Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
deinend op de wind
18-03-2012
dromen en fantasie ...
gelukkig kunnen we ons soms verbergen in onze dromen en fantasie heerlijk geborgen ver weg van alles en iedereen ...
als een pasgeboren kind diep weggeborgen onder moeders vleugels ... we laten ons meedeinen op zachte muziek omhoog kijkend naar de speelse wolken en huppelen door het frisse lentegras fantasie je kan er niet zonder je moet je eventjes kunnen verbergen !
maar fantasie en werkelijkheid leven naast elkaar ... je kan er niet onderuit soms moet je even buitenpiepen en ook je ding doen zoals alle anderen maar ik heb mijn fantasie waar ik heerlijk terugkeren kan ... terug eventjes voor een paar uur en wachtend tot morgen om terug een paar passen in de wereld te zetten ...
vanmorgen wakker gekomen door het kraaien van de haan het is mijn natuurlijke wekker ...
prachtig in al zijn glorie waakt hij over zijn domein hij kraait ... uit volle borst velen ergeren zich daar aan en is soms zelfs verboden ... maar als hier om halfvijf de zware vrachtwagens langskomen om te lossen daar kraait geen haan naar ... het zijn prachtige en krachtige dieren altijd wakend ik kan er uren naar kijken een en al bedrijvigheid ...
sommigen zijn prachtexemplaren maar onze haan heeft ook zijn kuren en hij heeft zijn vaste stek ...
zo'n brokje natuur in mijn tuin zou ik echt niet meer willen missen ze maken deel uit van de familie en 's zondags ploeteren de kinderen in de tuin met haan en kippen achteraan ...
een witte roos klaar om te ontluiken tere witte blaadjes glinsteren in het ochtendlicht wachtend op de zon om open te gaan en haar fiere schoonheid betovert iedereen je raakt het niet aan bang om het te kwetsen maar eenmaal open verwarmt het ieders hart zoals de lach van een kind je verwarmen kan tot in het diepst van je ziel ...
er hangt een droevige stilte om ons heen geen geluid van gejuich of gelach een foto van gelukkige kinderen vervaagt ...
de stilte is meer dan het ontbreken van geluid het is zo breekbaar dat ik haast niet ademen kan herinneringen zijn alles wat overblijft dierbare momenten die voorgoed in je hart gegrifd staan
maar na een diepe val in het onwaarschijnlijke moet de mens terug de kracht vinden om verder te gaan het leven gaat verder hoe hard het soms kan gaan maar weet eenmaal schijnt de zon opnieuw zodat je terug ademen kan !
vanmorgen ben ik nog niet aan schrijven toe eerst een lange wandeling op het strand even uitwaaien in een lauwe bries alleen om dan volledig en ontspannen de dag verder te nemen zoals ze is ...
vandaag werd gans het land opgeschrikt door een verschrikkelijk busongeluk in Zwitserland ... vele kindergezichtjes zouden met een blije lach terugkeren van een heerlijke vakantie het is afschuwelijk ik vind er geen woorden voor enkel de vraag : waarom ? mooie levens abrubt afgenomen hopelijk vinden de familie en vrienden de moed en de sterkte om verder te gaan ...
een vriend voor het leven je hoort het zo vaak zeggen echte vriendschap is vaak ver te zoeken het woord vriendschap wordt zo vaak gebruikt maar éénmaal je die hebt gevonden is het een pure diamant ze is als een rots in de branding een plaats waar je uit huilen kan beschermend ...
vrienden heb je nodig en vrienden hebben jou nodig alleen zijn is zo moedeloos het leven staat stil en alles gaat je zo voorbij zonder echt te leven ...
met vrienden kun je de wereld beter aan je bent niet meer alleen een groep vrienden maakt plezier je zorgen en verdriet krijgen gehoor ... je bent er voor elkaar voor een lach en een traan je voelt je meer mens en dat is wat telt ...
dat lentegevoel maakt mijn lichaam zachtjes wakker de eerste zonnestralen voelen hemels aan alles fris en nieuw overgoten met een dampend blauwe lucht ... ik adem nieuwe lucht verfrissend en koel en spring omhoog als een dartel jong veulen
ik bezie de wereld opnieuw heel anders ... weg met donkere, duistere dagen de wind voert mij met zich mee over heuvels en dalen met een zachtgroen tapijt
de wereld is opnieuw van mij ik kan weer buiten niemand houdt mij tegen en ik trekt er terug op uit ...
soms is de stilte van een kind zo breekbaar ze turen in de verte naar een wereld die wij niet kennen ... er ligt een vage glimlach op hun gezicht een glimlach dat je niet verbreken wil
door de stilte leven zij hun eigen leven hun ogen zijn diepe poelen van geluk of van verdriet zij bezien het leven op een andere wijze soms torenhoog geluk ... elk klein geluid nemen zij op een ver vogelgefluit een lichte zomerbries een kabbelende zee
voor hen blijft de tijd stil staan zij hebben er geen behoefte aan om verder te kijken het leven is nu in hun paradijs en hun fantasie ...
laat toch kinderen kinderen blijven ... het leven is al lang en hard genoeg ontneem hun jeugd niet het is de basis van hun leven !
we denken er haast nooit aan maar onze vingers zijn één van onze mooiste delen van ons lichaam zacht en fijn teder en behoedzaam krachtig en hard je kan er zoveel namen voor bedenken je kunt er mee nemen en geven ...
ze spreken je lichaamstaal en vaak hoef je niets te zeggen ...
woorden zijn vaak overbodig je vingers zijn fijn en hebben hun eigen ritme speels, dartel of ongeduldig je kan er zoveel mee vertellen ...
soms zijn ze hard en wijzen je aan maar hoe mooi is het beeld van ineengestrengelde vingers een verbond dat niemand breken kan ... !
met een vrolijk deuntje start ik een heerlijk weekend ... binnen of buiten regen of zon we maken er het beste van ! we moeten terug energie opnemen zodat we volgende week terug tegen een duwtje kunnen !
van de vier elementen van de natuur is vuur het meest mysterieuze ... voor sommigen is het pure sensatie anderen hebben er een panische angst voor vuur is mooi maar alles vernietigend !
vaak wordt vuur onderschat het begint heel klein en vaak sta je voor een enorme vuurzee als je het eenmaal hebt meegemaakt laat het je nooit meer los !
ik heb eerbied voor al diegenen die met risico voor hun eigen leven branden bestrijden het is een helse taak soms kun je het niet zien aankomen en voor je het weet is het te laat ik heb een brandweerman gekend die huilend uit een brandend huis kwam ... het dochtertje van vier was nog binnen ik heb het ganse gebeuren meegemaakt het huis lag niet ver van ons het dochtertje hebben ze later teruggevonden onderaan de trap ...
het geluid van knetterend vuur en de indringende geur laat mij nooit meer los !
we hebben maar één lichaam en het is aan ons te weten hoe er mee om te gaan moeder natuur heeft wel een beetje geholpen ... we hoeven niet afgetraind door het leven te gaan
een gelukkige geest in een gezond lichaam voldoende beweging zonder bekaf te zijn ...
een lekker etentje of een goed glaasje wijn zolang je weet waar je drempel ligt je kunt eten en gezond eten
het hoeft daarom niet saai te zijn dit alles met een dosis vrolijkheid en wat beetje geluk gekruid met wat optimisme gedompeld in tevredenheid maakt van ieder een gezond en gelukkig mens !
muziek het blijft steeds in ons leven het is universeel en bestaat al door de eeuwen heen overal ter wereld ... muziek verenigt landen en culturen ! bij ons neemt muziek een heel belangrijke plaats in
het uit gevoelens en verlangens en ik bewonder diegenen die met gouden handen de muziek aan ons gegeven hebben ... en als je de gelegenheid krijgt neem het met volle handen aan en ga eens naar een concert je gaat niet ... je ondergaat het ! adembenemend je deint en zweeft mee in een andere wereld ...
ik denk dan aan niets ik bevind me in een totaal andere wereld ...
jij bent een lichte bries die door mijn leven gaat verkwikkend en verfrissend als koren buig ik mijn hoofd en voel de stralen van de zon
jij geeft mij leven en kracht en moed om telkens vooruit te gaan ik kan je niet weerstaan en richt telkens mijn ogen op jou jij bent mijn liefde, mijn bestaan ... na een donkere nacht straalt jouw lichtstraal keer op keer
en kom ik wakker ... ik zou je willen delen met iedereen want iedereen heeft recht op dat éne stukje geluk !
ga mijn kind almaar vooruit met tranen laat ik je los maar nu moet je alleen
draaf niet te hard onthou alles wat ik je ooit meegaf maar nu ontplooit jouw leven met vallen en opstaan misschien later met z'n twee ...
vergeet nooit de plaats waar ooit je huis was telkens weer omarm ik jou met open armen en druk je hard tegen mijn borst leer van het goede in het leven blijf zijn wie je bent en van waar je gekomen bent ... de wind zal me fluisteren waar je bent wacht niet te lang om naar huis te komen ook al is het maar voor even zodat ik je even voelen kan, ruiken en je blonde kop aaien kan geniet er van en weet jij blijft altijd in mijn gedachten !
de nieuwe krokussen steken al hun kopje uit en aan de voet van de oude boom zie ik meer en meer kleur onstaan
ik ben er even bij stilgestaan altijd komt er opnieuw nieuw leven het vervaagt de sombere en donkere dagen en prille bloesems vullen ons harte met liefde en hoop ...
en gisteren kreeg ik het mooiste nieuws ... de dochter van mijn beste vriendin heeft na lange tijd van wachten en almaar wachten haar eerste kindje gekregen ... ze hadden al de hoop opgegeven samen hebben we gehuild van blijdschap ! nieuw leven ...
vanmorgen was het al van dat ... het wielerseizoen is van start gegaan hier thuis zijn ze er al heftig aan toe gegaan ... de namen, bekend of onbekend vliegen hier in het rond ! vanmiddag staat de televisie hier al aan
en vrouwlief ... als je geen wielerfan bent vlucht je liefst zo ver mogelijk weg een ideaal moment om eens rustig uit winkelen te gaan ! mijn auto staat al voor de deur ... maar ik gun het hen wel hoor het zien van de verbeten grijns van de wielrenner de soms o zo gevaarlijke bochten of afdalingen
maakt het voor de toeschouwers een waar spektakel België is nu éénmaal een fietsliefhebbend land ... en ik ik laat alles begaan en stiekem zie ik het liefst de mooigebruinde gespierde benen van hun favouriet ... het oog wil ook wat nietwaar ?
wij kunnen bijna niet meer wachten de oude kale bomen snakken naar een nieuw kleed onder de grond davert het van nieuw leven ...
de eerste krokussen piepen voorzichtig uit de grond weldra krijgen we een mooi kleurentapijt verrukkelijk !
nog eventjes wachten ... we worden er warempel ongeduldig door elke dag kijken wat het wordt hopen op de eerste warme zonnestraal dat straaltje zon dat door de ramen schijnt
en dat de koude en de eenzame harten verwarmt en verblijdt ...
