Bomen
Ik snap niet dat je kale bomen in de winter saai, doods en deprimerend vindt...
Heb je dan niet zijn stevige takken gezien, zijn statige stam, buigend, deinend, onbreekbaar in de storm?
Zie je dan niet zijn tere twijgen, ragfijn getekend tegen de vriesblauwe, of regen- of sneeuwgrauwe lucht?
Voel je zijn spanning niet in zijn rust, zijn wachten? Spanning als van een zwangere vrouw...
Glanzende takken en twijgen, dragende knoppen, toch al vol van nieuw leven...
Zo rijk is zo'n boom, zo wijs ook: hij wacht zijn tijd en is tevreden en gelukkig...

|