere iets explicieter. "Dat zou kunnen betekenen, als het zo verder gaat, dat we tot de conclusie moeten komen dat de code niet streng genoeg is."
Mocht dat inderdaad zo blijken te zijn, dreigen er grote problemen. "We zitten nu al zeker met een wereldwijd probleem, maar dan wordt het nog wereldwijder. Dan gaat het over alle kernreactoren die op deze manier zijn gemaakt, in dezelfde periode. Hoeveel dat er zijn, weet ik niet." De Morgen denkt dat het gaat om 350 reactoren wereldwijd.
Hoe dan ook dreigen er ook problemen in Tihange 2, waarvan het reactorvat dateert uit dezelfde periode als dat van Doel 3 en door dezelfde constructeur is geleverd, namelijk de Rotterdamsche Droogdok Maatschappij. "Tihange 2 is in dezelfde periode gebouwd als Doel 3 en op dezelfde wijze", zegt De Roovere. "Ik zou het verrassend vinden, mocht er niets zijn. Er is meer dan vijftig procent kans dat in Tihange gelijkaardige afwijkingen worden ontdekt."
Wat, controle? Hoe, controle?
Het is trouwens opmerkelijk hoe lang het heeft geduurd voor er sprake is geweest van een volledige controle van een reactorvat zoals dat van Doel 3, dat in de jaren 70 is gebouwd.
"In de jaren 80 hebben we de gevoelige plaatsen van de reactoren al bekeken", zegt De Roovere. "In Frankrijk waren er scheurtjes gevonden in zo'n gevoelige zone, vandaar." Maar hier bleek niets aan de hand omdat onze reactoren anders zijn gemaakt.
"In 2005 heeft men vervolgens voor het eerst in Frankrijk een reactor helemaal bekeken. Niet alleen in de gevoelige zones, maar ook de rechte stukken. Ook in die zones zijn scheurtjes gevonden."
België zou volgen, zij het enkele jaren later. "Bij ons is toen beslist om ook onze reactoren helemaal te onderzoeken. Maar omdat we de vorige keer niets hadden gevonden, hebben we dit gepland in de normale controlecyclus." Vandaag weten we wat de controle wel aan het licht heeft gebracht.
