Eens had een man een droom.
Hij droomde dat hij langs het strand wandelde, samen met de HEER
Tegen de blauwe hemel tekenden zich perioden van zijn leven af.
Voor iedere periode zag hij twee paar voetstappen in het zand;
het ene paar van hemzelf , en het andere paar van de Heer.
Toen de laatste periode afgebeeld was,
keek hij terug naar de voetstappen in het zand.
Plotseling zag hij dat er vele plaatsen van zijn levensweg
slechts één paar voetstappen was.
Hij merkte ook op,dat dit juist gebeurde tijdens
de moeilijkste en droevigste tijden van zijn leven.
Het deed hem echt verdriet en daarom vroeg hij de HEER
ernaar.
Hij zei:
"HEER, U hebt gezegd dat als ik eenmaal besloot U te
volgen, dat U dan de hele weg met mij zou gaan.
Maar nu zie ik dat er juist in de moeilijkste tijden van
mijn leven, slechts één paar voetstappen is.
Ik snap niet dat U mij juist op die momenten hebt
verlaten."
Toen antwoorde de HEER:
"Mijn dierbaar kind, Ik houd van jou en zou je nooit
verlaten.
In jouw momenten van strijden en lijden, daar waar je
maar één paar voetstappen ziet, daar was het.. dat ik je
droeg.
|