jouw handen ... ze hebben zoveel gedaan geplant en geoogst jouw handen op mijn hoofd hebben mij vaak getroost mijn lief en leed gedeeld
jouw kinderen en kleinkinderen hield je vast in je handen één vinger heeft talrijke tranen zachtjes weggeveegd ...
ik neem ze zo vaak mogelijk in mijn handen ruw maar toch zo zacht en met de handen in elkaar zitten we vaak 's avonds dicht bij elkaar en vertellen wij dikwijls zonder woorden van alles wat ons bindt papa ... hopelijk mag ik nog lang jouw handen vasthouden !
vanmorgen heb ik met mijn moeder een stevige wandeling gedaan en na veel gemaar en hoe en waar heb ik haar toch meegekregen ... de zeedijk (van Oostende) was mijn doel en dat vond ze goed warm ingeduffeld ging ze ook mee de pier op
ik zag onmiddellijk dat zij het naar haar zin had ! een blosje kwam op haar gezicht en zag er opeens veel jonger uit ... dan maar verder gekuierd de winkelstraten in ... heb maar eerst naar ons vader gebeld om te zeggen dat het ietwat later zou zijn ! ik had niets gezegd en wou haar eens trakteren op een mooie verwenkoffie dat was de max zij ze ...
moe maar gelukkig zijn we terug naar huis gekeerd bij het weggaan van mijn ouders pinkte ik met één oog ... ma, voor herhaling vatbaar !! zekers weten ...
de herfstzon ... oneindig mooi en teer maar toch koud en kil
ik kan me niet verwarmen ik adem de geur van de aarde op zwaar en kruidig ... en wandel verder ik zie niemand en luister naar de stilte ... mijn wereld staat eventjes stil ik voel mijn hart kloppen heel voldaan en besef dat ik ook een stukje natuur ben ...
het dagboek van mijn leven telkens een ander blad dikwijls leeg met een paar woorden
soms heb ik plaats te kort gebeurtenissen, gevoelens vreugde en verdriet alles komt neer in dat ene boek dat van mij is ...
vrienden van vroeger ontmoet ik terug jaren later in mijn boek vragen stel ik niet ik teken en schrijf telkens op en later, veel later zal ik alles terug beleven en terug liefde, vriendschap en verdriet tegenkomen !
koffie ... voor ons is dit een alledaagse bezigheid een kopje verse koffie drinken
het kan zo'n deugd doen ... 's morgens vroeg versgebrande koffie ruiken of na een zware dag je neerploffen en dankbaar je kopje koffie krijgen ... het kan een ware lekkernij worden zo met vrienden onder elkaar op een terrasje
of met zijn twee, gezellig bij elkaar
heerlijk toch hoe men met een kop koffie zich beter voelt opgewekt en genietend stel je voor ... een wereld zonder koffie dat is een zee zonder water !
voor veel vrouwen is haaruitval het ergste wat je kan overkomen arm of rijk bekend of onbekend iedereen kan het overkomen !
sommigen laten het er bij maar velen maken zelf hun haar kapot buiten diegenen waar het erfelijk is ik mag mij nog gelukkig prijzen maar wekelijks was ik mijn haar met regenwater en een goede shampoo met lage Ph waarde ik gebruik weinig de haardroger en masseer geregeld mijn hoofdhuid ik kan het mij voorstellen dat voor velen dit een ware ramp is
als je te jong bent en het wordt te erg dan maar beter naar een specialist stappen ... gekleurd haar vergt veel van je haarwortels en bij volledig kaal zou ik dan zeker overstappen naar een pruikje ... moest je weten hoeveel mensen er rond je lopen met zo'n pruikje je voelt je er beter door wordt je niet zo aangestaard ... voor mijn man die laat het niet aan zijn hart komen ik zet er regelmatig de tondeuse is en hij is ook hip en gelukkig !
hoeveel woorden zijn er niet over geschreven hoeveel muziek bestaat er niet maar verliefd zijn ... dat begint heel vroeg
als kind en tiener ben je dikwijls verliefd je voelt echt de vlinders in je buik in de klas droom je ver weg van je droomprins op het witte paard het zijn echte vlinders je stottert, bloost en kraamt dikwijls onzin uit wat was dat mooi toe we jong waren
je mag je gelukkig prijzen als jij ook die vlinders hebt gevoeld en je droomprins ook de ware is gebleken je onvoorwaardelijk lief te hebben en te steunen door lief en leed samen bergen verzetten en door diepe waters waden dan wordt het liefde ...
ik ondervind het meer en meer hoe ouder men wordt wordt de familiealbum meer en meer uit de kast gehaald ...
velen van hen zijn reeds weg maar hebben nog een blijvende impact op de latere generaties grootouders zeggen vaak ... mijn ouders deden het zo tijdens de oorlog ... een hele geschiedenis gaat vooraf ! nu wordt alles digitaal opgeslagen maar ik vind het fijn om in mijn zetel blad voor blad alles eens te herzien en te beleven !
eenzaam ... voor velen wordt het nu een donkere, eenzame periode het weer is grauw en grijs een enkeling vlugt zich door de straten niemand heeft tijd om nog een praatje te doen het hoofd gebogen
de eenzame heeft veel tijd om te denken en hopen op iemand die komt want wachten in de duisternis is zo moeilijk, zo vergeefs
het is de moeite waard om iemand te bezoeken die eenzaam en verdrietig is die spontane lach op hun gezicht geeft je terug moed ook om verder te gaan !
gisteren ben ik heel ijverig geweest wat een janboel boven kledij gesorteerd en nu warmere kledij terug uitgehaald en bij wonder nog een doos teruggevonden met herfststukjes en kaarsen ... heerlijk om terug op tafel te plaatsen
anderzijds zal het terug warm en gezellig worden binnen als buiten de wind giert en regenvlagen op de ramen beukt en zal ik mij neernestelen in een zachte zetel met veel kussens om terug weg te dromen ... terug een warm gevoel binnenin en hopelijk kan ik wat warmte en rust aan jullie doorgeven ...
buiten in de tuin heb ik nog eventjes genoten van het laatste beetje nazomer ...
ik kan het bijna niet geloven dat die donkere dagen met regen en wind weer pal voor onze deur staan ik zou alles willen omarmen om nooit meer af te geven maar dit gaat nu eenmaal niet wij zijn een stukje van de natuur en wij zweven mee van het ene seizoen naar het andere
wij moeten ons terug anders instellen ons terug in een nieuwe wereld plaatsen maar toch wij moeten vooruit ... willen of niet we kunnen elkaar misschien wat warmte geven ?
luxe ... we krijgen het dagelijks voorgeschoteld het ene al mooier dan het andere het ene al duurder dan het andere
voor sommigen heel gewoon ze weten niet anders
zijn zij zoveel gelukkiger als wij ? ik leef gewoon zoals die duizenden anderen maar ik ben gelukkig met mijn tuintje, mijn familie en mijn vrienden mijn huis hoeft niet zo groot te zijn als het maar gezellig is en openstaat voor al wie mij dierbaar is !
vanmorgen las ik dat de jacht terug zal geopend worden op de walvis in Artartica een heleboel dieren zullen terug afgeslacht worden
ik vraag mij telkens af waarom ? de industrie zal terug op volle toeren draaien
tegen industrie kunnen wij niets doen als de grote mannen het niet verbieden moeten wij machteloos toekijken ...
moet de zee er nu ook aan geloven ? ik ben beschaamd in hun plaats en zou het liever uitschreeuwen hou jullie bezig met nuttige dingen ...
maar een kleine stem horen zij niet en met een oneindig leeg gevoel moet ook ik toezien hoe de mens terug toeslaat ... ik kijk niet naar programma's van walvisjacht ... het doet me te veel pijn !
bloemen iedereen krijgt graag eens een ruikertje bloemen het hoeft daarom geen speciale gebeurtenis zijn ... onverwacht, zo maar je moet het eens proberen
die onverwachte lach die blijdschap en een knuffel doet beiden goed een klein ruikertje volstaat al iedereen heeft een plaatsje dichtbij om het te plaatsen ...
er zijn geen woorden voor nodig iemand te zeggen hoeveel ze voor je betekenen hoeveel je van hen houdt hoeveel je hen waardeert
ook al heb je niet veel ook al ben je niet te best pieker je veel te veel verwacht je iemand en slaat alles soms tegen
durf dan te dromen en terug te keren om er iets aan te doen zodat je terug in de werkelijkheid niet hoeft te dromen en zien dat alles toch niet zo slecht is ...
wat worden wij verwend ... iedereen dacht wij terug in een natte, triestige herfst zouden belanden
diegene die nu zeurt over te warm of te droog beseffen niet hoe ons lichaam nog snakte naar wat zonneschijn onze weerstand wordt weeral groter voor die lange koude winter ... ik omarm elke zonnestraal een hele bundel gele zonnestralen zodat mijn hart jou en mij kan verwarmen ... !
daar waar het onnoemelijk stil is een wereld onder aarde schijnbaar verandert daar niets ...
het is niet voor iedereen weggelegd om neer te dalen in een wereld die wij nauwelijks kennen
vroeger werden ze soms gebruikt als schuiloord maar ervaren mensen wagen zich dieper en dieper en ook hier slaat het toerisme toe er worden ondergrondse ruimtes, soms in ijs al omgebouwd tot heuse hotels ... ze komen dichter en dichter bij het hart van moeder aarde ... !
.jpg)
