Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
deinend op de wind
03-11-2012
stilte
er wordt zoveel gepraat gemopperd en geklaagd mensen kletsen maar door als in een treinvaart vloeien de woorden uit de mond ... iedereen heeft het over iets soms doet men er beter aan te zwijgen je woorden voor zich houden en te luisteren ik heb geleerd te zwijgen de woorden zitten wel in mijn hoofd maar ik zeg ze niet ...
vaak leer je meer door te zwijgen je ziet de mensen en de wereld meer op afstand en kan zo beter beoordelen gebruik je woorden goed en doelgericht woorden zijn niet zomaar woorden ze kunnen verzachtend, helend of kwetsend zijn het is boeiend om eens te zwijgen zo leer je heel veel van je medemens ...
allerzielen nog steeds een donkere dag hopelijk hebben de massa's prachtige bloemen de regen en de wind getrotseerd en ligt het kerkhof er niet troosteloos bij onze naasten hebben wij niet vergeten een bloem, een kaars een foto op de kast ...
maar het belangrijkste is dat wij ze nog steeds in ons hart gesloten hebben en daar altijd zullen blijven voor ons blijven ze bestaan het worden herinneringen maar die voor ons o zo dierbaar zijn ...
prachtig kind wij moeten je beschermen zorgen dat ook jij een mooie toekomst zal hebben
prachtig kind hopelijk blijf je gespaard van leed en verdriet en kan ook jij het geluk omarmen ...
niemand weet wat ons te wachten staat leef voluit in je kindertijd geniet van alles rond je heen en maak je nu nog maar geen zorgen ... speel en leer van de natuur onthou de wijze woorden en weet dat er steeds een regenboog zal zijn ...
prachtig kind je kan zo ook niet blijven maar behoudt je fantasie en sla het op in dat kleine hoofdje van jou
mijn lief kind weet dat wij je steeds lief hebben en later zal jij dat ooit beseffen en jouw woorden zullen dan ook zijn mijn prachtig kind ...
Sandy zo'n mooie naam voor een allesverwoestende storm hier hebben wij ook al te maken gehad met regen, harde wind schade en modder in en rond het huis maar ginds over de plas tart het alle verbeelding ...
ik huiver als ik aan de kracht van dit natuurfenomeen denk angst, dood en vernieling en je staat er machteloos tegen waar blijven de moderne technieken nu ? de mens kan zo veel ... is tot alles in staat maar moet hiervoor het onderspit delven zelfs een president moet vluchten ... torenhoge golven slaan meedogenloos toe water en nog eens water duisternis en een razende wind die overal tegelijk tekeer gaat de natuur brult het uit !
en straks wordt het windstil mensen komen vertwijfeld zoeken naar iets of iemand die voor hen niet meer bestaat ...
de prachtigste bloemen in de natuur de mooiste dieren fauna en flora vaak zijn ze niet te zien ze zijn er wel vaak weggestopt dikwijls maar goed ook ...
hoe minder de mens het ziet hoe beter voor de natuur zij hebben nog tenminste een kans om te overleven hoe het hoort ! hun kleuren zijn vaak hun redding je ziet ze niet maar hoort ze wel pijlsnel maken ze zich uit de voeten of blijven stokstil staan ...
ook de mooiste en tere bloemen zijn vaak moeilijk te vinden natuurliefhebbers laten ze staan maken een enkele foto en laten het daarbij dat zijn de mensen die zorgen voor onze natuur
buiten is het koud en kil regen en korrelhagel laat je huiveren het zijn donkere dagen maar binnen is het warm en gezellig het haardvuur knettert er lustig op los
ik heb mijn kaarsen al boven gehaald lekker onderuit 's avonds met een glaasje wijn en een versnapering benen omhoog en met wat muziek leer je terug genieten van het leven ...
het is een tijd om eens na te denken blij zijn met wat je hebt en je gelukkig voelen en terwijl de hond een plaatsje voor het vuur zoekt weet je het leven is toch nog niet zo slecht !
ik wens iedereen een mooi weekend toe al is het buiten donker en grauw en doet de nattigheid je hart verkillen ... toch probeer ik wat kleur en licht te brengen voor velen komt er een zware week
iedereen voelt dit aan op zijn manier ik hoop van harte dat deze week zo vlug mogelijk voorbij zal zijn nee, ik steek mijn hoofd niet onder het zand maar eeuwig blijven doemdenken maakt ons ziek ! laat ons toch wat lichtpuntjes zoeken ze zijn er en soms dichtbij en het wordt een week waar wij tesamen doorgaan ... ik geef jou mijn hand en mijn vriendschap een teder woord meer heb ik niet te bieden maar het is alvast een goede start ...
ochtendstilte ... even alleen nu met mijn gedachten ik wil aan niets denken denken is voor straks even tijd vrij maken om mijn hoofd leeg te maken
bij het flikkerend licht van een kaars wegdeinen in het verleden niet denken aan morgen ik wil niet denken aan morgen ik zou tijdloos willen stilstaan denken dat alles goed en mooi is geen tegenslagen geen zwarte berichten ik zit hier stil vooruit te staren ik vind zelfs geen woorden meer mijn verstand en lichaam staan op rust heerlijke, stille rust ver weg van al het lawaai en onrust maar ook ik zal moeten ontwaken en terug het leven onder ogen zien god ... wat was dat eventjes fijn heel ver weg van hier te zijn !
jouw hart je ziet hem niet maar voelt hem kloppen vaak een heel gewoon gevoel maar bij de minste emotie bonkt hij er op los ... je denkt er niet bij na het lijkt allemaal heel normaal !
dit klein deeltje van ons lichaam kan veel verdragen vreugde, pijn en verdriet dokters kunnen helpen maar vaak volgt het hart zijn eigen weg vreugde kan een hart sterker maken rust laat het hart vredig kloppen maar een gebroken hart verteerd door pijn of door verdriet gaat zijn eigen weg en laat zijn sporen na ...
daarom laat ons zorg dragen voor ons hart en dat van anderen ... een gebroken hart kan terug gaan kloppen met veel tijd, liefde en genegenheid !
met een camera kan men alles vastleggen een goede fotograaf weet mooie foto's weer te geven hij steekt er zijn tijd en zijn ziel er in soms heel lang wachten ...
maar het menselijk oog is het beste fototoestel het geeft de werkelijkheid mee maar ook het geluid warmte of koude trillingen soms loerend gevaar het hart van het oog registreert alles wat de camera niet kan ...
maar het geritsel van vallende bladeren en de diepgouden geuren van de herfst kan niemand vastleggen het is een wereld apart ...
gisteren heeft mijn vader de laatste rozen in de tuin afgeknipt ... voor mij zo heel onverwacht
een gebaar dat mij diep ontroerde de laatste rozen van dit jaar zijn voor jou ... zachtjes heb ik ze tussen papier gelegd heel voorzichtig zo breekbaar oneindig mooi en later éénmaal gedroogd en later ingekaderd zijn ze een blijvende herinnering aan mijn vadertje vadertje en zijn tuin vader en zijn bloemen ...
sommigen zeggen veel te weinig "dankjewel" het is maar een simpel woord een eenvoudig gebaar een knuffel, een klein boeketje ... kinderen kunnen hun ouders niet genoeg bedanken voor hetgeen zij soms opgeofferd hebben voor hun welzijn ! mensen die dagelijks aan de zijde van hun zieke staan ... diegenen die altijd klaar staan voor een ander het mag zelfs een vreemde zijn maar vaak gaat een dankjewel er niet van af alles lijkt zo normaal ! maar dat is het niet te weinig aandacht wordt besteed aan diegenen die aan de kant staat met hun vrees, hun toewijding en inzet daarvoor vandaag voor iedereen die niet in het middelpunt van de belangstelling staat dankjewel, een heel dikke knuffel of dit boeketje bloemen speciaal voor jou !
gisteren ben ik na lange jaren het huis van mijn grootouders voorbijgegaan mijn herinneringen aan hen en aan het huis werden aan flarden geslaan onze notenboom, de trots van de tuin waar menig kind onder speelde waar verliefde koppeltjes 's avonds dicht bijeen zaten waar we noten raapten waar we zoveel plezier en verdriet deelden alles was weg ... het meest trieste was mijn notenboom ...
tijdens de herfst hangden wij vogelkooitjes en was er gekwetter van jewelste het leven in en rond de boom was puur geluk ... nu is alles weg het huis werd verkocht de boom verdween met een brok in de keel zag ik er een uiterst modern gebouw staan zo te zien zonder groen zonder vogels geen geluid zonder ziel ...
ik wens jullie allemaal een heel fijn weekend toe ! ze voorspellen boterzachte temperaturen dus even het raam openzetten frisse herfstlucht binnenlaten en de morgen starten zonder haast lui je armen omhoog werpen en genieten ...
eens kijken wat we vandaag allemaal kunnen doen dit keer maak ik er een lui weekend van ik zal niet veel kijken naar de klok dat moet ik al de ganse week doen ! zalig zo'n fijn weekend ik hoop dat jullie ook er het beste van maken geen gedrum aan het fornuis vandaag eet ik eens lekker buitenshuis en laat mij eens bedienen ... en vanmiddag ? wie weet, het kan alle kanten uit ...
jouw gevoelens voor mij zo teer en fijn ik durf haast niet te ademen bij zoveel geluk zoveel geborgenheid zoveel kracht waar achter ik mij schuilen kan ... mijn man, mijn lief mijn beste vriend je geeft me de mooiste jaren van mijn leven jij bent de regenboog achter donkere wolken samen genieten wij van elke bloem van elk straaltje zonnelicht je ademt muziek uit en in je helderblauwe ogen kan ik rustig zwemmen op de tonen van ons levenslied ...
een drupje regen kan geen kwaad maar ellenlange regenbuien houden ons weer binnen herfst, ja het kan mooi zijn maar de andere kant is niet zo fraai ...
veel mensen blijven steeds langer binnen ontzien het buitengaan en vormen een gemakkelijke prooi voor de alomgekende 'herfstdepressies' licht en verse lucht mensen om ons heen en vooral een doel hebben dat is noodzakelijk nu een reden zoeken om toch buiten te komen de winter is nog lang ... we moeten blijven lachen alles met een korreltje zout nemen dat maakt het leven draaglijk er komt terug kleur in je leven en doe zoals deze man pak de leiband en ga met de hond even op stap ...
het valt me op op straat kijken de mensen meer nors en onvriendelijk rond een vriendelijke groet kan er meestal niet af vlug, vlug naar huis, naar het werk een praatje kan er amper van af ... vriendelijkheid is soms ver te zoeken we leven op ons eiland !
dieren tonen vaak meer genegenheid ... ligt het aan ons ? wij kunnen vaak de drukte niet meer aan en lopen onszelf voorbij wat zou ik graag, zoals bij de dieren een winterslaap houden en dan ontwaken in een verfrissende nieuwe wereld !
of die wereld dan beter zou zijn daar durf ik niet op te wedden gewoon beginnen met vriendelijkheid bij de dieren een lik en een aai bij ons is dat zo eenvoudig niet ...
zij kan onnoemelijk kalm en rustig zijn lustig kabbelend een fijne wind, niet te hard streelt mijn haar je voelt je kalm en ontspannen niemand om je heen ...
maar ze is zo onvoorspelbaar ze heeft maar een paar uren nodig om te veranderen in een heftig en vurig spektakel de wind striemt nu door je haar je geraakt bijna niet vooruit meeuwen krijsen boven je hoofd en het zand stuwt omhoog ongelooflijk hoe ze nu veranderd is een kolkende zee verwoestende golven beukend op alles rond zich heen ze spuwt haar golven uit vanuit een huiveringwekkende diepte
maar ik hou van haar hoe ze ook is respecteer haar en heb ontzag zij is niet te temmen ze neemt en ze geeft ...
het geeft weinig warmte maar het fleurt ons op de herfstkleuren staan er schitterend bij je knippert met de ogen en aanschouwt een schitterend schouwspel de herfstzon ...
plots ziet alles niet zo donker en koud en haar gouden stralen maken ons ook mooi van binnen een warme gloed waarbij je je een stuk vrolijker van wordt ...
geef toe het is de moeite waard om dit alles in je op te nemen weldra staat de winter voor de deur en is alles terug een mooie herinnering !
vaak zie je mensen die de eenzaamheid opzoeken om te denken, zichzelf vragen stellen of gewoon roerloos voor zich te staren ... hun gedachten zijn ver van hier hun wereld beleven ze opnieuw ze wenden zich tot iemand iets of iemand waarin zij geloven waar zij hun antwoorden zoeken ...
om tot rust te komen en weer tot zichzelf te komen het overkomt iedereen wel eens zo'n moment dat je het liefst alleen bent zou dit bidden zijn ? antwoorden vragen of om hoop smeken ? of gewoon uit dankbaarheid voor iets dat hen overkwam of waar zij van gespaard zijn gebleven ... het is de moeite waard er even bij stil te staan
